Auðmjúkur forstjóri Isavia tekst á við forðunarhegðun Skúli Gunnar Sigfússon skrifar 27. janúar 2025 10:15 Stjórnendur fyrirtækja verja margir töluverðum tíma, orku og fjármagni í það að styrkja ímynd sína. Þeir láta fagljósmyndara taka góða ljósmynd, kaupa ráðgjöf um hvað skuli segja, hvenær og hvernig – og reyna síðan að koma sér í viðtöl þar sem markmiðið er að segja eitthvað háfleygt og gáfulegt. Mér er til efs að þetta skili einhverjum raunverulegum árangri eða betri rekstartölum, nema hugsanlega betri ímynd stjórnandans sjálfs til skemmri tíma. Það hefur líklegast verið með þessum hætti sem Sveinbjörn Indriðason, forstjóri ríkisfyrirtækisins Isavia, fór í ítarlegt viðtal á visir.is fyrir tæpu ári. Isavia hefur lengi verið umdeilt fyrir vinnubrögð og harkalega framkomu gagnvart öðrum fyrirtækjum og væntanlega hefur forstjórinn eitthvað viljað hressa upp á ímyndina. Viðtalið var líkt og gott helgarnámskeið í stjórnunarskóla þar sem rætt var um stefnumótunarvinnu, vinnustaðamenningu, sjálfsþroska, stjórnendastíl og menningarvegferð – mest froða en lítið innihald. Forstjórinn kom því á framfæri í viðtalinu að hann hefði þjáðst af forðunar- og einræðishegðun en ætli að bæta ráð sitt og láta af þeim ósóma. Auðmýkt Isavia Í þessu tímamótaviðtali segir Sveinbjörn meðal annars: „Ég man til dæmis eftir því að hafa tekið ákvörðun um að koma fram með ákveðna auðmýkt í fjölmiðlaviðtölum. Því ímynd Isavia var þess eðlis að ég taldi auðmýkt einfaldlega þurfa til þess að endurspegla betur hver við erum í raun sem hér störfum.“ Þetta er fallega sagt og það er alveg ljóst að þær gífurlegu fjárhæðir sem Isavia hefur varið í almannatengslaráðgjöf á liðnum árum eru að skila sér – í það minnsta í orði. Hvorki Isavia né forstjórinn hafa þó sýnt mikla auðmýkt á liðnum vikum þar sem kallað hefur verið eftir upplýsingum um kostnað vegna þeirrar auglýsingarherferðar sem ríkisfyrirtækið hefur ráðist í. Sem kunnugt er keypti Isavia dýrasta auglýsingapláss sem fyrirfinnst í sjónvarpi hér á landi á gamlárskvöld til að frumsýna nærri tveggja mínútna auglýsingu. Þessu hefur svo verið fylgt eftir með frekari birtingum. Ég var svo barnalegur í fyrri greinum mínum að halda að kostnaðurinn við birtinguna og framleiðslu auglýsingarinnar hlypi á milljónum en fróðir menn úr auglýsingabransanum hafa hlegið að mér og telja að kostnaðurinn hlaupi á fleiri tugum milljóna. Þegar blaðamaður Vísis óskaði eftir upplýsingum um hvað herferðin hefði kostað skattgreiðendur var svar Isavia stutt og laggott og gjörsamlega laust við alla auðmýkt: „Isavia deilir ekki upplýsingum um fjármál félagsins umfram það sem kemur fram í ársreikningum þess.“ Það lítur út fyrir að ákvörðunin um að koma fram með auðmýkt í fjölmiðlum hafi verið tekin til mjög skamms tíma. Fyrirtækjum er auðvitað frjálst að ráðast í auglýsingarherferðir til þess að reyna að bæta ímynd sína. Flest fyrirtæki þurfa hins vegar að réttlæta slíkan kostnað fyrir stjórnum og hluthöfum og sjálfsagt eru ýmis dæmi þess að réttlætanlegt sé að verja fjármagni í slíkt hjá einkafyrirtækjum. Opinber fyrirtæki eiga hins vegar að bæta ímynd sína einfaldlega með því að veita framúrskarandi þjónustu til viðskiptavina sinna. Fáir halda því fram að Isavia hafi gert það. Aðsend Raunveruleikinn umvafinn plasti og flugvélar úti á hlaði Á meðan tugum milljóna er varið í ímyndarherferð fyrir stjórnendur Isavia ferðast stór hluti farþega í rútum til og frá flugvélum sem staðsettar eru lengst úti á flughlaði – næstum einum og hálfum áratug eftir að ferðamannasprengjan hófst á Íslandi í kjölfar hruns íslensku krónunnar og goss í Eyjafjallajökli. Sjálfsafgreiðslubásar fyrir vegabréfaeftirlit í komusal flugstöðvarinnar eru enn vafðir plasti (sjá mynd hér fyrir neðan sem tekin var í vikunni). Básarnir voru þó ekki notaðir í tveggja mínútna ímyndarauglýsingunni en þess má geta að básarnir eru eldri en fyrrgreint ímyndarviðtal við forstjórann, enda hafa þeir verið í plastaðir þarna í vel á annað ár. Þegir stjórn Isavia málið í hel? Stjórn Isavia ber að grípa fram fyrir hendur á forstjóra sem veldur illa starfi sínu. Þegar forstjórinn leggur fram hugmynd til stjórnar um að fara í tugmilljóna ímyndarherferð í íslenskum fjölmiðlum, hefði stjórnin átt að spyrja hvort að ekki lægi til dæmis meira á að klára ýmsar framkvæmdir á Keflavíkurflugvelli, eins og til dæmis fyrrnefnda sjálfsafgreiðslustöðvar í vegabréfaeftirlitinu. Formaður stjórnar Isavia er Kristján Þór Júlíusson, fv. ráðherra og þingmaður Sjálfstæðisflokksins. Í stjórninni sitja einnig Jón Steindór Valdimarsson, nýráðinn aðstoðarmaður fjármálaráðherra (sem heldur á eina hlutabréfinu í Isavia), Nanna Margrét Gunnlaugsdóttir, nýkjörinn þingmaður Miðflokksins og Hrólfur Ölvisson, fv. framkvæmdastjóri Framsóknarflokksins. Það mætti beina þeirri spurningu til þeirra allra hvort þau séu sátt við að Isavia neiti að svara spurningum fjölmiðla um kostnaðinn við ímyndarherferð ríkisfyrirtækisins. Munu þau sýna skattgreiðendum þá sjálfsögðu kurteisi að svara fyrir þetta? Eða er kannski bara þægilegast að reyna að þegja óþægileg mál í hel og spá frekar í hvort að það verði pönnukökur eða skonsur á næsta stjórnarfundi? Höfundur er viðskiptavinur og hluthafi í Isavia ohf. líkt og allir Íslendingar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skúli Gunnar Sigfússon Auglýsinga- og markaðsmál Fréttir af flugi Mest lesið Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland Skoðun Auglýsingaskrum Landsvirkjunar Stefán Georgsson Skoðun Staða þorpshálfvita er laus til umsóknar Jón Daníelsson Skoðun Að reikna veiðigjald af raunverulegum aflaverðmætum Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson Skoðun Fréttir af baggavélum og lömbum Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson Skoðun Skoðun Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Staða þorpshálfvita er laus til umsóknar Jón Daníelsson skrifar Skoðun Að reikna veiðigjald af raunverulegum aflaverðmætum Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Fréttir af baggavélum og lömbum Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Auglýsingaskrum Landsvirkjunar Stefán Georgsson skrifar Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland skrifar Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fíllinn á teikniborði Landsvirkjunar Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tími til að staldra við Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir skrifar Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson skrifar Skoðun Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Frumvarp til ólaga Jón Ásgeir Sigurvinsson skrifar Skoðun Hervirki í höfuðborg - Svefngenglar við stjórnvölinn Örn Sigurðsson skrifar Skoðun „Drifkraftur að óöryggi og óvissu“ Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson skrifar Skoðun Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði! Harpa Barkardóttir skrifar Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal skrifar Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Þegar hið óhugsanlega gerist Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Ábyrgð og ábyrgðarleysi Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar óttinn er ekki sannur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason Arnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Á flandri í klandri Jens Garðar Helgason skrifar Sjá meira
Stjórnendur fyrirtækja verja margir töluverðum tíma, orku og fjármagni í það að styrkja ímynd sína. Þeir láta fagljósmyndara taka góða ljósmynd, kaupa ráðgjöf um hvað skuli segja, hvenær og hvernig – og reyna síðan að koma sér í viðtöl þar sem markmiðið er að segja eitthvað háfleygt og gáfulegt. Mér er til efs að þetta skili einhverjum raunverulegum árangri eða betri rekstartölum, nema hugsanlega betri ímynd stjórnandans sjálfs til skemmri tíma. Það hefur líklegast verið með þessum hætti sem Sveinbjörn Indriðason, forstjóri ríkisfyrirtækisins Isavia, fór í ítarlegt viðtal á visir.is fyrir tæpu ári. Isavia hefur lengi verið umdeilt fyrir vinnubrögð og harkalega framkomu gagnvart öðrum fyrirtækjum og væntanlega hefur forstjórinn eitthvað viljað hressa upp á ímyndina. Viðtalið var líkt og gott helgarnámskeið í stjórnunarskóla þar sem rætt var um stefnumótunarvinnu, vinnustaðamenningu, sjálfsþroska, stjórnendastíl og menningarvegferð – mest froða en lítið innihald. Forstjórinn kom því á framfæri í viðtalinu að hann hefði þjáðst af forðunar- og einræðishegðun en ætli að bæta ráð sitt og láta af þeim ósóma. Auðmýkt Isavia Í þessu tímamótaviðtali segir Sveinbjörn meðal annars: „Ég man til dæmis eftir því að hafa tekið ákvörðun um að koma fram með ákveðna auðmýkt í fjölmiðlaviðtölum. Því ímynd Isavia var þess eðlis að ég taldi auðmýkt einfaldlega þurfa til þess að endurspegla betur hver við erum í raun sem hér störfum.“ Þetta er fallega sagt og það er alveg ljóst að þær gífurlegu fjárhæðir sem Isavia hefur varið í almannatengslaráðgjöf á liðnum árum eru að skila sér – í það minnsta í orði. Hvorki Isavia né forstjórinn hafa þó sýnt mikla auðmýkt á liðnum vikum þar sem kallað hefur verið eftir upplýsingum um kostnað vegna þeirrar auglýsingarherferðar sem ríkisfyrirtækið hefur ráðist í. Sem kunnugt er keypti Isavia dýrasta auglýsingapláss sem fyrirfinnst í sjónvarpi hér á landi á gamlárskvöld til að frumsýna nærri tveggja mínútna auglýsingu. Þessu hefur svo verið fylgt eftir með frekari birtingum. Ég var svo barnalegur í fyrri greinum mínum að halda að kostnaðurinn við birtinguna og framleiðslu auglýsingarinnar hlypi á milljónum en fróðir menn úr auglýsingabransanum hafa hlegið að mér og telja að kostnaðurinn hlaupi á fleiri tugum milljóna. Þegar blaðamaður Vísis óskaði eftir upplýsingum um hvað herferðin hefði kostað skattgreiðendur var svar Isavia stutt og laggott og gjörsamlega laust við alla auðmýkt: „Isavia deilir ekki upplýsingum um fjármál félagsins umfram það sem kemur fram í ársreikningum þess.“ Það lítur út fyrir að ákvörðunin um að koma fram með auðmýkt í fjölmiðlum hafi verið tekin til mjög skamms tíma. Fyrirtækjum er auðvitað frjálst að ráðast í auglýsingarherferðir til þess að reyna að bæta ímynd sína. Flest fyrirtæki þurfa hins vegar að réttlæta slíkan kostnað fyrir stjórnum og hluthöfum og sjálfsagt eru ýmis dæmi þess að réttlætanlegt sé að verja fjármagni í slíkt hjá einkafyrirtækjum. Opinber fyrirtæki eiga hins vegar að bæta ímynd sína einfaldlega með því að veita framúrskarandi þjónustu til viðskiptavina sinna. Fáir halda því fram að Isavia hafi gert það. Aðsend Raunveruleikinn umvafinn plasti og flugvélar úti á hlaði Á meðan tugum milljóna er varið í ímyndarherferð fyrir stjórnendur Isavia ferðast stór hluti farþega í rútum til og frá flugvélum sem staðsettar eru lengst úti á flughlaði – næstum einum og hálfum áratug eftir að ferðamannasprengjan hófst á Íslandi í kjölfar hruns íslensku krónunnar og goss í Eyjafjallajökli. Sjálfsafgreiðslubásar fyrir vegabréfaeftirlit í komusal flugstöðvarinnar eru enn vafðir plasti (sjá mynd hér fyrir neðan sem tekin var í vikunni). Básarnir voru þó ekki notaðir í tveggja mínútna ímyndarauglýsingunni en þess má geta að básarnir eru eldri en fyrrgreint ímyndarviðtal við forstjórann, enda hafa þeir verið í plastaðir þarna í vel á annað ár. Þegir stjórn Isavia málið í hel? Stjórn Isavia ber að grípa fram fyrir hendur á forstjóra sem veldur illa starfi sínu. Þegar forstjórinn leggur fram hugmynd til stjórnar um að fara í tugmilljóna ímyndarherferð í íslenskum fjölmiðlum, hefði stjórnin átt að spyrja hvort að ekki lægi til dæmis meira á að klára ýmsar framkvæmdir á Keflavíkurflugvelli, eins og til dæmis fyrrnefnda sjálfsafgreiðslustöðvar í vegabréfaeftirlitinu. Formaður stjórnar Isavia er Kristján Þór Júlíusson, fv. ráðherra og þingmaður Sjálfstæðisflokksins. Í stjórninni sitja einnig Jón Steindór Valdimarsson, nýráðinn aðstoðarmaður fjármálaráðherra (sem heldur á eina hlutabréfinu í Isavia), Nanna Margrét Gunnlaugsdóttir, nýkjörinn þingmaður Miðflokksins og Hrólfur Ölvisson, fv. framkvæmdastjóri Framsóknarflokksins. Það mætti beina þeirri spurningu til þeirra allra hvort þau séu sátt við að Isavia neiti að svara spurningum fjölmiðla um kostnaðinn við ímyndarherferð ríkisfyrirtækisins. Munu þau sýna skattgreiðendum þá sjálfsögðu kurteisi að svara fyrir þetta? Eða er kannski bara þægilegast að reyna að þegja óþægileg mál í hel og spá frekar í hvort að það verði pönnukökur eða skonsur á næsta stjórnarfundi? Höfundur er viðskiptavinur og hluthafi í Isavia ohf. líkt og allir Íslendingar.
Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland skrifar
Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar
Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar