Ópíoíðar og aðgerðir Kristín Davíðsdóttir skrifar 14. júní 2023 11:01 Nýleg samantekt á vegum Landlæknisembættisins sýnir fram á að dregið hefur úr ávísunum ópíoíðalyfja hérlendis það sem af er ári, bæði innan heilbrigðisstofnana og utan. Þá segir enn fremur að notkun sterkra verkjalyfja sé minni á Íslandi en á hinum Norðurlöndunum. Mörgum kunna að þykja þetta góðar fréttir en í huga mínum vekja fréttir sem þessar þó upp fleiri spurningar en þær svara. Hvað þýðir það nákvæmlega að dregið hafi úr ávísunum verkjalyfja, og hvaða áhrif hefur það? Þýðir það að fólk þurfi almennt minna á sterkum verkjalyfjum að halda en árin á undan? Þýðir það að læknar séu tregari til að láta fólk hafa verkjalyf þegar á þarf að halda? Eða er fólk almennt bara minna verkjað? Samkvæmt Landlækni fylltist starfsfólk embættisins áhyggjum yfir uggvænlegum tölum um lyfjatengd andlát síðustu mánaða og því var ráðist í að taka saman og skoða gögnin fyrr en annars hefði verið gert sem er vel. En hver er raunverulegur tilgangur samantektar sem þessarar í tengslum við andlát ungs fólks af völdum ópíoíðanotkunar? Er hann mögulega að sýna fram á þá einu breytu að það sé að minnsta kosti ekki læknum að kenna að unga fólkið sé að deyja? Væri ekki nær lagi að embættið réðist í úttekt á vandanum í heild sinni? Því vissulega er fíknivandi, og það sem honum fylgir, stórt heilbrigðismál sem alla jafna fær allt of litla athygli innan heilbrigðiskerfisins, þrátt fyrir að við getum flest tengt við þetta á einn eða annan hátt. Það mætti til dæmis skoða aðgengi að viðhaldsmeðferð fyrir þann hóp sem ánetjast hefur ópíoíðum. Jafnan er talað um gott aðgengi að slíkri meðferð en séu notendur spurðir eru svörin gjarnan önnur. Sjúkrahúsið Vogur er eina stofnunin sem sinnir viðhaldsmeðferð fjölda einstaklinga. Þótt aðrar stofnanir sinni slíkri meðferð í einhverju mæli þá er aðgengi að þeirri meðferð almennt ekki gott. SÁÁ fær greitt fyrir að sinna viðhaldsmeðferð 90 einstaklinga - þrátt fyrir það eru þar um 300 einstaklingar í meðferð þar. Hvers vegna slík meðferð er nær öll á hendi einnar stofnunar sem þó fær ekki greitt nema að litlu leyti fyrir þá meðferð mun ég seint skilja. Ef raunverulegur vilji væri fyrir hendi væri nú þegar búið að ráða bót á þessu enda vandamálið síður en svo nýtt af nálinni. Heilbrigðisráðherra hefur ítrekað opinberað þá afstöðu sína að aukinna og víðtækra aðgerða sé þörf varðandi þennan vanda. Í því samhengi hefur verið talað um víðtækar aðgerðir og fjölbreytt úrræði þvert á ráðuneyti. Ríkisstjórnin samþykkti síðan nýlega að verja 225 milljónum í þessar aðgerðir án þess að tilgreint sé nákvæmlega hvað í þeim felist eða hvernig þeir fjármunir muni dreifast. Þær tillögur sem fram hafa komið verða að teljast nokkuð almennar og fátt nýtt sem kemur þar fram. Það sem mér þykir áhugavert er það að ekkert okkar sem störfum í málaflokknum hefur orðið vart við þessa fjármuni eða það hvernig þeim verði varið. SÁÁ heldur áfram að selja álfa til að fjármagna sína starfsemi og starfsfólk Frú Ragnheiðar og Rauða krossins situr og skrifar styrksumsóknir í þeirri von að geta haldið starfseminni gangandi. Ekkert bólar á húsnæði fyrir neyslurýmið sem hefur nú verið lokað í 4 mánuði. Og svo mætti lengi telja. Covid faraldur síðustu ára sýndi okkur svart á hvítu að það er vel hægt að gera fullt á skömmum tíma ef forgangsröðunin er þannig og þess vegna hlýtur sú spurning að vakna hvers vegna þessum hlutum er einfaldlega ekki bara kippt í lag. Hversu margir þurfa að láta lífið? Hver er ásættanlegur fórnarkostnaður? Við sem störfum með einstaklingum sem eru háðir þessum sterku ópíoíðalyfjum erum öll meðvituð um það að þær aðgerðir sem vísað er til í upphafi þessara skrifa, þ.e.a.s. að dregið sé úr ávísunum lyfja hafa engin áhrif lífsmynstur þeirra eða venjur nema þá til hins verra. Á meðan eftirspurnin er til staðar flæða lyf inn í landið - óháð öllu öðru. Veruleikinn sem blasir við einstaklingum í þessari stöðu verður einfaldlega verri en ella. Fólk neyðist til að ganga lengra til að verða sér úti um efni og mörg neyðast til að gera hluti sem þau kæra sig ekki um og eru beinlínis skaðlegir. Þetta ýtir fólki enn lengra út á jaðarinn þar sem ofbeldi og misnotkun eru daglegt brauð - lengra inn í heim sem fæstir vilja vita af. Í gegnum tíðina hef ég starfað nokkuð með starfsfólki Landlæknisembættisins og eitt af því sem við höfum ávallt getað verið sammála um er mikilvægi þess að ráðast ekki í breytingar á einstökum þáttum án þess að taka aðra þætti með inn í myndina og að taka á vandanum heildstætt. Mig langar því að skora á þá er málið varðar að taka á vandanum í heild og af festu, í samvinnu við þá er málið snertir – ekki síst notendur sjálfa. Því að á meðan við sitjum í okkar nefndum og starfshópum og skiptumst á skoðunum gengur lífið sinn vanagang þarna úti og veruleiki þeirra sem eru háðir efnunum verður síst betri. Höfundur er hjúkrunarfræðingur á Landspítala. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fíkn Lyf Heilbrigðismál Mest lesið Grindavík lifir Kristín María Birgisdóttir,Dagmar Valsdóttir Skoðun Sósíalistaflokkurinn kaus breytingar Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Vér erum úr sömu sveit Steinþór Logi Arnarsson Skoðun Er sanngjarnt að hækka virðisaukaskatt á mat og gistingu til að láta erlenda ferðamenn borga meira? Þórir Garðarsson Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun „Ef hún hefði haft val, hefði konan mín þá kosið að láta heilabilunina hafa sinn gang?” Ingrid Kuhlman Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Réttlát leiðrétting veiðigjalda Elín Íris Fanndal Skoðun Heiðmörk: Gaddavír og girðingar Auður Kjartansdóttir Skoðun Að vera eða ekki vera – hvað er raunverulegur árangur? Ásta Kristín Sigurjónsdóttir,Inga Hlín Pálsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Grindavík lifir Kristín María Birgisdóttir,Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Sósíalistaflokkurinn kaus breytingar Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Vér erum úr sömu sveit Steinþór Logi Arnarsson skrifar Skoðun „Ef hún hefði haft val, hefði konan mín þá kosið að láta heilabilunina hafa sinn gang?” Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Réttlát leiðrétting veiðigjalda Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Að vera eða ekki vera – hvað er raunverulegur árangur? Ásta Kristín Sigurjónsdóttir,Inga Hlín Pálsdóttir skrifar Skoðun Er sanngjarnt að hækka virðisaukaskatt á mat og gistingu til að láta erlenda ferðamenn borga meira? Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Heiðmörk: Gaddavír og girðingar Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Tuttugu ár af röddum sem áður voru þaggaðar, og framtíðin er okkar Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson skrifar Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson skrifar Skoðun Gjaldfrjálsar máltíðir fyrir leikskólabörn Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Huglæg réttlætiskennd og skattar á verðmætasköpun Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Loksins fær þyrlan heimili fyrir norðan Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir skrifar Skoðun Við skuldum þeim að hlusta Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar Skoðun Alvarleg staða í umhverfi fréttamiðla Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson skrifar Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson skrifar Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson skrifar Sjá meira
Nýleg samantekt á vegum Landlæknisembættisins sýnir fram á að dregið hefur úr ávísunum ópíoíðalyfja hérlendis það sem af er ári, bæði innan heilbrigðisstofnana og utan. Þá segir enn fremur að notkun sterkra verkjalyfja sé minni á Íslandi en á hinum Norðurlöndunum. Mörgum kunna að þykja þetta góðar fréttir en í huga mínum vekja fréttir sem þessar þó upp fleiri spurningar en þær svara. Hvað þýðir það nákvæmlega að dregið hafi úr ávísunum verkjalyfja, og hvaða áhrif hefur það? Þýðir það að fólk þurfi almennt minna á sterkum verkjalyfjum að halda en árin á undan? Þýðir það að læknar séu tregari til að láta fólk hafa verkjalyf þegar á þarf að halda? Eða er fólk almennt bara minna verkjað? Samkvæmt Landlækni fylltist starfsfólk embættisins áhyggjum yfir uggvænlegum tölum um lyfjatengd andlát síðustu mánaða og því var ráðist í að taka saman og skoða gögnin fyrr en annars hefði verið gert sem er vel. En hver er raunverulegur tilgangur samantektar sem þessarar í tengslum við andlát ungs fólks af völdum ópíoíðanotkunar? Er hann mögulega að sýna fram á þá einu breytu að það sé að minnsta kosti ekki læknum að kenna að unga fólkið sé að deyja? Væri ekki nær lagi að embættið réðist í úttekt á vandanum í heild sinni? Því vissulega er fíknivandi, og það sem honum fylgir, stórt heilbrigðismál sem alla jafna fær allt of litla athygli innan heilbrigðiskerfisins, þrátt fyrir að við getum flest tengt við þetta á einn eða annan hátt. Það mætti til dæmis skoða aðgengi að viðhaldsmeðferð fyrir þann hóp sem ánetjast hefur ópíoíðum. Jafnan er talað um gott aðgengi að slíkri meðferð en séu notendur spurðir eru svörin gjarnan önnur. Sjúkrahúsið Vogur er eina stofnunin sem sinnir viðhaldsmeðferð fjölda einstaklinga. Þótt aðrar stofnanir sinni slíkri meðferð í einhverju mæli þá er aðgengi að þeirri meðferð almennt ekki gott. SÁÁ fær greitt fyrir að sinna viðhaldsmeðferð 90 einstaklinga - þrátt fyrir það eru þar um 300 einstaklingar í meðferð þar. Hvers vegna slík meðferð er nær öll á hendi einnar stofnunar sem þó fær ekki greitt nema að litlu leyti fyrir þá meðferð mun ég seint skilja. Ef raunverulegur vilji væri fyrir hendi væri nú þegar búið að ráða bót á þessu enda vandamálið síður en svo nýtt af nálinni. Heilbrigðisráðherra hefur ítrekað opinberað þá afstöðu sína að aukinna og víðtækra aðgerða sé þörf varðandi þennan vanda. Í því samhengi hefur verið talað um víðtækar aðgerðir og fjölbreytt úrræði þvert á ráðuneyti. Ríkisstjórnin samþykkti síðan nýlega að verja 225 milljónum í þessar aðgerðir án þess að tilgreint sé nákvæmlega hvað í þeim felist eða hvernig þeir fjármunir muni dreifast. Þær tillögur sem fram hafa komið verða að teljast nokkuð almennar og fátt nýtt sem kemur þar fram. Það sem mér þykir áhugavert er það að ekkert okkar sem störfum í málaflokknum hefur orðið vart við þessa fjármuni eða það hvernig þeim verði varið. SÁÁ heldur áfram að selja álfa til að fjármagna sína starfsemi og starfsfólk Frú Ragnheiðar og Rauða krossins situr og skrifar styrksumsóknir í þeirri von að geta haldið starfseminni gangandi. Ekkert bólar á húsnæði fyrir neyslurýmið sem hefur nú verið lokað í 4 mánuði. Og svo mætti lengi telja. Covid faraldur síðustu ára sýndi okkur svart á hvítu að það er vel hægt að gera fullt á skömmum tíma ef forgangsröðunin er þannig og þess vegna hlýtur sú spurning að vakna hvers vegna þessum hlutum er einfaldlega ekki bara kippt í lag. Hversu margir þurfa að láta lífið? Hver er ásættanlegur fórnarkostnaður? Við sem störfum með einstaklingum sem eru háðir þessum sterku ópíoíðalyfjum erum öll meðvituð um það að þær aðgerðir sem vísað er til í upphafi þessara skrifa, þ.e.a.s. að dregið sé úr ávísunum lyfja hafa engin áhrif lífsmynstur þeirra eða venjur nema þá til hins verra. Á meðan eftirspurnin er til staðar flæða lyf inn í landið - óháð öllu öðru. Veruleikinn sem blasir við einstaklingum í þessari stöðu verður einfaldlega verri en ella. Fólk neyðist til að ganga lengra til að verða sér úti um efni og mörg neyðast til að gera hluti sem þau kæra sig ekki um og eru beinlínis skaðlegir. Þetta ýtir fólki enn lengra út á jaðarinn þar sem ofbeldi og misnotkun eru daglegt brauð - lengra inn í heim sem fæstir vilja vita af. Í gegnum tíðina hef ég starfað nokkuð með starfsfólki Landlæknisembættisins og eitt af því sem við höfum ávallt getað verið sammála um er mikilvægi þess að ráðast ekki í breytingar á einstökum þáttum án þess að taka aðra þætti með inn í myndina og að taka á vandanum heildstætt. Mig langar því að skora á þá er málið varðar að taka á vandanum í heild og af festu, í samvinnu við þá er málið snertir – ekki síst notendur sjálfa. Því að á meðan við sitjum í okkar nefndum og starfshópum og skiptumst á skoðunum gengur lífið sinn vanagang þarna úti og veruleiki þeirra sem eru háðir efnunum verður síst betri. Höfundur er hjúkrunarfræðingur á Landspítala.
Er sanngjarnt að hækka virðisaukaskatt á mat og gistingu til að láta erlenda ferðamenn borga meira? Þórir Garðarsson Skoðun
„Ef hún hefði haft val, hefði konan mín þá kosið að láta heilabilunina hafa sinn gang?” Ingrid Kuhlman Skoðun
Að vera eða ekki vera – hvað er raunverulegur árangur? Ásta Kristín Sigurjónsdóttir,Inga Hlín Pálsdóttir Skoðun
Skoðun „Ef hún hefði haft val, hefði konan mín þá kosið að láta heilabilunina hafa sinn gang?” Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Að vera eða ekki vera – hvað er raunverulegur árangur? Ásta Kristín Sigurjónsdóttir,Inga Hlín Pálsdóttir skrifar
Skoðun Er sanngjarnt að hækka virðisaukaskatt á mat og gistingu til að láta erlenda ferðamenn borga meira? Þórir Garðarsson skrifar
Skoðun Tuttugu ár af röddum sem áður voru þaggaðar, og framtíðin er okkar Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar
Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar
Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar
Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar
Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar
Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar
Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Er sanngjarnt að hækka virðisaukaskatt á mat og gistingu til að láta erlenda ferðamenn borga meira? Þórir Garðarsson Skoðun
„Ef hún hefði haft val, hefði konan mín þá kosið að láta heilabilunina hafa sinn gang?” Ingrid Kuhlman Skoðun
Að vera eða ekki vera – hvað er raunverulegur árangur? Ásta Kristín Sigurjónsdóttir,Inga Hlín Pálsdóttir Skoðun