Snjallasta stefnubreyting Samfylkingarinnar Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar 4. júní 2025 17:01 Ása Berglind Hjálmarsdóttir, Þingkona Samfylkingarinnar, skrifaði nýlega hvernig það færi fyrir brjóstið á henni að íslenski fáninn sé notaður af hópi fólks sem nýverið söfnaðist saman á Austurvelli til að berjast fyrir hertri útlendingalöggjöf. Fyrrverandi þingmaður Pírata, Helgi Hrafn Gunnarsson lét svipuð orð falla. Burtséð frá því að íslenski fáninn er fáni allra íslendinga, sama hvaða afbökuðu skoðanir þeir kunna að hafa, þá velti ég því fyrir mér hvort að það hafi farið framhjá Ásu, á sínum tíma þegar Samfylkingin mældist með 30-plús prósent í skoðanakönnunum í fyrsta sinn í einn og hálfan áratug. Það var fyrir rúmlega einu ári síðan, minnir mig. Og það skeði skömmu eftir að Kristrún Frostadóttir formaður Samfylkingarinnar lýsti því yfir að hún hyggðist skoða af mikilli alvöru að taka harðar á útlendingamálum. Samfylkingin fylgdi þarmeð fordæmi systurflokka sinna í Danmörku og Svíþjóð sem einnig hafa breitt um tón í útlendingamálum og sveigt inn á braut harðari nálgunnar, aukinna brottvísanna og aukins landamæraeftirlits. Og það var einmitt eftir þessi ummæli sem Samfylkingin, sem reyndar var þegar á mikilli uppleið í könnunum undir forystu Kristrúnar, sem að flokkurinn reif 30-prósenta múrinn í fyrsta sinn síðan fyrir Bankahrun. Enda ekki skrítið. Um veturinn 2024, kom út Maskínu-könnun sem leiddi í ljós að 60 prósent íslendinga töldu flóttamenn á Íslandi vera of marga og var það hæsta hlutfall sem að nokkru sinni hefur mælst hérlendis. Árið 2021 þótti það fréttnæmt þegar hlutfallið fór uppí 40 prósent í fyrsta sinn. Og Maskínu-könnununin árið 2024 var gerð áður en í ljós kom að helmingur allra þeirra sem setið höfðu í gæsluvarðhaldi árið 2024 hefðu verið erlendir ríkisborgarar. Ekki innflytjendur heldur erlendir ríkisborgarar. M.ö.o. einstaklingur af erlendum uppruna, en sem er orðinn íslendur ríkisborgari er ekki meðtalin. Þessi könnun var einnig gerð áður en holskelfa af neikvæðum fréttum úr leigubílabransanum þar sem að erlendir leigubílstjórar skall á þjóðfélagsumræðunni. Og einnig áður en byrjað var að fjalla um ofbeldismál í Breiðholtsskóla, svo að fátt eitt sé nefnt. M.ö.o. þetta voru sextíu prósent í gær en þessi tala á eftir að verða hærri næst þegar Maskína eða Gallup leggur þessa sömu könnun fyrir. Samfylkingin vann svo sætan sigur í alþingiskosningunum í nóvember. Í þeim sömu kosningum fékk Framsóknarflokkurinn sína verstu niðurstöðu í sögu flokksins, 7,8% fylgi og fimm þingmenn. Og það var eftir að formaður flokksins Sigurður Ingi Jóhannsson lýsti því yfir í kappræðum að flokkurinn talaði ekki fyrir hetri útlendingalöggjöf. Og í þessum sömu kosningum tóku þátt þrír aðrir flokkar sem allir líta á sjálfa sig sem kyndilbera fjölmenningarstefnu og málsvara flóttafólks. Vinstri Grænir og Píratar þurrkuðust útaf þingi og Sósíalistaflokkur Íslands náði engum mönnum inn þrátt fyrir að tefla fram afar vinsælum borgarfulltrúa.Það voru vissulega margar fleiri ástæður fyrir því að þessum flokkum gekk illa en höfundur ætlar sér ekki að breyta þessari grein í heila ritgerð. En staðreyndin er að Framsókn, VG, Píratar og Sósíalistar völdu óvinsælli kostinn þegar kemur að útlendingamálum. Greinahöfundur veit ekki hvað gæti mögulega verið þjóðlegra en að veifa þjóðarfána okkar fögru Ísafoldar einmitt þegar maður maður skorar á stjórnvöld til þess að standa sig í stykkinu við að framkvæma vilja meirihluta þjóðarinnar. Voru einhverjir af mótmælendum helgarinnar rasistar? Já, eflaust. Nokkrir þeirra voru greinilega talsmenn samsæriskenninga sem er, að mati höfundar, alveg jafn slæmt. En það breytir því ekki að þessir mótmælendur tala að vissu leyti fyrir vilja stórs hluta þjóðarinnar, vilja kannski ganga lengra en flestir, en í grunninn eru þeir á sama meiði og meirihluti þjóðarinnar; Flóttamenn sem koma til Íslands eru of margir og vandamálin tengd þeim eru orðin of mörg, of ofbeldisfull, of óþægileg. Það er mat höfundar, að frjálslynt fólk á vinstri vængnum vill helst beina athyglinni að rasismanum til þess að þurfa ekki að horfast í augu við að þeirra stefnumál í útlendingamálum hafa misheppnast harkalega. Erlent fólk sem hingað kemur inngildist verr og verr eftir því sem hlutfall þeirra meðal landsmanna fjölgar. Samfélagið verður ekki opnara og umburðarlyndara með auknum straumi flóttafólks heldur hefur tortryggni, rasismi, og óöryggi aukist. Svo að ekki sé minnst á glæpatíðnina. Einu sinni stökk maður í hvern þann leigubíl sem að hendi var næst. Núna eru konur byrjaðar að biðja sérstaklega sérstaklega um bíla með kvenbílstjórum. Það er í raun furðulegt að mótmælin hafi ekki verið stærri og að þau hafi ekki átt sér stað fyrr. Höfundur er framsóknarmaður, stoltur þjóðernissinni og rithöfundur Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Framsóknarflokkurinn Jóhann Frímann Arinbjarnarson Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Ása Berglind Hjálmarsdóttir, Þingkona Samfylkingarinnar, skrifaði nýlega hvernig það færi fyrir brjóstið á henni að íslenski fáninn sé notaður af hópi fólks sem nýverið söfnaðist saman á Austurvelli til að berjast fyrir hertri útlendingalöggjöf. Fyrrverandi þingmaður Pírata, Helgi Hrafn Gunnarsson lét svipuð orð falla. Burtséð frá því að íslenski fáninn er fáni allra íslendinga, sama hvaða afbökuðu skoðanir þeir kunna að hafa, þá velti ég því fyrir mér hvort að það hafi farið framhjá Ásu, á sínum tíma þegar Samfylkingin mældist með 30-plús prósent í skoðanakönnunum í fyrsta sinn í einn og hálfan áratug. Það var fyrir rúmlega einu ári síðan, minnir mig. Og það skeði skömmu eftir að Kristrún Frostadóttir formaður Samfylkingarinnar lýsti því yfir að hún hyggðist skoða af mikilli alvöru að taka harðar á útlendingamálum. Samfylkingin fylgdi þarmeð fordæmi systurflokka sinna í Danmörku og Svíþjóð sem einnig hafa breitt um tón í útlendingamálum og sveigt inn á braut harðari nálgunnar, aukinna brottvísanna og aukins landamæraeftirlits. Og það var einmitt eftir þessi ummæli sem Samfylkingin, sem reyndar var þegar á mikilli uppleið í könnunum undir forystu Kristrúnar, sem að flokkurinn reif 30-prósenta múrinn í fyrsta sinn síðan fyrir Bankahrun. Enda ekki skrítið. Um veturinn 2024, kom út Maskínu-könnun sem leiddi í ljós að 60 prósent íslendinga töldu flóttamenn á Íslandi vera of marga og var það hæsta hlutfall sem að nokkru sinni hefur mælst hérlendis. Árið 2021 þótti það fréttnæmt þegar hlutfallið fór uppí 40 prósent í fyrsta sinn. Og Maskínu-könnununin árið 2024 var gerð áður en í ljós kom að helmingur allra þeirra sem setið höfðu í gæsluvarðhaldi árið 2024 hefðu verið erlendir ríkisborgarar. Ekki innflytjendur heldur erlendir ríkisborgarar. M.ö.o. einstaklingur af erlendum uppruna, en sem er orðinn íslendur ríkisborgari er ekki meðtalin. Þessi könnun var einnig gerð áður en holskelfa af neikvæðum fréttum úr leigubílabransanum þar sem að erlendir leigubílstjórar skall á þjóðfélagsumræðunni. Og einnig áður en byrjað var að fjalla um ofbeldismál í Breiðholtsskóla, svo að fátt eitt sé nefnt. M.ö.o. þetta voru sextíu prósent í gær en þessi tala á eftir að verða hærri næst þegar Maskína eða Gallup leggur þessa sömu könnun fyrir. Samfylkingin vann svo sætan sigur í alþingiskosningunum í nóvember. Í þeim sömu kosningum fékk Framsóknarflokkurinn sína verstu niðurstöðu í sögu flokksins, 7,8% fylgi og fimm þingmenn. Og það var eftir að formaður flokksins Sigurður Ingi Jóhannsson lýsti því yfir í kappræðum að flokkurinn talaði ekki fyrir hetri útlendingalöggjöf. Og í þessum sömu kosningum tóku þátt þrír aðrir flokkar sem allir líta á sjálfa sig sem kyndilbera fjölmenningarstefnu og málsvara flóttafólks. Vinstri Grænir og Píratar þurrkuðust útaf þingi og Sósíalistaflokkur Íslands náði engum mönnum inn þrátt fyrir að tefla fram afar vinsælum borgarfulltrúa.Það voru vissulega margar fleiri ástæður fyrir því að þessum flokkum gekk illa en höfundur ætlar sér ekki að breyta þessari grein í heila ritgerð. En staðreyndin er að Framsókn, VG, Píratar og Sósíalistar völdu óvinsælli kostinn þegar kemur að útlendingamálum. Greinahöfundur veit ekki hvað gæti mögulega verið þjóðlegra en að veifa þjóðarfána okkar fögru Ísafoldar einmitt þegar maður maður skorar á stjórnvöld til þess að standa sig í stykkinu við að framkvæma vilja meirihluta þjóðarinnar. Voru einhverjir af mótmælendum helgarinnar rasistar? Já, eflaust. Nokkrir þeirra voru greinilega talsmenn samsæriskenninga sem er, að mati höfundar, alveg jafn slæmt. En það breytir því ekki að þessir mótmælendur tala að vissu leyti fyrir vilja stórs hluta þjóðarinnar, vilja kannski ganga lengra en flestir, en í grunninn eru þeir á sama meiði og meirihluti þjóðarinnar; Flóttamenn sem koma til Íslands eru of margir og vandamálin tengd þeim eru orðin of mörg, of ofbeldisfull, of óþægileg. Það er mat höfundar, að frjálslynt fólk á vinstri vængnum vill helst beina athyglinni að rasismanum til þess að þurfa ekki að horfast í augu við að þeirra stefnumál í útlendingamálum hafa misheppnast harkalega. Erlent fólk sem hingað kemur inngildist verr og verr eftir því sem hlutfall þeirra meðal landsmanna fjölgar. Samfélagið verður ekki opnara og umburðarlyndara með auknum straumi flóttafólks heldur hefur tortryggni, rasismi, og óöryggi aukist. Svo að ekki sé minnst á glæpatíðnina. Einu sinni stökk maður í hvern þann leigubíl sem að hendi var næst. Núna eru konur byrjaðar að biðja sérstaklega sérstaklega um bíla með kvenbílstjórum. Það er í raun furðulegt að mótmælin hafi ekki verið stærri og að þau hafi ekki átt sér stað fyrr. Höfundur er framsóknarmaður, stoltur þjóðernissinni og rithöfundur
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun