Að axla ábyrgð á gjörðum sínum í orði og verki – Í kjölfar viðtals við tónlistarmanninn Auð Inga Margrét Benediktsdóttir skrifar 13. apríl 2022 12:31 Auður stígur fram í viðtali eftir að hafa dregið sig úr sviðsljósinu í u.þ.b. ár. Þar axlar hann ábyrgð á gjörðum sínum og brotum gagnvart þolendum sínum. Hann viðurkennir að hafa beitt ofbeldi á við þvinganir, suð, hafa farið yfir mörk einstaklinga og fleira. Í kjölfar þessa viðtals spretta upp hrós í hans garðs á Twitter, athugasemdakerfi fréttamiðla, Facebook hópum og í persónulegum stöðufærslum almennings. En þó eru einnig einstaklingar sem vilja meina að hans yfirlýsing hafi ekki verið nægilega góð eða þolendavæn. Í #metoo byltingunni sem hefur átt sér stað undanfarið hefur verið farið um víðan völl hvað varðar ábyrgð gerenda s.s. að axla ábyrgð á sínum gjörðum í orði og verki. Þar er lagt til að gerendur leiti sér faglegrar aðstoðar og vinni úr sínum málum og jafnframt geri sér grein fyrir þeim sálræna skaða sem þeir hafa valdið þolendum sínum og í sumum tilfellum samfélaginu. Nú stígur maður fram og hefur gert alla þessa hluti og segist iðrast og vilja axla ábyrgð. Hann biður meira að segja þolendur sem hafa ekki sett sig í samband við sig að gera það ef þeir vilja á forsendum þolanda. Hann er ekki að ætlast til þess að allir fyrirgefi sér sem hann hefur brotið á, en er fús að bera ábyrgð á því sem hann hefur gert. Eflaust er erfitt fyrir þolanda sem hefur ekki stigið fram og sagt frá ofbeldi Auðar gagnvart sér að hlusta á þessa yfirlýsingu. Áfallastreituröskunin, reiðin, sorg, tár, kvíði og öll tilfinningaflóran gæti brotist fram sem eru réttlætanleg viðbrögð eins og hver önnur viðbrögð mannsins. Við stjórnum ekki viðbrögðum annarra. Ég sjálf er þolandi margskonar ofbeldis. Kynferðisofbeldis í fjölda skipa, eineltis bæði í skóla og vinnustað og heimilisofbeldis í flestum sínum myndum. Eitt sinn þá mætti ég geranda kynferðisofbeldis gagnvar mér í samkomu og mér leið mjög illa. Hann hafði ekki borið ábyrgð á gjörðum sínum á þeirri stundu. Ég fór og settist við hliðina á þessum manni og sagði honum að ég vildi ræða svolítið við hann. Ég spurði hann hvort hann vildi ekki biðja mig afsökunar á einhverju og viðurkenna að hann hefði gert mér rangt. Sá maður horfði í augun á mér og sagði að hann vissi að það sem hann hefði gert væri rangt. Hann var ungur þegar þetta átti sér stað og það voru fleiri en eitt tilvik sem rætt var um. Ég taldi upp allt það sem hann hafði gert mér og hann sat og hlustaði með virðingu á það sem ég sagði og tók ábyrgð á öllum sínum gjörðum. Við búum í litum bæ og í kjölfar þessa samtals okkar þurfti ég auðvitað að ná að jafna mig og vinna úr því að hann virkilega iðraðist, gerði sér grein fyrir hvað hann hefði gert rangt og beðið afsökunar á sinni hegðun. Ég og þessi maður erum ágætis vinir í dag og það var mikill léttir, á við að bjargi hefði verið lyft ofan af mér, að hann hefði borið ábyrgð á sínum gjörðum og virkilega iðrast. Það er ekki þar með sagt að allir geti gert það sama og ég og þessi maður gerðum. En að Auður sjái að sér, sjái að hann hafi gert rangt og stígi fram – ekki sem fórnarlamb heldur ábyrgur sinna gjörða – er stórt skref. Það eru ekki margir menn í heimi fræga fólksins sem hafa stigið fram og gert það sama og Auður og mér þykir þetta framför. Fræga fólkið á að bera ábyrgð á sínum gjörðum jafnt á við almenning og viðurkenning Auðar er skref í rétta átt í þeim málefnum. En svo eru það hinar raddirnar sem stíga fram. Þær raddir segja: „Auður ber enga ábyrgð á sínu ofbeldi“. „Var þetta þolendavæn yfirlýsing?“. „En hvað með þá þolendur sem hafa ekki stigið fram?“. „Þolendur eiga að eiga frumkvæðið“. „Það sem hann sagði var ekki nægilega vel orðað, hann sagði ekki að hann hefði beitt ofbeldi, hann sagði bara ég ber ábyrgð á að hafa farið yfir mörk og svo framvegis“. Auður er spurður í viðtalinu um það ofbeldi sem hann hafi beitt og telur þar upp þætti sem teljast undir ofbeldi og viðurkennir sinn þátt í því. Hann biður þolendur að hafa samband við sig ef þeir vilja, á eigin forsendum. Hann segist axla ábyrgð á öllu því sem er satt. Þá koma raddirnar aftur og segja: „Bar hann ábyrgð á öðrum hlutum svo sem þöggunar samningum?“. Svarið er að hann sagðist sjálfur vilja sjá þessa samninga ef þeir væru til því hann vil vinna úr gjörðum sínum. Jafnframt ýtir fréttamaður/kona því að honum að ef þeir eru til þá muni þeir líklega koma upp á yfirborðið í kjölfar viðtalsins. Allir sem berjast fyrir ofbeldi vilja að ákveðin breyting eigi sér stað á okkar litla Íslandi. Breytingar sem snúa meðal annars að því að gerendur axli ábyrgð. Gerandi var að axla ábyrgð og hefur unnið í sjálfum sér með aðstoð fagfólks, en vegna þess að hann orðar ekki hlutina rétt, að yfirlýsing hans er ekki „samkvæmt bókinni“, að hann talar ekki með þeim orðum sem fólk sem berst gegn ofbeldi (að hluta til) vil heyra og svo margt fleira – þá er þetta ekki nógu gott. Fólk vil í rauninni stjórna því hvernig hann hefði átt að gera þetta. Stjórna því hvaða orð eru rétt falin til að viðurkenna gjörðir sínar. Meðal annars er nefnt að þó hann væri að axla ábyrgð væri hann ekki að gera það á öllu sem hann hefði gert og þessi yfirlýsing væri í rauninni bara „prump“. Hvað vilja þessir einstaklingar fá meira en yfirlýsingu með orðum geranda? Þarf að gefa út handbók um hvernig senda á frá sér yfirlýsingu til þess að allir verði sáttir? Þarf að fara eftir skrefum eða verkferlum sem eru sniðin skv. þeim sem finnst þetta ekki nógu gott svo þeir verði sáttir? Er ekki best að láta verkin tala og sjá hvort að eitthvað kemur upp í kjölfar þessarar yfirlýsingar og hvort Auður muni þá axla ábyrgð á því líka? Ef þetta er ekki skref í rétta átt, hver er þá rétta áttin? Eiga þolendur að stjórna því hvernig gerendur biðjast afsökunar, bera ábyrgð og svo framvegis? Stjórnun er eitt form af ofbeldi. Það að vilja stjórna hvernig aðrir koma fram eða hvað þeir segja eða hvernig þeir hegða sér er form af ofbeldi. Ég er kona sem berst gegn ofbeldi og því tek ég ekki undir að yfirlýsing Auðar hafi ekki verið nægilega góð því „það þarf sko að nota x orð til að hún sé það“ eða eitthvað annað sem hefur komið fram. Ég stjórna ekki orðum annarra, gjörðum, hegðun og framkomu. Ég beiti ekki ofbeldi og er ekki að fara að skikka manninn til að orða hlutina öðruvísi því það henti mér ekki að hann segi frá á þennan veg. Ég tek því fagnandi að þróunin sé á þennan veg. Ef gerendur geta á einhvern hátt axlað ábyrgð á gjörðum sínum, hvort sem það er að hluta til eður ei, þá er það skref í rétta átt og því á að fagna. Höfundur er meistaranemi á heilbrigðisvísindasviði innan sálrænna áfalla og ofbeldis (útskrift júní 2022). Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein MeToo Tengdar fréttir „Bið um að vera dæmdur út frá gjörðum mínum en ekki því sem er ósatt“ Það er í grunninn munur á að trúa orðrómum og trúa þolendum. Ég get ekki tekið ábyrgð á því sem er ósatt, segir tónlistarmaðurinn Auður. Hann segist axla ábyrgð á ásökunum kvenna sem hafa sakað hann um að hafa brotið á sér, verið ógnandi og að hafa farið yfir mörk en hafnar algjörlega orðrómum um þöggunarsamninga og brot gegn ólögráða stúlkum. 12. apríl 2022 19:14 Mest lesið Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Von í Vonarskarði Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvað er eiginlega málið með þessa þéttingu?? Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Eitt próf á ári – er það snemmtæk íhlutun? Íris E. Gísladóttir skrifar Skoðun Þegar öllu er á botninn hvolft Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Kynbundin áhrif barneigna á atvinnuþátttöku og tekjur Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Viltu finna milljarð? - Frá gráu svæði í gagnsæi Gunnar Pétur Haraldsson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum – tækifæri eða hliðarskref? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson skrifar Skoðun Eru börn innviðir? Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík skrifar Skoðun Körfubolti á tímum þjóðarmorðs Bjarni Þór Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson skrifar Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason skrifar Skoðun Í minningu körfuboltahetja Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar Skoðun Hjartans mál í kennslu Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjallar og lyklaborðið Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson skrifar Sjá meira
Auður stígur fram í viðtali eftir að hafa dregið sig úr sviðsljósinu í u.þ.b. ár. Þar axlar hann ábyrgð á gjörðum sínum og brotum gagnvart þolendum sínum. Hann viðurkennir að hafa beitt ofbeldi á við þvinganir, suð, hafa farið yfir mörk einstaklinga og fleira. Í kjölfar þessa viðtals spretta upp hrós í hans garðs á Twitter, athugasemdakerfi fréttamiðla, Facebook hópum og í persónulegum stöðufærslum almennings. En þó eru einnig einstaklingar sem vilja meina að hans yfirlýsing hafi ekki verið nægilega góð eða þolendavæn. Í #metoo byltingunni sem hefur átt sér stað undanfarið hefur verið farið um víðan völl hvað varðar ábyrgð gerenda s.s. að axla ábyrgð á sínum gjörðum í orði og verki. Þar er lagt til að gerendur leiti sér faglegrar aðstoðar og vinni úr sínum málum og jafnframt geri sér grein fyrir þeim sálræna skaða sem þeir hafa valdið þolendum sínum og í sumum tilfellum samfélaginu. Nú stígur maður fram og hefur gert alla þessa hluti og segist iðrast og vilja axla ábyrgð. Hann biður meira að segja þolendur sem hafa ekki sett sig í samband við sig að gera það ef þeir vilja á forsendum þolanda. Hann er ekki að ætlast til þess að allir fyrirgefi sér sem hann hefur brotið á, en er fús að bera ábyrgð á því sem hann hefur gert. Eflaust er erfitt fyrir þolanda sem hefur ekki stigið fram og sagt frá ofbeldi Auðar gagnvart sér að hlusta á þessa yfirlýsingu. Áfallastreituröskunin, reiðin, sorg, tár, kvíði og öll tilfinningaflóran gæti brotist fram sem eru réttlætanleg viðbrögð eins og hver önnur viðbrögð mannsins. Við stjórnum ekki viðbrögðum annarra. Ég sjálf er þolandi margskonar ofbeldis. Kynferðisofbeldis í fjölda skipa, eineltis bæði í skóla og vinnustað og heimilisofbeldis í flestum sínum myndum. Eitt sinn þá mætti ég geranda kynferðisofbeldis gagnvar mér í samkomu og mér leið mjög illa. Hann hafði ekki borið ábyrgð á gjörðum sínum á þeirri stundu. Ég fór og settist við hliðina á þessum manni og sagði honum að ég vildi ræða svolítið við hann. Ég spurði hann hvort hann vildi ekki biðja mig afsökunar á einhverju og viðurkenna að hann hefði gert mér rangt. Sá maður horfði í augun á mér og sagði að hann vissi að það sem hann hefði gert væri rangt. Hann var ungur þegar þetta átti sér stað og það voru fleiri en eitt tilvik sem rætt var um. Ég taldi upp allt það sem hann hafði gert mér og hann sat og hlustaði með virðingu á það sem ég sagði og tók ábyrgð á öllum sínum gjörðum. Við búum í litum bæ og í kjölfar þessa samtals okkar þurfti ég auðvitað að ná að jafna mig og vinna úr því að hann virkilega iðraðist, gerði sér grein fyrir hvað hann hefði gert rangt og beðið afsökunar á sinni hegðun. Ég og þessi maður erum ágætis vinir í dag og það var mikill léttir, á við að bjargi hefði verið lyft ofan af mér, að hann hefði borið ábyrgð á sínum gjörðum og virkilega iðrast. Það er ekki þar með sagt að allir geti gert það sama og ég og þessi maður gerðum. En að Auður sjái að sér, sjái að hann hafi gert rangt og stígi fram – ekki sem fórnarlamb heldur ábyrgur sinna gjörða – er stórt skref. Það eru ekki margir menn í heimi fræga fólksins sem hafa stigið fram og gert það sama og Auður og mér þykir þetta framför. Fræga fólkið á að bera ábyrgð á sínum gjörðum jafnt á við almenning og viðurkenning Auðar er skref í rétta átt í þeim málefnum. En svo eru það hinar raddirnar sem stíga fram. Þær raddir segja: „Auður ber enga ábyrgð á sínu ofbeldi“. „Var þetta þolendavæn yfirlýsing?“. „En hvað með þá þolendur sem hafa ekki stigið fram?“. „Þolendur eiga að eiga frumkvæðið“. „Það sem hann sagði var ekki nægilega vel orðað, hann sagði ekki að hann hefði beitt ofbeldi, hann sagði bara ég ber ábyrgð á að hafa farið yfir mörk og svo framvegis“. Auður er spurður í viðtalinu um það ofbeldi sem hann hafi beitt og telur þar upp þætti sem teljast undir ofbeldi og viðurkennir sinn þátt í því. Hann biður þolendur að hafa samband við sig ef þeir vilja, á eigin forsendum. Hann segist axla ábyrgð á öllu því sem er satt. Þá koma raddirnar aftur og segja: „Bar hann ábyrgð á öðrum hlutum svo sem þöggunar samningum?“. Svarið er að hann sagðist sjálfur vilja sjá þessa samninga ef þeir væru til því hann vil vinna úr gjörðum sínum. Jafnframt ýtir fréttamaður/kona því að honum að ef þeir eru til þá muni þeir líklega koma upp á yfirborðið í kjölfar viðtalsins. Allir sem berjast fyrir ofbeldi vilja að ákveðin breyting eigi sér stað á okkar litla Íslandi. Breytingar sem snúa meðal annars að því að gerendur axli ábyrgð. Gerandi var að axla ábyrgð og hefur unnið í sjálfum sér með aðstoð fagfólks, en vegna þess að hann orðar ekki hlutina rétt, að yfirlýsing hans er ekki „samkvæmt bókinni“, að hann talar ekki með þeim orðum sem fólk sem berst gegn ofbeldi (að hluta til) vil heyra og svo margt fleira – þá er þetta ekki nógu gott. Fólk vil í rauninni stjórna því hvernig hann hefði átt að gera þetta. Stjórna því hvaða orð eru rétt falin til að viðurkenna gjörðir sínar. Meðal annars er nefnt að þó hann væri að axla ábyrgð væri hann ekki að gera það á öllu sem hann hefði gert og þessi yfirlýsing væri í rauninni bara „prump“. Hvað vilja þessir einstaklingar fá meira en yfirlýsingu með orðum geranda? Þarf að gefa út handbók um hvernig senda á frá sér yfirlýsingu til þess að allir verði sáttir? Þarf að fara eftir skrefum eða verkferlum sem eru sniðin skv. þeim sem finnst þetta ekki nógu gott svo þeir verði sáttir? Er ekki best að láta verkin tala og sjá hvort að eitthvað kemur upp í kjölfar þessarar yfirlýsingar og hvort Auður muni þá axla ábyrgð á því líka? Ef þetta er ekki skref í rétta átt, hver er þá rétta áttin? Eiga þolendur að stjórna því hvernig gerendur biðjast afsökunar, bera ábyrgð og svo framvegis? Stjórnun er eitt form af ofbeldi. Það að vilja stjórna hvernig aðrir koma fram eða hvað þeir segja eða hvernig þeir hegða sér er form af ofbeldi. Ég er kona sem berst gegn ofbeldi og því tek ég ekki undir að yfirlýsing Auðar hafi ekki verið nægilega góð því „það þarf sko að nota x orð til að hún sé það“ eða eitthvað annað sem hefur komið fram. Ég stjórna ekki orðum annarra, gjörðum, hegðun og framkomu. Ég beiti ekki ofbeldi og er ekki að fara að skikka manninn til að orða hlutina öðruvísi því það henti mér ekki að hann segi frá á þennan veg. Ég tek því fagnandi að þróunin sé á þennan veg. Ef gerendur geta á einhvern hátt axlað ábyrgð á gjörðum sínum, hvort sem það er að hluta til eður ei, þá er það skref í rétta átt og því á að fagna. Höfundur er meistaranemi á heilbrigðisvísindasviði innan sálrænna áfalla og ofbeldis (útskrift júní 2022).
„Bið um að vera dæmdur út frá gjörðum mínum en ekki því sem er ósatt“ Það er í grunninn munur á að trúa orðrómum og trúa þolendum. Ég get ekki tekið ábyrgð á því sem er ósatt, segir tónlistarmaðurinn Auður. Hann segist axla ábyrgð á ásökunum kvenna sem hafa sakað hann um að hafa brotið á sér, verið ógnandi og að hafa farið yfir mörk en hafnar algjörlega orðrómum um þöggunarsamninga og brot gegn ólögráða stúlkum. 12. apríl 2022 19:14
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Kynbundin áhrif barneigna á atvinnuþátttöku og tekjur Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar
Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar
Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun