Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson skrifar 22. maí 2025 12:02 Stríðið á Gaza er hryllilegra en orð fá lýst, um það deilir enginn. En óneitanlega er það dapurlegt að vera vitni að allri þeirri orku sem fer í að mótmæla stríðsátökunum án þess að þessi orka beinist gegn þeim sem mesta ábyrgð ber. Sá aðili virðist vera stikk-frí í allri umræðu. Það er þungbært að horfa og hlusta á annars sæmilega meðalgreint fólk halda því fram fullum fetum að Ísraelsmenn beri einir ábyrgð á ástandinu, og ef þjóðir heims myndu nú bara andskotast til að gyrða sig í brók og taka sig saman um að fordæma Ísrael, slíta stjórnmálasambandinu, setja á viðskiptaþvinganir, banna Ísrael að taka þátt í Eurovision (sem virðist mest áríðandi í hugum furðu margra), rannsaka símakosninguna (sem hlýtur að vera forgangsmál), loka sendiráðunum og almennt séð útskúfa Ísrael úr alþjóðasamfélaginu þá muni allt hrökkva í dúnalogn … og friður og velsæld ríkja um aldur og æfi á Gazaströndinni. Þessi nálgun er í anda slaufunarmenningar "woke" hugmyndafræðinnar, þar sem heilbrigð umræða og staðreyndir eru litin hornauga en þess í stað ræður blind heift og gagnrýnislaus hjarðhegðun í formi sjálfsupphafningar þar sem keppt um hver sé "mest góður", ásamt múgæsingar og nornaveiða gegn þeim sem aðhyllast ekki réttar og viðurkenndar skoðanir - þeim skal umsvifalaust slaufað og útskúfað, allt til að góða fólkið geti haldið áfram að friða eigin samvisku með yfirborðskenndum uppþotum og hávaða. Og þungbærast af öllu er svo að sjá ráðamenn þjóðarinnar kikna undan þessu og taka auðmjúka undir þessar ranghugmyndir og lýðskrum. Staðreyndin er nefninlega sú að jafnvel þótt slegið verði á puttana á Ísrael, her þeirra rekinn heim og Ísrael slaufað úr alþjóðasamfélaginu (og meira að segja bannað að taka þátt í Eurovision) þá mun það ekki duga til að friður og hamingja muni ríkja fyrir botni Miðjarðarhafs. Ástæðan er ríkisstjórn Palestínu - Hamas. Hamas er nefninlega ekki hugprúðir og hjartahreinir föðurlandsvinir og frelsishetjur að berjast fyrir sjálfstæði kúgaðrar þjóðar sem verið er að kremja undir blóðugum skriðbeltum innrásarhers. Aldeilis ekki. Hamas eru hryðjuverkasamtök róttæks öfgatrúarhóps sem hefur það að yfirlýstu markmiði sínu að útrýma Ísrael (og þar með Gyðingum) af yfirborði Jarðar. Þetta kemur skýrt fram í stofnskrá Hamas frá 1988: tilgangur samtakanna er útrýming Ísraels og Ísraelsku þjóðarinnar, og hefur Hamas aldrei farið í neinar grafgötur með það. Um það ber vitni stanslaus stríðsrekstur Hamas og síendurteknar mannskæðar hryðjuverkaárásir gegn almenningi í Ísrael síðustu fjóra áratugina. Það er einfeldningslegt - og í besta falli barnaskapur - að halda að það sé nóg að þjóðir heims taki sig saman um að slaufa og útskúfa Ísrael, og þá muni allt falla í dúnalogn. Hamas mun nefninlega ekki hætta sínu stríði, heldur mun að öllum líkindum færast kapp í kinn. Sagan frá 2005 mun bara endurtaka sig. Það ár yfirgaf Ísrael Gaza með manni og mús, en hryðjuverkasamtökin Hamas tóku sér nokkur ár í að sleikja sárin, sanka að sér vopnum (og notuðu til þess fjármuni sem alþjóðasamfélagið gaf til uppbyggingar á Gaza en fóru þess í stað í að fylla á vopnabúrin), byggja upp her sinn … og tóku síðan aftur upp þráðinn þar sem frá var horfið og héldu áfram að ráðast á Ísrael. Þetta mun Hamas gera aftur … og aftur … á meðan vel meinandi en illa upplýstir mótmælendur og fréttamenn á Vesturlöndum halda áfram að kokgleypa og endurvarpa hugsunarlaust áróðri „frelsishreyfingarinnar“ Hamas. Ef alþjóðasamfélagið stendur aðgerðarlaust hjá og horfir upp á hryðjuverkasamtök róttækra öfgatrúarmanna halda áratugum saman uppi stríði gegn vestrænu lýðræðissamfélagi - ég tala nú ekki um ef alþjóðasamfélagið hreinlega legst á árarnar með hryðjuverkasamtökunum! - þá spyr maður sig: þegar Ísrael fellur, hvaða land verður þá næst? Verður það England? Þýskaland? Svíþjóð? Eða kanski Frakkland? Í Frakklandi hafa stjórnvöld t.d. vaxandi áhyggjur af hryðjuverkasamtökunum "Bræðralag Múslima" (sem eru svo öfgafull að þau eru meira að segja bönnuð með lögum í mörgum Arabaríkjum). Þau samtök vinna leynt og ljóst að því að grafa undan Frönsku samfélagi, og ef upp úr sýður og í Frakklandi hefjast bein átök milli hersins og hryðjuverkasamtakanna, sem er alls ekki svo fjarlæg sviðsmynd, ætlar þá allt góða fólkið með of mikla frítímann, yfirborðskenndu skoðanirnar og svart-hvítu hálsklútana að hefja fjöldamótmæli og krefjast þess að við slítum stjórnmálasambandi við Frakkland, setjum viðskiptaþvinganir á Frönsku þjóðina, lokum sendiráðinu í París … og rekum Frakkland úr Eurovision? Það er kominn tími til að spyrna við fæti og horfast í augu við rót vandans. Ísrael á ekki í stríði við börn og saklausa borgara: Ísrael á í stríði við öfgatrúarhóp sem hefur að yfirlýstu markmiði sínu að útrýma Ísraelsku þjóðinni af trúarlegum ástæðum. Einungis með því að aðstoða Ísrael við að rjúfa þennan vítahring ofbeldis og manndrápa með því að uppræta hryðjuverkasamtökin Hamas, hjálpa stríðshrjáðum almenningi á Gaza að losna undan oki ofstækisfullra hryðjuverkarmanna og gera Gaza að vopnlausu svæði mun komast á varanlegur friður. Fyrst þá getur alþjóðasamfélagið farið að hjálpa fólkinu sem þar býr að byggja upp samfélag byggt á gildum umburðarlyndis, mannréttinda og friðar. Höfundur er fréttafíkill. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Átök í Ísrael og Palestínu Mest lesið Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson Skoðun Okkar lágkúrulega illska Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Skoðun Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Sjá meira
Stríðið á Gaza er hryllilegra en orð fá lýst, um það deilir enginn. En óneitanlega er það dapurlegt að vera vitni að allri þeirri orku sem fer í að mótmæla stríðsátökunum án þess að þessi orka beinist gegn þeim sem mesta ábyrgð ber. Sá aðili virðist vera stikk-frí í allri umræðu. Það er þungbært að horfa og hlusta á annars sæmilega meðalgreint fólk halda því fram fullum fetum að Ísraelsmenn beri einir ábyrgð á ástandinu, og ef þjóðir heims myndu nú bara andskotast til að gyrða sig í brók og taka sig saman um að fordæma Ísrael, slíta stjórnmálasambandinu, setja á viðskiptaþvinganir, banna Ísrael að taka þátt í Eurovision (sem virðist mest áríðandi í hugum furðu margra), rannsaka símakosninguna (sem hlýtur að vera forgangsmál), loka sendiráðunum og almennt séð útskúfa Ísrael úr alþjóðasamfélaginu þá muni allt hrökkva í dúnalogn … og friður og velsæld ríkja um aldur og æfi á Gazaströndinni. Þessi nálgun er í anda slaufunarmenningar "woke" hugmyndafræðinnar, þar sem heilbrigð umræða og staðreyndir eru litin hornauga en þess í stað ræður blind heift og gagnrýnislaus hjarðhegðun í formi sjálfsupphafningar þar sem keppt um hver sé "mest góður", ásamt múgæsingar og nornaveiða gegn þeim sem aðhyllast ekki réttar og viðurkenndar skoðanir - þeim skal umsvifalaust slaufað og útskúfað, allt til að góða fólkið geti haldið áfram að friða eigin samvisku með yfirborðskenndum uppþotum og hávaða. Og þungbærast af öllu er svo að sjá ráðamenn þjóðarinnar kikna undan þessu og taka auðmjúka undir þessar ranghugmyndir og lýðskrum. Staðreyndin er nefninlega sú að jafnvel þótt slegið verði á puttana á Ísrael, her þeirra rekinn heim og Ísrael slaufað úr alþjóðasamfélaginu (og meira að segja bannað að taka þátt í Eurovision) þá mun það ekki duga til að friður og hamingja muni ríkja fyrir botni Miðjarðarhafs. Ástæðan er ríkisstjórn Palestínu - Hamas. Hamas er nefninlega ekki hugprúðir og hjartahreinir föðurlandsvinir og frelsishetjur að berjast fyrir sjálfstæði kúgaðrar þjóðar sem verið er að kremja undir blóðugum skriðbeltum innrásarhers. Aldeilis ekki. Hamas eru hryðjuverkasamtök róttæks öfgatrúarhóps sem hefur það að yfirlýstu markmiði sínu að útrýma Ísrael (og þar með Gyðingum) af yfirborði Jarðar. Þetta kemur skýrt fram í stofnskrá Hamas frá 1988: tilgangur samtakanna er útrýming Ísraels og Ísraelsku þjóðarinnar, og hefur Hamas aldrei farið í neinar grafgötur með það. Um það ber vitni stanslaus stríðsrekstur Hamas og síendurteknar mannskæðar hryðjuverkaárásir gegn almenningi í Ísrael síðustu fjóra áratugina. Það er einfeldningslegt - og í besta falli barnaskapur - að halda að það sé nóg að þjóðir heims taki sig saman um að slaufa og útskúfa Ísrael, og þá muni allt falla í dúnalogn. Hamas mun nefninlega ekki hætta sínu stríði, heldur mun að öllum líkindum færast kapp í kinn. Sagan frá 2005 mun bara endurtaka sig. Það ár yfirgaf Ísrael Gaza með manni og mús, en hryðjuverkasamtökin Hamas tóku sér nokkur ár í að sleikja sárin, sanka að sér vopnum (og notuðu til þess fjármuni sem alþjóðasamfélagið gaf til uppbyggingar á Gaza en fóru þess í stað í að fylla á vopnabúrin), byggja upp her sinn … og tóku síðan aftur upp þráðinn þar sem frá var horfið og héldu áfram að ráðast á Ísrael. Þetta mun Hamas gera aftur … og aftur … á meðan vel meinandi en illa upplýstir mótmælendur og fréttamenn á Vesturlöndum halda áfram að kokgleypa og endurvarpa hugsunarlaust áróðri „frelsishreyfingarinnar“ Hamas. Ef alþjóðasamfélagið stendur aðgerðarlaust hjá og horfir upp á hryðjuverkasamtök róttækra öfgatrúarmanna halda áratugum saman uppi stríði gegn vestrænu lýðræðissamfélagi - ég tala nú ekki um ef alþjóðasamfélagið hreinlega legst á árarnar með hryðjuverkasamtökunum! - þá spyr maður sig: þegar Ísrael fellur, hvaða land verður þá næst? Verður það England? Þýskaland? Svíþjóð? Eða kanski Frakkland? Í Frakklandi hafa stjórnvöld t.d. vaxandi áhyggjur af hryðjuverkasamtökunum "Bræðralag Múslima" (sem eru svo öfgafull að þau eru meira að segja bönnuð með lögum í mörgum Arabaríkjum). Þau samtök vinna leynt og ljóst að því að grafa undan Frönsku samfélagi, og ef upp úr sýður og í Frakklandi hefjast bein átök milli hersins og hryðjuverkasamtakanna, sem er alls ekki svo fjarlæg sviðsmynd, ætlar þá allt góða fólkið með of mikla frítímann, yfirborðskenndu skoðanirnar og svart-hvítu hálsklútana að hefja fjöldamótmæli og krefjast þess að við slítum stjórnmálasambandi við Frakkland, setjum viðskiptaþvinganir á Frönsku þjóðina, lokum sendiráðinu í París … og rekum Frakkland úr Eurovision? Það er kominn tími til að spyrna við fæti og horfast í augu við rót vandans. Ísrael á ekki í stríði við börn og saklausa borgara: Ísrael á í stríði við öfgatrúarhóp sem hefur að yfirlýstu markmiði sínu að útrýma Ísraelsku þjóðinni af trúarlegum ástæðum. Einungis með því að aðstoða Ísrael við að rjúfa þennan vítahring ofbeldis og manndrápa með því að uppræta hryðjuverkasamtökin Hamas, hjálpa stríðshrjáðum almenningi á Gaza að losna undan oki ofstækisfullra hryðjuverkarmanna og gera Gaza að vopnlausu svæði mun komast á varanlegur friður. Fyrst þá getur alþjóðasamfélagið farið að hjálpa fólkinu sem þar býr að byggja upp samfélag byggt á gildum umburðarlyndis, mannréttinda og friðar. Höfundur er fréttafíkill.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar