„Fyrirgefið, það er bannað að vera með bíl í lausagangi“ Ole Anton Bieltvedt skrifar 26. september 2019 09:00 Eins og ég hef stundum nefnt, flutti ég með fjölskyldunni – eiginkonu og fjórum fjórfættum sonum, þeir tvífættu voru allir flognir úr hreiðrinu - til Þýzkalands 1989. Stuttu eftir að við vorum búin að koma okkur fyrir, keyrði ég frúna í búð, þar sem okkur vantaði eitthvað smáræði. Ég er enginn sérstakur búðarmaður, og beið því bara út í bíl. Með bílinn í gangi, eins og ég gerði á á Fróni. Svona gamall vani. Engin ástæða til að drepa á honum fyrir nokkrar mínútur. Eldri maður, vingjarnlegur og kurteis, bankaði þá lauslega í bílrúðuna hjá mér, sem ég opnaði með bros á vör. Ávarpaði hann mig með „Guten Tag“ og sagði svo þessi orð, sem eru í fyrirsögninni, auðvitað á Þýzku. Þjóðverjar þéra. „Nú er það“, svaraði ég undrandi - líka á Þýzku. Hvað var maðurinn eiginlega að fara, og, hvers konar afskiptasemi var þetta eiginlega? Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar, og menn og málleysingjar hafa lært ýmislegt, sem þeir kunnu ekki fyrir. Þegar við hleyptum hundunum fjórum fyrst út í garðinn í kringum húsið, urðu þeir nær óðir af æsingi; það var ný og áður óþekkt lykt í grasi, gróðri og runnum. Einhver óþekkt og furðuleg dýr á stjái. Hvað var eiginlega að ske? Fyrir mönnum, var loftmengun auðvitað málið, líka fyrir 30 árum. Þegar maður varð að bíða við járnbrautarteina, meðan lest fór hjá, varð skilyrðislaust að drepa á bílnum. Svona var þetta í Þýzkalandi. 1989. Á dögunum var ég í mínum morgunæfingum. Bý hér við nokkra umferðargötu, þó að hún sé hvorki löng né breið. Það er mikið um ferðamenn í hverfinu. Ekkert að þeim. Gott mál. Ég var með bæði svalahurð og glugga opna. Út að götu. Vildi njóta ferska loftsins við andlegt og líkamlegt puðið. Þá kom þar að stór rúta, „Skybus“, og lagði beint fyrir fram hjá okkur. Eitt var hávaðinn í bílnum, sem truflaði mig nokkuð í hugleiðslunni, en annað og verra var díeselstækjan, sem smám saman flæddi inn í íbúðina, eins og þokulæða inn eftir dalsbotni. Bílstjórinn hafði sem sagt ekki fyrir því, að drepa á bílnum. Eftir nokkrar mínútur var stofan orðin full af dieselfílunni og óþefnum, ég kominn úr stuði í mikilvægum æfingunum, auðvitað búinn að loka hurð og gluggum, en of seint. Alls stóð rútan þarna í um 15 mínútur, í blíðskapar veðri, alltaf í gangi. Eftir þetta hef ég verið að fylgjast með bílum og bílstjórum, sem leggja í götunni hjá mér og líka annars staðar. Fyrir utan verzlanir og aðra umferðarstaði. Ef menn sitja í bílnum, og eru að bíða eftir einhverju eða einhverjum - tíma hjá lækni eða sjúkraþjálfa, viðtali við lögfræðing, tannfyllingu eða tanndrátt hjá tannlækni eða bara eftir því, að einhver komi inn í bílinn til þeirra, kannske eiginkonan úr búð, eins og hjá mér, eða tengdó til að passa krakkana - þá bíða menn bara rólegir, með bílinn í gangi. Safnast, þegar saman kemur, gleymist hér alveg, en auðvitað er þetta mest hugsunarleysi. Ekki er það ásetningur góðra manna að eitra blessað loftið að óþörfu. Nú er undirritaður ekki mikið fyrir boð og bönn, en, akkúrat hér sannar það sig, að á þeim er oft þörf. Eins og með hámarkshraða, akstur eftir áfengisdrykkju, lagningu bíla á gangbrautum, notkun farsíma við akstur og fleira. Hér þarf að draga skýran ramma og beita bönnum og sektum, til að menn læri og fylgi reglum og góðum siðum. Í þágu okkar allra. Talandi um símanotkun við akstur, þá mætti ég þremur bílum á Egilsgötunni á dögunum, bara á kaflanum milli Snorrabrautar og Barónsstígs, þar sem ökumenn voru allir galvaskir og hressir að tala í símann. Við þessu eiga víst að vera - og það með réttu - háar sektir, því svona aksturslag skapar stórfellda slysahættu, ekki bara fyrir málglaðan símanotanda, heldur líka og ekki síður fyrir aðra, sem álpast út í umferðina, með öllu þessu síma glaða fólki. Hvernig gat það eiginlega lifað og dafnað, áður en farsímar komu til sögunnar? Og, hvernig má það vera, að allt þetta símakjaftæði í bílum viðgangist, þrátt fyrir gildandi boð og bönn? Skýringin virðist einföld: Hér sést nánast aldrei nokkur lögreglumaður í eftirliti í umferðinni, það væri eins og að rekast á útilegumann í Esjunni. Það vita þetta allir, og menn fara bara sínu fram; í símtölum, hraða, bjórdrykkju og öðru atferli. Áhættan við núllið. Það er ágizkun undirritaðs, að, ef 10 lögreglumenn væru settir í að fylgjast með og sekta fyrir margvísleg umferðalagabrot, t.a.m. hér á höfuðborgarsvæðinu og Suðurnesjum, gætu sektir greitt laun þeirra og 20 lögreglumanna til viðbótar. Það, sem meira væri þó, væri stóraukið öryggi og velferð í umferðinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Von í Vonarskarði Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvað er eiginlega málið með þessa þéttingu?? Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Eitt próf á ári – er það snemmtæk íhlutun? Íris E. Gísladóttir skrifar Skoðun Þegar öllu er á botninn hvolft Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Kynbundin áhrif barneigna á atvinnuþátttöku og tekjur Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Viltu finna milljarð? - Frá gráu svæði í gagnsæi Gunnar Pétur Haraldsson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum – tækifæri eða hliðarskref? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson skrifar Skoðun Eru börn innviðir? Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík skrifar Skoðun Körfubolti á tímum þjóðarmorðs Bjarni Þór Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson skrifar Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason skrifar Skoðun Í minningu körfuboltahetja Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar Skoðun Hjartans mál í kennslu Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjallar og lyklaborðið Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson skrifar Sjá meira
Eins og ég hef stundum nefnt, flutti ég með fjölskyldunni – eiginkonu og fjórum fjórfættum sonum, þeir tvífættu voru allir flognir úr hreiðrinu - til Þýzkalands 1989. Stuttu eftir að við vorum búin að koma okkur fyrir, keyrði ég frúna í búð, þar sem okkur vantaði eitthvað smáræði. Ég er enginn sérstakur búðarmaður, og beið því bara út í bíl. Með bílinn í gangi, eins og ég gerði á á Fróni. Svona gamall vani. Engin ástæða til að drepa á honum fyrir nokkrar mínútur. Eldri maður, vingjarnlegur og kurteis, bankaði þá lauslega í bílrúðuna hjá mér, sem ég opnaði með bros á vör. Ávarpaði hann mig með „Guten Tag“ og sagði svo þessi orð, sem eru í fyrirsögninni, auðvitað á Þýzku. Þjóðverjar þéra. „Nú er það“, svaraði ég undrandi - líka á Þýzku. Hvað var maðurinn eiginlega að fara, og, hvers konar afskiptasemi var þetta eiginlega? Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar, og menn og málleysingjar hafa lært ýmislegt, sem þeir kunnu ekki fyrir. Þegar við hleyptum hundunum fjórum fyrst út í garðinn í kringum húsið, urðu þeir nær óðir af æsingi; það var ný og áður óþekkt lykt í grasi, gróðri og runnum. Einhver óþekkt og furðuleg dýr á stjái. Hvað var eiginlega að ske? Fyrir mönnum, var loftmengun auðvitað málið, líka fyrir 30 árum. Þegar maður varð að bíða við járnbrautarteina, meðan lest fór hjá, varð skilyrðislaust að drepa á bílnum. Svona var þetta í Þýzkalandi. 1989. Á dögunum var ég í mínum morgunæfingum. Bý hér við nokkra umferðargötu, þó að hún sé hvorki löng né breið. Það er mikið um ferðamenn í hverfinu. Ekkert að þeim. Gott mál. Ég var með bæði svalahurð og glugga opna. Út að götu. Vildi njóta ferska loftsins við andlegt og líkamlegt puðið. Þá kom þar að stór rúta, „Skybus“, og lagði beint fyrir fram hjá okkur. Eitt var hávaðinn í bílnum, sem truflaði mig nokkuð í hugleiðslunni, en annað og verra var díeselstækjan, sem smám saman flæddi inn í íbúðina, eins og þokulæða inn eftir dalsbotni. Bílstjórinn hafði sem sagt ekki fyrir því, að drepa á bílnum. Eftir nokkrar mínútur var stofan orðin full af dieselfílunni og óþefnum, ég kominn úr stuði í mikilvægum æfingunum, auðvitað búinn að loka hurð og gluggum, en of seint. Alls stóð rútan þarna í um 15 mínútur, í blíðskapar veðri, alltaf í gangi. Eftir þetta hef ég verið að fylgjast með bílum og bílstjórum, sem leggja í götunni hjá mér og líka annars staðar. Fyrir utan verzlanir og aðra umferðarstaði. Ef menn sitja í bílnum, og eru að bíða eftir einhverju eða einhverjum - tíma hjá lækni eða sjúkraþjálfa, viðtali við lögfræðing, tannfyllingu eða tanndrátt hjá tannlækni eða bara eftir því, að einhver komi inn í bílinn til þeirra, kannske eiginkonan úr búð, eins og hjá mér, eða tengdó til að passa krakkana - þá bíða menn bara rólegir, með bílinn í gangi. Safnast, þegar saman kemur, gleymist hér alveg, en auðvitað er þetta mest hugsunarleysi. Ekki er það ásetningur góðra manna að eitra blessað loftið að óþörfu. Nú er undirritaður ekki mikið fyrir boð og bönn, en, akkúrat hér sannar það sig, að á þeim er oft þörf. Eins og með hámarkshraða, akstur eftir áfengisdrykkju, lagningu bíla á gangbrautum, notkun farsíma við akstur og fleira. Hér þarf að draga skýran ramma og beita bönnum og sektum, til að menn læri og fylgi reglum og góðum siðum. Í þágu okkar allra. Talandi um símanotkun við akstur, þá mætti ég þremur bílum á Egilsgötunni á dögunum, bara á kaflanum milli Snorrabrautar og Barónsstígs, þar sem ökumenn voru allir galvaskir og hressir að tala í símann. Við þessu eiga víst að vera - og það með réttu - háar sektir, því svona aksturslag skapar stórfellda slysahættu, ekki bara fyrir málglaðan símanotanda, heldur líka og ekki síður fyrir aðra, sem álpast út í umferðina, með öllu þessu síma glaða fólki. Hvernig gat það eiginlega lifað og dafnað, áður en farsímar komu til sögunnar? Og, hvernig má það vera, að allt þetta símakjaftæði í bílum viðgangist, þrátt fyrir gildandi boð og bönn? Skýringin virðist einföld: Hér sést nánast aldrei nokkur lögreglumaður í eftirliti í umferðinni, það væri eins og að rekast á útilegumann í Esjunni. Það vita þetta allir, og menn fara bara sínu fram; í símtölum, hraða, bjórdrykkju og öðru atferli. Áhættan við núllið. Það er ágizkun undirritaðs, að, ef 10 lögreglumenn væru settir í að fylgjast með og sekta fyrir margvísleg umferðalagabrot, t.a.m. hér á höfuðborgarsvæðinu og Suðurnesjum, gætu sektir greitt laun þeirra og 20 lögreglumanna til viðbótar. Það, sem meira væri þó, væri stóraukið öryggi og velferð í umferðinni.
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Kynbundin áhrif barneigna á atvinnuþátttöku og tekjur Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar
Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar
Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun