Smá pæling 31. ágúst 2005 00:01 Nú er Sjálfstæðisflokkurinn kominn með meirihluta í Reykjavík skv. skoðanakönnunum, eitthvað sem engum hefði dottið í hug að myndi gerast fyrir síðustu borgarstjórnarkosningar. Þá var persónuleikasamkeppnin í toppnum, einhverskonar "Idol"-ismi yfirgnæfði alla málefnalega umræðu. Í þeirri "Idol"-keppni var Ingibjörg Sólrún borgarstjóri vinsælasti þáttakandinn og Björn Bjarnason var sá sem allir elskuðu að hata. Nú horfa málin aðeins öðruvísi við: þeir sem um þessar mundir sitja á toppnum í persónuleikaslagnum eru afskaplega litlausir persónuleikar. Steinunn Valdís er lítið í sviðsljósinu, og virðist of viðkunnanleg kona til að geta pumpað upp þá móðursýki sem umlukti Ingibjörgu. Og Gísli Marteinn hinn síbrosandi er í útliti eins og "poster child" pabbastrákana í Flokknum. Sjálfstæðisflokkurinn þyrfti í raun að draga sem mest úr gljáanum í kringum drenginn, kannski gefa honum kaffikrús eins og Tony Blair gengur um með til að draga ímynd sína niður á stall verkamannana sem hans flokkur þykist vinna fyrir. Vandamál allra flokkanna í þessum kosningum er að málefnalega stendur ekkert haldbært eftir sem þeir geta sýnt að hafi bætt líf borgarana. Skipulagsmálin, sem hafa verið stærsta vandamál borgarinnar í áratugi hafa ekkert breyst. Hvorki R-listinn né Sjálfstæðisflokkurinn hafa lagt nokkuð haldbært fram í gengdarlausri úthverfavæðingu Reykjavíkur. Síðustu "trompspil" flokkgæðinganna í skipulagsmálum er spurning um kaffihús í Hljómskálagarðinum eða Miklatúni, eitthvað sem sýnir að skilningur borgarfulltrúa á vandanum hefur ekkert batnað. R-listinn tekur á útbreiðsluvandamálinu með því að byggja eitt hús í miðborginni og segist með því vera að þétta byggð, en um leið eru 20 hús byggð í óbyggðunum á útjaðri borgarinnar. Sjálfstæðisflokkurinn vill byggja í öðrum úthverfum en þeim sem R-listinn vill byggja í. Þéttleiki borgarinnar hefur fallið jafn hratt undir stjórn R-listans eins og undir stjórn Sjálfstæðisflokksins. Kaffihús hér eða þar breyta þar engu um, en í því efni ætti náttúrulega að setja kaffihús bæði í Hljómskálagarðinum og Miklatúni. Það ætti einnig að byggja Listaháskóla á jaðri Miklatúns til að fá líf í kaffihúsið og á túnið, og í Hljómskálagarðinum ætti að byggja upp hús sem sýndu sögu norrænnar byggingalistar, frá steinöld og uppúr, gestum og gangandi til fróðleiks og yndisauka. Ég hef þann draum að einhver flokkanna í þessu kapphlaupi setji fram, tveimur vikum fyrir kosningar, skipulagshugmynd sem tæki borgina með stormi. Teikningar og myndir af því hvernig þeir sæju Reykjavík í framtíðinni. Í þessu skipulagi væri brú frá Suðurgötu yfir í Álftarnesið, brú sem "hringamyndaði" borgina og einbeitti þar með þróun allra sveitafélagana á þann hring. Reykjavíkurflugvöllur yrði settur út í hraun sunnan við Hafnarfjörð og Vatnsmýrarsvæðið allt væri uppbyggð miðborgarbyggð með aldingörðum og almenningstorgum líkt og Amsterdam, Kaupmannahöfn, Barselóna eða aðrar evrópskar borgir. Flugvöllur á Lönguskerjum væri með aðflug yfir borgina og yrði feikilega dýr framkvæmd. Framtíðarbyggingarland borgarinnar yrði síðan á Álftanesi. Hætt yrði að slá grænu túnin sem liggja alls staðar eins og minnismerki hugmyndalausra skipulagsfræðnga, nema þau séu notuð af almenningi, líkt og Austurvöllurinn. Þau tún sem þá yrðu talin lyti yrðu boðin upp til þróunar fyrir byggð sem blandaði saman landslagi og lifandi byggð. Þetta skipulag sýndi svart á hvítu hvernig tekið yrði á útbreiðslu byggðarinnar af viðkomandi flokki, og hverjar afleiðingarnar yrðu fyrir þéttleika borgarinnar með og án skipulagsins. En eins og með aðra drauma eru litlar líkur á uppfyllingu. Sá sannleikur að enginn stjórnmálaflokkur hefur breytt nokkru í þessum málum vekur upp þá spurningu hvort þeir hafi nokkuð vit né völd til að breyta nokkru, hvort embætti skipulagsstjóra og borgarverkfræðings séu svo valdamikil að enginn geti breytt þeim vinnuaðferðum sem þar hafa verið stunduð síðan 1960? Kv. Guðjón Erlendsson. Arkitekt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Silfur Egils Silfur-Bréf Mest lesið Halldór 26.04.2025 Halldór Friður - í framsöguhætti eða viðtengingarhætti? Bryndís Schram Skoðun SFS, Exit og norska leiðin þeirra Jón Kaldal Skoðun Íslenskar pyndingar Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Löngu þarft samtal um hóp sem gleymist! Katarzyna Kubiś Skoðun Næringarfræði er lykillinn að betri heilsu, viltu vera með? Guðrún Nanna Egilsdóttir Skoðun Menntun fyrir öll – nema okkur Haukur Guðmundsson Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson Skoðun Mega bara íslenskir karlmenn nauðga konum á Íslandi? Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Til hamingju blaðamenn! Hjálmar Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Íslenskar pyndingar Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun SFS, Exit og norska leiðin þeirra Jón Kaldal skrifar Skoðun Friður - í framsöguhætti eða viðtengingarhætti? Bryndís Schram skrifar Skoðun Næringarfræði er lykillinn að betri heilsu, viltu vera með? Guðrún Nanna Egilsdóttir skrifar Skoðun Löngu þarft samtal um hóp sem gleymist! Katarzyna Kubiś skrifar Skoðun Menntun fyrir öll – nema okkur Haukur Guðmundsson skrifar Skoðun Það er ekki hægt að loka augunum fyrir þessum veruleika Davíð Bergmann skrifar Skoðun Kirkjugarðsballið: Eiga Íslendingar að mæta þar? Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Til hamingju blaðamenn! Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson skrifar Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson skrifar Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Sjá meira
Nú er Sjálfstæðisflokkurinn kominn með meirihluta í Reykjavík skv. skoðanakönnunum, eitthvað sem engum hefði dottið í hug að myndi gerast fyrir síðustu borgarstjórnarkosningar. Þá var persónuleikasamkeppnin í toppnum, einhverskonar "Idol"-ismi yfirgnæfði alla málefnalega umræðu. Í þeirri "Idol"-keppni var Ingibjörg Sólrún borgarstjóri vinsælasti þáttakandinn og Björn Bjarnason var sá sem allir elskuðu að hata. Nú horfa málin aðeins öðruvísi við: þeir sem um þessar mundir sitja á toppnum í persónuleikaslagnum eru afskaplega litlausir persónuleikar. Steinunn Valdís er lítið í sviðsljósinu, og virðist of viðkunnanleg kona til að geta pumpað upp þá móðursýki sem umlukti Ingibjörgu. Og Gísli Marteinn hinn síbrosandi er í útliti eins og "poster child" pabbastrákana í Flokknum. Sjálfstæðisflokkurinn þyrfti í raun að draga sem mest úr gljáanum í kringum drenginn, kannski gefa honum kaffikrús eins og Tony Blair gengur um með til að draga ímynd sína niður á stall verkamannana sem hans flokkur þykist vinna fyrir. Vandamál allra flokkanna í þessum kosningum er að málefnalega stendur ekkert haldbært eftir sem þeir geta sýnt að hafi bætt líf borgarana. Skipulagsmálin, sem hafa verið stærsta vandamál borgarinnar í áratugi hafa ekkert breyst. Hvorki R-listinn né Sjálfstæðisflokkurinn hafa lagt nokkuð haldbært fram í gengdarlausri úthverfavæðingu Reykjavíkur. Síðustu "trompspil" flokkgæðinganna í skipulagsmálum er spurning um kaffihús í Hljómskálagarðinum eða Miklatúni, eitthvað sem sýnir að skilningur borgarfulltrúa á vandanum hefur ekkert batnað. R-listinn tekur á útbreiðsluvandamálinu með því að byggja eitt hús í miðborginni og segist með því vera að þétta byggð, en um leið eru 20 hús byggð í óbyggðunum á útjaðri borgarinnar. Sjálfstæðisflokkurinn vill byggja í öðrum úthverfum en þeim sem R-listinn vill byggja í. Þéttleiki borgarinnar hefur fallið jafn hratt undir stjórn R-listans eins og undir stjórn Sjálfstæðisflokksins. Kaffihús hér eða þar breyta þar engu um, en í því efni ætti náttúrulega að setja kaffihús bæði í Hljómskálagarðinum og Miklatúni. Það ætti einnig að byggja Listaháskóla á jaðri Miklatúns til að fá líf í kaffihúsið og á túnið, og í Hljómskálagarðinum ætti að byggja upp hús sem sýndu sögu norrænnar byggingalistar, frá steinöld og uppúr, gestum og gangandi til fróðleiks og yndisauka. Ég hef þann draum að einhver flokkanna í þessu kapphlaupi setji fram, tveimur vikum fyrir kosningar, skipulagshugmynd sem tæki borgina með stormi. Teikningar og myndir af því hvernig þeir sæju Reykjavík í framtíðinni. Í þessu skipulagi væri brú frá Suðurgötu yfir í Álftarnesið, brú sem "hringamyndaði" borgina og einbeitti þar með þróun allra sveitafélagana á þann hring. Reykjavíkurflugvöllur yrði settur út í hraun sunnan við Hafnarfjörð og Vatnsmýrarsvæðið allt væri uppbyggð miðborgarbyggð með aldingörðum og almenningstorgum líkt og Amsterdam, Kaupmannahöfn, Barselóna eða aðrar evrópskar borgir. Flugvöllur á Lönguskerjum væri með aðflug yfir borgina og yrði feikilega dýr framkvæmd. Framtíðarbyggingarland borgarinnar yrði síðan á Álftanesi. Hætt yrði að slá grænu túnin sem liggja alls staðar eins og minnismerki hugmyndalausra skipulagsfræðnga, nema þau séu notuð af almenningi, líkt og Austurvöllurinn. Þau tún sem þá yrðu talin lyti yrðu boðin upp til þróunar fyrir byggð sem blandaði saman landslagi og lifandi byggð. Þetta skipulag sýndi svart á hvítu hvernig tekið yrði á útbreiðslu byggðarinnar af viðkomandi flokki, og hverjar afleiðingarnar yrðu fyrir þéttleika borgarinnar með og án skipulagsins. En eins og með aðra drauma eru litlar líkur á uppfyllingu. Sá sannleikur að enginn stjórnmálaflokkur hefur breytt nokkru í þessum málum vekur upp þá spurningu hvort þeir hafi nokkuð vit né völd til að breyta nokkru, hvort embætti skipulagsstjóra og borgarverkfræðings séu svo valdamikil að enginn geti breytt þeim vinnuaðferðum sem þar hafa verið stunduð síðan 1960? Kv. Guðjón Erlendsson. Arkitekt.
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar