Mengum minna Ólafur Teitur Guðnason skrifar 11. júlí 2024 08:01 Heiðar Guðjónsson hefur allt á hornum sér gagnvart Orkuveitunni og dótturfyrirtæki hennar Carbfix í grein hér á Vísi sem ber fyrirsögnina “Mengum meira”. Aðrir hafa hrakið sumt í grein Heiðars en víkja þarf að fleiru. Umhverfisrask og evrópsku kolaverin Heiðar segir að Coda Terminal verkefni Carbfix í Straumsvík muni valda “gríðarlegu umhverfisraski, til að Evrópa geti haldið áfram að brenna kolum [...] Og þá er ekki minnst á mengun ferskvatnsins.” Það er alrangt og grundvallarmisskilningur hjá Heiðari að tilgangur Coda Terminal sé að binda CO2 frá evrópskum kolaorkuverum. Helsti markaður Carbfix er CO2 sem myndast við aðra iðnaðarferla en bruna jarðefnaeldseytis, til að mynda framleiðslu á áli, stáli, sementi og í efnaiðnaði. Álver á Íslandi eru lýsandi dæmi um þetta. Þau keyra alfarið á grænni orku en losa samt mikið CO2. Hvernig má það vera? Jú, ástæðan er að losunin stafar ekki af eldsneytisbruna heldur framleiðsluaðferðinni, sem í þessu tilfelli er rafgreining. Á heimsvísu er hér um að ræða gífurlega mikla losun sem mannkynið mun að óbreyttu sitja uppi með jafnvel þótt öllu jarðefnaeldsneyti yrði útrýmt strax á morgun. Þetta er einmitt ein helsta ástæðan fyrir því að stórfelld föngun og geymsla (eða binding) CO2 í jörðu er algjörlega nauðsynleg til að vinna bug á loftslagsvánni; henni verður ekki afstýrt öðruvísi. Umhverfismatsskýrsla Coda Terminal liggur fyrir. Samkvæmt henni mun verkefnið hafa verulega jákvæð á loftslag, talsverð jákvæð áhrif á efnahag, óveruleg áhrif á flesta aðra matsþætti en nokkuð eða talsvert neikvæð áhrif á þrjá náttúrufarslega þætti. Þar ber einna hæst mögulegur niðurdráttur grunnvatnsborðs við Straumsvíkurtjarnir og mögulegar seltu- og/eða hitabreytingar í þeim. Af þeim sökum verður ráðist í ítarlega vöktun og mið tekið af niðurstöðum hennar við uppbyggingu verkefnisins, sem verður þrepaskipt yfir langt árabil og því hægt að lágmarka neikvæð áhrif eftir því sem verkefninu vindur fram. Sigrún Tómasdóttir vatnajarðfræðingur hjá Orkuveitunni hefur nýlega útskýrt í grein hér á Vísi að verkefnið mun ekki hafa nein áhrif á neysluvatnsból. Hún bendir líka á að önnur starfsemi sem er nú þegar á svæðinu kemur í veg fyrir að vatnið sem Carbfix hyggst nýta (sem rennur í stríðum straumi undir svæðinu beint til sjávar) geti komið til greina til neysluvatnsöflunar í framtíðinni. Carbfix-tæknin felur ekki í sér að setja í vatnið mengun heldur koldíoxíð, svipað og gert er með Soda Stream-tækjum og til að framleiða kolsýrða drykki sem fólk drekkur með bestu lyst. Gæluverkefni Heiðar kallar Carbfix “pólitískt gæluverkefni”. Því er rétt að rifja upp að rætur Carbfix liggja ekki í pólitík heldur í samstarfi vísindamanna hjá Columbia háskóla, háskólanum í Toulouse og Háskóla Íslands við Orkuveituna. Wally heitinn Broecker, einn virtasti jarðvísindamaður heims og sá sem öðrum fremur kynnti hugtakið “global warming” fyrir heimsbyggðinni, var einn helsti hvatamaður verkefnisins og fjallaði um það í fyrirlestri hér á landi snemma árs 2006. Hugtakið “gæluverkefni” vísar jafnan til þess að markmiðin eigi ekki að vera forgangsmál eða að leiðin að markmiðinu geti ekki gengið upp. Hvorugt gildir um Carbfix, nema kannski í huga þeirra sem telja að hlýnun jarðar sé ekki vandamál. Stórfelld geymsla (eða binding) á milljörðum tonna af CO2 í jörðu er algjörlega óhjákvæmileg til að ná loftslagsmarkmiðum heimsins samkvæmt öllum trúverðugustu heimildum, t.a.m. loftslagsnefnd Sameinuðu þjóðanna, IPCC. Og Carbfix aðferðin virkar; það sýna yfir 100 ritrýndar vísindagreinar, meira en 10 ára rekstur á Hellisheiði, og óháðar úttektir alþjóðlegra vottunaraðila. Orkuveitan lýtur vissulega pólitískri stjórn