Þjóðin ásamt laun- og lífeyrisþegum í ánauð útgerðanna Ólafur Örn Jónsson skrifar 9. desember 2021 08:31 Geri ráð fyrir að við öll vitum að það voru kvótalánin sem útgerðin tók út á veð í kvótaúthlutunum sem ollu því hversu hart hrunið kom niður á okkur Íslendingum. Peningar sem útgerðirnar drógu sér og notuðu í allt annað en til að styrkja fyrirtækin eins og fjárfestingar í óskyldum rekstri eða í hreina eyðslu. Hrunið var bjarghringur útgerðanna sem fengu 70% hækkun á afurðum í hruninu þegar fyrirtækin voru í raun gjaldþrota með gömul skip og úreltar vinnslur en 650 milljarða skuldir á bakinu. Furðu má sæta að allar þessar auknu tekjur skyldu ánafnaðar útgerðunum á sama tíma og allur almenningur leið fyrir hrun gjaldmiðilsins en við bjuggum við flot krónu (ákv í lögum) og þetta var látið óátalið enda ekkert sem benti til annars en við kæmumst af harðseiglu út úr þessu hruni með ríkar auðlindir okkar. En það var nú öðru nær. Það sem við reiknuðum ekki með var viðbjóðsleg spillingin innan stjórnmálanna ekki síst innan Sjálfstæðisflokks og meðal manna innan VG sem voru nú komnir í ríkisstjórn þar sem vissir aðilar vörðu allar aðgerðir gegn útgerðinni með kjafti og klóm. Allt var gert til að koma í veg fyrir að farið yrði að vilja þjóðarinnar og kvótinn fyrntur og gengi krónunnar hækkað. Borið var við „fordæmalaus gróði“ útgerðinnar á fölsku gengi krónu og útgerðinni þakkað hækkuun á heimsmarkaðsverðs á fiski sem útgerðin hafði ekkert með að gera. Gerum langa sögu stutta. Útgerðinni með óheiðarlegustu stjórnmálamenn Evrópu í vinnu hjá sér kemst upp með að halda enn þann dag í dag gengi krónunnar í hrun ástandi þótt efnahagur og tekjur þjóðarinnar sé fyrir löngu orðinn betri en var fyrir hrun. Þeir ná með fordæmalausum uppkaupmum á gjaldeyrir að halda hér hrun gengi á krónunni og koma þannig í veg fyrir að almenningur fái notið góðærisins undanfarin 7 ár. Fordæmalaus uppkaup Seðlabankans eru orðin yfir 900 milljarðar og kallast nú „gjaldeyrisvarasjóður“ sem var þó ekki notaður til að verja gengi krónunnar fyrir einu og hálfu ári þegar „smá“ samdráttur varð vegna covid heldur notuðu þeir tækifæri og tóku til baka þann bata sem við höfðum þó náð og létu gengið falla og Seðlabankastjóri vogaði sér að segja að honum hafi ekki líkað kaupmátturinn sem launafólk náði út úr Lífskjarasamningunum og þess vegna hafi ekki verið gripið inn í og komið í veg fyrir fall krónunnar eins og vera bar. Í dag eyðileggur ranglega skráð gengi krónunnar kaupmátt launa og lífeyrisþega og kaupmáttur og styrkur ríkis og bæja líður stórlega við þetta brölt við að falsa gengi krónunnar. Til að gera sér grein fyrir hversu mikið við erum að tapa á þessari fölsun Sjálfstæðisflokksins sem í eigu útgerðannar stendur grímulaust fyrir þessum fordæmalausu uppkaupum á gjaldeyrir þá fær sá sem fær útborgaðar 300 þús kr í dag € 2000 þegar á réttu gengi eins og fyrir hrun ætti að fá yfir € 3000 eða ef þú færð 600 þús kr útborgaðar færð € 4000 en ættir að fá € 6000. Svona voga útgerðrinar sér að falsa gengi krónunnar og hirða sjálfir með þessu 50% hærri krónu tekjur á okkar kostnað. Ekkert þessu líkt hefur nokkur þjóð í hinum vestræna heimi þurft að þola af hendi stjórnvalda landa sinna. Þessi uppkaup á gjaldeyrir hefur ekkert að gera með efnahagsstjórnina annað en að auka hér verðbólgu og núna hækka vextir. Allt gert til að moka undir tekjur útgerðanna á kostnað þjóðfélagsins og koma í veg fyrir að við njótum góðærisins. Þetta er ekkert annað en RÁN sem við eigum ekki að láta yfir okkur ganga. Þjófnaður svo milljörðum skiptir. Höfundur er heldriborgari og fv skipstjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjávarútvegur Ólafur Örn Jónsson Mest lesið Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Geri ráð fyrir að við öll vitum að það voru kvótalánin sem útgerðin tók út á veð í kvótaúthlutunum sem ollu því hversu hart hrunið kom niður á okkur Íslendingum. Peningar sem útgerðirnar drógu sér og notuðu í allt annað en til að styrkja fyrirtækin eins og fjárfestingar í óskyldum rekstri eða í hreina eyðslu. Hrunið var bjarghringur útgerðanna sem fengu 70% hækkun á afurðum í hruninu þegar fyrirtækin voru í raun gjaldþrota með gömul skip og úreltar vinnslur en 650 milljarða skuldir á bakinu. Furðu má sæta að allar þessar auknu tekjur skyldu ánafnaðar útgerðunum á sama tíma og allur almenningur leið fyrir hrun gjaldmiðilsins en við bjuggum við flot krónu (ákv í lögum) og þetta var látið óátalið enda ekkert sem benti til annars en við kæmumst af harðseiglu út úr þessu hruni með ríkar auðlindir okkar. En það var nú öðru nær. Það sem við reiknuðum ekki með var viðbjóðsleg spillingin innan stjórnmálanna ekki síst innan Sjálfstæðisflokks og meðal manna innan VG sem voru nú komnir í ríkisstjórn þar sem vissir aðilar vörðu allar aðgerðir gegn útgerðinni með kjafti og klóm. Allt var gert til að koma í veg fyrir að farið yrði að vilja þjóðarinnar og kvótinn fyrntur og gengi krónunnar hækkað. Borið var við „fordæmalaus gróði“ útgerðinnar á fölsku gengi krónu og útgerðinni þakkað hækkuun á heimsmarkaðsverðs á fiski sem útgerðin hafði ekkert með að gera. Gerum langa sögu stutta. Útgerðinni með óheiðarlegustu stjórnmálamenn Evrópu í vinnu hjá sér kemst upp með að halda enn þann dag í dag gengi krónunnar í hrun ástandi þótt efnahagur og tekjur þjóðarinnar sé fyrir löngu orðinn betri en var fyrir hrun. Þeir ná með fordæmalausum uppkaupmum á gjaldeyrir að halda hér hrun gengi á krónunni og koma þannig í veg fyrir að almenningur fái notið góðærisins undanfarin 7 ár. Fordæmalaus uppkaup Seðlabankans eru orðin yfir 900 milljarðar og kallast nú „gjaldeyrisvarasjóður“ sem var þó ekki notaður til að verja gengi krónunnar fyrir einu og hálfu ári þegar „smá“ samdráttur varð vegna covid heldur notuðu þeir tækifæri og tóku til baka þann bata sem við höfðum þó náð og létu gengið falla og Seðlabankastjóri vogaði sér að segja að honum hafi ekki líkað kaupmátturinn sem launafólk náði út úr Lífskjarasamningunum og þess vegna hafi ekki verið gripið inn í og komið í veg fyrir fall krónunnar eins og vera bar. Í dag eyðileggur ranglega skráð gengi krónunnar kaupmátt launa og lífeyrisþega og kaupmáttur og styrkur ríkis og bæja líður stórlega við þetta brölt við að falsa gengi krónunnar. Til að gera sér grein fyrir hversu mikið við erum að tapa á þessari fölsun Sjálfstæðisflokksins sem í eigu útgerðannar stendur grímulaust fyrir þessum fordæmalausu uppkaupum á gjaldeyrir þá fær sá sem fær útborgaðar 300 þús kr í dag € 2000 þegar á réttu gengi eins og fyrir hrun ætti að fá yfir € 3000 eða ef þú færð 600 þús kr útborgaðar færð € 4000 en ættir að fá € 6000. Svona voga útgerðrinar sér að falsa gengi krónunnar og hirða sjálfir með þessu 50% hærri krónu tekjur á okkar kostnað. Ekkert þessu líkt hefur nokkur þjóð í hinum vestræna heimi þurft að þola af hendi stjórnvalda landa sinna. Þessi uppkaup á gjaldeyrir hefur ekkert að gera með efnahagsstjórnina annað en að auka hér verðbólgu og núna hækka vextir. Allt gert til að moka undir tekjur útgerðanna á kostnað þjóðfélagsins og koma í veg fyrir að við njótum góðærisins. Þetta er ekkert annað en RÁN sem við eigum ekki að láta yfir okkur ganga. Þjófnaður svo milljörðum skiptir. Höfundur er heldriborgari og fv skipstjóri.
Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar