Ég er alveg nógu verðmæt eins og ég er! Ragnheiður Stephensen skrifar 1. nóvember 2024 08:01 Síðustu daga hef ég verið mjög hugsi og í raun mjög uggandi yfir þeirri stöðu sem er uppi í kjaraviðræðum á milli KÍ og SÍS og ríkisins. Eftir að horfa á Kastljós á þriðjudagskvöldið þar sem Inga Rún formaður samninganefndar sveitarfélaganna og Magnús Þór formaður KÍ ræddu málin velti ég fyrir mér hvort Inga Rún sé í raun hæf til að stýra þessum viðræðum. Hún virðist ekki átta sig á því um hvað málið snýst. Hún er í viðræðum við sameiginlega nefnd allra aðildarfélaganna 7 innan KÍ (Kennarasambands Íslands) um jöfnun launa á milli markaða sem er hluti af samkomulagi frá árinu 2016 um jöfnun lífeyrisréttinda launfólks, nánar tiltekið 7. grein þess samkomulags. Hún er ekki í kjaraviðræðum við FG (félag grunnskólakennara) um algjöra endurgerð á þeirra samningum og gjörbreytingu á þeirra störfum eins og hún virðist halda. Magnús Þór setti fram mjög athyglisverða athugasemd í þeim sama Kastljósþætti þegar hann sagði að honum þætti fróðlegt að vita hvað almenni markaðurinn myndi segja ef þessu væri öfugt farið. Þ.e.a.s. ef að fyrst hefði verið farið í jöfnun launa milli markaða - og það gert á einu ári frá gerð samkomulagsins, en 8 árum seinna væru lífeyrisréttindin enn ekki orðin jöfn eins og lofað hefði verið. Ég get alveg ímyndað mér hvað þá hefði verið sagt. Þá væri samfélagið fyrir löngu farið á hliðina. En svo virðist sem ákveðnum aðilum finnist bara allt í lagi að ríki og sveitafélög efni ekki samkomulag sem þau gera við sína starfsmenn. Áttum okkur á því að réttindi opinberra starfsmanna voru skert. Tímaramminn sem settur var til að leiðrétta skerðinguna rennur út eftir tvö ár. Ríki og sveitarfélög eru ekki ennþá búin að finna út eðlilegt viðmið fyrir kennarastéttina, hvað þá að setja af stað ferli sem tryggir leiðréttingu launa í stigum til að ná því markmiði. Það eru liðin 8 ár! KÍ samþykkti aldrei stöðu sinna félagsmanna í Salek á sínum tíma því það átti eftir að efna 7. greinina í samkomulaginu um jöfnun lífeyrisréttinda launafólks.Ef tölur hagstofunnar um launaþróun í landinu eru skoðaðar hefur staða KÍ félaga versnað frá því 2016 því þeir hafa síðustu árin tekið þessum % sem er úthlutað í Salek samkomulaginu en tölurnar sýna að þeirra launaskrið hefur samt verið minna en annarra. Greinilega eru aðrar stéttir að ná einhverju umfram gerða samninga á meðan einstaklingar í KÍ eru alltaf að fá algjört lágmark. Það er ekki vænlegt til lausnar kjaradeilu þegar viðsemjandinn veit ekki við hverja hann er að semja. Hættum að ræða um störf grunnskólakennara og förum að ræða málefnið sem er á borðinu og skiptir máli. Það er vanefndir ríkis og sveitarfélaganna á samkomulaginu 2016 gagnvart opinberum starfsmönnum. Klárum samkomulagið með því að setja fram áætlun um hvernig ríki og sveitarfélög hyggjast ná fram þeim jöfnuði sem lofað var í 7. greininni. Nú er ekki tíminn til að fara að endurskilgreina starfið grunnskólakennari. Ef menn vilja fara í þá vegferð þá verður það að bíða seinni tíma. Það er mál sem verður aldrei leyst með stuttum viðræðum við kjaraborðið og því fyrr sem sveitastjórnir skilja það, því betra. Til þess að það gæti einhvern tíma orðið þyrfti þjóðarsátt um algjöra umbyltingu á skólastarfi, breytingar á lagalegu umhverfi starfsins, víðtæka samvinnu við sérfræðingana á gólfinu (kennarana) og þjóðarsátt um viðhorfsbreytingu í samfélaginu þar sem sátt væri um að upphefja menntun barna og ungmenna á þann stað sem hún, í hugum okkar sérfræðinganna, ætti réttilega að vera. Lausnin verður aldrei sú að grunnskólakennarar kenni meira til að fá meiri laun í því umhverfi sem við búum við í dag eins og Inga Rún var að reyna að stiga upp á. Á ég þá við skóla án aðgreiningar, almennan námsefnisskort og mjög veikt lagalegt og faglegt bakland þegar kemur að skólasókn nemenda, geðrænum vandamálum nemenda, stuðning við nemendur af erlendum uppruna, agaleysi samfélagsins og ofbeldi nemenda svo eitthvað sé nefnt. Í dag er ómögulegt að manna leik- og grunnskóla með eingöngu fagmenntuðu fólki (kennurum). Það eina sem getur hjálpað til við að fjölga háskólamenntuðu sérfræðingunum sem eru tilbúnir til að vinna þessi störf er að borga fyrir þau sambærileg laun og háskólamenntaðir sérfræðingar fá á almenna markaði. Fagmenntun borgar sig. Sem dæmi má nefna að ódýrasti grunnskólinn á landinu á síðasta ári á hvern nemanda var einmitt skólinn sem er með hæsta hlutfall á landinu af fagmenntuðu fólki. Þannig að ég skora á samninganefndirnar að setjast niður og klára samning sem felur í sér þrepaáætlun um hvernig jöfnun launa háskólamenntaðra sérfræðinga á opinbera markaðnum og þeim almenna skuli náð eins og kveðið var á í 7. grein margumrædds samkomulags um jöfnun lífeyrisréttinda frá 2016. Þá get ég næstum fullyrt að aðildarfélögin muni þegjandi og hljóðalaust semja í framhaldinu um hina sívinsælu „Salek %“ líkt og við höfum gert frá upphafi Salek og í raun að mestu síðustu 20 árin. Aðeins þannig næst að fá nóg af fagmenntuðu starfsfólki til að manna þessi mikilvægu störf. Ég er nefnilega nógu verðmæt eins og ég er. Ég þarf ekki að hlaupa hraðar til þess! Fjárfestum í kennurum! Höfundur er grunnskólakennari og trúnaðarmaður kennara í Garðaskóla í Garðabæ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Mest lesið Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson Skoðun Skoðun Skoðun Skuggahliðar á þéttingu byggðar Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Samstaða - afl sem breytir samfélaginu Heiða Björg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ólögleg veðmálastarfsemi á Íslandi Hákon Skúlason skrifar Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Pyrrosar sigur Helgi Tómasson skrifar Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson skrifar Skoðun Allt fyrir Brussel og Nató, hitt reddast einhvern veginn Davíð Bergmann skrifar Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason skrifar Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Sjá meira
Síðustu daga hef ég verið mjög hugsi og í raun mjög uggandi yfir þeirri stöðu sem er uppi í kjaraviðræðum á milli KÍ og SÍS og ríkisins. Eftir að horfa á Kastljós á þriðjudagskvöldið þar sem Inga Rún formaður samninganefndar sveitarfélaganna og Magnús Þór formaður KÍ ræddu málin velti ég fyrir mér hvort Inga Rún sé í raun hæf til að stýra þessum viðræðum. Hún virðist ekki átta sig á því um hvað málið snýst. Hún er í viðræðum við sameiginlega nefnd allra aðildarfélaganna 7 innan KÍ (Kennarasambands Íslands) um jöfnun launa á milli markaða sem er hluti af samkomulagi frá árinu 2016 um jöfnun lífeyrisréttinda launfólks, nánar tiltekið 7. grein þess samkomulags. Hún er ekki í kjaraviðræðum við FG (félag grunnskólakennara) um algjöra endurgerð á þeirra samningum og gjörbreytingu á þeirra störfum eins og hún virðist halda. Magnús Þór setti fram mjög athyglisverða athugasemd í þeim sama Kastljósþætti þegar hann sagði að honum þætti fróðlegt að vita hvað almenni markaðurinn myndi segja ef þessu væri öfugt farið. Þ.e.a.s. ef að fyrst hefði verið farið í jöfnun launa milli markaða - og það gert á einu ári frá gerð samkomulagsins, en 8 árum seinna væru lífeyrisréttindin enn ekki orðin jöfn eins og lofað hefði verið. Ég get alveg ímyndað mér hvað þá hefði verið sagt. Þá væri samfélagið fyrir löngu farið á hliðina. En svo virðist sem ákveðnum aðilum finnist bara allt í lagi að ríki og sveitafélög efni ekki samkomulag sem þau gera við sína starfsmenn. Áttum okkur á því að réttindi opinberra starfsmanna voru skert. Tímaramminn sem settur var til að leiðrétta skerðinguna rennur út eftir tvö ár. Ríki og sveitarfélög eru ekki ennþá búin að finna út eðlilegt viðmið fyrir kennarastéttina, hvað þá að setja af stað ferli sem tryggir leiðréttingu launa í stigum til að ná því markmiði. Það eru liðin 8 ár! KÍ samþykkti aldrei stöðu sinna félagsmanna í Salek á sínum tíma því það átti eftir að efna 7. greinina í samkomulaginu um jöfnun lífeyrisréttinda launafólks.Ef tölur hagstofunnar um launaþróun í landinu eru skoðaðar hefur staða KÍ félaga versnað frá því 2016 því þeir hafa síðustu árin tekið þessum % sem er úthlutað í Salek samkomulaginu en tölurnar sýna að þeirra launaskrið hefur samt verið minna en annarra. Greinilega eru aðrar stéttir að ná einhverju umfram gerða samninga á meðan einstaklingar í KÍ eru alltaf að fá algjört lágmark. Það er ekki vænlegt til lausnar kjaradeilu þegar viðsemjandinn veit ekki við hverja hann er að semja. Hættum að ræða um störf grunnskólakennara og förum að ræða málefnið sem er á borðinu og skiptir máli. Það er vanefndir ríkis og sveitarfélaganna á samkomulaginu 2016 gagnvart opinberum starfsmönnum. Klárum samkomulagið með því að setja fram áætlun um hvernig ríki og sveitarfélög hyggjast ná fram þeim jöfnuði sem lofað var í 7. greininni. Nú er ekki tíminn til að fara að endurskilgreina starfið grunnskólakennari. Ef menn vilja fara í þá vegferð þá verður það að bíða seinni tíma. Það er mál sem verður aldrei leyst með stuttum viðræðum við kjaraborðið og því fyrr sem sveitastjórnir skilja það, því betra. Til þess að það gæti einhvern tíma orðið þyrfti þjóðarsátt um algjöra umbyltingu á skólastarfi, breytingar á lagalegu umhverfi starfsins, víðtæka samvinnu við sérfræðingana á gólfinu (kennarana) og þjóðarsátt um viðhorfsbreytingu í samfélaginu þar sem sátt væri um að upphefja menntun barna og ungmenna á þann stað sem hún, í hugum okkar sérfræðinganna, ætti réttilega að vera. Lausnin verður aldrei sú að grunnskólakennarar kenni meira til að fá meiri laun í því umhverfi sem við búum við í dag eins og Inga Rún var að reyna að stiga upp á. Á ég þá við skóla án aðgreiningar, almennan námsefnisskort og mjög veikt lagalegt og faglegt bakland þegar kemur að skólasókn nemenda, geðrænum vandamálum nemenda, stuðning við nemendur af erlendum uppruna, agaleysi samfélagsins og ofbeldi nemenda svo eitthvað sé nefnt. Í dag er ómögulegt að manna leik- og grunnskóla með eingöngu fagmenntuðu fólki (kennurum). Það eina sem getur hjálpað til við að fjölga háskólamenntuðu sérfræðingunum sem eru tilbúnir til að vinna þessi störf er að borga fyrir þau sambærileg laun og háskólamenntaðir sérfræðingar fá á almenna markaði. Fagmenntun borgar sig. Sem dæmi má nefna að ódýrasti grunnskólinn á landinu á síðasta ári á hvern nemanda var einmitt skólinn sem er með hæsta hlutfall á landinu af fagmenntuðu fólki. Þannig að ég skora á samninganefndirnar að setjast niður og klára samning sem felur í sér þrepaáætlun um hvernig jöfnun launa háskólamenntaðra sérfræðinga á opinbera markaðnum og þeim almenna skuli náð eins og kveðið var á í 7. grein margumrædds samkomulags um jöfnun lífeyrisréttinda frá 2016. Þá get ég næstum fullyrt að aðildarfélögin muni þegjandi og hljóðalaust semja í framhaldinu um hina sívinsælu „Salek %“ líkt og við höfum gert frá upphafi Salek og í raun að mestu síðustu 20 árin. Aðeins þannig næst að fá nóg af fagmenntuðu starfsfólki til að manna þessi mikilvægu störf. Ég er nefnilega nógu verðmæt eins og ég er. Ég þarf ekki að hlaupa hraðar til þess! Fjárfestum í kennurum! Höfundur er grunnskólakennari og trúnaðarmaður kennara í Garðaskóla í Garðabæ.
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun
Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar
Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun