Hvar er best að búa á Íslandi? Sæunn Gísladóttir skrifar 6. mars 2023 08:31 Um þessar mundir er í sýningu á Stöð 2 fjórða serían af hinum frábæru mannlífsþáttum Lóu Pindar Aldísardóttur, Hvar er best að búa? Eins og margir aðrir hef ég notið þess að horfa á þessa þætti ekki einungis til að fá innsýn inn í daglegt líf í framandi löndum á borð við Marokkó eða Indónesíu, heldur til að sjá hversu fjölbreytt tilveran getur verið. Rauði þráðurinn í daglegu lífi viðmælenda er einmitt að hægt sé að skapa sér það líf sem maður vill. Tilveran þarf ekki að vera einhvern veginn, við getum einfaldað líf okkar og notið þess betur. Margir viðmælendur eru alsælir í sínu lífi og sannfæra man alveg að í þeirra nýja heimalandi sé best að búa. En hvað með á Íslandi, hvar er best að búa þar? Fyrir tæpu ári síðan flutti ég ásamt litlu fjölskyldunni minni á Siglufjörð. Siglufjörður á sér merkilega sögu, enda þekktur síldarbær. En eftir tímabil sem einkenndist af fólksflutningum úr firðinum hefur mikil uppbygging átt sér stað á svæðinu síðastliðinn áratug, bæði í ferðaþjónustu og í líftækni og má segja að bærinn sé í blóma á ný. Margir Siglfirðingar eru að snúa heim á ný eftir langdvöl í öðrum heimsálfum. Ég og maðurinn minn erum bæði fædd og uppalin á höfuðborgarsvæðinu og nánast allir okkar vinir og fjölskylda búsett þar. Það var merkilegt að þegar við tilkynntum áform okkar um að flytja út á land voru allir með spurningar: Hvers vegna? Hvar ætlið þið að vinna? Hvað ætlið þið að gera þar? Það er merkilegt að enginn spurði spurninga nokkrum árum áður þegar við fluttum til útlanda, það er orðinn sjálfsagður hluti af lífsreynslu fólks á þrítugsaldri. Það virðist meira stökk að flytja út á land frá höfuðborgarsvæðinu en af landi brott. Hugmyndin var reyndar ekki ný af nálinni. Hún kom fyrst upp sumarið 2019, þá komum við til Íslands í stutta heimsókn frá London þar sem við vorum búsett og störfuðum bæði. Við höfðum séð fyrir okkur að flytja á endanum aftur heim til Íslands, hér vildum við kaupa húsnæði og eignast börn. Höfuðborgin var þó ekki að heilla okkur, en hvað með að vera á sama landi og ættingjarnir og vinir, en í rólegra umhverfi, í betri tengslum við náttúruna? Stærsti höfuðverkurinn þegar við fórum að hugsa um þetta var vinnan, við sáum ekki fyrir okkur að geta auðveldlega fengið vinnu úti á landi sem hæfði okkar menntun og reynslu. En svo kom Covid, og einn fylgifiskur faraldursins var aukinn möguleiki á fjarvinnu. Eitt leiddi af öðru og við rákumst á fullkomið hús á Siglufirði, stað sem við vissum lítið um en heilluðumst alveg að þegar við sóttum hann heim. Eftir tæpt ár hér get ég ekki sagt annað en að bærinn hafi uppfyllt væntingar okkar. Eftir að hafa verið búsett saman í London og í uppvexti okkar m.a. í Danmörku og Frakklandi vildum við vera búsett á stað þar sem við þyrftum ekki að keyra út um allt. Hér er hægt að ganga hvert sem er og við enda götunnar tekur sveitavegur við. Siglufjörður er eiginlega hið fullkomna fimmtán mínútna hverfi, það er ekki lengri gangur en það í skrifstofuhúsnæðið okkar, í búðina, bakaríið, sundlaugina eða leikskólann. Það er eðli málsins samkvæmt minna um að vera hér en í Reykjavík og man getur leiðst, en það er líka eitthvað svo notalegt við rólegheitin; það er takmarkað hversu mikið er hægt að þeytast um bæinn á einum degi. Margir aðrir kostir fylgja lífinu hér, húsnæðisverð er lægra en á höfuðborgarsvæðinu og við gátum því keypt stærra húsnæði með gestaherbergi. Við söknum daglegra samskipta við fólkið okkar fyrir sunnan en líkt og þegar við bjuggum erlendis fáum við gæðastundir, nokkra daga í senn, á móti. Hér er líka betra ástand með leikskóla en í höfuðborginni, dóttir okkar byrjaði viku eftir eins árs afmælið í aðlögun. Áður en hún byrjaði vorum við búin að kynnast mörgum af starfsmönnum leikskólans og því voru þetta ekki ókunnugir sem tóku á móti dóttur okkar fyrsta leikskóladaginn hennar. Það eru að sjálfsögðu gallar við landsbyggðarlífið, þörf á betri vegum og göngum koma fyrst upp í hugann, aðgengi að þjónustu getur verið ábótavant, og veðurviðvaranir hafa sett strik í reikninginn í ferðaplönum okkar oftar en einu sinni. Engu að síður get ég ekki annað en mælt með því að borgarbúar prófi þetta. Þetta er í fyrsta sinn sem mér líður eins og ég sé raunverulega hluti af samfélagi. Því er þessi grein að einhverju leyti áskorun til Lóu Pindar, viltu ekki líka kanna hvar er besta að búa á Íslandi? Höfundur er íbúi á Siglufirði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjallabyggð Sæunn Gísladóttir Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Sjá meira
Um þessar mundir er í sýningu á Stöð 2 fjórða serían af hinum frábæru mannlífsþáttum Lóu Pindar Aldísardóttur, Hvar er best að búa? Eins og margir aðrir hef ég notið þess að horfa á þessa þætti ekki einungis til að fá innsýn inn í daglegt líf í framandi löndum á borð við Marokkó eða Indónesíu, heldur til að sjá hversu fjölbreytt tilveran getur verið. Rauði þráðurinn í daglegu lífi viðmælenda er einmitt að hægt sé að skapa sér það líf sem maður vill. Tilveran þarf ekki að vera einhvern veginn, við getum einfaldað líf okkar og notið þess betur. Margir viðmælendur eru alsælir í sínu lífi og sannfæra man alveg að í þeirra nýja heimalandi sé best að búa. En hvað með á Íslandi, hvar er best að búa þar? Fyrir tæpu ári síðan flutti ég ásamt litlu fjölskyldunni minni á Siglufjörð. Siglufjörður á sér merkilega sögu, enda þekktur síldarbær. En eftir tímabil sem einkenndist af fólksflutningum úr firðinum hefur mikil uppbygging átt sér stað á svæðinu síðastliðinn áratug, bæði í ferðaþjónustu og í líftækni og má segja að bærinn sé í blóma á ný. Margir Siglfirðingar eru að snúa heim á ný eftir langdvöl í öðrum heimsálfum. Ég og maðurinn minn erum bæði fædd og uppalin á höfuðborgarsvæðinu og nánast allir okkar vinir og fjölskylda búsett þar. Það var merkilegt að þegar við tilkynntum áform okkar um að flytja út á land voru allir með spurningar: Hvers vegna? Hvar ætlið þið að vinna? Hvað ætlið þið að gera þar? Það er merkilegt að enginn spurði spurninga nokkrum árum áður þegar við fluttum til útlanda, það er orðinn sjálfsagður hluti af lífsreynslu fólks á þrítugsaldri. Það virðist meira stökk að flytja út á land frá höfuðborgarsvæðinu en af landi brott. Hugmyndin var reyndar ekki ný af nálinni. Hún kom fyrst upp sumarið 2019, þá komum við til Íslands í stutta heimsókn frá London þar sem við vorum búsett og störfuðum bæði. Við höfðum séð fyrir okkur að flytja á endanum aftur heim til Íslands, hér vildum við kaupa húsnæði og eignast börn. Höfuðborgin var þó ekki að heilla okkur, en hvað með að vera á sama landi og ættingjarnir og vinir, en í rólegra umhverfi, í betri tengslum við náttúruna? Stærsti höfuðverkurinn þegar við fórum að hugsa um þetta var vinnan, við sáum ekki fyrir okkur að geta auðveldlega fengið vinnu úti á landi sem hæfði okkar menntun og reynslu. En svo kom Covid, og einn fylgifiskur faraldursins var aukinn möguleiki á fjarvinnu. Eitt leiddi af öðru og við rákumst á fullkomið hús á Siglufirði, stað sem við vissum lítið um en heilluðumst alveg að þegar við sóttum hann heim. Eftir tæpt ár hér get ég ekki sagt annað en að bærinn hafi uppfyllt væntingar okkar. Eftir að hafa verið búsett saman í London og í uppvexti okkar m.a. í Danmörku og Frakklandi vildum við vera búsett á stað þar sem við þyrftum ekki að keyra út um allt. Hér er hægt að ganga hvert sem er og við enda götunnar tekur sveitavegur við. Siglufjörður er eiginlega hið fullkomna fimmtán mínútna hverfi, það er ekki lengri gangur en það í skrifstofuhúsnæðið okkar, í búðina, bakaríið, sundlaugina eða leikskólann. Það er eðli málsins samkvæmt minna um að vera hér en í Reykjavík og man getur leiðst, en það er líka eitthvað svo notalegt við rólegheitin; það er takmarkað hversu mikið er hægt að þeytast um bæinn á einum degi. Margir aðrir kostir fylgja lífinu hér, húsnæðisverð er lægra en á höfuðborgarsvæðinu og við gátum því keypt stærra húsnæði með gestaherbergi. Við söknum daglegra samskipta við fólkið okkar fyrir sunnan en líkt og þegar við bjuggum erlendis fáum við gæðastundir, nokkra daga í senn, á móti. Hér er líka betra ástand með leikskóla en í höfuðborginni, dóttir okkar byrjaði viku eftir eins árs afmælið í aðlögun. Áður en hún byrjaði vorum við búin að kynnast mörgum af starfsmönnum leikskólans og því voru þetta ekki ókunnugir sem tóku á móti dóttur okkar fyrsta leikskóladaginn hennar. Það eru að sjálfsögðu gallar við landsbyggðarlífið, þörf á betri vegum og göngum koma fyrst upp í hugann, aðgengi að þjónustu getur verið ábótavant, og veðurviðvaranir hafa sett strik í reikninginn í ferðaplönum okkar oftar en einu sinni. Engu að síður get ég ekki annað en mælt með því að borgarbúar prófi þetta. Þetta er í fyrsta sinn sem mér líður eins og ég sé raunverulega hluti af samfélagi. Því er þessi grein að einhverju leyti áskorun til Lóu Pindar, viltu ekki líka kanna hvar er besta að búa á Íslandi? Höfundur er íbúi á Siglufirði.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun