Um for­vitna yfir­manninn

Því nei, þetta er ekki neikvæð grein um forvitna yfirmenn; Þvert á móti!

Að vera forvitinn yfirmaður er í raun hrós í sjálfu sér. Því það eitt og sér að vera forvitinn þýðir að viðkomandi þykist ekki vera með öll svörin sjálfur.

Enda enginn yfirmaður alvitur.

Í dag ætlum við hins vegar að benda á nokkur mjög fagleg og góð atriði sem yfirmenn ættu mögulega að tileinka sér.

Með góðu „dashi“ af forvitni.

Því þessi rétta blanda er sögð auka líkurnar á að stjórnendur taki betri ákvarðanir, byggi upp sterkari sambönd við starfsfólk sitt og hlúir betur að frumkvæðni og nýsköpun innan teyma sinna.

Hér eru nokkrar leiðir til að æfa réttu uppskriftina að forvitni.

Spurningarnar þrjár

Það eru þrjár spurningar sem er gott að læra utan af eins og páfagaukur. Og hafa alltaf á bakvið eyrað þegar málin eru rædd.

Þessar spurningar eru:

• Er okkur að yfirsjást eitthvað?
• Hvaða áskoranir gætu komið upp?
• Hvernig get ég haft áhrif á þessar áskoranir/hindranir?

Að temja sér hugarfarið „ég veit ekki öll svörin,“ hjálpar líka. Og til að æfa okkur í þessu hugarfari er gott að skrifa niður tíu atriði sem við vitum EKKI um einhvern eða eitthvað sem telst svolítið erfitt eða flókið viðureignar í vinnunni. Galdurinn hér er að reyna EKKI að finna út svörin við þessum spurningum, heldur frekar að átta okkur betur á þeim upplýsingum sem okkur vantar.

Að skilja frekar en að dæma

Samkennd og allt sem snýr að tilfinningagreindinni okkar hefur sjaldan ef nokkurn tíma verið jafn mikilvægt og nú þegar gervigreindin er við það að fara að tröllríða öllu. Því er um að gera að æfa sig vel í því að efla samkenndina okkar sem við getum æft okkur í með hugarfarinu: Að skilja frekar en að dæma.

Þannig að í staðinn fyrir að segja að eitthvað hafi gerst og það sé alveg ómögulegt. Væri hugarfarið; Hvers vegna ætli þetta hafi gerst sem gerðist?

Ein sígild æfing til að efla samkenndina okkar er að setja okkur í spor annarra; Jafnvel þeirra sem okkur finnst hafa gert eitthvað á okkar hlut eða fara í taugarnar á okkur. Hvað ætli þau séu með í sínum bakpoka? Hvernig líður þeim? Hvað ætli felist á bakvið orð þeirra eða hegðun?

Næst þegar þú hefur rétt fyrir þér…

Flestir stjórnendur eru meðvitaðir um mikilvægi þess að teymi geti átt í hreinskiptum og hispurslausum samskiptum. Þannig að sem flest atriði komi fram og séu rædd. Enginn hafi neitt að óttast.

Góð leið til að þjálfa okkur í forvitni er að nýta hópumræður eða fundi, þar sem þú segir eitthvað, vitandi að þú hefur rétt fyrir þér en bætir við spurningunum:

• Hvað finnst ykkur um…?
• Hver er ykkar reynsla af…?
• Hvers vegna hefur þú/þið gert þetta svona…?

Skuggablettirnir

Ekki einu sinni gervigreindin getur svarað öllu rétt. Spurningarnar okkar geta verið þess eðlis að allar upplýsingar koma ekki fram. Án þess að nokkur geri sér grein fyrir því.

Þess vegna er svo mikilvægt að taka umræður í fjölbreyttum hópum. Þar sem líkur eru á skiptum skoðunum. Forvitni yfirmaðurinn reynir því frekar að taka umræður í fjölbreyttum teymum, frekar en aðeins með Já-fólkið í kringum sig.

Að kalla til fundar er þó alls ekki nauðsynlegt í hvert sinn. Því ein æfing til að komast í gegnum skuggablettina svokölluðu (e. blind spots) er til dæmis að senda skilaboð til þriggja ólíkra einstaklinga sem þú treystir og biðja um endurgjöf frá þeim: Hvort þeim detti eitthvað í hug sem þér er að yfirsjást.