Færum úr öskunni í eldinn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar 18. júní 2025 07:00 Mikill meirihluti þjóða heimsins er ekki í Evrópusambandinu. Væntanlega eru það fyrir vikið allt þjóðir sem láta kyrrt liggja, sitja hjá og leggja ekki sitt að mörkum að mati Magnúsar Árna Skjöld Magnússonar, prófessors í alþjóðastjórnmálum og formanns Evrópuhreyfingarinnar, miðað við grein hans sem birtist á Vísir.is á dögunum en þar vildi hann meina að þetta ætti við um Ísland fyrst landið hefði ekki tekið upp á því að ganga í sambandið. Vitanlega er mjög langur vegur frá því að vera í Evrópusambandinu sé einhvers konar mælikvarði á frammistöðu ríkja á vettvangi heimsmálanna. Helztu rök Magnúsar Árna eru þau að vegna áhrifaleysis Íslands á það regluverk Evrópusambandsins sem tekið er upp hér á landi í gegnum EES-samninginn þurfi að ganga í sambandið til þess að eiga „sæti við borðið“ þar sem ákvarðanir séu teknar. „Við eigum ekki okkar fulltrúa í ráðherraráði ESB, ekki í framkvæmdastjórninni og ekki á Evrópuþinginu. Við fylgjum reglunum – en mótum þær ekki.“ Skemmst er þó frá því að segja að innan sambandsins færi vægi Íslands í ráðherraráðinu og þingi þess fyrst og fremst eftir íbúafjölda landsins. Þá eiga ríki þess ekki eiginlega fulltrúa í framkvæmdastjórninni. Vægi Íslands á þingi Evrópusambandsins yrði þannig sex þingmenn af yfir 700 sem væri á við hálfan þingmann á Alþingi. Hálfur alþingismaður hefði vitaskuld mikil mótunaráhrif í þjóðþinginu! Staðan í ráðherraráðinu yrði enn verri. Þar er ekki lengur um ákveðið gólf að ræða eins og í tilfelli þings sambandsins heldur að fullu miðað við íbúafjölda. Þar yrði vægið allajafna einungis á við 5% af alþingismanni. Hvað framkvæmdastjórnina varðar er þeim sem þar sitja óheimilt að ganga erinda heimalanda sinna og geta því seint talizt fulltrúar þeirra. Þeir eru enda einungis embættismenn Evrópusambandsins. Margfalt fjölmennari ríki orðið undir Við þetta má til dæmis bæta að forystumenn Frakklands og Þýzkalands hafa áratugum saman samræmt afstöðu sína áður en mál hafa verið tekin fyrir á vettvangi Evrópusambandsins. Ekki sízt í ráðherraráði sambandsins sem gjarnan er talin valdamesta stofnun þess. Þetta hefur sætt mikilli gagnrýni í gegnum tíðina, ekki sízt frá fámennari ríkjum innan Evrópusambandsins, á þeim forsendum að með þessu væru ákvarðanir í raun teknar fyrirfram og lítið svigrúm skilið eftir fyrir aðkomu annarra ríkja sambandsins. Fyrir vikið hafi önnur ríki innan þess gjarnan upplifað sig einungis í hlutverki áhorfenda. Með öðrum orðum er deginum ljósara að með inngöngu í Evrópusambandið yrði farið úr öskunni í eldinn í þessum efnum. Ísland yrði þannig undir allt regluverk sambandsins sett, ekki einungis það sem fellur undir EES-samninginn sem er samt nógu mikið og íþyngjandi, og hefði lítil eða engin áhrif innan þess. Þar á meðal í sjávarútvegs- og orkumálum. Enginn skortur er enda á dæmum þar sem margfalt fjölmennari ríki en Ísland, eins og til að mynda Danmörk og Írland, hafa orðið undir þegar teknar hafa verið ákvarðanir í ráðherraráðinu. Þar á meðal í málum sem varðað hafa ríka hagsmuni þeirra. Hins vegar er óneitanlega alltaf áhugavert þegar sömu aðilar og börðust ötullega fyrir samþykkt EES-samningsins á sínum tíma, eins og Magnús, benda á aðildina að samningnum, það regluverk sem taka þarf upp í gegnum hann og áhrifaleysi landsins í þeim efnum sem meint rök fyrir því að ganga þurfi enn lengra í þá átt með inngöngu í Evrópusambandið. Sú staða lá þó eins fyrir þegar þeir börðust fyrir aðildinni að EES-samningnum rétt eins og í dag. Það hefur ekki breytzt. Enda hafa umræddir aðilar í raun alltaf einungis litið á samninginn sem áfanga í átt að því markmiði að koma Íslandi í sambandið. Meiri samruni, miðstýring og regluverk Magnús segir í greininni að Evrópusambandið hafi tekizt á við kreppur, útgöngu Bretlands úr sambandinu, heimsfaraldur og stríð en standi enn. Í öllum þessum tilfellum hefur Evrópusambandið hins vegar brugðist seint og illa við. Svo illa að háttsettir forystumenn innan þess hafa ekki séð sér annað fært en að gagnrýna frammistöðu þess harðlega. Forseti framkvæmdastjórnar sambandsins, Ursula von der Leyen, skýrði þetta ágætlega í febrúar 2021 spurð út í hæg viðbrögð þess við faraldrinum: „Eitt og sér getur ríki verið eins og hraðbátur á meðan Evrópusambandið er meira eins og olíuskip.“ Svifaseint. Hins vegar er lausn forystumanna Evrópusambandsins ævinlega sú sama við því eins og við nánast öllu öðru: Meiri samruni, meiri miðstýring og meira regluverk. Meira framsal valds frá ríkjunum til stofnana sambandsins og frekari skref í áttina að lokamarkmiðinu með samrunaþróuninni allt frá upphafi að til verði evrópskt sambandsríki. Þó Evrópusambandið sé vissulega ekki endanlega orðið að sambandsríki, eins og Magnús nefnir réttilega, er ljóst að það er komið mjög langt á veg í þeim efnum og að sama skapi langt frá því að geta talizt alþjóðastofnun með einhverjum eðlilegum formerkjum. Við Magnús, minn gamli kennari, getum hins vegar verið sammála um það að fyrirkomulagið varðandi EES-samninginn sé ekki ásættanlegt. Deginum ljósara er hins vegar að lausnin í þeim efnum er ekki að fara lengra í sömu átt heldur þvert á móti skipta samningnum út fyrir nútímalegan víðtækan fríverzlunarsamning eins og ríki heimsins kjósa að semja um sín á milli í dag og ekki sízt stærstu efnahagsveldin með sína miklu viðskiptahagsmuni. Þar á meðal Evrópusambandið. Samning sem tryggja myndi viðskiptahagsmuni Íslands án þess að fela í sér vaxandi framsal valds yfir íslenzkum málum. Höfundur er sagnfræðingur og alþjóðastjórnmálafræðingur (MA í alþjóðasamskiptum með áherzlu á Evrópufræði og öryggis- og varnarmál). Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hjörtur J. Guðmundsson Evrópusambandið EES-samningurinn Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Daði Pálmar Ragnarsson Bakþankar Enginn stjórnmálaflokkur mun niðurgreiða sálfræðiþjónustu og útrýma biðlistum Þórarinn Hjartarson Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
Mikill meirihluti þjóða heimsins er ekki í Evrópusambandinu. Væntanlega eru það fyrir vikið allt þjóðir sem láta kyrrt liggja, sitja hjá og leggja ekki sitt að mörkum að mati Magnúsar Árna Skjöld Magnússonar, prófessors í alþjóðastjórnmálum og formanns Evrópuhreyfingarinnar, miðað við grein hans sem birtist á Vísir.is á dögunum en þar vildi hann meina að þetta ætti við um Ísland fyrst landið hefði ekki tekið upp á því að ganga í sambandið. Vitanlega er mjög langur vegur frá því að vera í Evrópusambandinu sé einhvers konar mælikvarði á frammistöðu ríkja á vettvangi heimsmálanna. Helztu rök Magnúsar Árna eru þau að vegna áhrifaleysis Íslands á það regluverk Evrópusambandsins sem tekið er upp hér á landi í gegnum EES-samninginn þurfi að ganga í sambandið til þess að eiga „sæti við borðið“ þar sem ákvarðanir séu teknar. „Við eigum ekki okkar fulltrúa í ráðherraráði ESB, ekki í framkvæmdastjórninni og ekki á Evrópuþinginu. Við fylgjum reglunum – en mótum þær ekki.“ Skemmst er þó frá því að segja að innan sambandsins færi vægi Íslands í ráðherraráðinu og þingi þess fyrst og fremst eftir íbúafjölda landsins. Þá eiga ríki þess ekki eiginlega fulltrúa í framkvæmdastjórninni. Vægi Íslands á þingi Evrópusambandsins yrði þannig sex þingmenn af yfir 700 sem væri á við hálfan þingmann á Alþingi. Hálfur alþingismaður hefði vitaskuld mikil mótunaráhrif í þjóðþinginu! Staðan í ráðherraráðinu yrði enn verri. Þar er ekki lengur um ákveðið gólf að ræða eins og í tilfelli þings sambandsins heldur að fullu miðað við íbúafjölda. Þar yrði vægið allajafna einungis á við 5% af alþingismanni. Hvað framkvæmdastjórnina varðar er þeim sem þar sitja óheimilt að ganga erinda heimalanda sinna og geta því seint talizt fulltrúar þeirra. Þeir eru enda einungis embættismenn Evrópusambandsins. Margfalt fjölmennari ríki orðið undir Við þetta má til dæmis bæta að forystumenn Frakklands og Þýzkalands hafa áratugum saman samræmt afstöðu sína áður en mál hafa verið tekin fyrir á vettvangi Evrópusambandsins. Ekki sízt í ráðherraráði sambandsins sem gjarnan er talin valdamesta stofnun þess. Þetta hefur sætt mikilli gagnrýni í gegnum tíðina, ekki sízt frá fámennari ríkjum innan Evrópusambandsins, á þeim forsendum að með þessu væru ákvarðanir í raun teknar fyrirfram og lítið svigrúm skilið eftir fyrir aðkomu annarra ríkja sambandsins. Fyrir vikið hafi önnur ríki innan þess gjarnan upplifað sig einungis í hlutverki áhorfenda. Með öðrum orðum er deginum ljósara að með inngöngu í Evrópusambandið yrði farið úr öskunni í eldinn í þessum efnum. Ísland yrði þannig undir allt regluverk sambandsins sett, ekki einungis það sem fellur undir EES-samninginn sem er samt nógu mikið og íþyngjandi, og hefði lítil eða engin áhrif innan þess. Þar á meðal í sjávarútvegs- og orkumálum. Enginn skortur er enda á dæmum þar sem margfalt fjölmennari ríki en Ísland, eins og til að mynda Danmörk og Írland, hafa orðið undir þegar teknar hafa verið ákvarðanir í ráðherraráðinu. Þar á meðal í málum sem varðað hafa ríka hagsmuni þeirra. Hins vegar er óneitanlega alltaf áhugavert þegar sömu aðilar og börðust ötullega fyrir samþykkt EES-samningsins á sínum tíma, eins og Magnús, benda á aðildina að samningnum, það regluverk sem taka þarf upp í gegnum hann og áhrifaleysi landsins í þeim efnum sem meint rök fyrir því að ganga þurfi enn lengra í þá átt með inngöngu í Evrópusambandið. Sú staða lá þó eins fyrir þegar þeir börðust fyrir aðildinni að EES-samningnum rétt eins og í dag. Það hefur ekki breytzt. Enda hafa umræddir aðilar í raun alltaf einungis litið á samninginn sem áfanga í átt að því markmiði að koma Íslandi í sambandið. Meiri samruni, miðstýring og regluverk Magnús segir í greininni að Evrópusambandið hafi tekizt á við kreppur, útgöngu Bretlands úr sambandinu, heimsfaraldur og stríð en standi enn. Í öllum þessum tilfellum hefur Evrópusambandið hins vegar brugðist seint og illa við. Svo illa að háttsettir forystumenn innan þess hafa ekki séð sér annað fært en að gagnrýna frammistöðu þess harðlega. Forseti framkvæmdastjórnar sambandsins, Ursula von der Leyen, skýrði þetta ágætlega í febrúar 2021 spurð út í hæg viðbrögð þess við faraldrinum: „Eitt og sér getur ríki verið eins og hraðbátur á meðan Evrópusambandið er meira eins og olíuskip.“ Svifaseint. Hins vegar er lausn forystumanna Evrópusambandsins ævinlega sú sama við því eins og við nánast öllu öðru: Meiri samruni, meiri miðstýring og meira regluverk. Meira framsal valds frá ríkjunum til stofnana sambandsins og frekari skref í áttina að lokamarkmiðinu með samrunaþróuninni allt frá upphafi að til verði evrópskt sambandsríki. Þó Evrópusambandið sé vissulega ekki endanlega orðið að sambandsríki, eins og Magnús nefnir réttilega, er ljóst að það er komið mjög langt á veg í þeim efnum og að sama skapi langt frá því að geta talizt alþjóðastofnun með einhverjum eðlilegum formerkjum. Við Magnús, minn gamli kennari, getum hins vegar verið sammála um það að fyrirkomulagið varðandi EES-samninginn sé ekki ásættanlegt. Deginum ljósara er hins vegar að lausnin í þeim efnum er ekki að fara lengra í sömu átt heldur þvert á móti skipta samningnum út fyrir nútímalegan víðtækan fríverzlunarsamning eins og ríki heimsins kjósa að semja um sín á milli í dag og ekki sízt stærstu efnahagsveldin með sína miklu viðskiptahagsmuni. Þar á meðal Evrópusambandið. Samning sem tryggja myndi viðskiptahagsmuni Íslands án þess að fela í sér vaxandi framsal valds yfir íslenzkum málum. Höfundur er sagnfræðingur og alþjóðastjórnmálafræðingur (MA í alþjóðasamskiptum með áherzlu á Evrópufræði og öryggis- og varnarmál).
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Enginn stjórnmálaflokkur mun niðurgreiða sálfræðiþjónustu og útrýma biðlistum Þórarinn Hjartarson Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Enginn stjórnmálaflokkur mun niðurgreiða sálfræðiþjónustu og útrýma biðlistum Þórarinn Hjartarson Skoðun