Óheppileg tímasetning? Kristófer Már Maronsson skrifar 3. nóvember 2022 09:01 Að öllu jöfnu höfum við sjálfstæðismenn tækifæri til þess að koma saman á tveggja ára fresti til þess að leggja kjörnum fulltrúum okkar línurnar á landsfundi. Á landsfundi gefst flokksmönnum, óháð efnahag og stöðu í samfélaginu, tækifæri til að álykta um málefni og kjósa forystu svo fátt eitt sé nefnt. Nú höfum við ekki komið saman í fjögur ár og er landsfundur Sjálfstæðisflokksins haldinn í annað skipti um helgina frá árinu 2015. Ég vil leggja nokkur orð, og tölur, í belg um það hvers vegna ég tel rétt að við sjálfstæðismenn kjósum okkur nýjan formann á landsfundi í ár. Óheppileg tímasetning? Umræða um að tímasetningin sé ekki rétt til þess að breyta um formann hefur farið mikinn, sjónarmiðin eru að betra sé að gera það stuttu fyrir kosningar. Sú umræða þykir mér á villigötum. Ef tímasetningin er röng, hvers vegna höldum við þá ekki bara landsfund rétt fyrir kosningar? Það er vegna þess að það er nauðsynlegt að leggja kjörnum fulltrúum línurnar reglulega og að flokksmenn fái að koma á framfæri áhyggjum sínum og hugmyndum. Jafnframt er nauðsynlegt að enginn venjist því að sitja í forystu flokksins, forystan þarf ávallt að vera á tánum og tilbúin að sætta sig við örlög sín ef að sjálfstæðismenn telja flokknum betur stýrt af öðrum. Þá er rétt að benda á að það hefur ekki verið landsfundur stuttu fyrir kosningar síðan 2015, eini landsfundurinn síðan þá var 2018 - ári eftir myndun núverandi fyrri ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur. Enginn veit hvenær næsti landsfundur eftir þennan verður, þó að vonir manna standi til að hann verði ári fyrir næstu kosningar. Það er því aldrei röng tímasetning að skipta um formann ef það er til bóta fyrir flokkinn. Það er raunar nauðsynlegt að skipta um formann ef helstu rökin gegn því eru að langt sé til kosninga - því það er aldrei langt til kosninga. Málefni og fólk Við getum flest verið sammála um það að málefni skipta höfuðmáli í pólitík, líkt og frammistaða íþróttamanna innan vallar - en það er alls ekki eina breytan. Persónur skipta líka máli og þá sérstaklega leiðtogar. Í brúnni hjá okkur sjálfstæðismönnum síðustu 13 ár hefur verið einn af öflugustu stjórnmálamönnum samtímans, sé horft til málefnanna eingöngu. En það er eins í pólitíkinni og íþróttunum að það skiptir ekki bara máli hversu góð við erum innan vallar, hegðun og framkoma utan vallar skiptir einnig máli. Í raun er pólitíkin jafnvel grimmari en íþróttirnar hvað það varðar, því væntingar um hegðun utan vallar geta haft mikil áhrif á hvort að fólk er tilbúið að kjósa flokka eða ekki. Þannig hefur umræðan um Bjarna Benediktsson oft verið óvægin og ósanngjörn, en ekki hefur tekist með óyggjandi hætti að koma öllum í skilning um það. Það er miður, en jafnframt staðreynd sem sjálfstæðismenn verða að horfast í augu við - því umræðan um Sjálfstæðisflokkinn litast oft af formanninum. Nýir tímar og nýir kjósendur Tímarnir breytast og mennirnir með, en sjálfstæðisstefnan breytist ekki - því sjálfstæðisstefnan er ekki hugmyndafræði heldur lífsviðhorf. Hún er og verður áfram sú stefna sem mun henta landi og þjóð best, því hún byggir á samvinnu allra landsmanna - stétt með stétt. Ef að nýir kjósendur eru ekki að kjósa Sjálfstæðisflokkinn, þá er flokknum að mistakast að breiða út boðskapinn eða trúa ekki að flokkurinn sé að framfylgja sjálfstæðisstefnunni. Þar ber forystan mikla ábyrgð. Lítum nú á tölur. Maskína gerði í lok apríl könnun á trausti til ráðherra og má þar finna tölur um báða formannsframbjóðendur. Tölurnar eru vægast sagt sláandi. 30.7% svarenda bera mikið traust til Guðlaugs Þórs en einungis 18.3% til Bjarna Ben. Þegar skoðaðar eru tölur um lítið traust, sem skipta jafnframt máli, kemur í ljós að 70.7% bera lítið traust til Bjarna Ben - en 35.8% bera lítið traust til Guðlaugs. Í hópi nýrra kjósenda, á aldursbilinu 18-29 ára, breikkar bilið enn frekar. Af þessum tölum er alveg augljóst að mikill meirihluti kjósenda vantreystir núverandi formanni Sjálfstæðisflokksins og mun því líklega ekki kjósa flokkinn - óháð kjördæmi. Hvað með þá sem þrá að koma aftur heim? Í fjórum flokkum utan Sjálfstæðisflokksins, má finna margt fólk sem aðhyllist sjálfstæðisstefnuna, hefur jafnvel kosið Sjálfstæðisflokkinn áður og vill kjósa flokkinn aftur en treystir sér ekki til þess. Við sem höfum staðið í kosningabaráttu fyrir flokkinn undanfarin ár höfum flest átt þessi samtöl. Því er áhugavert að skoða hver munurinn er á trausti fólks úr öðrum flokkum til formannsframbjóðenda. Af þeim sem sögðust ætla að kjósa þessa flokka þegar könnunin var gerð í apríl sl. er munurinn afgerandi. Fram hefur komið hræðsluáróður frá stuðningsmönnum Bjarna um að Gulli ætli sér að taka upp stefnumál þessara flokka til þess að auka fylgi flokksins á ný. Ég held að ekkert sé fjarri sannleikanum, í samtölum mínum við sjálfstæðismenn í leyfi hefur það fyrst og fremst verið leiðtoginn sem er nefndur fyrir því að fólk dregur sig í hlé. Þar að auki getur formaðurinn einn ekki ákveðið hver séu stefnumál flokksins, það er fólkið í flokknum sem ákveður það á landsfundi og í málefnavinnu í aðdraganda kosninga. Fjölmennur hópur fólks þarf í kjölfarið að samþykkja málefnasamning ríkisstjórnar áður en flokkurinn tekur þátt í ríkisstjórn. Hægt er að halda lengi áfram að draga fram tölur og vert er að taka fram að skoðanakannanir eru ekki heilagur sannleikur, en þær gefa ágæta mynd úr fjarska. Við sjáum t.d. úr fjarska hvort að veður sé gott eða vont, þó við getum ekki alveg sett puttann á hitastig eða vindhraða. Ef kosið væri á næstu tveimur árum? Tölurnar eru afgerandi, samkvæmt nýjustu skoðanakönnun um traust til ráðherra er Guðlaugur Þór sá ráðherra flokksins sem nýtur mests trausts og fast á hæla hans fylgir varaformaðurinn Þórdís Kolbrún, þau eru harðduglegir stjórnmálamenn og ötulir talsmenn sjálfstæðisstefnunnar. Ég vil sjá þau leiða flokkinn, strax eftir helgi - það er tilgangslaust að bíða í tvö ár. Ef þú efast um tímasetningu formannsskipta, þá vil ég spyrja þig einfaldrar spurningar. Ef ríkisstjórnin springur fyrir næsta landsfund, hvern myndir þú vilja sjá leiða flokkinn inn í óvæntar kosningar? Höfundur er sjálfstæðismaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristófer Már Maronsson Sjálfstæðisflokkurinn Formannsslagur Bjarna og Guðlaugs Þórs Mest lesið Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson Skoðun Skoðun Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Ríkið tekur – landsbyggðirnar fá minna Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Snjallasta stefnubreyting Samfylkingarinnar Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Þegar samfélagið þagnar Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Stjórnleysi í íslenskri dýravernd Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Olíumjólk Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Leikskólagjöld í Kópavogi þau hæstu á landinu Örn Arnarson skrifar Skoðun Pólitískur gúmmítékki Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Þegar bændur bregðast dýrum sínum – Valda þeim þjáningu og skelfilegum dauðdaga Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Morðæðið á Gaza - Vitfirringin má ekki eyðileggja mennskuna Jón Baldvin Hannesson skrifar Skoðun Orðsins fyllsta merking Eiríkur Kristjánsson skrifar Skoðun Dóru Björt svarað! Jón G. Hauksson skrifar Skoðun Ísland og hafið: viðbrögð við brotum Ísraels á alþjóðalögum Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Magnús Magnússon skrifar Skoðun Ekki mínir hagsmunir Berglind Hlín Baldursdóttir skrifar Skoðun Ætlar vinstri meirihlutinn að skila auðu? Þórdís Lóa Þórhalldóttir skrifar Skoðun Óásættanleg málsmeðferð Linda Íris Emilsdóttir,Katrín Oddsdóttir skrifar Sjá meira
Að öllu jöfnu höfum við sjálfstæðismenn tækifæri til þess að koma saman á tveggja ára fresti til þess að leggja kjörnum fulltrúum okkar línurnar á landsfundi. Á landsfundi gefst flokksmönnum, óháð efnahag og stöðu í samfélaginu, tækifæri til að álykta um málefni og kjósa forystu svo fátt eitt sé nefnt. Nú höfum við ekki komið saman í fjögur ár og er landsfundur Sjálfstæðisflokksins haldinn í annað skipti um helgina frá árinu 2015. Ég vil leggja nokkur orð, og tölur, í belg um það hvers vegna ég tel rétt að við sjálfstæðismenn kjósum okkur nýjan formann á landsfundi í ár. Óheppileg tímasetning? Umræða um að tímasetningin sé ekki rétt til þess að breyta um formann hefur farið mikinn, sjónarmiðin eru að betra sé að gera það stuttu fyrir kosningar. Sú umræða þykir mér á villigötum. Ef tímasetningin er röng, hvers vegna höldum við þá ekki bara landsfund rétt fyrir kosningar? Það er vegna þess að það er nauðsynlegt að leggja kjörnum fulltrúum línurnar reglulega og að flokksmenn fái að koma á framfæri áhyggjum sínum og hugmyndum. Jafnframt er nauðsynlegt að enginn venjist því að sitja í forystu flokksins, forystan þarf ávallt að vera á tánum og tilbúin að sætta sig við örlög sín ef að sjálfstæðismenn telja flokknum betur stýrt af öðrum. Þá er rétt að benda á að það hefur ekki verið landsfundur stuttu fyrir kosningar síðan 2015, eini landsfundurinn síðan þá var 2018 - ári eftir myndun núverandi fyrri ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur. Enginn veit hvenær næsti landsfundur eftir þennan verður, þó að vonir manna standi til að hann verði ári fyrir næstu kosningar. Það er því aldrei röng tímasetning að skipta um formann ef það er til bóta fyrir flokkinn. Það er raunar nauðsynlegt að skipta um formann ef helstu rökin gegn því eru að langt sé til kosninga - því það er aldrei langt til kosninga. Málefni og fólk Við getum flest verið sammála um það að málefni skipta höfuðmáli í pólitík, líkt og frammistaða íþróttamanna innan vallar - en það er alls ekki eina breytan. Persónur skipta líka máli og þá sérstaklega leiðtogar. Í brúnni hjá okkur sjálfstæðismönnum síðustu 13 ár hefur verið einn af öflugustu stjórnmálamönnum samtímans, sé horft til málefnanna eingöngu. En það er eins í pólitíkinni og íþróttunum að það skiptir ekki bara máli hversu góð við erum innan vallar, hegðun og framkoma utan vallar skiptir einnig máli. Í raun er pólitíkin jafnvel grimmari en íþróttirnar hvað það varðar, því væntingar um hegðun utan vallar geta haft mikil áhrif á hvort að fólk er tilbúið að kjósa flokka eða ekki. Þannig hefur umræðan um Bjarna Benediktsson oft verið óvægin og ósanngjörn, en ekki hefur tekist með óyggjandi hætti að koma öllum í skilning um það. Það er miður, en jafnframt staðreynd sem sjálfstæðismenn verða að horfast í augu við - því umræðan um Sjálfstæðisflokkinn litast oft af formanninum. Nýir tímar og nýir kjósendur Tímarnir breytast og mennirnir með, en sjálfstæðisstefnan breytist ekki - því sjálfstæðisstefnan er ekki hugmyndafræði heldur lífsviðhorf. Hún er og verður áfram sú stefna sem mun henta landi og þjóð best, því hún byggir á samvinnu allra landsmanna - stétt með stétt. Ef að nýir kjósendur eru ekki að kjósa Sjálfstæðisflokkinn, þá er flokknum að mistakast að breiða út boðskapinn eða trúa ekki að flokkurinn sé að framfylgja sjálfstæðisstefnunni. Þar ber forystan mikla ábyrgð. Lítum nú á tölur. Maskína gerði í lok apríl könnun á trausti til ráðherra og má þar finna tölur um báða formannsframbjóðendur. Tölurnar eru vægast sagt sláandi. 30.7% svarenda bera mikið traust til Guðlaugs Þórs en einungis 18.3% til Bjarna Ben. Þegar skoðaðar eru tölur um lítið traust, sem skipta jafnframt máli, kemur í ljós að 70.7% bera lítið traust til Bjarna Ben - en 35.8% bera lítið traust til Guðlaugs. Í hópi nýrra kjósenda, á aldursbilinu 18-29 ára, breikkar bilið enn frekar. Af þessum tölum er alveg augljóst að mikill meirihluti kjósenda vantreystir núverandi formanni Sjálfstæðisflokksins og mun því líklega ekki kjósa flokkinn - óháð kjördæmi. Hvað með þá sem þrá að koma aftur heim? Í fjórum flokkum utan Sjálfstæðisflokksins, má finna margt fólk sem aðhyllist sjálfstæðisstefnuna, hefur jafnvel kosið Sjálfstæðisflokkinn áður og vill kjósa flokkinn aftur en treystir sér ekki til þess. Við sem höfum staðið í kosningabaráttu fyrir flokkinn undanfarin ár höfum flest átt þessi samtöl. Því er áhugavert að skoða hver munurinn er á trausti fólks úr öðrum flokkum til formannsframbjóðenda. Af þeim sem sögðust ætla að kjósa þessa flokka þegar könnunin var gerð í apríl sl. er munurinn afgerandi. Fram hefur komið hræðsluáróður frá stuðningsmönnum Bjarna um að Gulli ætli sér að taka upp stefnumál þessara flokka til þess að auka fylgi flokksins á ný. Ég held að ekkert sé fjarri sannleikanum, í samtölum mínum við sjálfstæðismenn í leyfi hefur það fyrst og fremst verið leiðtoginn sem er nefndur fyrir því að fólk dregur sig í hlé. Þar að auki getur formaðurinn einn ekki ákveðið hver séu stefnumál flokksins, það er fólkið í flokknum sem ákveður það á landsfundi og í málefnavinnu í aðdraganda kosninga. Fjölmennur hópur fólks þarf í kjölfarið að samþykkja málefnasamning ríkisstjórnar áður en flokkurinn tekur þátt í ríkisstjórn. Hægt er að halda lengi áfram að draga fram tölur og vert er að taka fram að skoðanakannanir eru ekki heilagur sannleikur, en þær gefa ágæta mynd úr fjarska. Við sjáum t.d. úr fjarska hvort að veður sé gott eða vont, þó við getum ekki alveg sett puttann á hitastig eða vindhraða. Ef kosið væri á næstu tveimur árum? Tölurnar eru afgerandi, samkvæmt nýjustu skoðanakönnun um traust til ráðherra er Guðlaugur Þór sá ráðherra flokksins sem nýtur mests trausts og fast á hæla hans fylgir varaformaðurinn Þórdís Kolbrún, þau eru harðduglegir stjórnmálamenn og ötulir talsmenn sjálfstæðisstefnunnar. Ég vil sjá þau leiða flokkinn, strax eftir helgi - það er tilgangslaust að bíða í tvö ár. Ef þú efast um tímasetningu formannsskipta, þá vil ég spyrja þig einfaldrar spurningar. Ef ríkisstjórnin springur fyrir næsta landsfund, hvern myndir þú vilja sjá leiða flokkinn inn í óvæntar kosningar? Höfundur er sjálfstæðismaður.
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
Skoðun Þegar bændur bregðast dýrum sínum – Valda þeim þjáningu og skelfilegum dauðdaga Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Ísland og hafið: viðbrögð við brotum Ísraels á alþjóðalögum Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Magnús Magnússon skrifar
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun