Fátækt er ekki blankheit Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar 21. maí 2024 12:01 Flestir hafa orðið blankir á lífsleiðinni, ekki átt pening þá og þegar þá langar í eitthvað eða langar að gera eitthvað. Fátækt er viðvarandi peningaleysi, að eiga ekki fyrir nauðþurftum og aldrei leyfa sér neitt. Við öryrkjar skröltum ekki neðst í fæðukeðjunni við rétt höngum í henni á annari hendi. það er ekki boðlegt fyrir ríka þjóð að láta okkur rétt skrimta, við hljótum að mega fá smá af kökunni. Heildargreiðslur árið 2023 - 5.038.618 kr, þar af skattur 846.595 kr, já við aumingjarnir borgum líka skatt, Eftir til ráðstöfunar 4.192.023 kr eða 349.335 kr á mánuði Ég fæ um 360.000 kr út á mánaðamótum núna, ekki krónu meira, engin uppgrip né bónus, jú orlofsuppbótin og desemberuppbót saman um 67.000 kr fyrir skatt, TAKK svo mikið. Bæturnar hafa hækkað um 6.000 kr síðan á áramótum, húsnæðislánið um 16.000 kr og svo hefur allt annað hækkað líka, samt á að fresta hækkunum á bæturnar okkar um eitt og hálft ár, til septembers 2025! það þarf að nota peningana okkar til að fjármagna kjarasamningana. Ég er alin upp í sárafátækt, oftast ekki til matur alla daga mánaðarins, þá meina ég ekkert til að fá sér, við bjuggum oftast í hálf ónýtum húsum, sem engin annar vildi búa í, sem héldu hvorki vatn né vindi, við fluttum oft, allavega 12 sinnum og oft milli bæjarfélaga. 14 ára var maður farin að vinna fullan vinnudag, engin möguleiki á skólagöngu, oftast var þetta líkamlega erfið vinna og langir vinnudaga, ég fékk ekki góða heilsu og sterkan líkama í vöggugjöf, um 28 ára var maður búinn líkamlega og sennilega andlega en í þá daga var svoleiðis ekki rætt mikið, þarna var maður einstæð móðir að berjast við kerfið til að fá að fara á bætur, það gekk svona og svona. Ég hafði strengt þess heit að sonur minn þyrfti aldrei að fara svangur að sofa og stóð við það meðan hann bjó heima, en það var ekki oft til matur fyrir mig, stundum bara súputeningur í heitt vatn og bruður. Ég átti engan vagn fyrir hann, ég hélt á honum út um allt, hann er fæddur stór, ég eignaðist Regnhlífakerru þegar hann var um 1 árs. Maður eyddi engu, gerði ekkert, fór ekkert, keypti sér aldrei neitt og leifði sér ekki nokkurn skapaðan hlut. En ég er „heppin“ Ég þarf ekki að eiða miklu í lyf og hjálpartæki, þyrfti samt að vera meira en maður kemst af með það sem maður hefur, ég er ofnæmispúki og þoli ekki neinar snyrtivörur, þoli best „ódýra drasli“ í Bónus", engan farða, húðhreinsivörur, varalit, hárlitun né ilmvötn, svo það sparast mikið þar. Fötin mín eru flest gömul og löngu komin úr tísku, ég á ódýr joggingföt og götótta boli til að vera í heima, skárri föt til að fara í heimsóknir og út í búð, og spariföt sem eru 10 til 30 ára gömul. Fötin sem þó eru keypt eru úr útsölumörkuðum, ég á 4 pör af skóm, spariskórnir eru um 14 ára gamlir, úlpan mín er um 8 ára, en sem betur fer slitna fötin hjá mér lítið svo sjaldan þarf að kaupa ný. í fyrra eyddum við hjónin saman 85.000 kr í föt og skó, eða að meðaltali 60.000 kr á ári síðustu 5 ár, það eru aðallega skór, við göngum mikið. Eitt sinn fór ég í útivistabúð í Skeifunni, afgreiðslukonan leit á mig og sagði, „outletið er hér á bakvið“ ég þakkaði og fór í aðra útivistabúð rétt hjá og afgreiðslustelpan sagði „outletið er í næsta húsi“ ég stoppaði og spurði hana lít ég svona út að ég eigi bara heima í otlettinu? henni varð svaravant, ég hef í hvorugri búðinni verslað síðan, en hvað hef ég efn á merkjavöru svo sem. Við gefum ekki hvort öðru gjafir, við gerum frekar eitthvað gaman eða kaupum það sem okkur vantar, við fórum til útlanda 2008, í leikhús 2014, Sjálfstætt fólk, mjög gaman. Við keyptum okkur alvöru Canon myndavél árið 2015, við erum bæði áhugaljósmyndarar, árið 2013 var það 32" sjónvarp flatskjár, 2018 ný heimilistölva og ég fór til tannlæknis 2009 Við eigum bíl 2018 mótel af Citroen Cactu, förum á honum einu sinni í viku út í búð og eina til þrjár ferðir til Reykjavíkur á mánuði í læknastúss, þá reynir maður að hitta sína nánustu í leiðinni, nota ferðina. Það er góð sparnaðarleið að fara bara eini sinni í búð í viku. Ég leyfi mér að styrkja Unicef um 6.000 kr á mánuði er heimsforeldri, er áskrifandi af Bændablaðinu 13.900 kr á ári og áskrift að Samstöðinni 2.500 kr á mánuði, því mér finnst Gunnar Smári vera að gera góða hluti sérstaklega í Rauða borðinu. Ég á ekkert Tupperware, mínar dollur eru gamlar umbúðir undan ís, salati, ég baka til að drýgja í, engar fínar kökur eins og Eva Laufdal bara svona hvumdags, sjá Gummu kökur á Fésinu ef vill, ég hef aldrei átt hrærivél, en á góðan handþeytara, bökunaráhöld komast í eina skúffu, og annað eins eigum við af áhöldum til matartilbúnings. En „það er nó til“ ef gesti ber að garði, alltaf. En við höfum það fínt, okkur tókst að komast af leigumarkaðinum í okkar eigið húsnæði, aðrir sem eru að leigja hafa það svo miklu verra en við. Maður er löngu búinn að stilla væntingarvísitöluna látt og er nægjusamur með sitt, fer vel með hluti og er nýtinn. Þetta er bara smá innsýn í líf öryrkja, ég gæti haldið endalaust áfram. Orðið matarsóun finnst mér skelfilegt, að það sé fólk þarna úti að henda mat fyrir mörg þúsund krónu, HENDA mat, hvað er að! Ríkidæmi mitt er sonur minn, ömmustelpa og langömmu tvíburastrákar, fyrir þau geri ég hvað sem er, þið eruð yndisleg og mér þykir óendanlega vænt um ykkur. Höfundur er nægjusamur og hefur það fínt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjármál heimilisins Guðmunda G. Guðmundsdóttir Mest lesið Skólamáltíðir í Hafnarfirði. Af hverju bauð enginn í verkið? Davíð Arnar Stefánsson Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson Skoðun Aðskilnaðurinn hlær Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Er verið að blekkja almenning og sjómenn? Einar Hannes Harðarson Skoðun Ríkissjóður snuðaður um stórar fjárhæðir Sigurjón Þórðarson Skoðun Væntingar á villigötum Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Almenningssamgöngur fyrir útvalda: Áskorun til stjórnar Strætó bs. og Reykjavíkurborgar Þorsteinn Árnason Sürmeli: Skoðun Stóra skekkjan í 13 ára aldurstakmarki samfélagsmiðla Skúli Bragi Geirdal Skoðun Lágkúrulegur hversdagsleiki illskunnar Guðný Gústafsdóttir Skoðun Áfengi og íþróttir eiga enga samleið – áskorun til þingfulltrúa UMFÍ Árni Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Almenningssamgöngur fyrir útvalda: Áskorun til stjórnar Strætó bs. og Reykjavíkurborgar Þorsteinn Árnason Sürmeli: skrifar Skoðun Forðumst að sérhagsmunir geti keypt sig til áhrifa í stjórnmálum Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Bætt dagsbirta í Svansvottuðum byggingum Bergþóra Góa Kvaran skrifar Skoðun Skólamáltíðir í Hafnarfirði. Af hverju bauð enginn í verkið? Davíð Arnar Stefánsson skrifar Skoðun Nikótín, konur og krabbamein – gamlar hættur í nýjum búningi Jóhanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Frelsi fylgir ábyrgð Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar Skoðun Skilningsleysi á skaðsemi verðtryggingar Guðmundur Ásgeirsson skrifar Skoðun Menntakerfi í fremstu röð Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson skrifar Skoðun Við viljum nafn Jón Kaldal skrifar Skoðun Stóra skekkjan í 13 ára aldurstakmarki samfélagsmiðla Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Er verið að blekkja almenning og sjómenn? Einar Hannes Harðarson skrifar Skoðun Væntingar á villigötum Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Aðskilnaðurinn hlær Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Lágkúrulegur hversdagsleiki illskunnar Guðný Gústafsdóttir skrifar Skoðun Glerþakið brotið á alþjóðlega sjónverndardaginn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Fögur fyrirheit sem urðu að engu Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson skrifar Skoðun Ríkissjóður snuðaður um stórar fjárhæðir Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Áfengi og íþróttir eiga enga samleið – áskorun til þingfulltrúa UMFÍ Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Ruben Amorim og sveigjanleiki – hugleiðingar sálfræðings Andri Hrafn Sigurðsson skrifar Skoðun Framtíðarsýn í samgöngumálum er mosavaxin Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Fimmta iðnbyltingin krefst svara – strax Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson skrifar Skoðun Er hurð bara hurð? Sölvi Breiðfjörð skrifar Skoðun Reykjavíkurmódel á kvennaári Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Ekki er allt sem sýnist Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson skrifar Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir skrifar Sjá meira
Flestir hafa orðið blankir á lífsleiðinni, ekki átt pening þá og þegar þá langar í eitthvað eða langar að gera eitthvað. Fátækt er viðvarandi peningaleysi, að eiga ekki fyrir nauðþurftum og aldrei leyfa sér neitt. Við öryrkjar skröltum ekki neðst í fæðukeðjunni við rétt höngum í henni á annari hendi. það er ekki boðlegt fyrir ríka þjóð að láta okkur rétt skrimta, við hljótum að mega fá smá af kökunni. Heildargreiðslur árið 2023 - 5.038.618 kr, þar af skattur 846.595 kr, já við aumingjarnir borgum líka skatt, Eftir til ráðstöfunar 4.192.023 kr eða 349.335 kr á mánuði Ég fæ um 360.000 kr út á mánaðamótum núna, ekki krónu meira, engin uppgrip né bónus, jú orlofsuppbótin og desemberuppbót saman um 67.000 kr fyrir skatt, TAKK svo mikið. Bæturnar hafa hækkað um 6.000 kr síðan á áramótum, húsnæðislánið um 16.000 kr og svo hefur allt annað hækkað líka, samt á að fresta hækkunum á bæturnar okkar um eitt og hálft ár, til septembers 2025! það þarf að nota peningana okkar til að fjármagna kjarasamningana. Ég er alin upp í sárafátækt, oftast ekki til matur alla daga mánaðarins, þá meina ég ekkert til að fá sér, við bjuggum oftast í hálf ónýtum húsum, sem engin annar vildi búa í, sem héldu hvorki vatn né vindi, við fluttum oft, allavega 12 sinnum og oft milli bæjarfélaga. 14 ára var maður farin að vinna fullan vinnudag, engin möguleiki á skólagöngu, oftast var þetta líkamlega erfið vinna og langir vinnudaga, ég fékk ekki góða heilsu og sterkan líkama í vöggugjöf, um 28 ára var maður búinn líkamlega og sennilega andlega en í þá daga var svoleiðis ekki rætt mikið, þarna var maður einstæð móðir að berjast við kerfið til að fá að fara á bætur, það gekk svona og svona. Ég hafði strengt þess heit að sonur minn þyrfti aldrei að fara svangur að sofa og stóð við það meðan hann bjó heima, en það var ekki oft til matur fyrir mig, stundum bara súputeningur í heitt vatn og bruður. Ég átti engan vagn fyrir hann, ég hélt á honum út um allt, hann er fæddur stór, ég eignaðist Regnhlífakerru þegar hann var um 1 árs. Maður eyddi engu, gerði ekkert, fór ekkert, keypti sér aldrei neitt og leifði sér ekki nokkurn skapaðan hlut. En ég er „heppin“ Ég þarf ekki að eiða miklu í lyf og hjálpartæki, þyrfti samt að vera meira en maður kemst af með það sem maður hefur, ég er ofnæmispúki og þoli ekki neinar snyrtivörur, þoli best „ódýra drasli“ í Bónus", engan farða, húðhreinsivörur, varalit, hárlitun né ilmvötn, svo það sparast mikið þar. Fötin mín eru flest gömul og löngu komin úr tísku, ég á ódýr joggingföt og götótta boli til að vera í heima, skárri föt til að fara í heimsóknir og út í búð, og spariföt sem eru 10 til 30 ára gömul. Fötin sem þó eru keypt eru úr útsölumörkuðum, ég á 4 pör af skóm, spariskórnir eru um 14 ára gamlir, úlpan mín er um 8 ára, en sem betur fer slitna fötin hjá mér lítið svo sjaldan þarf að kaupa ný. í fyrra eyddum við hjónin saman 85.000 kr í föt og skó, eða að meðaltali 60.000 kr á ári síðustu 5 ár, það eru aðallega skór, við göngum mikið. Eitt sinn fór ég í útivistabúð í Skeifunni, afgreiðslukonan leit á mig og sagði, „outletið er hér á bakvið“ ég þakkaði og fór í aðra útivistabúð rétt hjá og afgreiðslustelpan sagði „outletið er í næsta húsi“ ég stoppaði og spurði hana lít ég svona út að ég eigi bara heima í otlettinu? henni varð svaravant, ég hef í hvorugri búðinni verslað síðan, en hvað hef ég efn á merkjavöru svo sem. Við gefum ekki hvort öðru gjafir, við gerum frekar eitthvað gaman eða kaupum það sem okkur vantar, við fórum til útlanda 2008, í leikhús 2014, Sjálfstætt fólk, mjög gaman. Við keyptum okkur alvöru Canon myndavél árið 2015, við erum bæði áhugaljósmyndarar, árið 2013 var það 32" sjónvarp flatskjár, 2018 ný heimilistölva og ég fór til tannlæknis 2009 Við eigum bíl 2018 mótel af Citroen Cactu, förum á honum einu sinni í viku út í búð og eina til þrjár ferðir til Reykjavíkur á mánuði í læknastúss, þá reynir maður að hitta sína nánustu í leiðinni, nota ferðina. Það er góð sparnaðarleið að fara bara eini sinni í búð í viku. Ég leyfi mér að styrkja Unicef um 6.000 kr á mánuði er heimsforeldri, er áskrifandi af Bændablaðinu 13.900 kr á ári og áskrift að Samstöðinni 2.500 kr á mánuði, því mér finnst Gunnar Smári vera að gera góða hluti sérstaklega í Rauða borðinu. Ég á ekkert Tupperware, mínar dollur eru gamlar umbúðir undan ís, salati, ég baka til að drýgja í, engar fínar kökur eins og Eva Laufdal bara svona hvumdags, sjá Gummu kökur á Fésinu ef vill, ég hef aldrei átt hrærivél, en á góðan handþeytara, bökunaráhöld komast í eina skúffu, og annað eins eigum við af áhöldum til matartilbúnings. En „það er nó til“ ef gesti ber að garði, alltaf. En við höfum það fínt, okkur tókst að komast af leigumarkaðinum í okkar eigið húsnæði, aðrir sem eru að leigja hafa það svo miklu verra en við. Maður er löngu búinn að stilla væntingarvísitöluna látt og er nægjusamur með sitt, fer vel með hluti og er nýtinn. Þetta er bara smá innsýn í líf öryrkja, ég gæti haldið endalaust áfram. Orðið matarsóun finnst mér skelfilegt, að það sé fólk þarna úti að henda mat fyrir mörg þúsund krónu, HENDA mat, hvað er að! Ríkidæmi mitt er sonur minn, ömmustelpa og langömmu tvíburastrákar, fyrir þau geri ég hvað sem er, þið eruð yndisleg og mér þykir óendanlega vænt um ykkur. Höfundur er nægjusamur og hefur það fínt.
Almenningssamgöngur fyrir útvalda: Áskorun til stjórnar Strætó bs. og Reykjavíkurborgar Þorsteinn Árnason Sürmeli: Skoðun
Skoðun Almenningssamgöngur fyrir útvalda: Áskorun til stjórnar Strætó bs. og Reykjavíkurborgar Þorsteinn Árnason Sürmeli: skrifar
Skoðun Forðumst að sérhagsmunir geti keypt sig til áhrifa í stjórnmálum Arna Lára Jónsdóttir skrifar
Skoðun Nikótín, konur og krabbamein – gamlar hættur í nýjum búningi Jóhanna Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson skrifar
Skoðun Áfengi og íþróttir eiga enga samleið – áskorun til þingfulltrúa UMFÍ Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Lífsskoðunarfélagið Farsæld tekur upp slitinn þráð siðmenntunar Svanur Sigurbjörnsson skrifar
Almenningssamgöngur fyrir útvalda: Áskorun til stjórnar Strætó bs. og Reykjavíkurborgar Þorsteinn Árnason Sürmeli: Skoðun