en föngun og binding á útblæstri jarðvarmavirkjana lýtur lóðbeint að kjarna starfseminnar. Það snýr ekki bara að CO2 heldur líka brennisteinsvetni, sem Carbfix hreinsar og bindur úr útblæstri virkjana með sömu aðferð, með mikilvægum ávinningi fyrir nærumhverfið. Þá skal nefnt að uppbygging Carbfix hefur að verulegu leyti verið fjármögnuð með styrkjum frá Evrópusambandinu, ekki síst þeim sjóðum sem fjármagnaðir eru með sölu losunarheimilda (sem eru eins konar mengunarskattar). Ekkert hefur komið úr ríkissjóði umfram almennar endurgreiðslur til rannsókna- og þróunarverkefna sem öllum nýsköpunarfyrirtækjum standa til boða. Orkuveitan mun ekki heldur bera fjárhagslegan hita og þunga af því að koma Carbfix-aðferðinni á milljónatonna skala heldur fyrst og fremst einkafjárfestar og sjóðir sem fjármagnaðir eru með tekjum frá þeim sem menga. Á sama tíma eru stjórnvöld í Bandaríkjunum og ýmsum nágrannalöndum okkar að verja stórkostlegum fjárhæðum af skattfé borgara sinna til að þróa og innleiða annars konar loftslagslausnir. Í mörgum tilvikum eru þær lausnir bæði dýrari og áhættumeiri en sú lausn sem Carbfix hefur nú þegar þróað og sannreynt. Það væri óskandi að öll svokölluð “pólitísk gæluverkefni” leiddu til hagkvæmra, öruggra og sannreyndra lausna við stærstu áskorunum mannkyns - og þeirra viðskiptatækifæra sem í slíkum lausnum felast. Fiskiverksmiðjurnar Heiðar nefnir að “rafmagnstengdar fiskiverksmiðjur” séu látnar brenna olíu og lætur að því liggja að ástæðan sé sú að Orkuveitan vilji fremur byggja upp Carbfix heldur en að framleiða meira rafmagn. Hið rétta er að fiskimjölsverksmiðjur kaupa ódýra skerðanlega raforku á afslætti. Eðli málsins samkvæmt getur það stundum komið fyrir að skerðanleg raforka sé skert. Þess vegna er hún ódýrari. Ástæður fyrir skerðingu geta verið ýmsar, svo sem náttúrulegar sveiflur í vatnsbúskap virkjana og flöskuhálsar í flutningsgetu rafmagns á milli landshluta. Að viðhalda miklu og stöðugu umframframboði af raforku til að koma í veg að nokkurn tíma geti komið til skerðinga, ekki einu sinni í slæmum vatnsárum, felur í sér mikla sóun á verðmætum. Skerðanlegir samningar við stórnotendur draga úr þeirri sóun og auka hagkvæmni. Ég leyfi mér að ganga út frá því að Heiðar styðji almennt séð að markaðslögmálin séu látin gilda. Því kæmi mér verulega á óvart ef hann mælti með pólitískum niðurgreiðslum til framleiðslu á raforku sem ekki borgar sig að framleiða á viðskiptalegum forsendum, en það er auðvitað sjónarmið út af fyrir sig. Samkvæmt mínum upplýsingum stendur fiskiverksmiðjunum til boða að kaupa forgangsorku sem ekki má skerða en þær hafa ekki viljað kaupa hana. Það hefur ekkert með Carbfix að gera. Að lokum Það er auðvitað rétt hjá Heiðari að Ísland stendur að mörgu leyti vel í loftslagsmálum vegna hreinnar raforku og hreinnar húshitunar. En það eru ekki rök fyrir því að gera lítið úr þróun á raunhæfum lausnum, sem ná m.a. til annarra losunarþátta, og úthrópa þau sem “gæluverkefni”. Sú heimóttarlega og þrönga hugsun er gölluð út frá mörgum sjónarhornum. Hún lokar augunum fyrir því að Ísland fær “frípassa” á kolefnisspor innfluttra neysluvara, sem er öll skuldfærð á framleiðslulöndin. Hún hafnar viðskiptatækifærum sem felast í að vera í fararbroddi lausna sem gífurleg þörf er fyrir á heimsvísu og nágrannalönd okkar og fleiri eru að keppast við að þróa. Hún er í mótsögn við mat vísindasamfélagsins á því hvers konar lausnir séu nauðsynlegar til að vinna bug á loftslagsvánni. Og hún er þannig öruggasta leiðin til að koma í veg fyrir að við mengum minna. Höfundur leiðir málefni opinberrar stefnumótunar um loftslagsmál hjá Carbfix. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stóriðja Jarðhiti Orkumál Loftslagsmál Coda Terminal í Hafnarfirði Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Skoðun Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
Heiðar Guðjónsson hefur allt á hornum sér gagnvart Orkuveitunni og dótturfyrirtæki hennar Carbfix í grein hér á Vísi sem ber fyrirsögnina “Mengum meira”. Aðrir hafa hrakið sumt í grein Heiðars en víkja þarf að fleiru. Umhverfisrask og evrópsku kolaverin Heiðar segir að Coda Terminal verkefni Carbfix í Straumsvík muni valda “gríðarlegu umhverfisraski, til að Evrópa geti haldið áfram að brenna kolum [...] Og þá er ekki minnst á mengun ferskvatnsins.” Það er alrangt og grundvallarmisskilningur hjá Heiðari að tilgangur Coda Terminal sé að binda CO2 frá evrópskum kolaorkuverum. Helsti markaður Carbfix er CO2 sem myndast við aðra iðnaðarferla en bruna jarðefnaeldseytis, til að mynda framleiðslu á áli, stáli, sementi og í efnaiðnaði. Álver á Íslandi eru lýsandi dæmi um þetta. Þau keyra alfarið á grænni orku en losa samt mikið CO2. Hvernig má það vera? Jú, ástæðan er að losunin stafar ekki af eldsneytisbruna heldur framleiðsluaðferðinni, sem í þessu tilfelli er rafgreining. Á heimsvísu er hér um að ræða gífurlega mikla losun sem mannkynið mun að óbreyttu sitja uppi með jafnvel þótt öllu jarðefnaeldsneyti yrði útrýmt strax á morgun. Þetta er einmitt ein helsta ástæðan fyrir því að stórfelld föngun og geymsla (eða binding) CO2 í jörðu er algjörlega nauðsynleg til að vinna bug á loftslagsvánni; henni verður ekki afstýrt öðruvísi. Umhverfismatsskýrsla Coda Terminal liggur fyrir. Samkvæmt henni mun verkefnið hafa verulega jákvæð á loftslag, talsverð jákvæð áhrif á efnahag, óveruleg áhrif á flesta aðra matsþætti en nokkuð eða talsvert neikvæð áhrif á þrjá náttúrufarslega þætti. Þar ber einna hæst mögulegur niðurdráttur grunnvatnsborðs við Straumsvíkurtjarnir og mögulegar seltu- og/eða hitabreytingar í þeim. Af þeim sökum verður ráðist í ítarlega vöktun og mið tekið af niðurstöðum hennar við uppbyggingu verkefnisins, sem verður þrepaskipt yfir langt árabil og því hægt að lágmarka neikvæð áhrif eftir því sem verkefninu vindur fram. Sigrún Tómasdóttir vatnajarðfræðingur hjá Orkuveitunni hefur nýlega útskýrt í grein hér á Vísi að verkefnið mun ekki hafa nein áhrif á neysluvatnsból. Hún bendir líka á að önnur starfsemi sem er nú þegar á svæðinu kemur í veg fyrir að vatnið sem Carbfix hyggst nýta (sem rennur í stríðum straumi undir svæðinu beint til sjávar) geti komið til greina til neysluvatnsöflunar í framtíðinni. Carbfix-tæknin felur ekki í sér að setja í vatnið mengun heldur koldíoxíð, svipað og gert er með Soda Stream-tækjum og til að framleiða kolsýrða drykki sem fólk drekkur með bestu lyst. Gæluverkefni Heiðar kallar Carbfix “pólitískt gæluverkefni”. Því er rétt að rifja upp að rætur Carbfix liggja ekki í pólitík heldur í samstarfi vísindamanna hjá Columbia háskóla, háskólanum í Toulouse og Háskóla Íslands við Orkuveituna. Wally heitinn Broecker, einn virtasti jarðvísindamaður heims og sá sem öðrum fremur kynnti hugtakið “global warming” fyrir heimsbyggðinni, var einn helsti hvatamaður verkefnisins og fjallaði um það í fyrirlestri hér á landi snemma árs 2006. Hugtakið “gæluverkefni” vísar jafnan til þess að markmiðin eigi ekki að vera forgangsmál eða að leiðin að markmiðinu geti ekki gengið upp. Hvorugt gildir um Carbfix, nema kannski í huga þeirra sem telja að hlýnun jarðar sé ekki vandamál. Stórfelld geymsla (eða binding) á milljörðum tonna af CO2 í jörðu er algjörlega óhjákvæmileg til að ná loftslagsmarkmiðum heimsins samkvæmt öllum trúverðugustu heimildum, t.a.m. loftslagsnefnd Sameinuðu þjóðanna, IPCC. Og Carbfix aðferðin virkar; það sýna yfir 100 ritrýndar vísindagreinar, meira en 10 ára rekstur á Hellisheiði, og óháðar úttektir alþjóðlegra vottunaraðila. Orkuveitan lýtur vissulega pólitískri stjórn en föngun og binding á útblæstri jarðvarmavirkjana lýtur lóðbeint að kjarna starfseminnar. Það snýr ekki bara að CO2 heldur líka brennisteinsvetni, sem Carbfix hreinsar og bindur úr útblæstri virkjana með sömu aðferð, með mikilvægum ávinningi fyrir nærumhverfið. Þá skal nefnt að uppbygging Carbfix hefur að verulegu leyti verið fjármögnuð með styrkjum frá Evrópusambandinu, ekki síst þeim sjóðum sem fjármagnaðir eru með sölu losunarheimilda (sem eru eins konar mengunarskattar). Ekkert hefur komið úr ríkissjóði umfram almennar endurgreiðslur til rannsókna- og þróunarverkefna sem öllum nýsköpunarfyrirtækjum standa til boða. Orkuveitan mun ekki heldur bera fjárhagslegan hita og þunga af því að koma Carbfix-aðferðinni á milljónatonna skala heldur fyrst og fremst einkafjárfestar og sjóðir sem fjármagnaðir eru með tekjum frá þeim sem menga. Á sama tíma eru stjórnvöld í Bandaríkjunum og ýmsum nágrannalöndum okkar að verja stórkostlegum fjárhæðum af skattfé borgara sinna til að þróa og innleiða annars konar loftslagslausnir. Í mörgum tilvikum eru þær lausnir bæði dýrari og áhættumeiri en sú lausn sem Carbfix hefur nú þegar þróað og sannreynt. Það væri óskandi að öll svokölluð “pólitísk gæluverkefni” leiddu til hagkvæmra, öruggra og sannreyndra lausna við stærstu áskorunum mannkyns - og þeirra viðskiptatækifæra sem í slíkum lausnum felast. Fiskiverksmiðjurnar Heiðar nefnir að “rafmagnstengdar fiskiverksmiðjur” séu látnar brenna olíu og lætur að því liggja að ástæðan sé sú að Orkuveitan vilji fremur byggja upp Carbfix heldur en að framleiða meira rafmagn. Hið rétta er að fiskimjölsverksmiðjur kaupa ódýra skerðanlega raforku á afslætti. Eðli málsins samkvæmt getur það stundum komið fyrir að skerðanleg raforka sé skert. Þess vegna er hún ódýrari. Ástæður fyrir skerðingu geta verið ýmsar, svo sem náttúrulegar sveiflur í vatnsbúskap virkjana og flöskuhálsar í flutningsgetu rafmagns á milli landshluta. Að viðhalda miklu og stöðugu umframframboði af raforku til að koma í veg að nokkurn tíma geti komið til skerðinga, ekki einu sinni í slæmum vatnsárum, felur í sér mikla sóun á verðmætum. Skerðanlegir samningar við stórnotendur draga úr þeirri sóun og auka hagkvæmni. Ég leyfi mér að ganga út frá því að Heiðar styðji almennt séð að markaðslögmálin séu látin gilda. Því kæmi mér verulega á óvart ef hann mælti með pólitískum niðurgreiðslum til framleiðslu á raforku sem ekki borgar sig að framleiða á viðskiptalegum forsendum, en það er auðvitað sjónarmið út af fyrir sig. Samkvæmt mínum upplýsingum stendur fiskiverksmiðjunum til boða að kaupa forgangsorku sem ekki má skerða en þær hafa ekki viljað kaupa hana. Það hefur ekkert með Carbfix að gera. Að lokum Það er auðvitað rétt hjá Heiðari að Ísland stendur að mörgu leyti vel í loftslagsmálum vegna hreinnar raforku og hreinnar húshitunar. En það eru ekki rök fyrir því að gera lítið úr þróun á raunhæfum lausnum, sem ná m.a. til annarra losunarþátta, og úthrópa þau sem “gæluverkefni”. Sú heimóttarlega og þrönga hugsun er gölluð út frá mörgum sjónarhornum. Hún lokar augunum fyrir því að Ísland fær “frípassa” á kolefnisspor innfluttra neysluvara, sem er öll skuldfærð á framleiðslulöndin. Hún hafnar viðskiptatækifærum sem felast í að vera í fararbroddi lausna sem gífurleg þörf er fyrir á heimsvísu og nágrannalönd okkar og fleiri eru að keppast við að þróa. Hún er í mótsögn við mat vísindasamfélagsins á því hvers konar lausnir séu nauðsynlegar til að vinna bug á loftslagsvánni. Og hún er þannig öruggasta leiðin til að koma í veg fyrir að við mengum minna. Höfundur leiðir málefni opinberrar stefnumótunar um loftslagsmál hjá Carbfix.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun