HÍ, Caltech og Stanford
Blaðamaður ræddi við Áshildi um lífið og ævintýrin úti.
„Ég flutti til Bandaríkjanna fyrir rúmum þremur árum, stuttu eftir að hafa lokið grunnnámi í rafmagnsverkfræði við HÍ,“ segir Áshildur og bætir við:
„Ég flutti upphaflega til að stunda sumarrannsóknir við Caltech í Pasadena en flutti svo til Norður Kaliforníu til að fara í framhaldsnám.
Ég bý í stúdentaíbúðum í miðju háskólasvæðis Stanford. Stanford háskólinn er staðsettur í Palo Alto sem er lítill bær í um hálftíma fjarlægð frá San Francisco borg.“
Eyðir dögum sínum í að taka myndir af atómum
Áshildur sinnir doktorsnáminu af fullum krafti þar í námi sem heitir Materials Science and Engineering í Stanford. Daglegt líf hjá henni er sannarlega einstakt.
„Ég stunda rannsóknir á sviði hálfleiðara og ég eyði miklum tíma í hreinherbergi að rækta nýjar efnablöndur og framleiða nanóstrúktúra með ljós-lithógrafíu.
Mikið af tímanum mínum fer svo í að stúdera kristalbyggingu þessara efna með rafeindasmásjá en tiltekna smásjáin sem ég nota er nýlega komin í skólann og er sú öflugasta af sinni gerð í heiminum í dag.
Upplausnin er nákvæmari en þvermál atóms og er því hægt að segja í einföldum orðum að ég eyði dögunum mínum í að taka myndir af atómum.“
Saknar ferða í Vesturbæjarlaug með vinum
Áshildur heldur alltaf góðri tengingu við Ísland og á fjölskyldu hér. Hún segir að heimþráin sé stundum óumflýjanleg.
„Ég fæ alltaf mestu heimþrána þegar ég fer í heimsókn til Íslands og sakna ég mest daglegs lífs í Vesturbænum og íslenskrar náttúru.
Aðallega sakna ég þess að geta borðað morgunmat með fjölskyldunni og farið með vinum í Vesturbæjarlaug.“
Öflugt og gefandi vísindasamfélag
Hún er þó algjörlega á réttri braut og hefur mikla ástríðu fyrir því sem hún gerir.
„Ég elska verkefnið mitt í náminu mikið og mér finnst skemmtilegast þegar ég er að læra eitthvað nýtt sem tengist því.
Ég er mjög þakklát fyrir öfluga vísindasamfélagið í skólanum og finnst mjög gefandi að geta lært af fólkinu í kringum mig.
Síðan er líka frábært að taka frí frá skólanum og skoða náttúruperlur sem finnast í Kaliforníu.“
Aðspurð hvað henni finnist mest krefjandi við lífið úti segir hún:
„Vinnukúltúrinn í Bandaríkjunum en það getur verið erfitt að finna jafnvægi á milli vinnu og einkalífs. Vinnan á rannsóknarstofunni er mjög ófyrirsjáanleg sem getur leitt til þess að maður þurfi að vinna langt fram á kvöld.“
Áshildur er með skýra framtíðarsýn.
„Ég sé fram á að tileinka lífinu mínu í að skoða kristalbyggingar í smásjánni og gæti vel ímyndað mér að halda áfram hér sem postdoc.“
Stíllinn takmarkaður við rannsóknarstofuna
Tíska spilar sem áður segir veigamikið hlutverk í lífi Áshildar þrátt fyrir að starf hennar bjóði ekki endilega upp á mikið frelsi í klæðaburði.
„Ég tek enn mestan innblástur frá Skandinavíu og vinkonum mínum á Íslandi. Ég hef alltaf elskað tísku frá því ég man eftir mér og eyði ósjálfrátt ágætum tíma í að pæla í klæðaburði mínum.“
Hún segist alls ekki lifa eftir boðum og bönnum í tískunni.
„Nei alls ekki. Það er þó regla um að vera í síðum buxum og bolum á rannsóknarstofunni þannig ég er aðeins takmörkuð við það.
Það er mjög óformlegt andrúmsloft í Stanford, sérstaklega í verkfræðinámi og dresscode-ið endurspeglast af því. Það ríkir enn ákveðin klisja eða hugmynd um að fólk í vísindum eigi ekki að pæla mikið í fötum eða útliti en ég gef ekki mikið fyrir þann hugsunarhátt.
Ég held mikið upp á „office-siren“ tískuna en sá stíll hentar mínu starfi og daglegu rútínu,“ segir Áshildur en stíllinn vísar til smart skrifstofustíls.
Eftirminnilegasta flíkin er svo í óhefðbundnari kantinum.
„Ég held það verði að vera búningurinn sem ég klæðist í hreinherberginu en hann er kallaður kanínubúningur (e. bunny-suit).“
