Hljóp berrössuð milli bæja Bryndís Sigurðardóttir skrifar 3. júní 2021 13:31 Í síðustu viku dreymdi mig að ég hlypi allsnakin hér um sveitina og næstu sveitir og bankaði á hvers manns dyr en enginn kom til dyra. Nú veit ég hvernig skuli ráða þennan draum. Ég hef opinberað fyrir alþjóð mín innstu heilbrigðismál; það þarf talsvert að ganga á svo kona geri það. Mín persóna er þó að sjálfsögðu aukaatriði í stóra samhenginu en stundum þarf að tengja raunveruleikann við manneskju, ekki bara excel-skjal og reglur. Sagan í stuttu máli: Ég er fílhraust, stálhraust, og þess vegna kom það mér í opna skjöldu í ágúst 2020 að greinast með frumubreytingar og HPV smit; ég sem er ódauðleg og ekkert slæmt getur gerst hjá mér. Talsverður skellur skal ég segja ykkur. Hafði trassað í nokkur ár að mæta í skimun, þrátt fyrir skammir móður minnar sem hafði lagt mikla áherslu á að við dæturnar mættum í krabbameinsskimanir vegna talsverðrar sögu um krabbamein í fjölskyldunni. Samkvæmt svari frá Krabbameinsfélagi Íslands, sem barst eftir 21 dag, átti ég að mæta aftur í rannsókn eftir 6 mánuði og ég skellti mér aðra rannsókn í janúar. Bið landlækni afsökunar á að hafa mætti mánuði of snemma. Vegna minnar eðlislægu og meðfæddu bjartsýni og óbilandi trúar minnar á því ekkert illt gæti hent mig, var ég sallaróleg þó ekki bærust svör eftir 21 dag, það var jú verið að breyta fyrirkomulaginu og mér datt ekki annað í hug en þetta væri allt í góðum farvegi. Þegar hins vegar voru liðnir 100 dagar fóru að renna á mig tvær grímur; liðnir voru átta mánuðir frá því að mér var tjáð að hugsanlega væri ég með lífshættulegan sjúkdóm, þetta er ekkert grín. Ég hófst handa við að kanna afdrif sýnisins sem tekið var í janúar, og svona í „forbifarten“ get ég upplýst að leghálssýnataka er ekki skemmtisigling og engin hætta á því að konur fari að stunda þetta í óhófi. Með góðra manna hjálp tókst mér að fá upplýsingar í síma um að ekki hefðu greinst frumubreytingar en áfram væri HPV smit og ég átti að koma aftur eftir ár. Á mig voru þá runnar tvær grímur hvað varðar nýtt skipulag og gæði þess og mér fannst ekki endilega að hægt væri að treysta kerfinu. Skellti mér því aftur í það eftirsótta skemmtiatriði að láta taka nýtt sýni, sem kvensjúkdómalæknir tók 12. maí, en þá hafði hann ekki fengið neinar upplýsingar um afdrif sýnisins sem hann tók 12. janúar. Nokkrum dögum seinna berast til hans upplýsingar og hann gerir þau leiðu mistök að senda mér póst um að ekkert hafi greinst í sýninu 12. janúar og ég eigi að koma eftir 5 ár! Tveimur dögum seinna kemur bréf inn á island.is (121 dögum frá sýnatöku 12. janúar) um að sýnið mitt hafi verið rannsakað með tilliti til HPV og hafi reynst jákvætt og ég eigi að koma eftir eitt ár; ekkert um hvort rannsakaðar hafi verið frumubreytingar og þar af leiðandi engar upplýsingar um hvort greinst hafi frumubreytingar. Á þessum tímapunkti var konan að missa kúlið og lái henni hver sem vill. Og hvað svo?! Í Kastljósi þann 2. júní kom í ljós að þrátt fyrir að ákvörðun um flutning krabbameinsskimana frá Krabbameinsfélagi Íslands hafi verið tekin árið 2019 er verið að vinna þarfagreiningu verkefnisins núna í sumar, sumarið 2021! Það að einhver mér allsendis ókunnur læknir skrifi mér bréf frá Heilsugæslunni í Hamraborg, sem vel að merkja ég hef aldrei mætt á, um að umrætt sýni frá 12. maí sé skilgreint sem „ofskimun“ og verði ekki rannsakað er að mínu mati stórfurðulegt en að landlæknir orði þetta eins og haft er eftir henni á Visi.is í dag að „Konur geti ekki pantað sér skimun að eigin ósk“ finnst mér hreinlega móðgandi og niðurlægjandi. Elsku landlæknir Alma Möller, Svandís Svavarsdóttir frábærasti heilbrigðisráðherra í sögu landsins og Óskar Reykdalsson stórkostlegi læknir og forstjóri Heilsugæslu Reykjavíkursvæðisins: Ég þori að fullyrða að konur fara ekki að taka upp á því storma í leghálsskimanir að óþörfu. Sýnið nú auðmýkt og viðurkennið að þetta verkefni hefur klúðrast „big tæm“ og hefur ekki þjónað okkur konum með fullnægjandi hætti. Kerfið er í rugli og ef konur treysta ekki niðurstöðum sýna í þessu ástandi, rannsakið aftur. Biðjið okkur afsökunar, ekki vaða í fjölmiðla með yfirlýsingar um að þetta sé í lagi. Mamma myndi orða það þannig að þið ættuð frekar að skammast ykkar. Ps. Ég hef óskað eftir að fá leghálssýnið mitt frá 12. maí afhent. Það verður hluti af listaverki sem heitir „Computer Says No“. Höfundur er sölustjóri og kona. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skimun fyrir krabbameini Heilbrigðismál Heilsugæsla Mest lesið Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson Skoðun Skoðun Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
Í síðustu viku dreymdi mig að ég hlypi allsnakin hér um sveitina og næstu sveitir og bankaði á hvers manns dyr en enginn kom til dyra. Nú veit ég hvernig skuli ráða þennan draum. Ég hef opinberað fyrir alþjóð mín innstu heilbrigðismál; það þarf talsvert að ganga á svo kona geri það. Mín persóna er þó að sjálfsögðu aukaatriði í stóra samhenginu en stundum þarf að tengja raunveruleikann við manneskju, ekki bara excel-skjal og reglur. Sagan í stuttu máli: Ég er fílhraust, stálhraust, og þess vegna kom það mér í opna skjöldu í ágúst 2020 að greinast með frumubreytingar og HPV smit; ég sem er ódauðleg og ekkert slæmt getur gerst hjá mér. Talsverður skellur skal ég segja ykkur. Hafði trassað í nokkur ár að mæta í skimun, þrátt fyrir skammir móður minnar sem hafði lagt mikla áherslu á að við dæturnar mættum í krabbameinsskimanir vegna talsverðrar sögu um krabbamein í fjölskyldunni. Samkvæmt svari frá Krabbameinsfélagi Íslands, sem barst eftir 21 dag, átti ég að mæta aftur í rannsókn eftir 6 mánuði og ég skellti mér aðra rannsókn í janúar. Bið landlækni afsökunar á að hafa mætti mánuði of snemma. Vegna minnar eðlislægu og meðfæddu bjartsýni og óbilandi trúar minnar á því ekkert illt gæti hent mig, var ég sallaróleg þó ekki bærust svör eftir 21 dag, það var jú verið að breyta fyrirkomulaginu og mér datt ekki annað í hug en þetta væri allt í góðum farvegi. Þegar hins vegar voru liðnir 100 dagar fóru að renna á mig tvær grímur; liðnir voru átta mánuðir frá því að mér var tjáð að hugsanlega væri ég með lífshættulegan sjúkdóm, þetta er ekkert grín. Ég hófst handa við að kanna afdrif sýnisins sem tekið var í janúar, og svona í „forbifarten“ get ég upplýst að leghálssýnataka er ekki skemmtisigling og engin hætta á því að konur fari að stunda þetta í óhófi. Með góðra manna hjálp tókst mér að fá upplýsingar í síma um að ekki hefðu greinst frumubreytingar en áfram væri HPV smit og ég átti að koma aftur eftir ár. Á mig voru þá runnar tvær grímur hvað varðar nýtt skipulag og gæði þess og mér fannst ekki endilega að hægt væri að treysta kerfinu. Skellti mér því aftur í það eftirsótta skemmtiatriði að láta taka nýtt sýni, sem kvensjúkdómalæknir tók 12. maí, en þá hafði hann ekki fengið neinar upplýsingar um afdrif sýnisins sem hann tók 12. janúar. Nokkrum dögum seinna berast til hans upplýsingar og hann gerir þau leiðu mistök að senda mér póst um að ekkert hafi greinst í sýninu 12. janúar og ég eigi að koma eftir 5 ár! Tveimur dögum seinna kemur bréf inn á island.is (121 dögum frá sýnatöku 12. janúar) um að sýnið mitt hafi verið rannsakað með tilliti til HPV og hafi reynst jákvætt og ég eigi að koma eftir eitt ár; ekkert um hvort rannsakaðar hafi verið frumubreytingar og þar af leiðandi engar upplýsingar um hvort greinst hafi frumubreytingar. Á þessum tímapunkti var konan að missa kúlið og lái henni hver sem vill. Og hvað svo?! Í Kastljósi þann 2. júní kom í ljós að þrátt fyrir að ákvörðun um flutning krabbameinsskimana frá Krabbameinsfélagi Íslands hafi verið tekin árið 2019 er verið að vinna þarfagreiningu verkefnisins núna í sumar, sumarið 2021! Það að einhver mér allsendis ókunnur læknir skrifi mér bréf frá Heilsugæslunni í Hamraborg, sem vel að merkja ég hef aldrei mætt á, um að umrætt sýni frá 12. maí sé skilgreint sem „ofskimun“ og verði ekki rannsakað er að mínu mati stórfurðulegt en að landlæknir orði þetta eins og haft er eftir henni á Visi.is í dag að „Konur geti ekki pantað sér skimun að eigin ósk“ finnst mér hreinlega móðgandi og niðurlægjandi. Elsku landlæknir Alma Möller, Svandís Svavarsdóttir frábærasti heilbrigðisráðherra í sögu landsins og Óskar Reykdalsson stórkostlegi læknir og forstjóri Heilsugæslu Reykjavíkursvæðisins: Ég þori að fullyrða að konur fara ekki að taka upp á því storma í leghálsskimanir að óþörfu. Sýnið nú auðmýkt og viðurkennið að þetta verkefni hefur klúðrast „big tæm“ og hefur ekki þjónað okkur konum með fullnægjandi hætti. Kerfið er í rugli og ef konur treysta ekki niðurstöðum sýna í þessu ástandi, rannsakið aftur. Biðjið okkur afsökunar, ekki vaða í fjölmiðla með yfirlýsingar um að þetta sé í lagi. Mamma myndi orða það þannig að þið ættuð frekar að skammast ykkar. Ps. Ég hef óskað eftir að fá leghálssýnið mitt frá 12. maí afhent. Það verður hluti af listaverki sem heitir „Computer Says No“. Höfundur er sölustjóri og kona.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun