Píratar, frumkvöðlar í íslenskum stjórnmálum Helga Völundardóttir skrifar 28. nóvember 2024 11:53 Skaðaminnkun – Afglæpavæðing – Borgaralaun – Gagnsæi. Þessi mál mættu Píratar með fyrstir á hið hátimbraða íslenska alþingi og þar sem ég er Pírati, þá ætla ég að senda félögum mínum á þingi og í baráttunni hvatningu til að eigna sér það af meiri festu en hingað til hefur tíðkast hjá þessum elskum sem spillingin, sjálftakan, afturhaldið og riddarar upplýsingaóreiðunnar óttast svo mikið. Þegar Píratar mættu á þingið með málefni sitt um afglæpavæðingu neysluskammta og hugmyndafræði skaðaminnkunar, sem var þá orðið málefni í daglegu tali í vestrænum heimi, lagði hlátursrokur upp úr sveittum hálsum bindishnúta á hinu íslenska alþingi sem var þá þéttsetið af gamaldags íhaldi sem aldrei hafði heyrt á annað eins minnst. Það var fussað og sveiað yfir þessum „skríl“ á sokkaleistunum sem voru mættir með usla á heilagt þingið. Nokkrir stólagrónir á þinginu reyndu að kalla Pírata dópista og vandræðapakk, það var vandræðalegt en líka ómaklegt. Vegna þrjósku Pírata og málefnalegri ýtni þá urðu þessar hugmyndir að daglegu tali á vörum þjóðarinnar og ónefndir flokkar suðu saman hálfkáks frumvörp til að sýnast vera með á nótunum, með öðrum orðum, stálu málinu af Pírötum þynntu það aðeins út, til að leggja það sjálf fram. En Píratar vörðu ekki tíma í að syrgja þau óheilindi, því að eitt helsta mottó Pírata er að það sé „sama hver eldinn annast, ef af honum blessun hlýst“ og því var þetta hinum harðgerðu og vinnusömu Pírötum að meinalausu. Afleiðingin er sú að nú tölum við fólkið í landinu um skaðaminnkun og afglæpavæðingu eins og við séum þjóð meðal þjóða en ekki eitthvað afturhalds fáfræðis eyland. Þrjósku Píratarnir. Þegar svo þessir Píratar mættu með sitt linnulausa raus um gagnsæja stjórnsýslu og gerðu þá í leiðinni spillingu í íslensku stjórnkerfi að umræðuefni var ekki hlegið svo mikið, það var óþægilegt, af því hér var engin spilling „LOOK OVER THERE!“ ekki frekar en núna, muniði, Ísland er algerlega laust við spillingu ,,LOOK OVER THERE“ segja þessi afturhaldsöfl með öðrum helmingi tungunnar á meðan þeir moka ofan í pokann sinn með hinum helmingnum og rukka svo almenning. Óþægilegu Píratarnir Píratar eru stundum óþægilegir af því þeir segja satt og svo opna þeir gömul þjóðarklósett sem ekki hefur verið sturtað niður úr lengi og setja á sig hanskana. Fyrir það er híað á þá, af þeim sem eiga innihaldið í klósettinu. Fyrir Pírötum er það eins og að skvetta vatni á gæs. Píratar hafa botnlausan áhuga á að uppræta spillingu með gagnsærri stjórnsýslu til að samfélagið verði sanngjarnara og betra fyrir almenning. Þeir hafa engan persónulegan áhuga á slúbbertunum sem skítinn eiga. Þeir halda áfram að vinna og ýta af því að Píratar hafa aðeins áhuga á samfélaginu, sanngirni og fólkinu í landinu og framtíðinni og velferð veraldarinnar. Borgaralaun. Þegar Píratar voru svo búnir að hrista af sér meinfýsnar athugasemdir þeirra sem aðhyllast afturhald og afneitun þá kom að borgaralaunum. Þá frussaðist nú heldur betur upp úr gromsuðum bollunum. En því miður þá er veröldin á svo mikilli heljarþröm og efnahagur Íslands í svo mikilli klessu á baki almennings, sem er afrek fráfarandi ríkisstjórnar og öfga-hægri afla, að það hefur ekki verið tími fyrir umræðu um borgaralaun, það er lúxus umræða sem þarf að taka þegar búið er að þrífa klósettið. Það er hinsvegar umræða sem er ekki ný af nálinni í löndum í kringum okkur, vissulega tilraunakennd, en mál sem þarf að skoða með verkalýðshreyfingum og fleirum og tengist sjálfvirknivæðingu á vinnumarkaði sem er nú þegar farin að segja til sín í breyttum heimi. Eins og áður verða Píratar ekki hræddir við þá umræðu en þeir verða að vera á þingi til að sú umræða verði að veruleika. Raunar til að allt það sem hér er talið verði að veruleika. Þjóðarmorð. Þegar ljóst var að við vorum að horfa upp á þjóðarmorð í beinni útsendingu voru Píratar fyrstir til að fordæma þjóðarmorð og nú fylgir alþjóðasamfélagið loksins í kjölfarið. Þeir gerðu það vegna þess að þeir eru með puttann á púlsinum alltaf. Eins og Kristinn Hrafnson fréttamaður og baráttumaður fyrir lífi Julian Assange og baráttumaður fyrir því að sendiboðinn sé ekki drepinn heldur bréfið sem hann kom með lesið, segir í facebook færslu sinni um samtöl sín við þingmenn um þetta stóra málefni sem skók gildi sannleikans í heiminum: ,,Þingmenn Pírata skáru sig úr. Hreinir og beinir í samskiptum og fljótir að skilja hismið frá kjarna málsins.” Einmitt, topp stjórnmálafólk með puttann á púlsinum þegar kemur að mannréttindum og skapandi hugsun í að breyta heiminum og óhræddir við óttann sem grípur gamaldags afturhaldið þegar þeir brydda upp á málefnum sem varða veröldina. Við þurfum á Pírötum að halda sem aldrei fyrr. Enginn er spámaður í eigin landi. Ég hef lengi velt því fyrir mér afhverju störf Pírata eru hunsuð í umræðunni, en sú gáta er ráðin. Það kemur til af því að þeir eru næs, láta sig litlu varða þegar þeirra hugmyndir eru teknar og þær útfærðar í útvötnuðum búningi, það heitir auðvitað að skreyta sig stolnum fjöðrum, eins og áður segir. En, það er tími til komin að átta sig á að þessar hugmyndir koma frá Pírötum og það eru og hafa verið Píratar sem óhræddir vekja máls á því sem er afturhaldinu framandi, því það fylgist illa með og lætur sig gæði samfélagsins litlu varða. Í Markúsarguðspjalli 6. Kafla segir frá Jesú Kristi komnum á heimaslóðir að predika réttlæti og frið. Hann er að bisa við að benda fólki á kúgunina, spillinguna og sjálftökuna sem er stjórnlaus í kringum hann og fólkið. Fólkið rak upp stór augu segir í guðspjallinu og er aldeilis hissa á þessu tali. Þá verður jesú að orði: „Hvergi er spámaður minna metin en í eigin landi“ Ég býst við að flestir þekki þetta svona: „Enginn er spámaður í eigin landi“ En ef þú heldur áfram, eins og kristur og Píratar, þá síast boðskapurinn á endanum inn hjá þeim sem eyrun hafa og orðin skilja. Afturhald og afvegaleiðingar. Í hinum pólitíska umræðuþætti Silfrinu síðastliðinn mánudag þann 25.nóvember var ansi vandræðaleg sena, þar sem ritstjóri Þjóðmála, Gísli Freyr Valdórsson, lét í ljós vanþekkingu sína á Pírötum og talaði eins og hann hefði sofið í nokkur ár á meðan Píratar hafa staðið í þessari kröftugu frumkvöðla baráttu sinni fyrir jöfnuði, mannréttindum og afhjúpun spillingar, ásamt öðru sem er upp talið. En auðvitað var hann ekki sofandi í nokkur ár, hann var að gera það sem þessi öfl gera, slá ryki í augu fólks með afvegaleiðingu og upplýsingaóreiðu og mikið andskoti er það orðið þreytt. Mér heyrðist hann þar að auki tauta eitthvað um að Þórhildur Sunna væri á endalausu flandri um Evrópu á hinum og þessum þingum og fussaði lítið eitt eins og kotbóndi í afdal yfir molakaffi og aftur gapti ég yfir hvar þessi maður hefði alið manninn undanfarin ár. Þórhildur Sunna á flandri? Hámenntuð konan í lagabókstaf mannréttindamála á heimsvísu og í Evrópudómstól og þar hefur hún verið fulltrúi okkar, með puttann á púlsinum og okkur til endalauss sóma. Aftur, afhverju er verið að hóa í svona fýra þar sem eiga að fara fram vitrænar samræður á milli fólks? Ég kaupi ekki að umræddur ritstjóri sé svona mikið úti á túni. Er svona tal og hegðun ekki orðin heldur þreytt og lúin? Að lokum. Píratar mega ekki detta út af þingi, þeir eru þessi rödd sem enginn annar þorir að vera eða getur verið, nema óttalausi frumkvöðullinn. Við sem þjóð erum í vondum málum ef við missum þessa rödd af þingi. Kjósið taktískt og öðruvísi til að tryggja að Píratar hverfi ekki úr íslenskum stjórnmálum. Fjarvera þeirra gæti reynst okkur dýrkeypt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Píratar Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Refsa fyrst, spyrja svo? Jakob Frímann Magnússon Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Skaðaminnkun – Afglæpavæðing – Borgaralaun – Gagnsæi. Þessi mál mættu Píratar með fyrstir á hið hátimbraða íslenska alþingi og þar sem ég er Pírati, þá ætla ég að senda félögum mínum á þingi og í baráttunni hvatningu til að eigna sér það af meiri festu en hingað til hefur tíðkast hjá þessum elskum sem spillingin, sjálftakan, afturhaldið og riddarar upplýsingaóreiðunnar óttast svo mikið. Þegar Píratar mættu á þingið með málefni sitt um afglæpavæðingu neysluskammta og hugmyndafræði skaðaminnkunar, sem var þá orðið málefni í daglegu tali í vestrænum heimi, lagði hlátursrokur upp úr sveittum hálsum bindishnúta á hinu íslenska alþingi sem var þá þéttsetið af gamaldags íhaldi sem aldrei hafði heyrt á annað eins minnst. Það var fussað og sveiað yfir þessum „skríl“ á sokkaleistunum sem voru mættir með usla á heilagt þingið. Nokkrir stólagrónir á þinginu reyndu að kalla Pírata dópista og vandræðapakk, það var vandræðalegt en líka ómaklegt. Vegna þrjósku Pírata og málefnalegri ýtni þá urðu þessar hugmyndir að daglegu tali á vörum þjóðarinnar og ónefndir flokkar suðu saman hálfkáks frumvörp til að sýnast vera með á nótunum, með öðrum orðum, stálu málinu af Pírötum þynntu það aðeins út, til að leggja það sjálf fram. En Píratar vörðu ekki tíma í að syrgja þau óheilindi, því að eitt helsta mottó Pírata er að það sé „sama hver eldinn annast, ef af honum blessun hlýst“ og því var þetta hinum harðgerðu og vinnusömu Pírötum að meinalausu. Afleiðingin er sú að nú tölum við fólkið í landinu um skaðaminnkun og afglæpavæðingu eins og við séum þjóð meðal þjóða en ekki eitthvað afturhalds fáfræðis eyland. Þrjósku Píratarnir. Þegar svo þessir Píratar mættu með sitt linnulausa raus um gagnsæja stjórnsýslu og gerðu þá í leiðinni spillingu í íslensku stjórnkerfi að umræðuefni var ekki hlegið svo mikið, það var óþægilegt, af því hér var engin spilling „LOOK OVER THERE!“ ekki frekar en núna, muniði, Ísland er algerlega laust við spillingu ,,LOOK OVER THERE“ segja þessi afturhaldsöfl með öðrum helmingi tungunnar á meðan þeir moka ofan í pokann sinn með hinum helmingnum og rukka svo almenning. Óþægilegu Píratarnir Píratar eru stundum óþægilegir af því þeir segja satt og svo opna þeir gömul þjóðarklósett sem ekki hefur verið sturtað niður úr lengi og setja á sig hanskana. Fyrir það er híað á þá, af þeim sem eiga innihaldið í klósettinu. Fyrir Pírötum er það eins og að skvetta vatni á gæs. Píratar hafa botnlausan áhuga á að uppræta spillingu með gagnsærri stjórnsýslu til að samfélagið verði sanngjarnara og betra fyrir almenning. Þeir hafa engan persónulegan áhuga á slúbbertunum sem skítinn eiga. Þeir halda áfram að vinna og ýta af því að Píratar hafa aðeins áhuga á samfélaginu, sanngirni og fólkinu í landinu og framtíðinni og velferð veraldarinnar. Borgaralaun. Þegar Píratar voru svo búnir að hrista af sér meinfýsnar athugasemdir þeirra sem aðhyllast afturhald og afneitun þá kom að borgaralaunum. Þá frussaðist nú heldur betur upp úr gromsuðum bollunum. En því miður þá er veröldin á svo mikilli heljarþröm og efnahagur Íslands í svo mikilli klessu á baki almennings, sem er afrek fráfarandi ríkisstjórnar og öfga-hægri afla, að það hefur ekki verið tími fyrir umræðu um borgaralaun, það er lúxus umræða sem þarf að taka þegar búið er að þrífa klósettið. Það er hinsvegar umræða sem er ekki ný af nálinni í löndum í kringum okkur, vissulega tilraunakennd, en mál sem þarf að skoða með verkalýðshreyfingum og fleirum og tengist sjálfvirknivæðingu á vinnumarkaði sem er nú þegar farin að segja til sín í breyttum heimi. Eins og áður verða Píratar ekki hræddir við þá umræðu en þeir verða að vera á þingi til að sú umræða verði að veruleika. Raunar til að allt það sem hér er talið verði að veruleika. Þjóðarmorð. Þegar ljóst var að við vorum að horfa upp á þjóðarmorð í beinni útsendingu voru Píratar fyrstir til að fordæma þjóðarmorð og nú fylgir alþjóðasamfélagið loksins í kjölfarið. Þeir gerðu það vegna þess að þeir eru með puttann á púlsinum alltaf. Eins og Kristinn Hrafnson fréttamaður og baráttumaður fyrir lífi Julian Assange og baráttumaður fyrir því að sendiboðinn sé ekki drepinn heldur bréfið sem hann kom með lesið, segir í facebook færslu sinni um samtöl sín við þingmenn um þetta stóra málefni sem skók gildi sannleikans í heiminum: ,,Þingmenn Pírata skáru sig úr. Hreinir og beinir í samskiptum og fljótir að skilja hismið frá kjarna málsins.” Einmitt, topp stjórnmálafólk með puttann á púlsinum þegar kemur að mannréttindum og skapandi hugsun í að breyta heiminum og óhræddir við óttann sem grípur gamaldags afturhaldið þegar þeir brydda upp á málefnum sem varða veröldina. Við þurfum á Pírötum að halda sem aldrei fyrr. Enginn er spámaður í eigin landi. Ég hef lengi velt því fyrir mér afhverju störf Pírata eru hunsuð í umræðunni, en sú gáta er ráðin. Það kemur til af því að þeir eru næs, láta sig litlu varða þegar þeirra hugmyndir eru teknar og þær útfærðar í útvötnuðum búningi, það heitir auðvitað að skreyta sig stolnum fjöðrum, eins og áður segir. En, það er tími til komin að átta sig á að þessar hugmyndir koma frá Pírötum og það eru og hafa verið Píratar sem óhræddir vekja máls á því sem er afturhaldinu framandi, því það fylgist illa með og lætur sig gæði samfélagsins litlu varða. Í Markúsarguðspjalli 6. Kafla segir frá Jesú Kristi komnum á heimaslóðir að predika réttlæti og frið. Hann er að bisa við að benda fólki á kúgunina, spillinguna og sjálftökuna sem er stjórnlaus í kringum hann og fólkið. Fólkið rak upp stór augu segir í guðspjallinu og er aldeilis hissa á þessu tali. Þá verður jesú að orði: „Hvergi er spámaður minna metin en í eigin landi“ Ég býst við að flestir þekki þetta svona: „Enginn er spámaður í eigin landi“ En ef þú heldur áfram, eins og kristur og Píratar, þá síast boðskapurinn á endanum inn hjá þeim sem eyrun hafa og orðin skilja. Afturhald og afvegaleiðingar. Í hinum pólitíska umræðuþætti Silfrinu síðastliðinn mánudag þann 25.nóvember var ansi vandræðaleg sena, þar sem ritstjóri Þjóðmála, Gísli Freyr Valdórsson, lét í ljós vanþekkingu sína á Pírötum og talaði eins og hann hefði sofið í nokkur ár á meðan Píratar hafa staðið í þessari kröftugu frumkvöðla baráttu sinni fyrir jöfnuði, mannréttindum og afhjúpun spillingar, ásamt öðru sem er upp talið. En auðvitað var hann ekki sofandi í nokkur ár, hann var að gera það sem þessi öfl gera, slá ryki í augu fólks með afvegaleiðingu og upplýsingaóreiðu og mikið andskoti er það orðið þreytt. Mér heyrðist hann þar að auki tauta eitthvað um að Þórhildur Sunna væri á endalausu flandri um Evrópu á hinum og þessum þingum og fussaði lítið eitt eins og kotbóndi í afdal yfir molakaffi og aftur gapti ég yfir hvar þessi maður hefði alið manninn undanfarin ár. Þórhildur Sunna á flandri? Hámenntuð konan í lagabókstaf mannréttindamála á heimsvísu og í Evrópudómstól og þar hefur hún verið fulltrúi okkar, með puttann á púlsinum og okkur til endalauss sóma. Aftur, afhverju er verið að hóa í svona fýra þar sem eiga að fara fram vitrænar samræður á milli fólks? Ég kaupi ekki að umræddur ritstjóri sé svona mikið úti á túni. Er svona tal og hegðun ekki orðin heldur þreytt og lúin? Að lokum. Píratar mega ekki detta út af þingi, þeir eru þessi rödd sem enginn annar þorir að vera eða getur verið, nema óttalausi frumkvöðullinn. Við sem þjóð erum í vondum málum ef við missum þessa rödd af þingi. Kjósið taktískt og öðruvísi til að tryggja að Píratar hverfi ekki úr íslenskum stjórnmálum. Fjarvera þeirra gæti reynst okkur dýrkeypt.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun