Sannleikurinn í tengdamömmumálinu Ólöf Björnsdóttir skrifar 7. apríl 2025 09:03 Sannleikurinn er sagna bestur. Ég er umrædd tengdamamma í hinu umdeilda máli Ásthildar Lóu Þórsdóttur og þar eru ýmis atriði sem mér þykir að þurfi að skýra. Ég kem ávallt hreint fram og hef lýst því áður, og geri það aftur hér, að ég taldi ekki viðeigandi að Ásthildur Lóa sinnti starfi barnamálaráðherra - vegna hennar forsögu og framkomu hennar við barnsföður sinn. Manni sem bjó undir mínu þaki og ég hef þekkt í yfir þrjátíu ár. Þess vegna veit ég að Ásthildur Lóa og Eiríkur Ásmundsson áttu sannarlega í sambandi þegar Ásthildur Lóa var 22 ára og Eiríkur 15 ára, jafnvel þó hann væri nýorðinn 16 ára þegar barn kom undir. Þetta viðurkenndi Ásthildur Lóa þegar hún hringdi í mig í fyrsta sinn til að ræða þetta mál. Það gerði hún í vitna viðurvist mín megin sem geta staðfest það. Ásthildur Lóa var á þessum tíma byrjuð í kennaranámi í háskóla. Eiríkur að útskrifast út grunnskóla. Eiríkur kemur af brotnu heimili. Æska hans var þrautarganga og unglingsárin reyndust honum afar þung. Ákveðin vonarglæta birtist honum þegar hann sá auglýstar unglingasamkomur í trúarsöfnuðnum Trú og líf, þrátt fyrir að hafa í reynd aldrei ræktað kristna trú. Þar kynntist hann barnsmóður sinni. Hún hafnar því að hafa verið í hlutverki einhvers konar leiðbeinanda. Hvað svo sem safnaðarmeðlimur á fullorðinsaldri hefur verið að gera á vikulegum unglingasamkomu, án þess að unglingar teldu hana þar í hlutverki leiðbeinanda og fulltrúa eldri safnaðarmeðlima, fæ ég illa skilið. Fólk hefur velt því fyrir sér hvers vegna ég lagði upp í þá vegferð að senda forsætisráðherra erindi um forsögu Ásthildar Lóu. Ástæðan er einfaldlega sú að mér brá þegar ég sá að hún væri orðin barnamálaráðhera. Og mér brá enn meira þegar ég skoðaði vefsíðu Alþingis þar sem hún segist eiga tvö börn með eiginmanni sínum. Það er einfaldlega ekki rétt. Eldra barnið á hún með Eiríki Ásmundssyni, sem fékk hvorki að hitta barn sitt né umgangast. Eiríkur bjó í mínum húsum hluta af fyrstu árum sonar hans. Ég upplifði angist hans á þessum tíma yfir að fá ekki að vera faðir sonar síns. Ásthildur Lóa bjó í nágrenni við okkur á þeim tíma og hefði verið í lófa lagið að skoða aðstæður. Eiríkur og dóttir mín eiga saman dóttur fædda 1993. Hann hefur alltaf verið til staðar fyrir dóttur sína. Hann á með núverandi konu sinni fjóra stráka, einn þeirra ættleiddi Eiríkur. Eiríkur sagði sjálfur sína sögu í samtali sem vitnað var til í fréttum RÚV 20. mars 2025. Þar sagðist Eiríkur hafa orðið fyrir tálmun og lagði fram bréf frá dómsmálaráðuneytinu og fjölskyldudeild kirkjunnar. Eiríkur fór í gegnum formlegt ferli innan kerfisins en það var ekki nóg, Ásthildur Lóa tók það ekki til greina, hún tók ekkert til greina. Það er þess vegna ótrúlegt að heyra hana halda því fram að hún hafi ekki tálmað umgengi Eiríks við son sinn. Að Eiríkur hafi ekki sýnt syni sínum áhuga, á sama tíma og hún hefur lýst því að hún hafi ekki treyst honum til þess að taka barnið, þegar hann óskaði eftir því. Krafa Ásthildar Lóu á umræddum sáttafundi fólst í því að Eiríkur fengi ekki meiri umgengni við son sinn en fælist í því að Eiríkur kæmi inn á hennar heimili í tvo klukkutíma fyrsta sunnudag hvers mánaðar. Þegar svo á reyndi, gekk Eiríki illa að fá samkomulagið efnt. Þegar fyrsta sunnudag mánaðar bar upp á tíma sem ekki hentaði Ásthildi Lóu, tók hún ekki í mál að leyfa Eiríki og syni hans að hittast helgina á eftir. Eftir nokkrar slíkar skyndilegar afboðanir varð Eiríki ljóst að barnsmóðir hans, hefði lítinn ef nokkurn áhuga á því að hann væri partur af lífi sonar síns og stæði beinlínis í vegi fyrir því. Honum var ekki einu sinni gefið tækifæri. Einhverra hluta vegna hefur líka verið litið fram hjá aðstöðumuni þeirra tveggja í þessu samhengi. Ásthildur Lóa var þarna orðin gift kona, að útskrifast úr háskólanámi. Eiríkur var átján ára að reyna að fóta sig, upp á eigin spýtur, í lífinu. Í þessu máli hefur fólk hins vegar kosið að trúa ekki barnsföður Ásthildar Lóu. Þess í stað hefur það tekið hennar frásögn, í hreint makalausri yfirlýsingu, sem algildum sannleik. Þeir sem það gerðu mættu horfa fastar í augu við eigin samvisku, hafandi litið fram hjá eða góðkennt ótrúlega ósmekklegan áburð og dylgjur. Hvað vilja menn annars kalla frásögn ráðherrans fyrrverandi þegar hún ber upp á ungling sem þá var um það bil að útskrifast úr grunnskóla, að hafa sýnt háskólanemanum henni slíkan sjúklegan áhuga, eltihrellt hana, að hún sá sér þann kost einan að hefja við hann samband? Eiríkur ætlar ekki að tjá sig meira um þetta mál. Hann vildi ekki lesa þessi orð sem ég rita hér, en setti sig ekki upp á móti því að greinin yrði birt. Hann hefur aldrei talað illa um Ásthildi , hvorki fyrr né síðar, í mín eyru - jafnvel ekki öll árin sem hann fór fram á umgengni en fékk ekki. Spurningin af hverju hann barðist ekki meira fyrir barninu er spurning sem er að vissu leyti svarað í grein eftir Sigríði Sólan Guðlaugsdóttur, Tálmun þrífst í þögn nærsamfélagsins, sem birtist undir Skoðun á Vísi þann 25. mars 2025. Ég hvet alla til að lesa þessa grein, það gæti hjálpað mörgum, bæði sem tálma og verða fyrir tálmun. Það væri lag að allir sem þurfa að tjá sig um þetta mál lesi tímalínuna sem hefur komið fram í fjölmiðlum en þar sést að á vissan hátt var ég að hlífa Ásthildi Lóu Þórsdóttur. Mín von var að með fundarbeiðni minni til forsætisráðherra, gæfist Ásthildi Lóu tækifæri til að stíga sjálf úr stóli barnamálaráðherra. Málið yrði ekki rætt frekar af minni hálfu. Þetta gerði ég líka í þeirri viðleitni að vernda Eirík, sem vissi ekki af þessum samskiptum mínum við forsætisráðuneytið. Mér kom ekkert við hvort Ásthildur Lóa skipti um embætti eða hvort málaflokkur barna og barnaverndar hefði flust yfir til annars ráðherra. En þegar ég hugsa til slíkra skipta í dag á ég erfitt með að sjá hvaða embætti hefði hentað henni, varla dómsmála eftir ummæli hennar um dómskerfið, erfitt að sjá hana í félagsmálaráðuneytinu eftir sérmeðferð varðandi húsakaup, meðferð sem ekki var hægt að veita öðrum sem hún var að berjast fyrir. Mér var heitinn trúnaður en sannleikurinn hentaði ekki Ég vil lýsa stórkostlegri furðu á vinnubrögð forsætisráðuneytisins, sem varpa líka ljósi á öryggisbresti þar innanhúss. Það liggur fyrir að ég hringdi í forsætisráðuneytið. Það gerði ég í þeim tilgangi að óska eftir upplýsingum um hvort farið væri með erindi sem þangað berast í gegnum tölvupóst sem trúnaðarmál. Svarið var já. Ég vildi að það væri algjörlega öruggt og spurði aftur, því ég vildi ekki að þessar upplýsingar færu um borg og bý. Aftur staðfesti starfsmaðurinn það. Símtalið var fjögurra mínútna langt - hvað annað átti ég að ræða í þessar fjórar mínútur við starfsmann í símsvörun? Forsætisráðherra sendi fjölmiðlum síðan yfirlýsingu þar sem því er hafnað að trúnaði hafi verið lofað. Ráðherra kaus þó að taka ekki fram að símtöl til ráðuneytisins væru ekki hljóðrituð, líkt og ég komst síðar að. Ráðherrann spurði mig aldrei út í þetta símtal, heldur aðeins starfsmann Umbra, sem sinnir símsvörun fyrir stjórnsýslu landsins. Sannleikurinn hentaði ráðherranum ekki í þessu máli. Það má líka setja stórt spurningamerki við að eðlileg öryggisráðstöfun líkt og hljóðritun símtala sé ekki til staðar hjá ráðuneytum landsins. Aðstoðarmaður forsætisráðherra afhenti barnamálaráðherra upplýsingar um erindi mitt og umkvörtun, auk persónuupplýsinga um mig. Um það er ekki deilt. Enda liggur fyrir að barnamálaráðherra bæði þráhringdi í mig og mætti heim til mín að kvöldlagi, óboðin. Ekkert af þessu hefði gerst ef forsætisráðherra hefði ekki brugðist í þessu máli. Þvælan þrífst í þögguninni Tálmun þrífst í þögninni og þvælan í þögguninni. Staðreyndir eru kæfðar niður og ekkert nema samsæriskenningar komast að, í umræðu sem litast af tilfinningum og heift. Það er leitun að öðru eins bulli og hefur fengið að grassera á samfélagsmiðlum. Ég ákvað upp á mitt einsdæmi að senda erindi á forsætisráðuneytið um forsögu Ásthildar Lóu og upp á einsdæmi sendi ég þetta sama erindi á fréttamann sem ég treysti, eftir að ráðuneytið hafnaði því að veita mér áheyrn. Ég var ekki að ganga erinda eins eða neins eins og ítrekað hefur verið haldið fram á samfélagsmiðlum. Það er ekkert leyndarmál að ég hef aldrei kosið Sjálfstæðisflokkinn, ég var Vilmundarkona á sínum tíma og Jóhanna Sigurðardóttir gerði margt gott, Vinstri græn hef ég líka kosið en aldrei Sjálfstæðisflokkinn. Síðast kaus ég Samfylkinguna en ég er ekki búin að ákveða mig hvað ég kýs næst en það verður ekki Flokkur fólksins. Og þetta er sannleikurinn í tengdamömmumálinu. Ólöf Björnsdóttir, sjúkraliði með BA í sálfræði og er að vinna að meistararannsókn í fötlunarfræðum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Barnamálaráðherra segir af sér Flokkur fólksins Alþingi Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Skoðun Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Sjá meira
Sannleikurinn er sagna bestur. Ég er umrædd tengdamamma í hinu umdeilda máli Ásthildar Lóu Þórsdóttur og þar eru ýmis atriði sem mér þykir að þurfi að skýra. Ég kem ávallt hreint fram og hef lýst því áður, og geri það aftur hér, að ég taldi ekki viðeigandi að Ásthildur Lóa sinnti starfi barnamálaráðherra - vegna hennar forsögu og framkomu hennar við barnsföður sinn. Manni sem bjó undir mínu þaki og ég hef þekkt í yfir þrjátíu ár. Þess vegna veit ég að Ásthildur Lóa og Eiríkur Ásmundsson áttu sannarlega í sambandi þegar Ásthildur Lóa var 22 ára og Eiríkur 15 ára, jafnvel þó hann væri nýorðinn 16 ára þegar barn kom undir. Þetta viðurkenndi Ásthildur Lóa þegar hún hringdi í mig í fyrsta sinn til að ræða þetta mál. Það gerði hún í vitna viðurvist mín megin sem geta staðfest það. Ásthildur Lóa var á þessum tíma byrjuð í kennaranámi í háskóla. Eiríkur að útskrifast út grunnskóla. Eiríkur kemur af brotnu heimili. Æska hans var þrautarganga og unglingsárin reyndust honum afar þung. Ákveðin vonarglæta birtist honum þegar hann sá auglýstar unglingasamkomur í trúarsöfnuðnum Trú og líf, þrátt fyrir að hafa í reynd aldrei ræktað kristna trú. Þar kynntist hann barnsmóður sinni. Hún hafnar því að hafa verið í hlutverki einhvers konar leiðbeinanda. Hvað svo sem safnaðarmeðlimur á fullorðinsaldri hefur verið að gera á vikulegum unglingasamkomu, án þess að unglingar teldu hana þar í hlutverki leiðbeinanda og fulltrúa eldri safnaðarmeðlima, fæ ég illa skilið. Fólk hefur velt því fyrir sér hvers vegna ég lagði upp í þá vegferð að senda forsætisráðherra erindi um forsögu Ásthildar Lóu. Ástæðan er einfaldlega sú að mér brá þegar ég sá að hún væri orðin barnamálaráðhera. Og mér brá enn meira þegar ég skoðaði vefsíðu Alþingis þar sem hún segist eiga tvö börn með eiginmanni sínum. Það er einfaldlega ekki rétt. Eldra barnið á hún með Eiríki Ásmundssyni, sem fékk hvorki að hitta barn sitt né umgangast. Eiríkur bjó í mínum húsum hluta af fyrstu árum sonar hans. Ég upplifði angist hans á þessum tíma yfir að fá ekki að vera faðir sonar síns. Ásthildur Lóa bjó í nágrenni við okkur á þeim tíma og hefði verið í lófa lagið að skoða aðstæður. Eiríkur og dóttir mín eiga saman dóttur fædda 1993. Hann hefur alltaf verið til staðar fyrir dóttur sína. Hann á með núverandi konu sinni fjóra stráka, einn þeirra ættleiddi Eiríkur. Eiríkur sagði sjálfur sína sögu í samtali sem vitnað var til í fréttum RÚV 20. mars 2025. Þar sagðist Eiríkur hafa orðið fyrir tálmun og lagði fram bréf frá dómsmálaráðuneytinu og fjölskyldudeild kirkjunnar. Eiríkur fór í gegnum formlegt ferli innan kerfisins en það var ekki nóg, Ásthildur Lóa tók það ekki til greina, hún tók ekkert til greina. Það er þess vegna ótrúlegt að heyra hana halda því fram að hún hafi ekki tálmað umgengi Eiríks við son sinn. Að Eiríkur hafi ekki sýnt syni sínum áhuga, á sama tíma og hún hefur lýst því að hún hafi ekki treyst honum til þess að taka barnið, þegar hann óskaði eftir því. Krafa Ásthildar Lóu á umræddum sáttafundi fólst í því að Eiríkur fengi ekki meiri umgengni við son sinn en fælist í því að Eiríkur kæmi inn á hennar heimili í tvo klukkutíma fyrsta sunnudag hvers mánaðar. Þegar svo á reyndi, gekk Eiríki illa að fá samkomulagið efnt. Þegar fyrsta sunnudag mánaðar bar upp á tíma sem ekki hentaði Ásthildi Lóu, tók hún ekki í mál að leyfa Eiríki og syni hans að hittast helgina á eftir. Eftir nokkrar slíkar skyndilegar afboðanir varð Eiríki ljóst að barnsmóðir hans, hefði lítinn ef nokkurn áhuga á því að hann væri partur af lífi sonar síns og stæði beinlínis í vegi fyrir því. Honum var ekki einu sinni gefið tækifæri. Einhverra hluta vegna hefur líka verið litið fram hjá aðstöðumuni þeirra tveggja í þessu samhengi. Ásthildur Lóa var þarna orðin gift kona, að útskrifast úr háskólanámi. Eiríkur var átján ára að reyna að fóta sig, upp á eigin spýtur, í lífinu. Í þessu máli hefur fólk hins vegar kosið að trúa ekki barnsföður Ásthildar Lóu. Þess í stað hefur það tekið hennar frásögn, í hreint makalausri yfirlýsingu, sem algildum sannleik. Þeir sem það gerðu mættu horfa fastar í augu við eigin samvisku, hafandi litið fram hjá eða góðkennt ótrúlega ósmekklegan áburð og dylgjur. Hvað vilja menn annars kalla frásögn ráðherrans fyrrverandi þegar hún ber upp á ungling sem þá var um það bil að útskrifast úr grunnskóla, að hafa sýnt háskólanemanum henni slíkan sjúklegan áhuga, eltihrellt hana, að hún sá sér þann kost einan að hefja við hann samband? Eiríkur ætlar ekki að tjá sig meira um þetta mál. Hann vildi ekki lesa þessi orð sem ég rita hér, en setti sig ekki upp á móti því að greinin yrði birt. Hann hefur aldrei talað illa um Ásthildi , hvorki fyrr né síðar, í mín eyru - jafnvel ekki öll árin sem hann fór fram á umgengni en fékk ekki. Spurningin af hverju hann barðist ekki meira fyrir barninu er spurning sem er að vissu leyti svarað í grein eftir Sigríði Sólan Guðlaugsdóttur, Tálmun þrífst í þögn nærsamfélagsins, sem birtist undir Skoðun á Vísi þann 25. mars 2025. Ég hvet alla til að lesa þessa grein, það gæti hjálpað mörgum, bæði sem tálma og verða fyrir tálmun. Það væri lag að allir sem þurfa að tjá sig um þetta mál lesi tímalínuna sem hefur komið fram í fjölmiðlum en þar sést að á vissan hátt var ég að hlífa Ásthildi Lóu Þórsdóttur. Mín von var að með fundarbeiðni minni til forsætisráðherra, gæfist Ásthildi Lóu tækifæri til að stíga sjálf úr stóli barnamálaráðherra. Málið yrði ekki rætt frekar af minni hálfu. Þetta gerði ég líka í þeirri viðleitni að vernda Eirík, sem vissi ekki af þessum samskiptum mínum við forsætisráðuneytið. Mér kom ekkert við hvort Ásthildur Lóa skipti um embætti eða hvort málaflokkur barna og barnaverndar hefði flust yfir til annars ráðherra. En þegar ég hugsa til slíkra skipta í dag á ég erfitt með að sjá hvaða embætti hefði hentað henni, varla dómsmála eftir ummæli hennar um dómskerfið, erfitt að sjá hana í félagsmálaráðuneytinu eftir sérmeðferð varðandi húsakaup, meðferð sem ekki var hægt að veita öðrum sem hún var að berjast fyrir. Mér var heitinn trúnaður en sannleikurinn hentaði ekki Ég vil lýsa stórkostlegri furðu á vinnubrögð forsætisráðuneytisins, sem varpa líka ljósi á öryggisbresti þar innanhúss. Það liggur fyrir að ég hringdi í forsætisráðuneytið. Það gerði ég í þeim tilgangi að óska eftir upplýsingum um hvort farið væri með erindi sem þangað berast í gegnum tölvupóst sem trúnaðarmál. Svarið var já. Ég vildi að það væri algjörlega öruggt og spurði aftur, því ég vildi ekki að þessar upplýsingar færu um borg og bý. Aftur staðfesti starfsmaðurinn það. Símtalið var fjögurra mínútna langt - hvað annað átti ég að ræða í þessar fjórar mínútur við starfsmann í símsvörun? Forsætisráðherra sendi fjölmiðlum síðan yfirlýsingu þar sem því er hafnað að trúnaði hafi verið lofað. Ráðherra kaus þó að taka ekki fram að símtöl til ráðuneytisins væru ekki hljóðrituð, líkt og ég komst síðar að. Ráðherrann spurði mig aldrei út í þetta símtal, heldur aðeins starfsmann Umbra, sem sinnir símsvörun fyrir stjórnsýslu landsins. Sannleikurinn hentaði ráðherranum ekki í þessu máli. Það má líka setja stórt spurningamerki við að eðlileg öryggisráðstöfun líkt og hljóðritun símtala sé ekki til staðar hjá ráðuneytum landsins. Aðstoðarmaður forsætisráðherra afhenti barnamálaráðherra upplýsingar um erindi mitt og umkvörtun, auk persónuupplýsinga um mig. Um það er ekki deilt. Enda liggur fyrir að barnamálaráðherra bæði þráhringdi í mig og mætti heim til mín að kvöldlagi, óboðin. Ekkert af þessu hefði gerst ef forsætisráðherra hefði ekki brugðist í þessu máli. Þvælan þrífst í þögguninni Tálmun þrífst í þögninni og þvælan í þögguninni. Staðreyndir eru kæfðar niður og ekkert nema samsæriskenningar komast að, í umræðu sem litast af tilfinningum og heift. Það er leitun að öðru eins bulli og hefur fengið að grassera á samfélagsmiðlum. Ég ákvað upp á mitt einsdæmi að senda erindi á forsætisráðuneytið um forsögu Ásthildar Lóu og upp á einsdæmi sendi ég þetta sama erindi á fréttamann sem ég treysti, eftir að ráðuneytið hafnaði því að veita mér áheyrn. Ég var ekki að ganga erinda eins eða neins eins og ítrekað hefur verið haldið fram á samfélagsmiðlum. Það er ekkert leyndarmál að ég hef aldrei kosið Sjálfstæðisflokkinn, ég var Vilmundarkona á sínum tíma og Jóhanna Sigurðardóttir gerði margt gott, Vinstri græn hef ég líka kosið en aldrei Sjálfstæðisflokkinn. Síðast kaus ég Samfylkinguna en ég er ekki búin að ákveða mig hvað ég kýs næst en það verður ekki Flokkur fólksins. Og þetta er sannleikurinn í tengdamömmumálinu. Ólöf Björnsdóttir, sjúkraliði með BA í sálfræði og er að vinna að meistararannsókn í fötlunarfræðum.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun