Hægfara dauði leikskólakennarans Súsanna Ósk Gestsdóttir skrifar 22. ágúst 2022 09:01 Kæri borgarstjóri (og staðgengill borgarstjóra) og borgarfulltrúar. Undanfarið hef ég horft upp á hrakfarir foreldra sem hefur verið lofað leikskólaplássum fyrir börnin sín en þurft að lifa í algjörri óvissu þegar loforð hafa ekki verið efnd. Á sama tíma heyri ég lausnir sem koma frá ykkar herbúðum, minnihluta eða meirihluta, sem eru svo ævintýralegar að mig sundlar og svimar. Ég er með fimm ára háskólanám að baki, ég er sérfræðingur hjá hinu opinbera og deildarstjóri á mínum vinnustað. Ég er með mannaforráð, ég sé um samskipti við foreldra og er í nánu samneyti við börnin á deildinni minni. Ég er hluti af stjórnendateymi leikskólans og tek faglegar ákvarðanir er varða leikskólastarfið. Ég hlakka til að mæta í vinnuna á hverjum degi. Ég hlakka til þess að mæta brosi og faðmlögum og heyra hvað börnin hafa að segja um lífið og tilveruna. Mér þykir samt leitt að það sé litið á starf leikskólakennarans sem sjálfboðaliðastarf. Launin eru ekkert til þess að hrópa húrra fyrir auk þess sem margir leikskólakennarar ákveða að starfsaðstæður auk hlunninda sem eru í boði á grunnskólastiginu séu ákjósanlegri en þau sem standa okkur til boða hér í leikskólanum. Þar sem þetta er kvennastétt er ekki við öðru að búast eða hvað? Lausnir ykkar er snúa að leikskólanum eru í formi skammtímaúrræða. Ég vil að þið stefnið að því að uppfylla lög nr. 87/2008 um menntun og ráðningu kennara og skólastjórnenda við leikskóla, grunnskóla og framhaldsskóla þar sem að lágmarki 2/3 hlutar stöðugilda við kennslu, umönnun og uppeldi barna eru leikskólakennarar að mennt. Fagfólk innan leikskólanna á að fá að starfa með öðru fagfólki. Annað er óásættanlegt. Þangað til ætti að vera krafa um að fara fram á álagsgreiðslur til leikskólakennara þar sem að hvergi næst að uppfylla áðurnefnd lög. Það er álag að fá til sín nýtt ófaglært starfsólk, misáhugasamt, á hverju hausti og þurfa að byrja á því að leiðbeina fólki hvernig unnið er í leikskóla og hver sýnin er. Foreldrar sem sækja um leikskólavist fyrir börnin sín þurfa og eiga að setja fram kröfur um að lög um rekstur leikskóla séu virt. Þar sem börn eru í auknum mæli yngri en áður þegar þau hefja leikskólagöngu er þetta ekki síst mikilvægt þar sem að leikskólakennarar eru fagmenn og sérfræðingar í málefnum barna, líðan, þroska og námi. Leikskólakennarar eru þeir sem ættu að hafa umsjón með öllum deildum leikskóla borgarinnar. Eins og Haraldur Freyr Gíslason, formaður Félags leikskólakennara, nefnir í pistli sínum, er ör stækkun leikskóla að skapa óviðunandi aðstæður fyrir börn og leikskólakennara. Kæru borgarfulltrúar. Þið eruð kosin af fólki sem býst við meiru af ykkur. Leikskólamál snúast um meira en steypu og tölur á blaði. Þau snúast um börnin okkar – framtíð landsins. Þau snúast um fagstétt kennara – fólk sem hefur sérmenntun sem á að nýta til góðs. Starfsvettvangur minn, leikskólinn, er sífellt talaður niður í fjölmiðlum. Enginn vill vinna í leikskóla því að launin eru lág og álagið mikið. Ef laun leikskólakennara yrðu lagfærð myndi álagið minnka og mönnunarvandi sömuleiðis. Það væri langtímamarkmið sem eitthvað vit væri í. Það getur ekki hver sem er unnið í leikskóla. Þegar við tölum þannig erum við að gera lítið úr skjólstæðingum okkar, börnunum, og fagmenntuðu fólki. Það þarf að vera hvati fyrir fólk að fara í leikskólakennaranám og ég vil þakka Lilju Alfreðsdóttir, þáverandi mennta- og menningarmálaráðherra, fyrir að hafa unnið gott starf í þágu nýliðunar leikskólakennarastéttarinnar. En við þurfum líka að finna út úr því hvernig við höldum í þetta sama fólk. Uppi eru hugmyndir um að bakvarðasveit frá frístundaheimilum hoppi inn í leikskólana á morgnana áður en frístundaheimilin opna eftir hádegi. Hvar er framtíðarsýnin? Plástrar munu ekki skila neinum árangri og innantóm kosningaloforð ykkar eru að gera útaf við starfsstétt mína. Ég efast um að borgarfulltrúar væru til í að vinna með Pétri og Páli bara til þess að „redda hlutunum“. Við viljum framtíðarlausn á þessum málaflokki – þið eruð í alvöru að redda málunum með því að setja börn í gáma! Og talandi um leikskólavandann – það var borgin sem skapaði hann og enginn annar og ykkur ber að leysa hann. Hefði ekki verið vænleg að ráðfæra sig við leikskólakennara áður en loforð um leikskólavistun 12 mánaða barna voru sett fram? Hvernig væri að stofna samráðshóp með fulltrúum leikskólakennara? Væri það ekki upphaf af raunhæfri og faglegri framtíðarsýn á rekstri leikskóla í Reykjavík? Það má nefna til gamans að borgin hefur í áratugi sparað sér það fjármagn sem hefði átt að fara í launakostnað leikskólakennara þar sem leikskólakennarar hafa ekki fengist til þess að vinna við fagið sitt sökum… lágra launa. Þetta er svo öfugsnúið að það hálfa væri nóg. Hefur Reykjavíkurborg hag af því að ráða til sín ófaglært fólk á lágum launum? Eru hagsmunir Reykjavíkurborgar fólgnir í því að rústa endanlega stétt leikskólakennara sem hafa unun af starfi sínu og sinna börnum af kostgæfni og veita þeim öryggi og gæðamenntun? Hver er raunverulegur hagur Reykjavíkurborgar í málefnum sem snerta foreldra og börn þeirra? Hækkun launa er eina raunverulega lausnin sem hægt er að bjóða fram. Höfundur er leikskólakennari við Leikskólann Múlaborg í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavík Leikskólar Skóla - og menntamál Vinnumarkaður Mest lesið Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Köstum ekki verðmætum á glæ Ingvar Jónsson Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Verkafólk kaupir aðgang að íslenskum auðlindum af Norðmönnum Arndís Kristjánsdóttir Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Skoðun Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Kæri borgarstjóri (og staðgengill borgarstjóra) og borgarfulltrúar. Undanfarið hef ég horft upp á hrakfarir foreldra sem hefur verið lofað leikskólaplássum fyrir börnin sín en þurft að lifa í algjörri óvissu þegar loforð hafa ekki verið efnd. Á sama tíma heyri ég lausnir sem koma frá ykkar herbúðum, minnihluta eða meirihluta, sem eru svo ævintýralegar að mig sundlar og svimar. Ég er með fimm ára háskólanám að baki, ég er sérfræðingur hjá hinu opinbera og deildarstjóri á mínum vinnustað. Ég er með mannaforráð, ég sé um samskipti við foreldra og er í nánu samneyti við börnin á deildinni minni. Ég er hluti af stjórnendateymi leikskólans og tek faglegar ákvarðanir er varða leikskólastarfið. Ég hlakka til að mæta í vinnuna á hverjum degi. Ég hlakka til þess að mæta brosi og faðmlögum og heyra hvað börnin hafa að segja um lífið og tilveruna. Mér þykir samt leitt að það sé litið á starf leikskólakennarans sem sjálfboðaliðastarf. Launin eru ekkert til þess að hrópa húrra fyrir auk þess sem margir leikskólakennarar ákveða að starfsaðstæður auk hlunninda sem eru í boði á grunnskólastiginu séu ákjósanlegri en þau sem standa okkur til boða hér í leikskólanum. Þar sem þetta er kvennastétt er ekki við öðru að búast eða hvað? Lausnir ykkar er snúa að leikskólanum eru í formi skammtímaúrræða. Ég vil að þið stefnið að því að uppfylla lög nr. 87/2008 um menntun og ráðningu kennara og skólastjórnenda við leikskóla, grunnskóla og framhaldsskóla þar sem að lágmarki 2/3 hlutar stöðugilda við kennslu, umönnun og uppeldi barna eru leikskólakennarar að mennt. Fagfólk innan leikskólanna á að fá að starfa með öðru fagfólki. Annað er óásættanlegt. Þangað til ætti að vera krafa um að fara fram á álagsgreiðslur til leikskólakennara þar sem að hvergi næst að uppfylla áðurnefnd lög. Það er álag að fá til sín nýtt ófaglært starfsólk, misáhugasamt, á hverju hausti og þurfa að byrja á því að leiðbeina fólki hvernig unnið er í leikskóla og hver sýnin er. Foreldrar sem sækja um leikskólavist fyrir börnin sín þurfa og eiga að setja fram kröfur um að lög um rekstur leikskóla séu virt. Þar sem börn eru í auknum mæli yngri en áður þegar þau hefja leikskólagöngu er þetta ekki síst mikilvægt þar sem að leikskólakennarar eru fagmenn og sérfræðingar í málefnum barna, líðan, þroska og námi. Leikskólakennarar eru þeir sem ættu að hafa umsjón með öllum deildum leikskóla borgarinnar. Eins og Haraldur Freyr Gíslason, formaður Félags leikskólakennara, nefnir í pistli sínum, er ör stækkun leikskóla að skapa óviðunandi aðstæður fyrir börn og leikskólakennara. Kæru borgarfulltrúar. Þið eruð kosin af fólki sem býst við meiru af ykkur. Leikskólamál snúast um meira en steypu og tölur á blaði. Þau snúast um börnin okkar – framtíð landsins. Þau snúast um fagstétt kennara – fólk sem hefur sérmenntun sem á að nýta til góðs. Starfsvettvangur minn, leikskólinn, er sífellt talaður niður í fjölmiðlum. Enginn vill vinna í leikskóla því að launin eru lág og álagið mikið. Ef laun leikskólakennara yrðu lagfærð myndi álagið minnka og mönnunarvandi sömuleiðis. Það væri langtímamarkmið sem eitthvað vit væri í. Það getur ekki hver sem er unnið í leikskóla. Þegar við tölum þannig erum við að gera lítið úr skjólstæðingum okkar, börnunum, og fagmenntuðu fólki. Það þarf að vera hvati fyrir fólk að fara í leikskólakennaranám og ég vil þakka Lilju Alfreðsdóttir, þáverandi mennta- og menningarmálaráðherra, fyrir að hafa unnið gott starf í þágu nýliðunar leikskólakennarastéttarinnar. En við þurfum líka að finna út úr því hvernig við höldum í þetta sama fólk. Uppi eru hugmyndir um að bakvarðasveit frá frístundaheimilum hoppi inn í leikskólana á morgnana áður en frístundaheimilin opna eftir hádegi. Hvar er framtíðarsýnin? Plástrar munu ekki skila neinum árangri og innantóm kosningaloforð ykkar eru að gera útaf við starfsstétt mína. Ég efast um að borgarfulltrúar væru til í að vinna með Pétri og Páli bara til þess að „redda hlutunum“. Við viljum framtíðarlausn á þessum málaflokki – þið eruð í alvöru að redda málunum með því að setja börn í gáma! Og talandi um leikskólavandann – það var borgin sem skapaði hann og enginn annar og ykkur ber að leysa hann. Hefði ekki verið vænleg að ráðfæra sig við leikskólakennara áður en loforð um leikskólavistun 12 mánaða barna voru sett fram? Hvernig væri að stofna samráðshóp með fulltrúum leikskólakennara? Væri það ekki upphaf af raunhæfri og faglegri framtíðarsýn á rekstri leikskóla í Reykjavík? Það má nefna til gamans að borgin hefur í áratugi sparað sér það fjármagn sem hefði átt að fara í launakostnað leikskólakennara þar sem leikskólakennarar hafa ekki fengist til þess að vinna við fagið sitt sökum… lágra launa. Þetta er svo öfugsnúið að það hálfa væri nóg. Hefur Reykjavíkurborg hag af því að ráða til sín ófaglært fólk á lágum launum? Eru hagsmunir Reykjavíkurborgar fólgnir í því að rústa endanlega stétt leikskólakennara sem hafa unun af starfi sínu og sinna börnum af kostgæfni og veita þeim öryggi og gæðamenntun? Hver er raunverulegur hagur Reykjavíkurborgar í málefnum sem snerta foreldra og börn þeirra? Hækkun launa er eina raunverulega lausnin sem hægt er að bjóða fram. Höfundur er leikskólakennari við Leikskólann Múlaborg í Reykjavík.
Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar