Trúin er athvarf fyrir fólk Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar 5. mars 2023 16:30 Kirkjan þjónar mörgum hlutverkum í samfélagi okkar, félagslegum, menningarlegum og trúarlegum en það er hin trúarlega vídd sem aðgreinir hana frá öðrum vettvangi í mannlífinu. Hið trúarlega er í senn flókið og framandi, sem byggir á því að Guð er óáþreifanlegur veruleiki, og einfalt í þeirri merkingu að iðkun trúar varðar heilsu manneskjunnar og sálarheill. Trúin er með öðrum orðum athvarf fyrir fólk. Athvarf í lífsins öldusjó og örugg höfn í þeirri vissu að við erum elskuð sköpun Guðs og að Guð þráir að eiga hlutdeild í lífi okkar. Þekkt dæmisaga eftir bandarískan prest, Theodore Wedel, líkir kristinni kirkju við björgunarstöð við grýtta strönd þar sem sjálfboðaliðar leggja sig í líma við að bjarga fólki úr sjávarháska, hröktum og köldum, og hjúkra því aftur til heilsu. Björgunarstöðin varð þekkt fyrir afrek sín og stuðningur barst úr öllum áttum, þar sem allir sáu þann árangur sem ósérhlífið starfið náði. Með auknum efnum upphófust kröfur um aukin þægindi í björgunarstöðinni og félagsstarf sjálfboðaliða jókst með bættri aðstöðu hússins. Þegar tíminn leið horfðu æ færri út á haf í leit að sjófarendum í sjávarháska og björgunarstarfinu sjálfu var loks falið launuðu starfsfólki, sem sinnti því fyrir samfélagið. Á endanum var svo farið að hrakið fólk var illa séð innan um þá góðborgara sem sóttu björgunarstöðina. Í kjölfar deilna um hlutverk björgunarhússins voru haldnar kosningar um hvort félagið ætti yfir höfuð að sinna björgunarstarfi og eftir að hafa beðið lægri hlut, neyddust þeir sem vildu beina sjónum sínum að sjófarendum í sjávarháska til að stofna nýtt björgunarhús neðar á hinni grýttu strönd. Þannig upphófst sama hringrásin á ný. Fríkirkjan í Reykjavík er dæmi um slíka björgunarstöð og áminning Wedel er brýn í okkar samhengi, að hafa í huga fyrir hvað við stöndum. Það eru mörg í okkar samfélagi í háska við að stíga öldugang lífsins og víða er fólk sem þarfnast stuðnings og athvarfs. Hjálparstarf kirkjunnar hefur verið leiðandi í aðstoð við barnafjölskyldur og stefnumótun Hjálparstarfsins hefur breytt mjög verklagi og nálgun í neyðaraðstoð á Íslandi. Hjálparstarfið hefur tekið sér stöðu sem talsmaður fátækra í íslensku samfélagi, hefur kortlagt vandann og lagt fram tillögur til lausna. Þá hefur Hjálparstarfið forgangsraðað aðstoð sinni þannig að veita fyrst og fremst barnafjölskyldum aðstoð í formi inneignarkorta og hætt úthlutun á mat en hún tekur af fólki þá reisn að stjórna matarvenjum sínum sjálft. Þessi forgangsröðun hefur ekki verið sársaukalaus en með því að setja barnafjölskyldur í forgang hefur starfið gert meira gagn í aðstæðum fólks og brugðist við bráðum vanda þar sem velferð barna er ógnað af bágum kjörum. UNICEF hefur ítrekað bent á aukningu á fátækt barna á Íslandi. Þessi aukna fátækt er mælanlega mest hjá innflytjendum, sem og einstæðum foreldrum sem ekki hafa sterkt stuðningsnet í kringum sig. Þetta er í takt við þá aukningu á beiðnum um aðstoð til kirkjunnar og forgangsröðun innanlands-aðstoðarinnar. Í hverju barni sem líður skort á Íslandi birtist skömm okkar sem samfélags og sem kirkju. Samfélag kirkjunnar byggir á fátæku barni, sem fæddist inn í þennan heim á jólanótt. Barni sem birtir elsku Guðs í samfélagi okkar. Verkefni okkar sem kristnar manneskjur er að sinna því barni og annast það, í hverjum þeim sem við sjáum að er að berjast í bökkum í lífinu. Þar er líking Theodore Wedel mikilvæg áminning um að beina sjónum okkar út fyrir þann félagsskap sem við þekkjum og teljum okkur örugg í og til þeirra sem enn hafa ekki fundið örugga höfn. Gef oss í dag vort daglegt brauð og döprum heimi af þínum auð, það allt sem eflir líf og ást og gleði. https://youtu.be/MbbrX4UOACs Höfundur er prestur við Fríkirkjuna í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Trúmál Sigurvin Lárus Jónsson Mest lesið Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir Skoðun Þarf að hemja hina ofurríku? Fastir pennar Skoðun Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir skrifar Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir skrifar Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason skrifar Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Gervigreind er persónulegi kennarinn þinn – Lærum að læra upp á nýtt Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Gegn áætluðu kílómetragjaldi stjórnvalda á bifhjól Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Tillaga um hærri vörugjöld á mótorhjól er skref aftur á bak Unnar Már Magnússon skrifar Skoðun Hvernig hugsar þú um hreint vatn? Lovísa Árnadóttir skrifar Skoðun Takk Vigdís! Takk Guðni! Takk Halla! — Takk þjóð! Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun Blóðmerar - skeytingarleysi hinna þriggja valda Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Krefjandi tímar í veitingageiranum Einar Bárðarson skrifar Skoðun Má endalaust vera níðingur!! Arna Magnea Danks skrifar Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Silfurfat Samfylkingarinnar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir skrifar Skoðun Fjármálabylting: Gervigreind og táknvæðing fyrir almenning Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Sjá meira
Kirkjan þjónar mörgum hlutverkum í samfélagi okkar, félagslegum, menningarlegum og trúarlegum en það er hin trúarlega vídd sem aðgreinir hana frá öðrum vettvangi í mannlífinu. Hið trúarlega er í senn flókið og framandi, sem byggir á því að Guð er óáþreifanlegur veruleiki, og einfalt í þeirri merkingu að iðkun trúar varðar heilsu manneskjunnar og sálarheill. Trúin er með öðrum orðum athvarf fyrir fólk. Athvarf í lífsins öldusjó og örugg höfn í þeirri vissu að við erum elskuð sköpun Guðs og að Guð þráir að eiga hlutdeild í lífi okkar. Þekkt dæmisaga eftir bandarískan prest, Theodore Wedel, líkir kristinni kirkju við björgunarstöð við grýtta strönd þar sem sjálfboðaliðar leggja sig í líma við að bjarga fólki úr sjávarháska, hröktum og köldum, og hjúkra því aftur til heilsu. Björgunarstöðin varð þekkt fyrir afrek sín og stuðningur barst úr öllum áttum, þar sem allir sáu þann árangur sem ósérhlífið starfið náði. Með auknum efnum upphófust kröfur um aukin þægindi í björgunarstöðinni og félagsstarf sjálfboðaliða jókst með bættri aðstöðu hússins. Þegar tíminn leið horfðu æ færri út á haf í leit að sjófarendum í sjávarháska og björgunarstarfinu sjálfu var loks falið launuðu starfsfólki, sem sinnti því fyrir samfélagið. Á endanum var svo farið að hrakið fólk var illa séð innan um þá góðborgara sem sóttu björgunarstöðina. Í kjölfar deilna um hlutverk björgunarhússins voru haldnar kosningar um hvort félagið ætti yfir höfuð að sinna björgunarstarfi og eftir að hafa beðið lægri hlut, neyddust þeir sem vildu beina sjónum sínum að sjófarendum í sjávarháska til að stofna nýtt björgunarhús neðar á hinni grýttu strönd. Þannig upphófst sama hringrásin á ný. Fríkirkjan í Reykjavík er dæmi um slíka björgunarstöð og áminning Wedel er brýn í okkar samhengi, að hafa í huga fyrir hvað við stöndum. Það eru mörg í okkar samfélagi í háska við að stíga öldugang lífsins og víða er fólk sem þarfnast stuðnings og athvarfs. Hjálparstarf kirkjunnar hefur verið leiðandi í aðstoð við barnafjölskyldur og stefnumótun Hjálparstarfsins hefur breytt mjög verklagi og nálgun í neyðaraðstoð á Íslandi. Hjálparstarfið hefur tekið sér stöðu sem talsmaður fátækra í íslensku samfélagi, hefur kortlagt vandann og lagt fram tillögur til lausna. Þá hefur Hjálparstarfið forgangsraðað aðstoð sinni þannig að veita fyrst og fremst barnafjölskyldum aðstoð í formi inneignarkorta og hætt úthlutun á mat en hún tekur af fólki þá reisn að stjórna matarvenjum sínum sjálft. Þessi forgangsröðun hefur ekki verið sársaukalaus en með því að setja barnafjölskyldur í forgang hefur starfið gert meira gagn í aðstæðum fólks og brugðist við bráðum vanda þar sem velferð barna er ógnað af bágum kjörum. UNICEF hefur ítrekað bent á aukningu á fátækt barna á Íslandi. Þessi aukna fátækt er mælanlega mest hjá innflytjendum, sem og einstæðum foreldrum sem ekki hafa sterkt stuðningsnet í kringum sig. Þetta er í takt við þá aukningu á beiðnum um aðstoð til kirkjunnar og forgangsröðun innanlands-aðstoðarinnar. Í hverju barni sem líður skort á Íslandi birtist skömm okkar sem samfélags og sem kirkju. Samfélag kirkjunnar byggir á fátæku barni, sem fæddist inn í þennan heim á jólanótt. Barni sem birtir elsku Guðs í samfélagi okkar. Verkefni okkar sem kristnar manneskjur er að sinna því barni og annast það, í hverjum þeim sem við sjáum að er að berjast í bökkum í lífinu. Þar er líking Theodore Wedel mikilvæg áminning um að beina sjónum okkar út fyrir þann félagsskap sem við þekkjum og teljum okkur örugg í og til þeirra sem enn hafa ekki fundið örugga höfn. Gef oss í dag vort daglegt brauð og döprum heimi af þínum auð, það allt sem eflir líf og ást og gleði. https://youtu.be/MbbrX4UOACs Höfundur er prestur við Fríkirkjuna í Reykjavík.
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Skoðun Gervigreind er persónulegi kennarinn þinn – Lærum að læra upp á nýtt Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir skrifar
Skoðun Fjármálabylting: Gervigreind og táknvæðing fyrir almenning Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar