Bjargræði eða böl? Vonlaus staða flóttamanna á Íslandi Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir skrifar 22. október 2015 07:00 Lög þau sem á Íslandi gilda um dvalarleyfi til útlendinga eru svo götótt og geðþóttaleg að furðu vekur. Þau fela ráðherra nánast alræðisvald varðandi það að setja reglur og veita undanþágur frá reglum. Þau veita einnig Útlendingastofnun allverulegt svigrúm til þess að túlka reglur og líta fram hjá þeim (96/2002, greinar 5, 32, 33, 50, 51, 52). Sú nýjung að taka upp kærunefnd útlendingamála sl. vor var skref til bóta, en hefur því miður ekki miklu breytt í reynd. Sveigjanleiki laga kann að virðast hagfelldur þegar samfélagsleg sátt ríkir um túlkun laganna og framkvæmd. Farsælla væri þó að hafa um þessi mál skýran lagaramma þannig að hægt sé að fjalla af raunverulegri fagmennsku frekar en geðþótta um málefni flóttamanna og innflytjenda. Nú hefur og sýnt sig að gjá er að myndast milli almenningsálitsins og stjórnvalda vegna þess hvernig lögin hafa verið túlkuð. Hentistefnuvald Útlendingastofnunar Þegar umdeild mál hafa komið upp þar sem fólki er vísað frá landinu þá hefur einatt verið vísað til laga. Staðreyndin er hins vegar sú að forstjóri Útlendingastofnunar hefur kosið að túlka lögin þannig að hælisleitendur hafa ekki svo séð verði notið nokkurs vafa. Þvert á móti hafa ákvarðandir stofnunarinnar verið íþyngjandi og harðneskjulegar gagnvart þeim sem hingað leita. Yfir Útlendingastofnun ríkir innanríkisráðherra sem lögum samkvæmt gæti gripið í taumana en hefur ekki, þegar þessi orð eru skrifuð, gert það. Eitt dæmi um lagaákvæði sem litið var fram hjá þegar albanskri fjölskyldu var neitað um dvalarleyfi fyrr í vikunni – en hefði svo auðveldlega mátt láta ráða gagnstæðri niðurstöðu – er 12. grein laganna. Þar segir að sérstaklega skuli litið til hagsmuna barna þegar ákvörðun er tekin um dvalarleyfi af mannúðarástæðum „og skal það sem barni er fyrir bestu haft að leiðarljósi við ákvörðun“. Vandséð er að þetta lagaákvæði hafi ráðið nokkru við þá ákvörðun að reka fimm manna fjölskyldu úr landi þrátt fyrir þá staðreynd að börnin voru byrjuð í skóla og foreldrarnir allir af vilja gerðir að sjá fjölskyldunni farborða í nýjum heimkynnum. Annað hörmulegt dæmi, jafn nýlegt, varðar sýrlenska barnafjölskyldu. Fólkið hafði neyðst til þess að sækja um – og fengið – dvalarleyfi í Grikklandi, til þess að komast þar í gegn með börnin sín á flóttanum frá stríðshrjáðu Sýrlandi. Hefðu þau ekki sótt um dvalarleyfi þar í landi hefðu þau verið handtekin og aldrei komist lengra. Grikkland hefur verið skilgreint sem óöruggt land, eins og innanríkisráðherra hefur sjálfur upplýst í þingræðu, og það er ekki venja siðaðra þjóða að senda flýjandi fólk til landa sem skilgreind hafa verið sem óörugg. Enn kýs þó Útlendingastofnun að horfa á allt annað lagaákvæði heldur en það sem mælir fyrir um hagsmuni barnanna tveggja sem foreldrarnir hafa flúið með norður hingað í leit að öryggi og auknum lífsgæðum. Niðurstaðan er miskunnarlaus. Fólkinu skal vísað úr landi og það sent til Grikklands. Óboðleg staða Það er óboðlegt að löggjöf sem varðar líf og afdrif fólks í erfiðum aðstæðum skuli vera svo götótt og illa úr garði gerð að það velti á duttlungum embættismanna og/eða pólitískum geðþótta ráðamanna hvernig úr rætist. Að það skuli vera hægt að velja lagagreinar líkt og smárétti af hlaðborði til þess að rökstyðja nánast hvað sem er við afgreiðslu mála. Úr þessu er brýn þörf að bæta. Málefni flóttamanna og innflytjenda (sem er ekki endilega sami hópur) þarf nauðsynlega að taka til gagngerrar endurskoðunar á Íslandi. Nafngiftin „lög um útlendinga“ er ein og sér aðgreinandi og neikvæð. Þetta verður enn augljósara í markmiðsgrein laganna þar sem fjallað er um „heimild til að hafa eftirlit með komu til landsins og för úr landi og með dvöl útlendinga hér á landi í samræmi við stefnu stjórnvalda hverju sinni“ (2. gr). Þetta tortryggna viðhorf hefur einmitt ráðið för við framkvæmd laganna gagnvart því fólki sem leitar til Íslands í von um betra líf, augljóslega með þá von í brjósti að geta orðið hér nýtir þjóðfélagsþegnar. Mannleg örlög koma okkur við Hinn þungi flóttamannastraumur – sem kalla mætti þjóðflutninga – til Evrópu frá Sýrlandi, Afganistan og fleiri átakasvæðum hefur opnað nýjar víddir í umræðunni um málefni flóttamanna. Myndir af lífvana börnum sem haföldur skola upp að ströndum nágrannaþjóða hafa opnað augu okkar fyrir því að mannleg örlög koma okkur öllum við. „Að hjörtum mannanna svipar saman í Súdan og Grímsnesinu.“ Þess vegna er nú vaxandi þrýstingur á stjórnvöld allra Evrópulanda að bregðast við ástandinu sem sam-mannlegum vanda, af þeirri mannúð sem krefjast má af siðmenntuðum þjóðum, með vandaðri löggjöf og skýrum, sanngjörnum reglum og samstarfi. Um tíma leit svo út sem íslensk stjórnvöld ætluðu að svara þessu ákalli. Því miður benda aðgerðir Útlendingastofnunar síðustu daga ekki til þess að stjórnvöldum sé nein alvara með hálfvolgum yfirlýsingum um óljósar úrbætur. Sé ekki svo, þá er höndin augljóslega ekki að hlýða höfðinu. En innanríkisráðherra – sem lögum samkvæmt setur reglur og skilyrði fyrir komu fólks til landsins, dvalar- og búsetuleyfi (2. gr.) – er í lófa lagið að endurskoða þær reglur sem Útlendingastofnun beitir fyrir sig til þess að reka barnafjölskyldur úr landi. Boltinn er hjá ráðherra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir Mest lesið Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium Skoðun Ég vil ekki þennan veruleika Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir Skoðun Þegar sorgin bankar upp á Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Halldór 21.09.2024 Halldór Skoðun Skoðun Ég vil ekki þennan veruleika Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir skrifar Skoðun Grímulaus grænþvottur Dofri Hermannsson skrifar Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason skrifar Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Þegar sorgin bankar upp á Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Þetta er ekki allt að koma með fjárlagafrumvarpinu Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Ómarktæk skoðanakönnun Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Viðskiptaþvinganir gegn Ísrael Steinunn Þóra Árnadóttir skrifar Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Sjá meira
Lög þau sem á Íslandi gilda um dvalarleyfi til útlendinga eru svo götótt og geðþóttaleg að furðu vekur. Þau fela ráðherra nánast alræðisvald varðandi það að setja reglur og veita undanþágur frá reglum. Þau veita einnig Útlendingastofnun allverulegt svigrúm til þess að túlka reglur og líta fram hjá þeim (96/2002, greinar 5, 32, 33, 50, 51, 52). Sú nýjung að taka upp kærunefnd útlendingamála sl. vor var skref til bóta, en hefur því miður ekki miklu breytt í reynd. Sveigjanleiki laga kann að virðast hagfelldur þegar samfélagsleg sátt ríkir um túlkun laganna og framkvæmd. Farsælla væri þó að hafa um þessi mál skýran lagaramma þannig að hægt sé að fjalla af raunverulegri fagmennsku frekar en geðþótta um málefni flóttamanna og innflytjenda. Nú hefur og sýnt sig að gjá er að myndast milli almenningsálitsins og stjórnvalda vegna þess hvernig lögin hafa verið túlkuð. Hentistefnuvald Útlendingastofnunar Þegar umdeild mál hafa komið upp þar sem fólki er vísað frá landinu þá hefur einatt verið vísað til laga. Staðreyndin er hins vegar sú að forstjóri Útlendingastofnunar hefur kosið að túlka lögin þannig að hælisleitendur hafa ekki svo séð verði notið nokkurs vafa. Þvert á móti hafa ákvarðandir stofnunarinnar verið íþyngjandi og harðneskjulegar gagnvart þeim sem hingað leita. Yfir Útlendingastofnun ríkir innanríkisráðherra sem lögum samkvæmt gæti gripið í taumana en hefur ekki, þegar þessi orð eru skrifuð, gert það. Eitt dæmi um lagaákvæði sem litið var fram hjá þegar albanskri fjölskyldu var neitað um dvalarleyfi fyrr í vikunni – en hefði svo auðveldlega mátt láta ráða gagnstæðri niðurstöðu – er 12. grein laganna. Þar segir að sérstaklega skuli litið til hagsmuna barna þegar ákvörðun er tekin um dvalarleyfi af mannúðarástæðum „og skal það sem barni er fyrir bestu haft að leiðarljósi við ákvörðun“. Vandséð er að þetta lagaákvæði hafi ráðið nokkru við þá ákvörðun að reka fimm manna fjölskyldu úr landi þrátt fyrir þá staðreynd að börnin voru byrjuð í skóla og foreldrarnir allir af vilja gerðir að sjá fjölskyldunni farborða í nýjum heimkynnum. Annað hörmulegt dæmi, jafn nýlegt, varðar sýrlenska barnafjölskyldu. Fólkið hafði neyðst til þess að sækja um – og fengið – dvalarleyfi í Grikklandi, til þess að komast þar í gegn með börnin sín á flóttanum frá stríðshrjáðu Sýrlandi. Hefðu þau ekki sótt um dvalarleyfi þar í landi hefðu þau verið handtekin og aldrei komist lengra. Grikkland hefur verið skilgreint sem óöruggt land, eins og innanríkisráðherra hefur sjálfur upplýst í þingræðu, og það er ekki venja siðaðra þjóða að senda flýjandi fólk til landa sem skilgreind hafa verið sem óörugg. Enn kýs þó Útlendingastofnun að horfa á allt annað lagaákvæði heldur en það sem mælir fyrir um hagsmuni barnanna tveggja sem foreldrarnir hafa flúið með norður hingað í leit að öryggi og auknum lífsgæðum. Niðurstaðan er miskunnarlaus. Fólkinu skal vísað úr landi og það sent til Grikklands. Óboðleg staða Það er óboðlegt að löggjöf sem varðar líf og afdrif fólks í erfiðum aðstæðum skuli vera svo götótt og illa úr garði gerð að það velti á duttlungum embættismanna og/eða pólitískum geðþótta ráðamanna hvernig úr rætist. Að það skuli vera hægt að velja lagagreinar líkt og smárétti af hlaðborði til þess að rökstyðja nánast hvað sem er við afgreiðslu mála. Úr þessu er brýn þörf að bæta. Málefni flóttamanna og innflytjenda (sem er ekki endilega sami hópur) þarf nauðsynlega að taka til gagngerrar endurskoðunar á Íslandi. Nafngiftin „lög um útlendinga“ er ein og sér aðgreinandi og neikvæð. Þetta verður enn augljósara í markmiðsgrein laganna þar sem fjallað er um „heimild til að hafa eftirlit með komu til landsins og för úr landi og með dvöl útlendinga hér á landi í samræmi við stefnu stjórnvalda hverju sinni“ (2. gr). Þetta tortryggna viðhorf hefur einmitt ráðið för við framkvæmd laganna gagnvart því fólki sem leitar til Íslands í von um betra líf, augljóslega með þá von í brjósti að geta orðið hér nýtir þjóðfélagsþegnar. Mannleg örlög koma okkur við Hinn þungi flóttamannastraumur – sem kalla mætti þjóðflutninga – til Evrópu frá Sýrlandi, Afganistan og fleiri átakasvæðum hefur opnað nýjar víddir í umræðunni um málefni flóttamanna. Myndir af lífvana börnum sem haföldur skola upp að ströndum nágrannaþjóða hafa opnað augu okkar fyrir því að mannleg örlög koma okkur öllum við. „Að hjörtum mannanna svipar saman í Súdan og Grímsnesinu.“ Þess vegna er nú vaxandi þrýstingur á stjórnvöld allra Evrópulanda að bregðast við ástandinu sem sam-mannlegum vanda, af þeirri mannúð sem krefjast má af siðmenntuðum þjóðum, með vandaðri löggjöf og skýrum, sanngjörnum reglum og samstarfi. Um tíma leit svo út sem íslensk stjórnvöld ætluðu að svara þessu ákalli. Því miður benda aðgerðir Útlendingastofnunar síðustu daga ekki til þess að stjórnvöldum sé nein alvara með hálfvolgum yfirlýsingum um óljósar úrbætur. Sé ekki svo, þá er höndin augljóslega ekki að hlýða höfðinu. En innanríkisráðherra – sem lögum samkvæmt setur reglur og skilyrði fyrir komu fólks til landsins, dvalar- og búsetuleyfi (2. gr.) – er í lófa lagið að endurskoða þær reglur sem Útlendingastofnun beitir fyrir sig til þess að reka barnafjölskyldur úr landi. Boltinn er hjá ráðherra.
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun
Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason skrifar
Skoðun Varhugaverð þróun í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun