Forgangsverkefni / hurfu í money heaven Davíð Bergmann skrifar 19. september 2023 11:31 Er ekki eitthvað vitlaust gefið hérna þegar 9000 milljónir fara í hindurvitna stofnun eins og kirkjuna og 15-17 þúsund milljónir í innflytjendur. Hvað hafa farið mörg þúsund milljónir í höfuðstöðvar Landsbankans og af hverju er ekki fyrir löngu búið að reisa þennan langþráða nýja Landspítala. Hvernig var það, átti ekki salan á Símanum að fara í hann fyrir 20 árum síðan eða hurfu þeir peningar bara upp í money heaven. Af hverju verður stærsti vinnustaður landsins að vera niður í miðbæ Reykjavíkur sem er ekki einu sinni miðsvæðis á höfuðborgarsvæðinu. Síðan líka í umferðalegu tilliti er þessi staðsetning algjört klúður. Ef nýi Landsspítalinn væri miðsvæðis á höfuðborgarsvæðinu þá hefði hann þurft að vera í Kópavogi. Það hefði verið hægt að brúa yfir í Nautholtsvík til að nýta sjúkraflugið á Reykjavíkurflugvelli. En það er tómt mál að tala um það núna því það er löngu búið að skipuleggja það svæði og það er mikil uppbygging búin að eiga sér stað þar nú þegar. En hefði kannski verið valkostur þegar símapeningarnir voru til, áður en þeir hurfu upp í money heaven munið þið. Ég hef velt þessu töluvert fyrir mér hver á forgangarðsröðunin að vera að undanförnu, sér í lagi vegna þess að ég hef þurft að fara með karl föður minn þrisvar sinnum á bráðadeild Landspítalans nærri dauða lífi á síðast liðnum einum og hálfum mánuði. Í öll þessi þrjú skipti hefur hann verið lagður inn. Þegar ég er að skrifa þetta er hann í einangrun á Borgarspítalanum út af því að hann er sýktur af Covid veirunni. Hana krækti hann sér í, í síðustu spítala innlögn sem var fyrir nokkrum dögum síðan þá lá hann inni að ég held í það skiptið í tvær vikur. Á þessum einum og hálfum mánuði hefur pabbi gamli verið sendur heim tvisvar ósjálfbjarga sem hlýtur að teljast algjört glapræði. Ég vil taka það fram að hér er ekki verið að sakast út í sjálft heilbrigðisstarfsfólkið heldur fjárveitingavaldið og stjórnvaldið sem stjórnar þessum málaflokki. Sú sem hefur tekið við honum þegar hann kemur heim er móðir mín 82 ára sem er sjálf mikill sjúklingur og bíður eftir því að komast í aðgerð sem verður vonandi í lok þessar mánaðar eða í byrjun næsta. Hún hefur verið á biðlista að komast í þessa aðgerð í marga mánuði. En eitt veit ég að hún er í engu standi til að sinna pabba fárveikum svona á sig komin, því hún getur enga veginn staðið undir sjálfum sér í dag. En til að bæta gráu ofan á svart liggur hún núna þessa stundina heima mjög veik og með covid líka. Ég vil taka það fram að pabba finnst hann vera taka pláss frá öðrum og að hann eigi hvergi annars staðar að vera en á hjúkrunarheimili en ekki í dýrasta spítalaplássi landsins. Þeir sem þekkja gamla brýnið vita að hann hefur verið ódrepandi fram að þessu og þessi ótrúlega vestfirska seigla og þrjóska hefur að togað hann í gegnum ótrúlegustu raunir þjáningar og orðinn þetta fullorðinn 90 ára gamall dag. Ég hugsa að ég myndi sjálfur hafa gefist upp fyrir löngu síðan. Hann er einn af þessum sem hefur unnið með tveimur jafnsterkum hvort heldur til sjós eða á landi skilað sínu til samfélagsins og aldrei stolið krónu réttsýnn maður og vill helst ekkert láta hafa fyrir sér það er hans líf í hnotskurn. En núna þarf að hann þjónustu með þrjár hjartalokur virkar af fjórum og með æxli djúpt í lunga, fætinum styttri eftir að hafa misst hann í apríl 2012. (Vegna viðurkenndra lækna mistaka). Okkur hefur verið gert grein fyrir því að læknisfræðin geti ekki gert meira fyrir hann annað en að lina þjáningar hans með lyfjum, því hann er ekki skurðtækur með þrjár hjartalokur virkar. Jæja nóg af raunum þeirra gömlu, en það hefur vakið mig til umhugsunar við þessar innlagnir hans pabba sem hafa allar byrjað á því að hann fer á Bráðamóttökuna. Sú deild er full af gömlu fárveiku fólki og ungum fárveikum fíklum sem eru ráfandi um gangana. Skiljanlega fer gamli maður þangað inn til að greina vanda hans. En á hann ekki að hafa pláss á hjúkrunarheimili þar sem hann fær þjónustu allan sólarhringinn en ekki tvisvar í viku eins og henni er háttað dag, þá kemur heimahjúkrun tekur lífsmörk hjá honum og hann fær að fara í bað var að aukast í tvisvar í viku fyrir nokkrum vikum síðan var einu sinni í viku áður. Hvernig er það er hann ekki búinn að vinna fyrir því að komast í sólarhringsþjónustu svona á sig kominn og þetta gamall? Hver er forgangsröðunin hér á landi? Hvað með fólkið okkar sem byggði upp stoðþjónustu kerfin okkar, hvar eru þau í forgangsröðinni, af hverju kemur til með að vanta 700 hjúkrunar rými á næstu árum í Reykjavík af hverju er ekki löngu búið að hugsa fyrir því og klára að byggja þau rými vitandi það hver aldursskipting þjóðar er? Auðvitað finn ég til með flóttafólki en ég finn meira til með gamla fólkinu okkar sem verðskuldar að fá sína þjónustu og við sitt hæfi sem það hefur svo sannarlega unnið fyrir með hörku og dugnaði. Það á ekki að liggja á göngum spítalanna og það á ekki að mæta afgangi. Við eigum að koma vel fram við það á síðustu ævi árum þeirra og af virðingu. Höfundur er bifhjólamaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Davíð Bergmann Mest lesið Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal Skoðun Þegar hið óhugsanlega gerist Hrefna Sigurjónsdóttir Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun Ábyrgð og ábyrgðarleysi Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði! Harpa Barkardóttir Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson Skoðun Skoðun Skoðun Fíllinn á teikniborði Landsvirkjunar Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tími til að staldra við Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir skrifar Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson skrifar Skoðun Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Frumvarp til ólaga Jón Ásgeir Sigurvinsson skrifar Skoðun Hervirki í höfuðborg - Svefngenglar við stjórnvölinn Örn Sigurðsson skrifar Skoðun „Drifkraftur að óöryggi og óvissu“ Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson skrifar Skoðun Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði! Harpa Barkardóttir skrifar Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal skrifar Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Þegar hið óhugsanlega gerist Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Ábyrgð og ábyrgðarleysi Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar óttinn er ekki sannur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason Arnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Á flandri í klandri Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Átak til að stytta biðlista barna eftir sérfræðiaðstoð Helga Þórðardóttir skrifar Skoðun Hverjir borga leikskólann í Kópavogi? Örn Arnarson skrifar Skoðun Tölvupóstar fjórðu iðnbyltingarinnar Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun „Skömmin þín“ Jokka G. Birnudóttir skrifar Skoðun Tökum samtalið Gunnþór Ingvason skrifar Skoðun „Eruð þið sammála lausagöngu katta?“ Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Réttlæti fyrir þjóðina, framfarir fyrir landsbyggðina Guðmundur Ari Sigurjónson skrifar Sjá meira
Er ekki eitthvað vitlaust gefið hérna þegar 9000 milljónir fara í hindurvitna stofnun eins og kirkjuna og 15-17 þúsund milljónir í innflytjendur. Hvað hafa farið mörg þúsund milljónir í höfuðstöðvar Landsbankans og af hverju er ekki fyrir löngu búið að reisa þennan langþráða nýja Landspítala. Hvernig var það, átti ekki salan á Símanum að fara í hann fyrir 20 árum síðan eða hurfu þeir peningar bara upp í money heaven. Af hverju verður stærsti vinnustaður landsins að vera niður í miðbæ Reykjavíkur sem er ekki einu sinni miðsvæðis á höfuðborgarsvæðinu. Síðan líka í umferðalegu tilliti er þessi staðsetning algjört klúður. Ef nýi Landsspítalinn væri miðsvæðis á höfuðborgarsvæðinu þá hefði hann þurft að vera í Kópavogi. Það hefði verið hægt að brúa yfir í Nautholtsvík til að nýta sjúkraflugið á Reykjavíkurflugvelli. En það er tómt mál að tala um það núna því það er löngu búið að skipuleggja það svæði og það er mikil uppbygging búin að eiga sér stað þar nú þegar. En hefði kannski verið valkostur þegar símapeningarnir voru til, áður en þeir hurfu upp í money heaven munið þið. Ég hef velt þessu töluvert fyrir mér hver á forgangarðsröðunin að vera að undanförnu, sér í lagi vegna þess að ég hef þurft að fara með karl föður minn þrisvar sinnum á bráðadeild Landspítalans nærri dauða lífi á síðast liðnum einum og hálfum mánuði. Í öll þessi þrjú skipti hefur hann verið lagður inn. Þegar ég er að skrifa þetta er hann í einangrun á Borgarspítalanum út af því að hann er sýktur af Covid veirunni. Hana krækti hann sér í, í síðustu spítala innlögn sem var fyrir nokkrum dögum síðan þá lá hann inni að ég held í það skiptið í tvær vikur. Á þessum einum og hálfum mánuði hefur pabbi gamli verið sendur heim tvisvar ósjálfbjarga sem hlýtur að teljast algjört glapræði. Ég vil taka það fram að hér er ekki verið að sakast út í sjálft heilbrigðisstarfsfólkið heldur fjárveitingavaldið og stjórnvaldið sem stjórnar þessum málaflokki. Sú sem hefur tekið við honum þegar hann kemur heim er móðir mín 82 ára sem er sjálf mikill sjúklingur og bíður eftir því að komast í aðgerð sem verður vonandi í lok þessar mánaðar eða í byrjun næsta. Hún hefur verið á biðlista að komast í þessa aðgerð í marga mánuði. En eitt veit ég að hún er í engu standi til að sinna pabba fárveikum svona á sig komin, því hún getur enga veginn staðið undir sjálfum sér í dag. En til að bæta gráu ofan á svart liggur hún núna þessa stundina heima mjög veik og með covid líka. Ég vil taka það fram að pabba finnst hann vera taka pláss frá öðrum og að hann eigi hvergi annars staðar að vera en á hjúkrunarheimili en ekki í dýrasta spítalaplássi landsins. Þeir sem þekkja gamla brýnið vita að hann hefur verið ódrepandi fram að þessu og þessi ótrúlega vestfirska seigla og þrjóska hefur að togað hann í gegnum ótrúlegustu raunir þjáningar og orðinn þetta fullorðinn 90 ára gamall dag. Ég hugsa að ég myndi sjálfur hafa gefist upp fyrir löngu síðan. Hann er einn af þessum sem hefur unnið með tveimur jafnsterkum hvort heldur til sjós eða á landi skilað sínu til samfélagsins og aldrei stolið krónu réttsýnn maður og vill helst ekkert láta hafa fyrir sér það er hans líf í hnotskurn. En núna þarf að hann þjónustu með þrjár hjartalokur virkar af fjórum og með æxli djúpt í lunga, fætinum styttri eftir að hafa misst hann í apríl 2012. (Vegna viðurkenndra lækna mistaka). Okkur hefur verið gert grein fyrir því að læknisfræðin geti ekki gert meira fyrir hann annað en að lina þjáningar hans með lyfjum, því hann er ekki skurðtækur með þrjár hjartalokur virkar. Jæja nóg af raunum þeirra gömlu, en það hefur vakið mig til umhugsunar við þessar innlagnir hans pabba sem hafa allar byrjað á því að hann fer á Bráðamóttökuna. Sú deild er full af gömlu fárveiku fólki og ungum fárveikum fíklum sem eru ráfandi um gangana. Skiljanlega fer gamli maður þangað inn til að greina vanda hans. En á hann ekki að hafa pláss á hjúkrunarheimili þar sem hann fær þjónustu allan sólarhringinn en ekki tvisvar í viku eins og henni er háttað dag, þá kemur heimahjúkrun tekur lífsmörk hjá honum og hann fær að fara í bað var að aukast í tvisvar í viku fyrir nokkrum vikum síðan var einu sinni í viku áður. Hvernig er það er hann ekki búinn að vinna fyrir því að komast í sólarhringsþjónustu svona á sig kominn og þetta gamall? Hver er forgangsröðunin hér á landi? Hvað með fólkið okkar sem byggði upp stoðþjónustu kerfin okkar, hvar eru þau í forgangsröðinni, af hverju kemur til með að vanta 700 hjúkrunar rými á næstu árum í Reykjavík af hverju er ekki löngu búið að hugsa fyrir því og klára að byggja þau rými vitandi það hver aldursskipting þjóðar er? Auðvitað finn ég til með flóttafólki en ég finn meira til með gamla fólkinu okkar sem verðskuldar að fá sína þjónustu og við sitt hæfi sem það hefur svo sannarlega unnið fyrir með hörku og dugnaði. Það á ekki að liggja á göngum spítalanna og það á ekki að mæta afgangi. Við eigum að koma vel fram við það á síðustu ævi árum þeirra og af virðingu. Höfundur er bifhjólamaður.
Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun
Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar
Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar
Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun