Tónlistin á næsta leik - 284 börn á biðlista Sveinbjörg Vilhjálmsdóttir skrifar 10. maí 2022 13:02 Tónlistarskólakerfið á Íslandi eins og við þekkjum það í dag er að þakka framsýnum og snjöllum menntamálaráðherra, Gylfa Þ. Gíslasyni, sem kom því á í sinni ráðherratíð á sjöunda áratug síðustu aldar. Það skýrir þá miklu grósku í íslensku tónlistarlífi sem hefur átt sér stað á síðustu áratugum og hefur skilað okkur þangað sem við erum í dag. Margar þjóðir hafa öfundað okkur af þessu góða kerfi sem hefur gefið okkur fjölda af frábæru tónlistarfólki á undanförnum áratugum. Við verðum að standa vörð um það góða kerfi og ekki láta misvitra stjórnmálamenn taka það frá okkur. Tónlistarskóli Garðabæjar er góður skóli skipaður fjölda góðra kennara. Það sést best á því hve margir nemendur eru komnir á mið- og framhaldsstig. Þar af leiðandi minnka möguleikar á að taka inn nýja nemendur nema að fjármagn fáist til að stækka skólann bæði í Kirkjulundi og á Álftanesi og fjölga stöðugildum, sem er löngu tímabært. Fyrir ári síðan voru 200 börn á biðlista um nám en nú er fjöldinn kominn upp í 284. Þetta er varla boðlegt fyrir ríkt samfélag eins og Garðabæ. Fjárframlög til skólans eru í engu samræmi við fjölgun íbúa í bænum. Börn geta ekki beðið árum saman eftir að hefja tónlistarnám. Það er mikilvægt að þau fái tækifæri til að hefja nám sem fyrst þegar áhugi vaknar. Því eldri sem börnin eru þegar þau hefja nám minnka líkurnar á því að þau nái einhverri færni á hljóðfærið. Tónlistarnám er ekki bara til að kenna fólki að hlusta heldur líka til að mennta tónlistarfólk og skiptir þá miklu máli að hefja námið snemma. Ef við hlúum ekki að þeim sem vilja gera tónlist að ævistarfi sínu verður fátt um færa kennara í framtíðinni. Síðastliðin fjögur ár hefur lítið miðað í húsnæðismálum Tónlistarskólans og aðeins fjölgað um eitt og hálft stöðugildi þrátt fyrir mikla fjölgun í sveitarfélaginu. Skólahúsnæðið í Kirkjulundi er sprungið en möguleiki er á stækkun ef vilji er fyrir hendi. Kennt er á mörgum stöðum í bænum þ.e. aðstaða er í nokkrum grunnskólum til tónlistarkennslu. Þetta er gott þar sem hægt er að taka nemendur út úr tímum og auðveldar það sporin fyrir ungmennin og einnig getur kennslan hafist fyrr á daginn. Á Álftanesi er deild frá skólanum sem er með sér húsnæði og innangengt í grunnskólann svo þar er auðvelt að nota þetta fyrirkomulag og hefur það verið til margra ára. Þar vantar stofur til tónfræðikennslu og slagverksstofu. Í dag er slagverksstofan í samkrulli við félagsaðstöðu nemenda grunnskólans og er hvorugum boðlegt. Ég hef setið í tónlistarskólanefnd s.l. fjögur ár en lítið hefur gerst í þessum málum á tímabilinu þrátt fyrir vilja nefndarinnar þar að lútandi. Fyrir ári síðan fór nefndin fram á fund með bæjarstjóra til að ræða húsnæðismál skólans svo og stöðugildi. Það tók eitt ár að fá þann fund. Á fundi nefndarinnar 10. mars s.l. lagði ég fram bókun vegna óhóflegs dráttar málsins. Þá fóru hjólin loks að snúast. Viku síðar 17. mars fengum við fund með bæjarstjóra. Vonbrigðin voru mikil þegar bæjarstjóri virtist ekki hafa nokkurn áhuga á að bæta úr þessum málum. Því kom það okkur á óvart að á bæjarstjórnarfundi í byrjun apríl lögðu tveir fulltrúar meirihlutans fram tillögu þess efnis að efla tónlistarnám í Garðabæ og fýsileika þess að stækka núverandi húsnæði skólans við Kirkjulund. Ég fagna tillögu meirihlutans og bind vonir við að þetta verði ekki bara tillaga án framkvæmda. Fundargerð frá 17. mars með bæjarstjóra tók langan tíma að fæðast en hefur nú loksins litið dagsins ljós. Það sem kemur fram í fundargerðinni er hins vegar ekki sannleikanum samkvæmt. Bæjarstjórinn tók aldrei undir hugmyndir að vinna að áætlun um stækkun skólans, hvað þá að leggja fram áætlun við undirbúning fjárhagsáætlunar 2023 eins og segir í fundargerðinni. Það er meirihlutanum ekki til sóma að birta skáldaða fundargerð 2. fundar tónlistaskólanefndar að því virðist til að reyna að klóra yfir áhugaleysi bæjarstjóra. Fundargerðin var aldrei borin undir nefndarmenn. Ég vil vara við ódýrum lausnum hvað námið varðar. Tónlistarnám kostar peninga. Það útheimtir í flestum tilfellum einkakennslu tvisvar í viku, vel menntaða kennara og góða ástundun ef einhver árangur á að nást. Þetta er það sem tónlistarskólarnir bjóða upp á. Það eru engar skyndilausnir sem virka í þessum málum. Nú hefur íþróttahreyfingin fengið nýtt glæsilegt íþróttahús. Við í Garðabæjarlistanum leggjum til að tónlistin eigi næsta leik. Höfundur er í níunda sæti á lista Garðabæjarlistans fyrir komandi sveitarstjórnarkosningar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2022 Garðabær Sveitarstjórnarkosningar 2022 Skóla - og menntamál Tónlistarnám Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Það að þrá börn eða ekki Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tímanna tákn? Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson skrifar Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson skrifar Skoðun Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og traust á raforkumarkaði Einar S Einarsson skrifar Skoðun Ef þetta er rétt – hvað er þá rangt? Anna Berg Samúelsdóttir skrifar Skoðun Hvað er þetta MG? Júlíana Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sjúkraþyrlu sem allra fyrst, kerfi sem veitir lífsbjörg Gunnar Svanur Einarsson skrifar Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson skrifar Skoðun Bylting, bóla, bölvun - bull? Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Ákall Valdimar Júlíusson skrifar Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Jafnlaunabarnið og baðvatnið Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson skrifar Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Hinn óseðjandi Eiríkur Ólafsson skrifar Skoðun Þéttari byggð: Hver nýtur ábatans — og hver borgar brúsann? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz skrifar Skoðun Ef þið þurfið að segja upphátt að þið séuð ekki rasistar... Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Hugleiðingar og skoðanaskipti um rasisma og útlendingahatur Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun 56.000 krónur í vasa Kópavogsbúa Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun NordAN: Vegið að norrænni forvarnarstefnu Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Tónlistarskólakerfið á Íslandi eins og við þekkjum það í dag er að þakka framsýnum og snjöllum menntamálaráðherra, Gylfa Þ. Gíslasyni, sem kom því á í sinni ráðherratíð á sjöunda áratug síðustu aldar. Það skýrir þá miklu grósku í íslensku tónlistarlífi sem hefur átt sér stað á síðustu áratugum og hefur skilað okkur þangað sem við erum í dag. Margar þjóðir hafa öfundað okkur af þessu góða kerfi sem hefur gefið okkur fjölda af frábæru tónlistarfólki á undanförnum áratugum. Við verðum að standa vörð um það góða kerfi og ekki láta misvitra stjórnmálamenn taka það frá okkur. Tónlistarskóli Garðabæjar er góður skóli skipaður fjölda góðra kennara. Það sést best á því hve margir nemendur eru komnir á mið- og framhaldsstig. Þar af leiðandi minnka möguleikar á að taka inn nýja nemendur nema að fjármagn fáist til að stækka skólann bæði í Kirkjulundi og á Álftanesi og fjölga stöðugildum, sem er löngu tímabært. Fyrir ári síðan voru 200 börn á biðlista um nám en nú er fjöldinn kominn upp í 284. Þetta er varla boðlegt fyrir ríkt samfélag eins og Garðabæ. Fjárframlög til skólans eru í engu samræmi við fjölgun íbúa í bænum. Börn geta ekki beðið árum saman eftir að hefja tónlistarnám. Það er mikilvægt að þau fái tækifæri til að hefja nám sem fyrst þegar áhugi vaknar. Því eldri sem börnin eru þegar þau hefja nám minnka líkurnar á því að þau nái einhverri færni á hljóðfærið. Tónlistarnám er ekki bara til að kenna fólki að hlusta heldur líka til að mennta tónlistarfólk og skiptir þá miklu máli að hefja námið snemma. Ef við hlúum ekki að þeim sem vilja gera tónlist að ævistarfi sínu verður fátt um færa kennara í framtíðinni. Síðastliðin fjögur ár hefur lítið miðað í húsnæðismálum Tónlistarskólans og aðeins fjölgað um eitt og hálft stöðugildi þrátt fyrir mikla fjölgun í sveitarfélaginu. Skólahúsnæðið í Kirkjulundi er sprungið en möguleiki er á stækkun ef vilji er fyrir hendi. Kennt er á mörgum stöðum í bænum þ.e. aðstaða er í nokkrum grunnskólum til tónlistarkennslu. Þetta er gott þar sem hægt er að taka nemendur út úr tímum og auðveldar það sporin fyrir ungmennin og einnig getur kennslan hafist fyrr á daginn. Á Álftanesi er deild frá skólanum sem er með sér húsnæði og innangengt í grunnskólann svo þar er auðvelt að nota þetta fyrirkomulag og hefur það verið til margra ára. Þar vantar stofur til tónfræðikennslu og slagverksstofu. Í dag er slagverksstofan í samkrulli við félagsaðstöðu nemenda grunnskólans og er hvorugum boðlegt. Ég hef setið í tónlistarskólanefnd s.l. fjögur ár en lítið hefur gerst í þessum málum á tímabilinu þrátt fyrir vilja nefndarinnar þar að lútandi. Fyrir ári síðan fór nefndin fram á fund með bæjarstjóra til að ræða húsnæðismál skólans svo og stöðugildi. Það tók eitt ár að fá þann fund. Á fundi nefndarinnar 10. mars s.l. lagði ég fram bókun vegna óhóflegs dráttar málsins. Þá fóru hjólin loks að snúast. Viku síðar 17. mars fengum við fund með bæjarstjóra. Vonbrigðin voru mikil þegar bæjarstjóri virtist ekki hafa nokkurn áhuga á að bæta úr þessum málum. Því kom það okkur á óvart að á bæjarstjórnarfundi í byrjun apríl lögðu tveir fulltrúar meirihlutans fram tillögu þess efnis að efla tónlistarnám í Garðabæ og fýsileika þess að stækka núverandi húsnæði skólans við Kirkjulund. Ég fagna tillögu meirihlutans og bind vonir við að þetta verði ekki bara tillaga án framkvæmda. Fundargerð frá 17. mars með bæjarstjóra tók langan tíma að fæðast en hefur nú loksins litið dagsins ljós. Það sem kemur fram í fundargerðinni er hins vegar ekki sannleikanum samkvæmt. Bæjarstjórinn tók aldrei undir hugmyndir að vinna að áætlun um stækkun skólans, hvað þá að leggja fram áætlun við undirbúning fjárhagsáætlunar 2023 eins og segir í fundargerðinni. Það er meirihlutanum ekki til sóma að birta skáldaða fundargerð 2. fundar tónlistaskólanefndar að því virðist til að reyna að klóra yfir áhugaleysi bæjarstjóra. Fundargerðin var aldrei borin undir nefndarmenn. Ég vil vara við ódýrum lausnum hvað námið varðar. Tónlistarnám kostar peninga. Það útheimtir í flestum tilfellum einkakennslu tvisvar í viku, vel menntaða kennara og góða ástundun ef einhver árangur á að nást. Þetta er það sem tónlistarskólarnir bjóða upp á. Það eru engar skyndilausnir sem virka í þessum málum. Nú hefur íþróttahreyfingin fengið nýtt glæsilegt íþróttahús. Við í Garðabæjarlistanum leggjum til að tónlistin eigi næsta leik. Höfundur er í níunda sæti á lista Garðabæjarlistans fyrir komandi sveitarstjórnarkosningar.
Skoðun Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz skrifar
Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar