Forsetinn minn 2024 Ágústa Árnadóttir skrifar 1. maí 2024 06:30 Er búin að fylgjast með þjóðfélagsmálunum úr fjarlægð í þónokkurn tíma núna. Viljandi úr fjarlægð, því of mikið er búið að gerast sem er algjörlega úr takt við allan veruleika sem ætti að vera sannur. Og þegar maður er á þeirri leið að lækna sjálfa sig af gömlum úreltum, skaðlegum innrætingum og skilyrðingum sem hafa mótað mig sem manneskju á þessari lífsleið þá er það eðlileg afleiðing að leitast við að finna kjarnann og sannleikann í sjálfum sér, og fylgja því sem sálin finnur að er rétt og satt. Og þá meina ég fyrir mig, því það er hver og einn á sinni lífsleið og mín leið er ekki annarra. Á þessari leið minni hef ég náð að heila og heiðra gömul sár á sálinni og hef fengið tækifæri til að öðlast meiri fyllingu í líf mitt en ég hefði nokkurn tímann trúað að væri hægt. Og það er svo merkilegt, að þegar við heilum sárin, losnum við óttann og innrætinguna og leysum okkur úr fjötrum þess sem okkur er sagt að sé hinn eini sanni sannleikur, þá allt í einu förum við að sjá lífið í öðru ljósi. Þegar við förum að velja fyrir okkur sjálf, óháð því sem yfirvaldið segir okkur að velja. Þá fyrst stjórnum við ferðalaginu okkar. En þá förum við líka að sjá valdtakana sem hafa stjórnað okkar lífi í réttu ljósi. Og ég kalla þá valdtaka því þeir taka valdið, það hefur enginn gefið þeim umboð. En þegar aðstæður verða yfirþyrmandi þá gefum við samt valdið til þeirra sem taka það án þess að mótmæla. Og eins og ég sé samfélagið okkar í dag, þá er alveg sama í hvaða átt ég lít..það er allt gjörsamlega úr samhengi, skaðlegt og niðurbrjótandi og fátt sem miðar að því að byggja upp hvorki samfélagið eða fólkið. Það er búið að taka valdið í fjölmiðlum Það er búið að taka valdið í efnahagsmálum og fjármálstjórn landsins Það er búið að taka valdið í heilbrigðiskerfinu Það er búið að taka valdið í löggæslu Það er búið að taka valdið í innflytjendamálum Það er búið að taka valdið í menntamálum Það er búið að innræta algjöra skoðanakúgun Allir innviðir eru maurétnir. Spillingin er orðin svo yfirgengilega augljós og valdtakarnir hafa ekki einu sinni lengur fyrir því að fela hana eða sykurhúða. Kannski þarf ég líka að losa mig við þá tálsýn að trúa því að ég sem íslendingur sem bý í 380.000 manna landi þurfi að hætta að trúa á það kerfi sem ég hélt að væri til staðar? Ég trúði því að við værum þjóð sem værum samhent, dugleg og öll á þeirri leið að byggja upp betra og betra samfélag fyrir okkur. Og að við treystum ákveðnum 63 aðilum úr mismunandi flokkum til að sjá um að vinna þá vinnu fyrir okkur..í okkar umboði..fyrir okkur öll. Og við höfum svo forseta yfir öllu því bákni. Og ef að sú vinna væri unnin af heilindum en ekki af eiginhagsmunakenndum þá værum við að uppskera ríkulega. En sú er alls ekki raunin. Eins og staðan lítur út fyrir mér þá er enginn af þessum aðilum að vinna fyrir okkur. Þeir segja að þeir séu að gera það, og þeir segja það nógu oft til að það festist í huga okkar..og það er þekkt aðferð í sálfræðinni..ef þú segir orðin nógu oft, þá fer fólk að trúa að það sé sannleikurinn. Alveg sama hversu fáránleg orðin eru. Ég þekki ekki eina einustu manneskju sem er sátt við vextina sem þau borga af húsnæðislánunum sínum. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við hækkanirnar á matarverðinu. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við að bíða í margar vikur eftir tíma hjá lækni. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við auknar skattbyrðir. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við leikskóla eða skólakerfið. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við að ekki sé hægt að setja fjármuni í nauðsynlega innviði en það er gat á ríkissjóði fyrir alla erlenda hælisleitendur. Og langflestir segja ekki neitt. Passa sig á því að hafa ekki skoðun. Hræddir við hakkavélina sem bíður tilbúin að rakka alla niður í svaðið fyrir að fylgja ekki réttu skoðununum. En mér er alveg sama um þessa hakkavél. Mér er ekki sama um landið mitt, börnin mín og barnabörn og þeirra framtíð. Mér langar ekki til að segja við þau að spillingin og erlent auðvald sé búið að kaupa landið okkar og í raun sé engin framtíð hér og að það væri best fyrir þau að pakka í tösku og koma sér sem lengst í burtu því valdtakarnir séu búnir að komast of langt. Ég ætla ekki að sætta mig skoðanalaust við að þau sem við treystum til að fara með stjórnina yfir okkar samfélagi fái að gera það án mótspyrnu. Því þau eiga ekki að gleyma því eina einustu mínútu að þau eru þarna í okkar valdi og fyrir okkur. Þess vegna er enginn vafi í mínum huga hvern ég mun kjósa sem forseta Íslands. Hef fylgst með þessum manni í nokkur ár og ég sé heiðarleikann og sannindin og viljann hjá honum til að gera Íslandi góða hluti, og það er það sem við sem þjóð þurfum nauðsynlega á að halda á þessum tímum. Ég treysti því sem mitt innsæi segir að sé rétt og þess vegna mun Arnar Þór fá mitt atkvæði. Og ég hvet alla til að kynna sér manninn og fyrir hvað hann stendur á arnarthor.is Höfundur er kjósandi í forsetakosningum 2024. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun Að hengja prest fyrir biskup, að hengja manneskju fyrir stofnun Hödd Vilhjálmsdóttir Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson Skoðun Skoðun Skoðun Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Þetta er ekki allt að koma með fjárlagafrumvarpinu Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Ómarktæk skoðanakönnun Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Viðskiptaþvinganir gegn Ísrael Steinunn Þóra Árnadóttir skrifar Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Sjá meira
Er búin að fylgjast með þjóðfélagsmálunum úr fjarlægð í þónokkurn tíma núna. Viljandi úr fjarlægð, því of mikið er búið að gerast sem er algjörlega úr takt við allan veruleika sem ætti að vera sannur. Og þegar maður er á þeirri leið að lækna sjálfa sig af gömlum úreltum, skaðlegum innrætingum og skilyrðingum sem hafa mótað mig sem manneskju á þessari lífsleið þá er það eðlileg afleiðing að leitast við að finna kjarnann og sannleikann í sjálfum sér, og fylgja því sem sálin finnur að er rétt og satt. Og þá meina ég fyrir mig, því það er hver og einn á sinni lífsleið og mín leið er ekki annarra. Á þessari leið minni hef ég náð að heila og heiðra gömul sár á sálinni og hef fengið tækifæri til að öðlast meiri fyllingu í líf mitt en ég hefði nokkurn tímann trúað að væri hægt. Og það er svo merkilegt, að þegar við heilum sárin, losnum við óttann og innrætinguna og leysum okkur úr fjötrum þess sem okkur er sagt að sé hinn eini sanni sannleikur, þá allt í einu förum við að sjá lífið í öðru ljósi. Þegar við förum að velja fyrir okkur sjálf, óháð því sem yfirvaldið segir okkur að velja. Þá fyrst stjórnum við ferðalaginu okkar. En þá förum við líka að sjá valdtakana sem hafa stjórnað okkar lífi í réttu ljósi. Og ég kalla þá valdtaka því þeir taka valdið, það hefur enginn gefið þeim umboð. En þegar aðstæður verða yfirþyrmandi þá gefum við samt valdið til þeirra sem taka það án þess að mótmæla. Og eins og ég sé samfélagið okkar í dag, þá er alveg sama í hvaða átt ég lít..það er allt gjörsamlega úr samhengi, skaðlegt og niðurbrjótandi og fátt sem miðar að því að byggja upp hvorki samfélagið eða fólkið. Það er búið að taka valdið í fjölmiðlum Það er búið að taka valdið í efnahagsmálum og fjármálstjórn landsins Það er búið að taka valdið í heilbrigðiskerfinu Það er búið að taka valdið í löggæslu Það er búið að taka valdið í innflytjendamálum Það er búið að taka valdið í menntamálum Það er búið að innræta algjöra skoðanakúgun Allir innviðir eru maurétnir. Spillingin er orðin svo yfirgengilega augljós og valdtakarnir hafa ekki einu sinni lengur fyrir því að fela hana eða sykurhúða. Kannski þarf ég líka að losa mig við þá tálsýn að trúa því að ég sem íslendingur sem bý í 380.000 manna landi þurfi að hætta að trúa á það kerfi sem ég hélt að væri til staðar? Ég trúði því að við værum þjóð sem værum samhent, dugleg og öll á þeirri leið að byggja upp betra og betra samfélag fyrir okkur. Og að við treystum ákveðnum 63 aðilum úr mismunandi flokkum til að sjá um að vinna þá vinnu fyrir okkur..í okkar umboði..fyrir okkur öll. Og við höfum svo forseta yfir öllu því bákni. Og ef að sú vinna væri unnin af heilindum en ekki af eiginhagsmunakenndum þá værum við að uppskera ríkulega. En sú er alls ekki raunin. Eins og staðan lítur út fyrir mér þá er enginn af þessum aðilum að vinna fyrir okkur. Þeir segja að þeir séu að gera það, og þeir segja það nógu oft til að það festist í huga okkar..og það er þekkt aðferð í sálfræðinni..ef þú segir orðin nógu oft, þá fer fólk að trúa að það sé sannleikurinn. Alveg sama hversu fáránleg orðin eru. Ég þekki ekki eina einustu manneskju sem er sátt við vextina sem þau borga af húsnæðislánunum sínum. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við hækkanirnar á matarverðinu. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við að bíða í margar vikur eftir tíma hjá lækni. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við auknar skattbyrðir. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við leikskóla eða skólakerfið. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við að ekki sé hægt að setja fjármuni í nauðsynlega innviði en það er gat á ríkissjóði fyrir alla erlenda hælisleitendur. Og langflestir segja ekki neitt. Passa sig á því að hafa ekki skoðun. Hræddir við hakkavélina sem bíður tilbúin að rakka alla niður í svaðið fyrir að fylgja ekki réttu skoðununum. En mér er alveg sama um þessa hakkavél. Mér er ekki sama um landið mitt, börnin mín og barnabörn og þeirra framtíð. Mér langar ekki til að segja við þau að spillingin og erlent auðvald sé búið að kaupa landið okkar og í raun sé engin framtíð hér og að það væri best fyrir þau að pakka í tösku og koma sér sem lengst í burtu því valdtakarnir séu búnir að komast of langt. Ég ætla ekki að sætta mig skoðanalaust við að þau sem við treystum til að fara með stjórnina yfir okkar samfélagi fái að gera það án mótspyrnu. Því þau eiga ekki að gleyma því eina einustu mínútu að þau eru þarna í okkar valdi og fyrir okkur. Þess vegna er enginn vafi í mínum huga hvern ég mun kjósa sem forseta Íslands. Hef fylgst með þessum manni í nokkur ár og ég sé heiðarleikann og sannindin og viljann hjá honum til að gera Íslandi góða hluti, og það er það sem við sem þjóð þurfum nauðsynlega á að halda á þessum tímum. Ég treysti því sem mitt innsæi segir að sé rétt og þess vegna mun Arnar Þór fá mitt atkvæði. Og ég hvet alla til að kynna sér manninn og fyrir hvað hann stendur á arnarthor.is Höfundur er kjósandi í forsetakosningum 2024.
Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar