Kæri borgarstjóri - Fjarlægðin gerir fjöllin blá og mennina mikla Gunnhildur Halla Carr og Sóldís Birta Reynisdóttir skrifa 16. október 2024 21:00 Virðulegi borgarstjóri, ágæti yfirmaður, sannur hollvinur skólanna í orði - en ekki á borði. Það væri okkur sönn ánægja að fá að skeggræða við þig um menntamál yfir einum rándýrum og rjúkandi Ráðhús-bolla, þar sem þú, virðulegi borgarstjóri, berð óneitanlega meiri ábyrgð en nokkur annar á núverandi stefnumótun skólakerfisins eins og það er í Reykjavík í dag. Með bæði orðum þínum og gjörðum, kæri yfirmaður, mótar þú núverandi skólakerfi mun frekar en nokkur kennari getur gert á eigin forsendum. Orð þín hafa mátt. Orðræða hins opinbera setur augljóslega mark sitt á viðhorf samfélagsins, gagnvart kennurum, sem hefur hingað til alltaf verið neikvæð, ásakandi, og markviss tilraun til þess að víkja sér undan þeirri miklu ábyrgð sem felst í starfi hvers sveitarfélags. Málshátturinn segir: Betur sjá augu en auga, og í stað þess að gera kennara að ykkar blóraböggli, teljum við að nú sé tímabært að horfa til mannauðsins sem starfar innan veggja skólanna; meta kennara að verðleikum og nýta sér faglega reynslu þeirra til að vinna saman að raunhæfum og raunverulegum umbótum í skólakerfinu. Með þetta í huga viljum við bjóða þér að stíga aðeins inn í okkar veruleika. Dyrnar að skólanum opnast og þú gengur inn. Á sama augnabliki kveður þú eigin hugsanir, eigin áhyggjur og skilur sjálfa/n þig eftir við dyrnar. Líf út fyrir skólann, hvort sem það er heimilislíf, sálar- eða tilfinningalíf, hverfur í skugga kennaralífsins, og í næstu 6 - 10 klukkustundirnar ert þú í raun ekki lengur til fyrir sjálfa/n þig. Nú ertu röddin sem hvetur, augun sem vakta, höndin sem leiðir, og þitt hlutverk er að standa vörð um menntun, velferð og þroska nemenda. Þessi gríðarlega ábyrgð, sem hvílir daglega á þínum öxlum, nær langt út fyrir þá 25 nemendur sem bíða þín í skólastofunni, því þegar þú ákvaðst að gerast kennari, ákvaðstu jafnframt að standa vörð um alla nemendur, alls staðar. Þitt hlutverk er ekki einungis að þjálfa huga nemenda, heldur einnig að næra sál þeirra og hjörtu. Á hverjum degi tökumst við á við ólíkar áskoranir, en mætum þó alltaf þörfum hvers og eins þar sem þeir eru staddir, námslega, félagslega og andlega. Í viðtalinu nefnir þú, af mikilli auðmýkt, að grundvallarstéttir í samfélaginu séu að semja sig frá vinnuskyldu. Þar leggur þú áherslu á að þörfum kennara hafi verið mætt með styttingu vinnuvikunnar og minni viðveru. Okkar “óvinsæla” skoðun er hins vegar sú að þær kjaradeilur hafi verið leystar í hálfkæringi. Þetta er í raun útúrsnúningur á því sem kennarar raunverulega vilja og þurfa. Það að við krefjumst minna vinnuálags og meiri undirbúningstíma, þýðir ekki að við viljum verja minni tíma með börnunum. Við veltum því raunverulega fyrir okkur hversu margir gerist kennarar fyrir undirbúningstímann. Það liggur í augum uppi, þegar sótt er um starfið, að viðvera með nemendum, börnunum okkar, er það sem við höfum alhug á. Einhvers staðar og einhvern veginn tekst hinu opinbera alltaf að snúa út úr þeim skilaboðum sem við viljum koma á framfæri. Þegar við segjum að í nútímasamfélagi, samfélagi fjölbreytileikans, fylgi aukið álag á kennara, sem mæta nú enn fleiri og flóknari áskorunum en hér áður fyrr, þá meinum við nákvæmlega það sem við sögðum. Sem kennarar erum við alltaf á tánum, tilbúin að fletta fram úr erminni nýjum leiðum til að leita lausna, og við gefumst ekki upp fyrr en við sjáum árangur. Hins vegar eru takmörk fyrir því hversu mikið er hægt að leggja á eina manneskju í 25 nemenda bekk, en þegar á það er minnst er öllum kennurum lögð orð í munn. Skilaboðin eru skýr: ,,Kennarar þurfa bara að vera duglegri að festast ekki í stöðnuðum vinnuháttum”, fylgja fyrirmælum að ofan og vinna sitt starf e.t.v. á skjön við sína faglegu sannfæringu. Við reynum að láta raddir okkar heyrast en þær hvíslast eitthvert út í vindinn. Við reynum að kalla, úr eyðimörkinni, en það er enginn að hlusta. Við gerum okkur gjörsamlega raddlaus og reynum að koma mikilvægum skilaboðum á framfæri; fjöldi nemenda í bekk er orðinn of mikill og krefjandi til þess að hægt sé að ná árangri í skólastarfi. Álagið er yfirþyrmandi og lítil huggun felst í opinberri gagnrýni og vanvirðingu, mælirinn er fullur. Eftir sem áður eru þau orð slitin úr samhengi, sveigð og beygð, þangað til að allir Einararnir telja sig hafa fundið lausnina á þessum rangtúlkuðu orðum. Einungis brotabroti kennarastéttarinnar hefur í gegnum tíðina verið ljáð rödd, rödd sem er ítrekað kæfð niður og/eða ekki tekið mark á. Það blasir við að samfélagið treystir okkur ekki til þess að segja eitthvað um tilhögun þessa ágæta kerfis. Ef svo væri, erum við fullvissar um að grunnskólamál væru hvergi nærri flækjuverki neinna ranghala eða öngstræta. Kæri borgarstjóri, þú talar um að kennarastéttin sé orðin svo ,,dýr” - kosti samfélagið svo mikið, lang mest af “öðrum” starfsmönnum ríkisins -. Við spyrjum okkur, hvað er verðmætara en fjárfesting í mannauði framtíðarinnar? Höfundar eru starfandi kennarar í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Skóla- og menntamál Grunnskólar Mest lesið Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson Skoðun Skoðun Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks skrifar Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson skrifar Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar Skoðun Árið 2023 kemur aldrei aftur Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Trumpistar eru víða Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fasteignagjöld eru lág í Reykjavík Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gerræðisleg áform í anda Ráðstjórnarríkjanna Guðmundur Fertram Sigurjónsson skrifar Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar Skoðun Nýbakaðir foreldrar og óbökuð loforð Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þegar bráðamóttakan drepur þig hraðar Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir skrifar Skoðun Samkeppnin tryggir hag neytenda Hanna Katrín Friðriksson skrifar Sjá meira
Virðulegi borgarstjóri, ágæti yfirmaður, sannur hollvinur skólanna í orði - en ekki á borði. Það væri okkur sönn ánægja að fá að skeggræða við þig um menntamál yfir einum rándýrum og rjúkandi Ráðhús-bolla, þar sem þú, virðulegi borgarstjóri, berð óneitanlega meiri ábyrgð en nokkur annar á núverandi stefnumótun skólakerfisins eins og það er í Reykjavík í dag. Með bæði orðum þínum og gjörðum, kæri yfirmaður, mótar þú núverandi skólakerfi mun frekar en nokkur kennari getur gert á eigin forsendum. Orð þín hafa mátt. Orðræða hins opinbera setur augljóslega mark sitt á viðhorf samfélagsins, gagnvart kennurum, sem hefur hingað til alltaf verið neikvæð, ásakandi, og markviss tilraun til þess að víkja sér undan þeirri miklu ábyrgð sem felst í starfi hvers sveitarfélags. Málshátturinn segir: Betur sjá augu en auga, og í stað þess að gera kennara að ykkar blóraböggli, teljum við að nú sé tímabært að horfa til mannauðsins sem starfar innan veggja skólanna; meta kennara að verðleikum og nýta sér faglega reynslu þeirra til að vinna saman að raunhæfum og raunverulegum umbótum í skólakerfinu. Með þetta í huga viljum við bjóða þér að stíga aðeins inn í okkar veruleika. Dyrnar að skólanum opnast og þú gengur inn. Á sama augnabliki kveður þú eigin hugsanir, eigin áhyggjur og skilur sjálfa/n þig eftir við dyrnar. Líf út fyrir skólann, hvort sem það er heimilislíf, sálar- eða tilfinningalíf, hverfur í skugga kennaralífsins, og í næstu 6 - 10 klukkustundirnar ert þú í raun ekki lengur til fyrir sjálfa/n þig. Nú ertu röddin sem hvetur, augun sem vakta, höndin sem leiðir, og þitt hlutverk er að standa vörð um menntun, velferð og þroska nemenda. Þessi gríðarlega ábyrgð, sem hvílir daglega á þínum öxlum, nær langt út fyrir þá 25 nemendur sem bíða þín í skólastofunni, því þegar þú ákvaðst að gerast kennari, ákvaðstu jafnframt að standa vörð um alla nemendur, alls staðar. Þitt hlutverk er ekki einungis að þjálfa huga nemenda, heldur einnig að næra sál þeirra og hjörtu. Á hverjum degi tökumst við á við ólíkar áskoranir, en mætum þó alltaf þörfum hvers og eins þar sem þeir eru staddir, námslega, félagslega og andlega. Í viðtalinu nefnir þú, af mikilli auðmýkt, að grundvallarstéttir í samfélaginu séu að semja sig frá vinnuskyldu. Þar leggur þú áherslu á að þörfum kennara hafi verið mætt með styttingu vinnuvikunnar og minni viðveru. Okkar “óvinsæla” skoðun er hins vegar sú að þær kjaradeilur hafi verið leystar í hálfkæringi. Þetta er í raun útúrsnúningur á því sem kennarar raunverulega vilja og þurfa. Það að við krefjumst minna vinnuálags og meiri undirbúningstíma, þýðir ekki að við viljum verja minni tíma með börnunum. Við veltum því raunverulega fyrir okkur hversu margir gerist kennarar fyrir undirbúningstímann. Það liggur í augum uppi, þegar sótt er um starfið, að viðvera með nemendum, börnunum okkar, er það sem við höfum alhug á. Einhvers staðar og einhvern veginn tekst hinu opinbera alltaf að snúa út úr þeim skilaboðum sem við viljum koma á framfæri. Þegar við segjum að í nútímasamfélagi, samfélagi fjölbreytileikans, fylgi aukið álag á kennara, sem mæta nú enn fleiri og flóknari áskorunum en hér áður fyrr, þá meinum við nákvæmlega það sem við sögðum. Sem kennarar erum við alltaf á tánum, tilbúin að fletta fram úr erminni nýjum leiðum til að leita lausna, og við gefumst ekki upp fyrr en við sjáum árangur. Hins vegar eru takmörk fyrir því hversu mikið er hægt að leggja á eina manneskju í 25 nemenda bekk, en þegar á það er minnst er öllum kennurum lögð orð í munn. Skilaboðin eru skýr: ,,Kennarar þurfa bara að vera duglegri að festast ekki í stöðnuðum vinnuháttum”, fylgja fyrirmælum að ofan og vinna sitt starf e.t.v. á skjön við sína faglegu sannfæringu. Við reynum að láta raddir okkar heyrast en þær hvíslast eitthvert út í vindinn. Við reynum að kalla, úr eyðimörkinni, en það er enginn að hlusta. Við gerum okkur gjörsamlega raddlaus og reynum að koma mikilvægum skilaboðum á framfæri; fjöldi nemenda í bekk er orðinn of mikill og krefjandi til þess að hægt sé að ná árangri í skólastarfi. Álagið er yfirþyrmandi og lítil huggun felst í opinberri gagnrýni og vanvirðingu, mælirinn er fullur. Eftir sem áður eru þau orð slitin úr samhengi, sveigð og beygð, þangað til að allir Einararnir telja sig hafa fundið lausnina á þessum rangtúlkuðu orðum. Einungis brotabroti kennarastéttarinnar hefur í gegnum tíðina verið ljáð rödd, rödd sem er ítrekað kæfð niður og/eða ekki tekið mark á. Það blasir við að samfélagið treystir okkur ekki til þess að segja eitthvað um tilhögun þessa ágæta kerfis. Ef svo væri, erum við fullvissar um að grunnskólamál væru hvergi nærri flækjuverki neinna ranghala eða öngstræta. Kæri borgarstjóri, þú talar um að kennarastéttin sé orðin svo ,,dýr” - kosti samfélagið svo mikið, lang mest af “öðrum” starfsmönnum ríkisins -. Við spyrjum okkur, hvað er verðmætara en fjárfesting í mannauði framtíðarinnar? Höfundar eru starfandi kennarar í Reykjavík.
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar
Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar
Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar
Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir Skoðun
Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson Skoðun