Ruglað um verðbólgu og ríkisfjármál Konráð S. Guðjónsson skrifar 23. ágúst 2024 07:02 Þegar viðtekinni visku er ögrað má vænta kröftugra viðbragða. Það virðist hafa gerst annars vegar í grein hér á Vísi og hins vegar á síðum Viðskiptablaðsins í kjölfar greinar minnar um ríkisfjármál og verðbólgu. Í grein minni voru talin upp nokkur atriði sem saman benda á það sem ætti að vera augljóst: Að verðbólga undangenginna ára verði vart að mestu leyti skýrð með athöfnum ríkissjóðs, þó hvergi sé því haldið fram að ríkissjóður eigi engan þátt. Ytri aðstæður hafi sitt að segja, en einnig megi finna vísbendingar um að Seðlabankinn, sem ber lögum samkvæmt ábyrgð á verðstöðugleika af góðri ástæðu, og vinnumarkaðurinn, eigi sinn þátt. Að öðru leyti var ekkert mat lagt á hver þáttur þessara aðila er í verðbólgu síðustu ára. Meginatriðið er að ef sjúkdómsgreining verðbólgunnar er röng þá er lítil von til þess að Ísland nái varanlegum verðstöðugleika með hóflegu vaxtastigi. Eftir sem áður einblína viðbrögðin á einstaka þætti í stað þess að horfa heildstætt á þróun efnahagsmála hér á landi. En baráttan gegn verðbólgu er langhlaup og því tilefni til eftirfarandi athugasemda við sumt af því sem komið hefur fram: Margfalt ofmat á útgjaldavexti ríkissjóðs Undir nafnleynd á síðum Viðskiptablaðsins segir: „Raunhækkun ríkisútgjalda nam því 43,7% frá árinu 2017 til ársins 2023.“ Hér er farið með fleipur. Samkvæmt tölum Hagstofunnar var raunaukning ríkisútgjalda ekki 43,7% heldur 22% - tvöfalt ofmat hjá annars pennafærum Óðni. Þá var í grein minni, feitletrað í millifyrirsögn, fjallað um raunaukningu ríkisútgjalda á mann. Samkvæmt Hagstofunni nemur hún 9% - fjórfalt ofmat Viðskiptablaðsins. Í greininni var talað um 3% vöxt, en munurinn helgast fyrst og fremst af því að miðað er við A1 hluta ríkissjóðs skv. því sem birtist í fjármálaáætlun 2025-29 en ekki hjá Hagstofunni. Þá miðar 3% enn fremur við árið 2024 en ekki 2023, en raunútgjöld á mann lækka í ár skv. fjármálaáætlun. Munurinn á fjármálaáætlun og Hagstofunni er innan við 1% á ári í hagkerfi þar sem verg landsframleiðsla á mann hefur vaxið um tæplega 1% á ári. Það má færa ýmis rök fyrir því að 1% raunvöxtur ríkisútgjalda á mann sé of mikill, en langt er seilst ef það á að skýra margra prósenta verðbólgu um nokkurra ára skeið. Um það hljóta flestir að vera sammála. Hefur hlutdeild ríkissjóðs í efnahagsstarfseminni í raun aukist? Víkur þá sögunni að grein fyrrum hagfræðings í Seðlabankanum, sem Viðskiptablaðið vitnar mikið í: „Stefnan í ríkisfjármálunum hefur áhrif á hlutdeild ríkisins í efnahagsstarfseminni… Þá veldur aukning í starfsemi ríkisins aukinni eftirspurn og framleiðsluspennu sem svo knýr áfram verðbólgu.“ Margt er til í þessu, ríkið getur haft talsverð áhrif á eftirspurn. Skoðum þess vegna hlutdeild ríkisins í efnahagsstarfseminni. Hlutdeild gjalda ríkissjóðs í vergri landsframleiðslu þensluárið 2017 var 31,8% samkvæmt tölum Hagstofunnar. Þensluárið 2023 var talan 32,9% og hefur lækkað í þrjú ár í röð eftir heimsfaraldurinn. Það er ekki trúverðugt að einnar prósentu aukning hækki verðlag um upp undir 10% á ári í nokkur ár. Þar sem hagvöxtur hefur verið vanáætlaður í bráðabirgðatölum og spám undanfarið, og nýjar kortaveltutölur benda til meiri neyslu ferðamanna og heimila, má telja nokkuð líklegt að landsframleiðslutölur fyrir 2023 verði færðar upp á við. Ríkisútgjöld sem hlutfall af landsframleiðslu gætu hæglega hafa aukist minna eða jafnvel ekkert á þessu tímabili, en spyrjum að leikslokum. Óvart færð rök fyrir hinu gagnstæða? „Langtíma jafnvægisraunstýrivextir eiga að sýna hvert raunvaxtastigið eigi að vera þegar líkanið er í jafnvægi, þ.e. allar stærðir í líkaninu eru í jafnvægi. Ef t.d. eftirspurn og framleiðsla minnkar mikið vegna heimsfaraldurs getur æskilegt aðhaldsstig peningastefnunnar verið að nafnstýrivextir séu mjög lágir og raunstýrivextir hugsanlega neikvæðir og langt undir langtíma jafnvægisgildinu.“ Þessi orð eru viðbrögð fyrrverandi hagfræðings hjá Seðlabankanum við þeirri ábendingu að Seðlabankinn hafi ekki náð jafnvægisraunvöxtum (2%) fyrr en fyrir ári síðan og að þeir voru mjög neikvæðir á alla mælikvarða (-6% miðað við liðna verðbólgu) um mitt ár 2022. Athugasemdin er að öllu leyti rétt, en það sem gleymdist kannski var að líta á gögnin. Gögnin segja nefnilega að hagkerfið hafi verið í jafnvægi (hvorki framleiðsluspenna né -slaki) á fyrri helmingi ársins 2022 og að spennan hafi t.d. verið orðin 5% á 3. fjórðungi 2023. Því má álykta af tilvitnuninni að Seðlabankinn hefði átt að hækka vexti miklu, miklu hraðar fyrst hagkerfið var fyrir svo löngu að keyra á fullum afköstum og ríflega það, sérstaklega því verðbólga var á sama tíma alltof mikil. Það var líklega ekki hugmyndin með skrifunum. Strámaður úr peningaseðlum Höfundi er einnig tíðrætt um peningamagnskenninguna og býr til strámann úr ætlaðri ofurtrú minni á hana og getu Seðlabanka til að stjórna peningamagni nákvæmlega. Hann bendir meðal annars á að líkön Seðlabankans innihaldi ekki peningamagn. Miðað við hvernig hefur tekst til að spá fyrir um þróun síðustu ára þarfnast það hugsanlega endurskoðunar. Hlutverk peninga er líka umdeilt og hafa margir, t.d. fyrrum bankastjóri Englandsbanka, gagnrýnt seðlabanka um allan heim fyrir að líta ekki til þeirra. Athugasemdirnar vekja svo enn meiri furðu þegar horft er til þess að „peningamagn og útlán“ er einn af fimm þáttum sem miðla stýrivöxtum áfram að því markmiði að hafa áhrif á verðbólgu. Það stendur á heimasíðu sjálfs Seðlabankans. Enginn hefur sagt að peningamagn stýri alfarið verðbólgu, sjálfur sagði ég málið vissulega vera miklu flóknara. Það þarf hins vegar ekki okkur hagfræðinga til að sjá að ef innlán heimila (sem vega langþyngst í peningamagni) yrðu t.d. tvöfölduð á morgun, þá myndi verðbólga stóraukast. Þar stendur hnífurinn í kúnni. Alvöru greining á þætti vaxta og peningastærða í verðbólgu síðustu ára væri í það minnsta fróðleg, þær stærðir hafa jú vissulega áhrif eins og birtist í því miðlunarferli sem sjálfur Seðlabankinn kynnir. Loks bendir sami höfundur á að stóraukið peningamagn hafi ekki haft áhrif á verðbólgu í Japan. Við skulum leyfa gögnum um vöxt peningamagns hér og í Japan tala sínu máli, í bili að minnsta kosti: Það sem raunverulega skiptir máli Íslenska hagkerfið er hraust, stendur á sífellt fleiri og traustari stoðum, staða ríkissjóðs er sterk og fjárhagsstaða heimila og fyrirtækja er í megindráttum góð. Okkur hefur gengið betur síðustu ár en nokkur þorði að vona og hvað þá spá. En eins og hraust fólk getur veikst geta sterk hagkerfi barist við vandamál eins og of mikla verðbólgu. Það er útilokað að okkur muni takast að vinna bug á henni til lengdar ef sjúkdómsgreiningin er röng. Förum ekki þá leið. Höfundur er efnahagsráðgjafi ríkisstjórnar. P.s. Bent var á að notast var við ranga tölu um vöxt peningamagns (M3) frá febrúar 2020 í fyrri grein minni. Rétta talan er 55% og voru þau mistök leiðrétt um leið og þau uppgötvuðust. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Konráð S. Guðjónsson Ríkisstjórn Bjarna Benediktssonar Efnahagsmál Íslenska krónan Verðlag Rekstur hins opinbera Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Forstjórinn stígur fram Örn Pálsson Skoðun Lífsgæði íbúa Mosfellsbæjar skert Regína Ásvaldsdóttir Skoðun Börnin á Gaza eru ekki í fríi Bjarni Fritzson,Blær Guðmundsdóttir ,Elías Rúni Þorsteinsson,Elísabet Thoroddsen,Gunnar Helgason,Linda Ólafsdóttir,Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir,Yrsa Þöll Gylfadóttir Skoðun Uppbygging í Grafarvogi eflir hverfið og mætir húsnæðiskrísunni á skynsaman hátt Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Eiga ellilífeyrir og örorkubætur að fylgja launavísitölu? Haukur Arnþórsson Skoðun Tilvera okkar er undarlegt ferðalag Hópur meðlima No Borders Skoðun Brimrót og veðragnýr í alþjóðamálum Árni Þór Sigurðsson Skoðun Nennið þið plís blessaða ríkisstjórn! Derek T. Allen Skoðun Mannréttindi fatlaðs fólks - orð og efndir Unnur Helga Óttarsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Karlar, piltar og strákar Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Eiga ellilífeyrir og örorkubætur að fylgja launavísitölu? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Ísland verður að vernda hafið og fiskimiðin frá námuvinnslu á hafsbotni Laura Sólveig Lefort Scheefer,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir,Belén García Ovide,Huld Hafliðadóttir skrifar Skoðun Nennið þið plís blessaða ríkisstjórn! Derek T. Allen skrifar Skoðun Ertu klár? Jakob Smári Magnússon skrifar Skoðun Kengúrur eða Þorskar: Hver forritar framtíð Íslands? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gaza eru ekki í fríi Bjarni Fritzson,Blær Guðmundsdóttir ,Elías Rúni Þorsteinsson,Elísabet Thoroddsen,Gunnar Helgason,Linda Ólafsdóttir,Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir,Yrsa Þöll Gylfadóttir skrifar Skoðun Mannréttindi fatlaðs fólks - orð og efndir Unnur Helga Óttarsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Brimrót og veðragnýr í alþjóðamálum Árni Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Forstjórinn stígur fram Örn Pálsson skrifar Skoðun Lífsgæði íbúa Mosfellsbæjar skert Regína Ásvaldsdóttir skrifar Skoðun Lestur lykillinn að endurhæfingu? Hvað ef lestur væri lykillinn út? Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Tilvera okkar er undarlegt ferðalag Hópur meðlima No Borders skrifar Skoðun Uppbygging í Grafarvogi eflir hverfið og mætir húsnæðiskrísunni á skynsaman hátt Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Það að þrá börn eða ekki Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tímanna tákn? Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson skrifar Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson skrifar Skoðun Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og traust á raforkumarkaði Einar S Einarsson skrifar Skoðun Ef þetta er rétt – hvað er þá rangt? Anna Berg Samúelsdóttir skrifar Skoðun Hvað er þetta MG? Júlíana Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sjúkraþyrlu sem allra fyrst, kerfi sem veitir lífsbjörg Gunnar Svanur Einarsson skrifar Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson skrifar Skoðun Bylting, bóla, bölvun - bull? Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Ákall Valdimar Júlíusson skrifar Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Jafnlaunabarnið og baðvatnið Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Sjá meira
Þegar viðtekinni visku er ögrað má vænta kröftugra viðbragða. Það virðist hafa gerst annars vegar í grein hér á Vísi og hins vegar á síðum Viðskiptablaðsins í kjölfar greinar minnar um ríkisfjármál og verðbólgu. Í grein minni voru talin upp nokkur atriði sem saman benda á það sem ætti að vera augljóst: Að verðbólga undangenginna ára verði vart að mestu leyti skýrð með athöfnum ríkissjóðs, þó hvergi sé því haldið fram að ríkissjóður eigi engan þátt. Ytri aðstæður hafi sitt að segja, en einnig megi finna vísbendingar um að Seðlabankinn, sem ber lögum samkvæmt ábyrgð á verðstöðugleika af góðri ástæðu, og vinnumarkaðurinn, eigi sinn þátt. Að öðru leyti var ekkert mat lagt á hver þáttur þessara aðila er í verðbólgu síðustu ára. Meginatriðið er að ef sjúkdómsgreining verðbólgunnar er röng þá er lítil von til þess að Ísland nái varanlegum verðstöðugleika með hóflegu vaxtastigi. Eftir sem áður einblína viðbrögðin á einstaka þætti í stað þess að horfa heildstætt á þróun efnahagsmála hér á landi. En baráttan gegn verðbólgu er langhlaup og því tilefni til eftirfarandi athugasemda við sumt af því sem komið hefur fram: Margfalt ofmat á útgjaldavexti ríkissjóðs Undir nafnleynd á síðum Viðskiptablaðsins segir: „Raunhækkun ríkisútgjalda nam því 43,7% frá árinu 2017 til ársins 2023.“ Hér er farið með fleipur. Samkvæmt tölum Hagstofunnar var raunaukning ríkisútgjalda ekki 43,7% heldur 22% - tvöfalt ofmat hjá annars pennafærum Óðni. Þá var í grein minni, feitletrað í millifyrirsögn, fjallað um raunaukningu ríkisútgjalda á mann. Samkvæmt Hagstofunni nemur hún 9% - fjórfalt ofmat Viðskiptablaðsins. Í greininni var talað um 3% vöxt, en munurinn helgast fyrst og fremst af því að miðað er við A1 hluta ríkissjóðs skv. því sem birtist í fjármálaáætlun 2025-29 en ekki hjá Hagstofunni. Þá miðar 3% enn fremur við árið 2024 en ekki 2023, en raunútgjöld á mann lækka í ár skv. fjármálaáætlun. Munurinn á fjármálaáætlun og Hagstofunni er innan við 1% á ári í hagkerfi þar sem verg landsframleiðsla á mann hefur vaxið um tæplega 1% á ári. Það má færa ýmis rök fyrir því að 1% raunvöxtur ríkisútgjalda á mann sé of mikill, en langt er seilst ef það á að skýra margra prósenta verðbólgu um nokkurra ára skeið. Um það hljóta flestir að vera sammála. Hefur hlutdeild ríkissjóðs í efnahagsstarfseminni í raun aukist? Víkur þá sögunni að grein fyrrum hagfræðings í Seðlabankanum, sem Viðskiptablaðið vitnar mikið í: „Stefnan í ríkisfjármálunum hefur áhrif á hlutdeild ríkisins í efnahagsstarfseminni… Þá veldur aukning í starfsemi ríkisins aukinni eftirspurn og framleiðsluspennu sem svo knýr áfram verðbólgu.“ Margt er til í þessu, ríkið getur haft talsverð áhrif á eftirspurn. Skoðum þess vegna hlutdeild ríkisins í efnahagsstarfseminni. Hlutdeild gjalda ríkissjóðs í vergri landsframleiðslu þensluárið 2017 var 31,8% samkvæmt tölum Hagstofunnar. Þensluárið 2023 var talan 32,9% og hefur lækkað í þrjú ár í röð eftir heimsfaraldurinn. Það er ekki trúverðugt að einnar prósentu aukning hækki verðlag um upp undir 10% á ári í nokkur ár. Þar sem hagvöxtur hefur verið vanáætlaður í bráðabirgðatölum og spám undanfarið, og nýjar kortaveltutölur benda til meiri neyslu ferðamanna og heimila, má telja nokkuð líklegt að landsframleiðslutölur fyrir 2023 verði færðar upp á við. Ríkisútgjöld sem hlutfall af landsframleiðslu gætu hæglega hafa aukist minna eða jafnvel ekkert á þessu tímabili, en spyrjum að leikslokum. Óvart færð rök fyrir hinu gagnstæða? „Langtíma jafnvægisraunstýrivextir eiga að sýna hvert raunvaxtastigið eigi að vera þegar líkanið er í jafnvægi, þ.e. allar stærðir í líkaninu eru í jafnvægi. Ef t.d. eftirspurn og framleiðsla minnkar mikið vegna heimsfaraldurs getur æskilegt aðhaldsstig peningastefnunnar verið að nafnstýrivextir séu mjög lágir og raunstýrivextir hugsanlega neikvæðir og langt undir langtíma jafnvægisgildinu.“ Þessi orð eru viðbrögð fyrrverandi hagfræðings hjá Seðlabankanum við þeirri ábendingu að Seðlabankinn hafi ekki náð jafnvægisraunvöxtum (2%) fyrr en fyrir ári síðan og að þeir voru mjög neikvæðir á alla mælikvarða (-6% miðað við liðna verðbólgu) um mitt ár 2022. Athugasemdin er að öllu leyti rétt, en það sem gleymdist kannski var að líta á gögnin. Gögnin segja nefnilega að hagkerfið hafi verið í jafnvægi (hvorki framleiðsluspenna né -slaki) á fyrri helmingi ársins 2022 og að spennan hafi t.d. verið orðin 5% á 3. fjórðungi 2023. Því má álykta af tilvitnuninni að Seðlabankinn hefði átt að hækka vexti miklu, miklu hraðar fyrst hagkerfið var fyrir svo löngu að keyra á fullum afköstum og ríflega það, sérstaklega því verðbólga var á sama tíma alltof mikil. Það var líklega ekki hugmyndin með skrifunum. Strámaður úr peningaseðlum Höfundi er einnig tíðrætt um peningamagnskenninguna og býr til strámann úr ætlaðri ofurtrú minni á hana og getu Seðlabanka til að stjórna peningamagni nákvæmlega. Hann bendir meðal annars á að líkön Seðlabankans innihaldi ekki peningamagn. Miðað við hvernig hefur tekst til að spá fyrir um þróun síðustu ára þarfnast það hugsanlega endurskoðunar. Hlutverk peninga er líka umdeilt og hafa margir, t.d. fyrrum bankastjóri Englandsbanka, gagnrýnt seðlabanka um allan heim fyrir að líta ekki til þeirra. Athugasemdirnar vekja svo enn meiri furðu þegar horft er til þess að „peningamagn og útlán“ er einn af fimm þáttum sem miðla stýrivöxtum áfram að því markmiði að hafa áhrif á verðbólgu. Það stendur á heimasíðu sjálfs Seðlabankans. Enginn hefur sagt að peningamagn stýri alfarið verðbólgu, sjálfur sagði ég málið vissulega vera miklu flóknara. Það þarf hins vegar ekki okkur hagfræðinga til að sjá að ef innlán heimila (sem vega langþyngst í peningamagni) yrðu t.d. tvöfölduð á morgun, þá myndi verðbólga stóraukast. Þar stendur hnífurinn í kúnni. Alvöru greining á þætti vaxta og peningastærða í verðbólgu síðustu ára væri í það minnsta fróðleg, þær stærðir hafa jú vissulega áhrif eins og birtist í því miðlunarferli sem sjálfur Seðlabankinn kynnir. Loks bendir sami höfundur á að stóraukið peningamagn hafi ekki haft áhrif á verðbólgu í Japan. Við skulum leyfa gögnum um vöxt peningamagns hér og í Japan tala sínu máli, í bili að minnsta kosti: Það sem raunverulega skiptir máli Íslenska hagkerfið er hraust, stendur á sífellt fleiri og traustari stoðum, staða ríkissjóðs er sterk og fjárhagsstaða heimila og fyrirtækja er í megindráttum góð. Okkur hefur gengið betur síðustu ár en nokkur þorði að vona og hvað þá spá. En eins og hraust fólk getur veikst geta sterk hagkerfi barist við vandamál eins og of mikla verðbólgu. Það er útilokað að okkur muni takast að vinna bug á henni til lengdar ef sjúkdómsgreiningin er röng. Förum ekki þá leið. Höfundur er efnahagsráðgjafi ríkisstjórnar. P.s. Bent var á að notast var við ranga tölu um vöxt peningamagns (M3) frá febrúar 2020 í fyrri grein minni. Rétta talan er 55% og voru þau mistök leiðrétt um leið og þau uppgötvuðust.
Börnin á Gaza eru ekki í fríi Bjarni Fritzson,Blær Guðmundsdóttir ,Elías Rúni Þorsteinsson,Elísabet Thoroddsen,Gunnar Helgason,Linda Ólafsdóttir,Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir,Yrsa Þöll Gylfadóttir Skoðun
Uppbygging í Grafarvogi eflir hverfið og mætir húsnæðiskrísunni á skynsaman hátt Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun
Skoðun Ísland verður að vernda hafið og fiskimiðin frá námuvinnslu á hafsbotni Laura Sólveig Lefort Scheefer,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir,Belén García Ovide,Huld Hafliðadóttir skrifar
Skoðun Börnin á Gaza eru ekki í fríi Bjarni Fritzson,Blær Guðmundsdóttir ,Elías Rúni Þorsteinsson,Elísabet Thoroddsen,Gunnar Helgason,Linda Ólafsdóttir,Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir,Yrsa Þöll Gylfadóttir skrifar
Skoðun Mannréttindi fatlaðs fólks - orð og efndir Unnur Helga Óttarsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Lestur lykillinn að endurhæfingu? Hvað ef lestur væri lykillinn út? Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar
Skoðun Uppbygging í Grafarvogi eflir hverfið og mætir húsnæðiskrísunni á skynsaman hátt Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Börnin á Gaza eru ekki í fríi Bjarni Fritzson,Blær Guðmundsdóttir ,Elías Rúni Þorsteinsson,Elísabet Thoroddsen,Gunnar Helgason,Linda Ólafsdóttir,Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir,Yrsa Þöll Gylfadóttir Skoðun
Uppbygging í Grafarvogi eflir hverfið og mætir húsnæðiskrísunni á skynsaman hátt Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun