Fokk fátækt! Hólmfríður Árnadóttir skrifar 7. mars 2021 20:01 English below Skilgreining fátæktar er að viðkomandi líði efnahagslegan skort. Fátækt er í raun gríðarleg skerðing á tækifærum, að hafa miklu færri tækifæri og möguleika en aðrir, tækifæri til áhugamála, félagsskapar, afþreyingar og jafnvel menntunar. Sá sem býr við fátækt hefur þannig minna svigrúm til að prófa nýja hluti, kynnast nýjum viðfangsefnum og félagsskap og upplifa margt af því sem í boði er. Viljum við hafa þetta svona? Viljum við að þau sem minna mega sín sitji föst í fátæktargildru með enga möguleika á að vinna sig þaðan? Við sem velferðarþjóðfélag eigum að sjá til þess að kerfin okkar grípi viðkomandi, að boðið sé upp á tækifæri sem henta þessum fjölbreytta hópi og að aðgengi að úrræðum sé auðsótt. Enn eigum við allt of langt í land, þrátt fyrir að fátækt sé orð sem enginn vill heyra og aðstæður sem enginn á að vera í, hvort sem um er að ræða fjárhagslega eða félagslega fátækt. Enginn á að þurfa neita barni sínu um tómstundir eða næringarríkan mat og skjólgóðan fatnað, já eða afmælisveislu og að æfa íþrótt, enginn. Enginn ætti að standa úti í röð til að ná sér í mat, nauðbeygður til að sýna það frammi fyrir öðrum og fá þau skilaboð að vera utangarðs, að kerfin séu ekki fyrir alla. Hagstofan segir um 30 þúsund manns vera undir lágtekjumörkum og falla þannig undir skilgreininguna fátækt. Þar af eru um 10 þúsund börn! Það er ótækt. Við sem þjóð erum bundin Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna þar sem segir í 26. grein: “Börn sem búa við fátækt eiga rétt á aðstoð. Stjórnvöld skulu tryggja þann rétt með því að útvega peninga og annars konar stuðning”. Langvarandi fátækt getur komið niður á heilsu og aukið félagslega einangrun um leið og hluti þjóðarinnar fær ekki tækifæri; tækifæri til að þroskast og dafna óháð efnahag og hefur þannig takmarkaðan aðgang að gnægtaborði þjóðarinnar. Viljum við hafa þetta svona? Ég segi nei, alls ekki! Höfundur er formaður Svæðisfélags VG á Suðurnesjum, í flokksráði VG og frambjóðandi í 1. sæti á lista VG í Suðurkjördæmi fyrir næstu alþingiskosningar. Fuck poverty! Poverty goes far beyond an economic deprivation: it deprives people of living a full life in various ways. It reduces an individual’s chance to create and thrive in hobbies, companionship, entertainment and even education. Thus, those living in poverty have less chances of trying new things, getting acquainted with new subjects and societies, and the opportunity to experience all there is to offer. Do we want it this way? Do we want the less fortunate to be trapped in this poverty limbo with no chance of growing or earning a decent living? As a welfare society, we must ensure that individuals are not falling through the cracks of our system. We must guarantee resources are easily accessible and that suitable opportunities present themselves to this diverse group. Although poverty is clearly a word that no one wants to hear and a situation that no one should be in —whether it is financial or social poverty— we still have much to do to resolve this social issue. No one should have to deny their child’s participation in extracurricular activities or basic needs such as food and shelter. Equally, those in need should not be publicly embarrassed for accepting necessary help—like those who wait outside in a line for food. Our services to those in need should be provided in such a manner that an individual’s dignity is preserved. Statistics in Iceland says that about 30,000 people are below the low-income threshold and thus fall under the definition of poverty. This equates to about 10 thousand children! That's not acceptable. As a nation, we are bound by the United Nations Convention on the Rights of the Child, which states in Article 26: “Children living in poverty are entitled to assistance. The government should ensure that right by providing money and other forms of support ". Prolonged poverty can be detrimental to health and increase social isolation and this risk rises the moment we take away their opportunities to prosper; the opportunity to develop independently of the economy, resulting in limited access to the nation's abundant table of resources. Do we want it this way? I say no, not at all! The author is the chairman of Svæðisfélag VG in Suðurnes, in the party council of VG and a candidate in 1st place on the list of VG in the Southern constituency for the next parliamentary elections. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Félagsmál Vinstri græn Suðurkjördæmi Alþingiskosningar 2021 Hólmfríður Árnadóttir Mest lesið Halldór 28.06.2025 Halldór Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson skrifar Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks skrifar Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson skrifar Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar Sjá meira
English below Skilgreining fátæktar er að viðkomandi líði efnahagslegan skort. Fátækt er í raun gríðarleg skerðing á tækifærum, að hafa miklu færri tækifæri og möguleika en aðrir, tækifæri til áhugamála, félagsskapar, afþreyingar og jafnvel menntunar. Sá sem býr við fátækt hefur þannig minna svigrúm til að prófa nýja hluti, kynnast nýjum viðfangsefnum og félagsskap og upplifa margt af því sem í boði er. Viljum við hafa þetta svona? Viljum við að þau sem minna mega sín sitji föst í fátæktargildru með enga möguleika á að vinna sig þaðan? Við sem velferðarþjóðfélag eigum að sjá til þess að kerfin okkar grípi viðkomandi, að boðið sé upp á tækifæri sem henta þessum fjölbreytta hópi og að aðgengi að úrræðum sé auðsótt. Enn eigum við allt of langt í land, þrátt fyrir að fátækt sé orð sem enginn vill heyra og aðstæður sem enginn á að vera í, hvort sem um er að ræða fjárhagslega eða félagslega fátækt. Enginn á að þurfa neita barni sínu um tómstundir eða næringarríkan mat og skjólgóðan fatnað, já eða afmælisveislu og að æfa íþrótt, enginn. Enginn ætti að standa úti í röð til að ná sér í mat, nauðbeygður til að sýna það frammi fyrir öðrum og fá þau skilaboð að vera utangarðs, að kerfin séu ekki fyrir alla. Hagstofan segir um 30 þúsund manns vera undir lágtekjumörkum og falla þannig undir skilgreininguna fátækt. Þar af eru um 10 þúsund börn! Það er ótækt. Við sem þjóð erum bundin Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna þar sem segir í 26. grein: “Börn sem búa við fátækt eiga rétt á aðstoð. Stjórnvöld skulu tryggja þann rétt með því að útvega peninga og annars konar stuðning”. Langvarandi fátækt getur komið niður á heilsu og aukið félagslega einangrun um leið og hluti þjóðarinnar fær ekki tækifæri; tækifæri til að þroskast og dafna óháð efnahag og hefur þannig takmarkaðan aðgang að gnægtaborði þjóðarinnar. Viljum við hafa þetta svona? Ég segi nei, alls ekki! Höfundur er formaður Svæðisfélags VG á Suðurnesjum, í flokksráði VG og frambjóðandi í 1. sæti á lista VG í Suðurkjördæmi fyrir næstu alþingiskosningar. Fuck poverty! Poverty goes far beyond an economic deprivation: it deprives people of living a full life in various ways. It reduces an individual’s chance to create and thrive in hobbies, companionship, entertainment and even education. Thus, those living in poverty have less chances of trying new things, getting acquainted with new subjects and societies, and the opportunity to experience all there is to offer. Do we want it this way? Do we want the less fortunate to be trapped in this poverty limbo with no chance of growing or earning a decent living? As a welfare society, we must ensure that individuals are not falling through the cracks of our system. We must guarantee resources are easily accessible and that suitable opportunities present themselves to this diverse group. Although poverty is clearly a word that no one wants to hear and a situation that no one should be in —whether it is financial or social poverty— we still have much to do to resolve this social issue. No one should have to deny their child’s participation in extracurricular activities or basic needs such as food and shelter. Equally, those in need should not be publicly embarrassed for accepting necessary help—like those who wait outside in a line for food. Our services to those in need should be provided in such a manner that an individual’s dignity is preserved. Statistics in Iceland says that about 30,000 people are below the low-income threshold and thus fall under the definition of poverty. This equates to about 10 thousand children! That's not acceptable. As a nation, we are bound by the United Nations Convention on the Rights of the Child, which states in Article 26: “Children living in poverty are entitled to assistance. The government should ensure that right by providing money and other forms of support ". Prolonged poverty can be detrimental to health and increase social isolation and this risk rises the moment we take away their opportunities to prosper; the opportunity to develop independently of the economy, resulting in limited access to the nation's abundant table of resources. Do we want it this way? I say no, not at all! The author is the chairman of Svæðisfélag VG in Suðurnes, in the party council of VG and a candidate in 1st place on the list of VG in the Southern constituency for the next parliamentary elections.
Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar
Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar
Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar