Hlíft við erfiðleikum systur sinnar
Þórdís sem er ein þáttarstjórnenda Reykjavík síðdegis á Bylgjunni og dagskrárgerðakona á Stöð 2 er nýjasti gestur Einkalífsins. Í þættinum ræðir hún meðal annars um æskuárin og bernskubrekin, myrkfælnina sem hefur alltaf fylgt henni og fráfall systur sinnar Örnu Hildar.
Fjölskylda Þordísar var búsett í Breiðholti á uppvaxtarárum hennar og er hún yngst þriggja systra. Hún lýsir sér sem einstaklega glöðum krakka sem ólst upp við gott atlæti og eigi hún mikið af góðum og fallegum minningum úr æskunni.
„Við vorum í raun og veru bara hefðbundin úthverfafjölskylda en okkar fjölskyldulíf litaðist samt sem áður svolítið af því að Arna Hildur, elsta systir mín, var í neyslu í mörg ár.“
Þrátt fyrir að neysla Örnu hafi byrjað þegar Þórdís var sjálf mjög ung segir hún að foreldrum hennar hafi tekist að halda henni að mörgu leyti utan við þá erfiðleika í byrjun.
Kannski það fallega við þetta er að ég er ekkert með neinar slæmar minningar af því að hún hafi verið að glíma við þennan vímuefnavanda, alls ekki. Hún var bara stóra systir mín og mér fannst hún æðisleg.
Viðtalið við Þórdísi í heild sinni er hægt að nálgast í spilaranum hér fyrir neðan.
Lést úr ofneyslu eiturlyfja
Þórdís segir því minningarnar tengdar systur sinni í raun mjög eðlilegar fjölskylduminningar þar sem Þórdís stal stundum fötunum hennar eins og pirrandi yngri systur hæfir.
„Ég leit svo mikið upp til hennar, fannst hún alltaf svo rosalega töff! Ég var svo montin af henni að alltaf þegar ég var með vini mína heima og hún var líka heima lét ég hana eiginlega ganga um herbergið bara svo að ég gæti sýnt hvað hún væri flott.“
Ári eftir að foreldrar Þórdísar skilja, árið 2002, reið svo stóra áfallið yfir þegar Arna Hildur lést af ofneyslu eiturlyfja aðeins 25 ára gömul. Hún hafði þá barist við fíknina í langan tíma og átt mjög góða tíma inni á milli og meðal annars eignast dótturina Kristínu Líf sem var 8 ára þegar Arna féll frá.
Kvaddi hana í draumi
Þórdís segir að í minningunni er eins og allt hafi verið í móki eftir fréttirnar um fráfall systur sinnar en þó sé nóttin áður henni afar minnisstæð.
„Mig dreymir hana um nóttina, sem er falleg minning því að ég hafði ekki talað við hana í nokkra daga.“
Ég lá á rúminu mínu og hún bankar á dyrnar og kemur einhvern veginn og kveður mig. Hún kom og kyssti mig og sagðist elska mig. Svo vakna ég frá þessum draumi við dyrabjölluna en þá er Valgeir sóknarprestur að koma og segja okkur frá því að hún hafi dáið.
Aðspurð hvort að hún sjálf hafi einhvern tíma óttast að lenda á sömu braut og systir sín segir hún svo ekki vera því áfallið hafi í raun verið henni mikil forvörn.
„Það hefði mjög fljótt geta orðið eitthvað meira. Það var allt svo spennandi á þessum tíma en svo gerist þetta þegar ég er fjórtán ára og það var ekki nokkur sjens í lífinu að ég myndi einhvern tíma prófa eitthvað svona.“
Reyndi að fresta sorginni
Þórdís segist hugsa mjög reglulega til systur sinnar í dag en þegar hún líti til baka hafi hún ekki náð að vinna úr áfallinu og sorginni á sínum tíma.
Ég get brosað þegar ég tala um hana í dag en ég gat það ekki lengi. Mjög lýsandi fyrir mig. Ég tók allt á hnefanum, áfram gakk og ekkert kjaftæði. Sem eftir á að hyggja eru mistök. Maður verður að tala um hlutina og opna sig um þá svo að úrvinnslan fari í gang.
Hún segir alltaf koma að skuldadögum þegar erfiðum tilfinningum er ýtt í burtu og í sínu tilviki hafi hún þurft að takast á við það í seinni tíð.
Viðtalið við Þórdísi í heild sinni er hægt að finna í spilaranum hér fyrir ofan í miðri grein.
