
Kleinuhringir eða kaffi?
Það var því ekki skrýtið að þeim voru gerðir möguleikar á að seljast eins og heitar lummur hér á landi.
Það gerðist þó ekki. Málið er dautt eftir stuttan tíma.
Ég hef búið í Bandaríkjunum, reyndar í heil 9 ár og öll þau ár var stoppað við í Dunkin Donuts á leið til vinnu, í hádegishléinu og oft um helgar til að kaupa kaffi. Ekki til að kaupa kleinuhring eða annað góðgæti en það fékk munnvatnið þó af stað við lykt og sjón og þess vegna fékk maður sér oft hring með kaffinu.
Í Bandaríkjunum gengur Dunkin Donuts fyrst og fremst út á kaffið. Þekki Krispy Kreme ekki á sama hátt. En oft er auglýsingin yfir DD stöðunum “COFFEE AND MORE”.
Kaffið kostaði mig í kringum $2:00. Allskonar bragðtegundir og nokkrar stærðir, small, medium og large. Gott ef ekki er hægt að fá extra large.
Classic kleinuhringur kostaði ca. $0.90 cent. Þannig að það er augljóst að þeir græða á kaffinu. Það er aðalsöluvaran.
Kleinuhringir og annað meðlæti selst einnig vel af því að það er svo gott með kaffinu.
Hér á landi fer fólk mikið í bakarí til að kaupa brauð og þar eru kleinuhringirnir bara nokkuð góðir, eða á mörgum stöðum og ég hef heyrt frá fólki að þeir séu ekkert síðri en Dunkin Donuts. Það er ekkert endilega betra að vera með kurl og krem á þeim. Spennandi kannski af og til.
Og þar sem fólk hér á landi fer mikið frekar á kaffihús til að fá sér kaffi heldur en á kleinuhringjastaði, þá varð Dunkin Donuts svolítið útundan enda kostuðu hringirnir sitt, því þeir voru aðalsöluvaran og áttu að halda staðnum uppi. Það varð ekki raunin.
Dunkin Donust þrífst vel í Ameríkunni vegna kaffisölunnar. Kleinuhringirnir eru bara með.
Skoðun

Kolbrún og Kafka
Pétur Orri Pétursson skrifar

Brottvísanir sem öllum var sama um
Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar

Mamma er gulur góð einkunn?
Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar

Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús
Björgmundur Guðmundsson skrifar

Engu slaufað
Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar

Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun
Bogi Ragnarsson skrifar

Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms
Halla Þorvaldsdóttir skrifar

Lénsherratímabilið er hafið
Einar G Harðarson skrifar

Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur
Sara Björg Sigurðardóttir skrifar

Bras og brall við gerð Brákarborgar
Helgi Áss Grétarsson skrifar

Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi?
Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar

„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins
Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar

Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu
Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar

Auðlindarentan heim í hérað
Arna Lára Jónsdóttir skrifar

Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk
Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar

Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi
Lára Ingimundardóttir skrifar

Hvað kosta mannréttindi?
Anna Lára Steindal skrifar

Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar
Bogi Ragnarsson skrifar

Hvers vegna ekki bókun 35?
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600
Róbert Björnsson skrifar

Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda
Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar

Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna
Anna Linda Sigurðardóttir skrifar

Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina
Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar

Við stöndum með Anahitu og Elissu
Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar

RÚV - ljósritunarstofa ríkisins?
Birgir Finnsson skrifar

Að vera hvítur og kristinn
Guðbrandur Einarsson skrifar

Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika
Anton Guðmundsson skrifar

Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina
Ágúst Mogensen skrifar

Leiðin til Parísar (bókstaflega)
Ólafur St. Arnarsson skrifar