Vísir greindi frá þessu í gær að Magnús teldi jafnræðis ekki gætt, allir styrkirnir úr Kvikmyndasjóði renni til sjónvarpsverkefna sem til standi að sýna á dagskrá Ríkisútvarpsins.
RÚVarar með allt til sín
Kvikmyndamiðstöð Íslands veitir árlega styrki úr kvikmyndasjóði, meðal annars fyrir leikið sjónvarpsefni. Fjögur verkefni eru á lista, þrjú þeirra; Vigdís, Danska konan og Ráðherrann 2, hafa fengið vilyrði fyrir 200 milljónum króna í heildina í ár.
Magnús Ragnarsson, framkvæmdastjóri miðla hjá Símanum, segir að framleiðslufyrirtæki á þeirra vegum sem sótt hafi um hafi fengið þau svör að það væri ekki meira fjármagn til staðar.
Ekki verið að styrkja sjónvarpsstöðvarnar
Vísir bar þessa stöðu undir Gísla Snæ Erlingsson en hann er nýtekinn við stöðu forstöðumanns og tekur við þeirri stöðu af Laufey Guðjónsdóttur sem hefur verið forstöðumaður undanfarna tvo áratugi.
Gísli Snær segir það ekki með öllu rétt að hann komi að öllum sjóðum tómum en eftir því sem hann best viti sé vissulega búið að úthluta því sem til er fyrir sjónvarpsverkefnin.
„Ég var bara að taka við þessu öllu saman, núna 1. apríl. Þetta er lítið heimili en mikil útgjöld. Fámennur vinnustaður en miklir fjármunir sem fara út í styrki og það þarf að halda utan um það, að ekki sé veitt og ekki til fyrir þessu.“
Gísli Snær segir að þau verkefni sem hafa verið að berast inn til Kvikmyndamiðstöðvar séu afar spennandi og góð.
„Eins og þetta gengur fyrir sig hér þá er þetta auðvitað ferli sem alltaf er verið að vinna í, laga og bæta – gera faglegri og gegnsærri. Um er að ræða sjóð sem byrjaði í skúffu hjá ráðherra en er nú miðlæg stofnun.“
Magnús hafi á röngu að standa
Gísli Snær segir að sjóðinn vitaskuld ekki hugsaðan þannig að hann sé til að styrkja sjónvarpsstöðvar heldur vel unnin og spennandi handrit til framgangs.
„Svo er skoðað hverjir eru að sækja um og þá kemur reynsla og annað til álita; hversu líklegt er að verkefnið verði að veruleika. Endanleg fjármögnun er svo í erlendu fé í flestum tilfellum og þá eru möguleikar á því skoðaðir.“
Forstöðumaðurinn segir að í sumum tilfellum þá liggi ekki fyrir hvar afurðin verði sýnd heldur er verið að þróa verkefnið sem slíkt burtséð frá því. Hann segir jafnframt að bæði Ríkissjónvarpið og Síminn hafi staðið sig vel í að stuðla að innlendu leiknu efni en, eins og áður segir, séu ráðgjafar ekki að skoða beint hvar efnið verður svo tekið til sýninga. Þannig sé rangt sem Magnús haldi fram að sýningarstaður sé ráðandi þegar tekin er ákvörðun um hvaða verkefni eru styrkt.
