Ég er alveg nógu verðmæt eins og ég er! Ragnheiður Stephensen skrifar 1. nóvember 2024 08:01 Síðustu daga hef ég verið mjög hugsi og í raun mjög uggandi yfir þeirri stöðu sem er uppi í kjaraviðræðum á milli KÍ og SÍS og ríkisins. Eftir að horfa á Kastljós á þriðjudagskvöldið þar sem Inga Rún formaður samninganefndar sveitarfélaganna og Magnús Þór formaður KÍ ræddu málin velti ég fyrir mér hvort Inga Rún sé í raun hæf til að stýra þessum viðræðum. Hún virðist ekki átta sig á því um hvað málið snýst. Hún er í viðræðum við sameiginlega nefnd allra aðildarfélaganna 7 innan KÍ (Kennarasambands Íslands) um jöfnun launa á milli markaða sem er hluti af samkomulagi frá árinu 2016 um jöfnun lífeyrisréttinda launfólks, nánar tiltekið 7. grein þess samkomulags. Hún er ekki í kjaraviðræðum við FG (félag grunnskólakennara) um algjöra endurgerð á þeirra samningum og gjörbreytingu á þeirra störfum eins og hún virðist halda. Magnús Þór setti fram mjög athyglisverða athugasemd í þeim sama Kastljósþætti þegar hann sagði að honum þætti fróðlegt að vita hvað almenni markaðurinn myndi segja ef þessu væri öfugt farið. Þ.e.a.s. ef að fyrst hefði verið farið í jöfnun launa milli markaða - og það gert á einu ári frá gerð samkomulagsins, en 8 árum seinna væru lífeyrisréttindin enn ekki orðin jöfn eins og lofað hefði verið. Ég get alveg ímyndað mér hvað þá hefði verið sagt. Þá væri samfélagið fyrir löngu farið á hliðina. En svo virðist sem ákveðnum aðilum finnist bara allt í lagi að ríki og sveitafélög efni ekki samkomulag sem þau gera við sína starfsmenn. Áttum okkur á því að réttindi opinberra starfsmanna voru skert. Tímaramminn sem settur var til að leiðrétta skerðinguna rennur út eftir tvö ár. Ríki og sveitarfélög eru ekki ennþá búin að finna út eðlilegt viðmið fyrir kennarastéttina, hvað þá að setja af stað ferli sem tryggir leiðréttingu launa í stigum til að ná því markmiði. Það eru liðin 8 ár! KÍ samþykkti aldrei stöðu sinna félagsmanna í Salek á sínum tíma því það átti eftir að efna 7. greinina í samkomulaginu um jöfnun lífeyrisréttinda launafólks.Ef tölur hagstofunnar um launaþróun í landinu eru skoðaðar hefur staða KÍ félaga versnað frá því 2016 því þeir hafa síðustu árin tekið þessum % sem er úthlutað í Salek samkomulaginu en tölurnar sýna að þeirra launaskrið hefur samt verið minna en annarra. Greinilega eru aðrar stéttir að ná einhverju umfram gerða samninga á meðan einstaklingar í KÍ eru alltaf að fá algjört lágmark. Það er ekki vænlegt til lausnar kjaradeilu þegar viðsemjandinn veit ekki við hverja hann er að semja. Hættum að ræða um störf grunnskólakennara og förum að ræða málefnið sem er á borðinu og skiptir máli. Það er vanefndir ríkis og sveitarfélaganna á samkomulaginu 2016 gagnvart opinberum starfsmönnum. Klárum samkomulagið með því að setja fram áætlun um hvernig ríki og sveitarfélög hyggjast ná fram þeim jöfnuði sem lofað var í 7. greininni. Nú er ekki tíminn til að fara að endurskilgreina starfið grunnskólakennari. Ef menn vilja fara í þá vegferð þá verður það að bíða seinni tíma. Það er mál sem verður aldrei leyst með stuttum viðræðum við kjaraborðið og því fyrr sem sveitastjórnir skilja það, því betra. Til þess að það gæti einhvern tíma orðið þyrfti þjóðarsátt um algjöra umbyltingu á skólastarfi, breytingar á lagalegu umhverfi starfsins, víðtæka samvinnu við sérfræðingana á gólfinu (kennarana) og þjóðarsátt um viðhorfsbreytingu í samfélaginu þar sem sátt væri um að upphefja menntun barna og ungmenna á þann stað sem hún, í hugum okkar sérfræðinganna, ætti réttilega að vera. Lausnin verður aldrei sú að grunnskólakennarar kenni meira til að fá meiri laun í því umhverfi sem við búum við í dag eins og Inga Rún var að reyna að stiga upp á. Á ég þá við skóla án aðgreiningar, almennan námsefnisskort og mjög veikt lagalegt og faglegt bakland þegar kemur að skólasókn nemenda, geðrænum vandamálum nemenda, stuðning við nemendur af erlendum uppruna, agaleysi samfélagsins og ofbeldi nemenda svo eitthvað sé nefnt. Í dag er ómögulegt að manna leik- og grunnskóla með eingöngu fagmenntuðu fólki (kennurum). Það eina sem getur hjálpað til við að fjölga háskólamenntuðu sérfræðingunum sem eru tilbúnir til að vinna þessi störf er að borga fyrir þau sambærileg laun og háskólamenntaðir sérfræðingar fá á almenna markaði. Fagmenntun borgar sig. Sem dæmi má nefna að ódýrasti grunnskólinn á landinu á síðasta ári á hvern nemanda var einmitt skólinn sem er með hæsta hlutfall á landinu af fagmenntuðu fólki. Þannig að ég skora á samninganefndirnar að setjast niður og klára samning sem felur í sér þrepaáætlun um hvernig jöfnun launa háskólamenntaðra sérfræðinga á opinbera markaðnum og þeim almenna skuli náð eins og kveðið var á í 7. grein margumrædds samkomulags um jöfnun lífeyrisréttinda frá 2016. Þá get ég næstum fullyrt að aðildarfélögin muni þegjandi og hljóðalaust semja í framhaldinu um hina sívinsælu „Salek %“ líkt og við höfum gert frá upphafi Salek og í raun að mestu síðustu 20 árin. Aðeins þannig næst að fá nóg af fagmenntuðu starfsfólki til að manna þessi mikilvægu störf. Ég er nefnilega nógu verðmæt eins og ég er. Ég þarf ekki að hlaupa hraðar til þess! Fjárfestum í kennurum! Höfundur er grunnskólakennari og trúnaðarmaður kennara í Garðaskóla í Garðabæ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Hallgrímur, málið snýst því miður ekki bara um kebab Snorri Másson Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Sjá meira
Síðustu daga hef ég verið mjög hugsi og í raun mjög uggandi yfir þeirri stöðu sem er uppi í kjaraviðræðum á milli KÍ og SÍS og ríkisins. Eftir að horfa á Kastljós á þriðjudagskvöldið þar sem Inga Rún formaður samninganefndar sveitarfélaganna og Magnús Þór formaður KÍ ræddu málin velti ég fyrir mér hvort Inga Rún sé í raun hæf til að stýra þessum viðræðum. Hún virðist ekki átta sig á því um hvað málið snýst. Hún er í viðræðum við sameiginlega nefnd allra aðildarfélaganna 7 innan KÍ (Kennarasambands Íslands) um jöfnun launa á milli markaða sem er hluti af samkomulagi frá árinu 2016 um jöfnun lífeyrisréttinda launfólks, nánar tiltekið 7. grein þess samkomulags. Hún er ekki í kjaraviðræðum við FG (félag grunnskólakennara) um algjöra endurgerð á þeirra samningum og gjörbreytingu á þeirra störfum eins og hún virðist halda. Magnús Þór setti fram mjög athyglisverða athugasemd í þeim sama Kastljósþætti þegar hann sagði að honum þætti fróðlegt að vita hvað almenni markaðurinn myndi segja ef þessu væri öfugt farið. Þ.e.a.s. ef að fyrst hefði verið farið í jöfnun launa milli markaða - og það gert á einu ári frá gerð samkomulagsins, en 8 árum seinna væru lífeyrisréttindin enn ekki orðin jöfn eins og lofað hefði verið. Ég get alveg ímyndað mér hvað þá hefði verið sagt. Þá væri samfélagið fyrir löngu farið á hliðina. En svo virðist sem ákveðnum aðilum finnist bara allt í lagi að ríki og sveitafélög efni ekki samkomulag sem þau gera við sína starfsmenn. Áttum okkur á því að réttindi opinberra starfsmanna voru skert. Tímaramminn sem settur var til að leiðrétta skerðinguna rennur út eftir tvö ár. Ríki og sveitarfélög eru ekki ennþá búin að finna út eðlilegt viðmið fyrir kennarastéttina, hvað þá að setja af stað ferli sem tryggir leiðréttingu launa í stigum til að ná því markmiði. Það eru liðin 8 ár! KÍ samþykkti aldrei stöðu sinna félagsmanna í Salek á sínum tíma því það átti eftir að efna 7. greinina í samkomulaginu um jöfnun lífeyrisréttinda launafólks.Ef tölur hagstofunnar um launaþróun í landinu eru skoðaðar hefur staða KÍ félaga versnað frá því 2016 því þeir hafa síðustu árin tekið þessum % sem er úthlutað í Salek samkomulaginu en tölurnar sýna að þeirra launaskrið hefur samt verið minna en annarra. Greinilega eru aðrar stéttir að ná einhverju umfram gerða samninga á meðan einstaklingar í KÍ eru alltaf að fá algjört lágmark. Það er ekki vænlegt til lausnar kjaradeilu þegar viðsemjandinn veit ekki við hverja hann er að semja. Hættum að ræða um störf grunnskólakennara og förum að ræða málefnið sem er á borðinu og skiptir máli. Það er vanefndir ríkis og sveitarfélaganna á samkomulaginu 2016 gagnvart opinberum starfsmönnum. Klárum samkomulagið með því að setja fram áætlun um hvernig ríki og sveitarfélög hyggjast ná fram þeim jöfnuði sem lofað var í 7. greininni. Nú er ekki tíminn til að fara að endurskilgreina starfið grunnskólakennari. Ef menn vilja fara í þá vegferð þá verður það að bíða seinni tíma. Það er mál sem verður aldrei leyst með stuttum viðræðum við kjaraborðið og því fyrr sem sveitastjórnir skilja það, því betra. Til þess að það gæti einhvern tíma orðið þyrfti þjóðarsátt um algjöra umbyltingu á skólastarfi, breytingar á lagalegu umhverfi starfsins, víðtæka samvinnu við sérfræðingana á gólfinu (kennarana) og þjóðarsátt um viðhorfsbreytingu í samfélaginu þar sem sátt væri um að upphefja menntun barna og ungmenna á þann stað sem hún, í hugum okkar sérfræðinganna, ætti réttilega að vera. Lausnin verður aldrei sú að grunnskólakennarar kenni meira til að fá meiri laun í því umhverfi sem við búum við í dag eins og Inga Rún var að reyna að stiga upp á. Á ég þá við skóla án aðgreiningar, almennan námsefnisskort og mjög veikt lagalegt og faglegt bakland þegar kemur að skólasókn nemenda, geðrænum vandamálum nemenda, stuðning við nemendur af erlendum uppruna, agaleysi samfélagsins og ofbeldi nemenda svo eitthvað sé nefnt. Í dag er ómögulegt að manna leik- og grunnskóla með eingöngu fagmenntuðu fólki (kennurum). Það eina sem getur hjálpað til við að fjölga háskólamenntuðu sérfræðingunum sem eru tilbúnir til að vinna þessi störf er að borga fyrir þau sambærileg laun og háskólamenntaðir sérfræðingar fá á almenna markaði. Fagmenntun borgar sig. Sem dæmi má nefna að ódýrasti grunnskólinn á landinu á síðasta ári á hvern nemanda var einmitt skólinn sem er með hæsta hlutfall á landinu af fagmenntuðu fólki. Þannig að ég skora á samninganefndirnar að setjast niður og klára samning sem felur í sér þrepaáætlun um hvernig jöfnun launa háskólamenntaðra sérfræðinga á opinbera markaðnum og þeim almenna skuli náð eins og kveðið var á í 7. grein margumrædds samkomulags um jöfnun lífeyrisréttinda frá 2016. Þá get ég næstum fullyrt að aðildarfélögin muni þegjandi og hljóðalaust semja í framhaldinu um hina sívinsælu „Salek %“ líkt og við höfum gert frá upphafi Salek og í raun að mestu síðustu 20 árin. Aðeins þannig næst að fá nóg af fagmenntuðu starfsfólki til að manna þessi mikilvægu störf. Ég er nefnilega nógu verðmæt eins og ég er. Ég þarf ekki að hlaupa hraðar til þess! Fjárfestum í kennurum! Höfundur er grunnskólakennari og trúnaðarmaður kennara í Garðaskóla í Garðabæ.
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar