Verjum fullveldi Úkraínu – burt með rússneskt herlið Gylfi Páll Hersir skrifar 4. mars 2022 21:31 Krafa dagsins hlýtur að vera sú, að stjórnvöld í Rússlandi kalli herlið sitt, skriðdreka og annan herbúnað, strax til baka úr Úkraínu og virði fullveldi landsins. Með byltingunni í Rússlandi 1917 var “fangelsi þjóðanna” frá tímum keisaradæmisins opnað upp á gátt og sjálfsákvörðunarréttur Úkraínu og annarra þjóða sem voru undir hæl keisaradæmisins viðurkenndur. Það var síðan sjálfstæð ákvörðun þessara þjóða hvort þær yrðu hluti af Sovétríkjunum eður ei. Þarna hlaut Úkraína sjálfstæði og sama er að segja um Eystrasaltslöndin. Úkraína var síðar innlimuð í Sovétríkin á Stalíns-tímanum ásamt mörgum ríkjum öðrum, og slapp úr því fangelsi þegar Sovétríkin liðuðust í sundur árið 1991. Markmið stjórnvalda í Moskvu nú er að ná Úkraínu aftur undir sitt áhrifasvæði sem og önnur landsvæði í Austur-Evrópu sem þau “misstu” með hruni Sovétríkjanna 1991. Jafnframt vilja þau hrinda útþenslu NATO sem Bandaríkin leiða í Austur-Evrópu. Þessi stríðsrekstur kemur til með að hafa skelfilegar og ófyrirsjáanlegar afleiðingar í för með sér fyrir vinnandi fólk í Úkraínu, Rússlandi, Hvíta-Rússlandi og víðar, og hefur raunar þegar haft það. Í ræðu réttlætti sinni Pútín innrásina með því að segja Úkraínu vera „gerviland“ sem tilheyrði Rússlandi. Hann kenndi Lenín, Rússnesku byltingunni og stuðningnum við réttinn til sjálfsákvörðunar um. Þá krefst Pútín þess að Bandaríkjastjórn ábyrgist að Úkraína gangi ekki í NATO og bandalagið dragi herlið sitt til baka til þess sem var 1997. Árið 2014 lýstu austurhéruð Úkraínu, Donetsk og Luhansk yfir sjálfstæði og klufu sig þannig frá Úkraínu, en þau hafa notið stuðnings og verið undir verndarvæng Rússlands. Þann 21. febrúar s.l. lýstu Pútín og rússneska þingið því yfir að þessi héruð væru sjálfstæð ríki og skipaði hersveitum landsins að halda þar inn í hlutverki “friðargæslusveita”. Þetta eru mestu hernaðaraðgerðir í Evrópu frá lokum seinni heimsstyrjaldar. Hinn 20. febrúar lýstu ríkisstjórnir Rússlands og Hvíta-Rússlands því yfir, að 30.000 manna herlið Rússa sem tók þátt í sameiginlegum heræfingum í Hvíta-Rússlandi, yrði um kyrrt við landamæri Úkraínu. Alexander Lukasjenkó, forseti Hvíta-Rússlands er náinn bandamaður Pútíns, einkum eftir að sá síðarnefndi aðstoðaði dyggilega við að brjóta á bak aftur fjöldamótmæli í kjölfar þess að sá fyrrnefndi stal kosningasigrinum 2020. Svetlana Tikanoskaya, leiðtogi andstöðunnar fór í útlegð en hafði í raun unnið kosningarnar. Yfirlýst stefna hennar er andsnúin veru rússneskra hersveita í Hvíta-Rússlandi og ófriðar gegn Úkraínu. Nú eru einnig tugþúsundir rússneskra hermanna á Krímskaga og tugir herskipa og landgöngupramma í Svartahafinu. Bandaríkin hafa tvöfaldað herskipaflota sinn í Miðjarðarhafi og siglt flugvélamóðurskipi þangað frá Kyrrahafi. Ráðamenn í Bandaríkjunum og Evrópu hafa sent ýmis hergögn til Úkraínu. Þeir eru hins vegar staðráðnir í að forðast að lenda í víðtækari átökum. Þess í stað hefur ýmsum viðskiptaþvingunum verið komið á. Þær munu bitna harðast á almenningi í Rússland en munu líka hafa mikil áhrif um alla Evrópu. Ríkisstjórnin í Þýskalandi er hætt þátttöku í Nord Stream 2, gasleiðslunni sem ætlað var að tvöfalda gasstreymi frá Rússlandi. Sú ákvörðun kemur til með að auka orkuskortinn landinu sem og annars staðar í Evrópu. Ríkisstjórn Þýskalands hefur notað tækifærið til að efla herinn og hefja beina hernaðarþátttöku. Hún vill þar með gera sig meira gildandi í heimsmálunum. Ráðastéttir Evrópu og Bandaríkjanna kæra sig kollóttar um sjálfstæði Úkraínu. Ekki fara hagsmunir þeirra allra saman, en þeim er umhugað um eigin hag á þessu svæði og að veikja Rússland í leiðinni. Alþýðufólk í Úkraínu er best til þess fært að verja sína eigin hagsmuni eins og gert var í Maidan byltingunni 2014 þegar hinn Moskvuholli Janúkovits var hrakinn frá völdum. Á tímum byltingarinnar í Rússlandi, fyrir fráfall Leníns, var tiltölulega stutt tímabil þar sem stjórnvöld hvöttu til sjálfstæðis Úkraínu og annarra kúgaðra þjóða, og eins að lögð væri aukin rækt við þeirra eigið tungumál og menningu. Þetta var sú Úkraína sem Lenín var “höfundur að og arkitekt” svo notuð séu orð Pútíns. Josef Stalín snerist gegn þessari stefnu af mikilli hörku. Einn þátturinn í gagnbyltingu gegn hugmyndum Lenín undir forystu Stalíns var viðsnúningur frá þessum stefnumiðum byltingarinnar. Meðal þess sem stalínistarnir gerðu í Úkraínu er Holodomor kannski þekktast. Fólk var beinlínis látið deyja úr hungri, neytt í samyrkjubú og kornuppskeran gerð upptæk. Þessar aðgerðir stjórnvalda í Moskvu leiddu til hungurdauða 3,9 milljóna alþýðufólks á árunum 1932–1933. Pútín tregar tímann sem var meðan keisaradæmið var og hét, hann horfir til væntinga rússnesku auðvaldstéttarinnar til að vaxa og dafna, endurnýja yfirráðin yfir kúguðum þjóðum sem eitt sinn voru formlegur hluti af Sovétríkjunum. Hann hefur sagt að það hafi verið “klikkun” 1991 þegar rússnesk stjórnvöld gáfu þessum lýðveldum leyfi til þess að fara út úr ríkjasambandinu án nokkurra skilmála eða skilyrða. Þjóðernismeinið sem Lenín og byltingarfélagarnir börðust gegn var stór-rússneski þjóðrembingurinn, þjóðernishyggju kúgaranna sem var allt umlykjandi í rússneska heimsveldinu, bæði á tímum keisaradæmisins og síðar á tímum Stalín og hans kumpána. Þrátt fyrir hörku stjórnvalda í Moskva í garð þeirra sem andæfa, er þar fólk sem mótmælir innrásinni – sannar hetjur. Þau héldu á mótmælaspjöldum: “Rússland, látið Úkraínu í friði!” Þau voru síðar handtekin. NATO hefur aldrei verið friðarbandalag eða varið fullveldi þjóða. Bandalagið var stofnað af nýlenduherrum í Afríku á borð við Portúgal (þar voru raunar fasistar við stjórn), Frökkum (sem kúguðu Alsír af grimmd), Bretum (sem drógu upp landamæri í Austurlöndum nær) og Belgum (þeir þóttu verstu fantarnir) svo dæmi séu tekin. Ég hef ekki tölu á þeim fjölda innrása sem Bandaríkjaher hefur staðið að t.d. í Mið-Ameríku svo ekki sé minnst á innrásarstríðin í Kóreu, Víetnam, Afganistan, Írak, Líbíu. Og nú stendur til að auka enn frekar hernaðaruppbyggingu hér á landi. Það er ágætt að minnast orða Colin Powell, yfirhershöfðingja Bandaríkjanna sem féllu á blaðamannfundi seint í mars árið 1991, mánuði eftir loftárásir Bandaríkjanna og bandamanna þeirra í Persaflóastríðinu sem nutu fulls stuðnings íslensku ríkisstjórnarinnar. Þar er talið að a.m.k. 150.000 manns hafi fallið – mestanpart vopnlaust fólk á flótta á þjóðveginum frá Kuwait til Basra; svonefnd teppalagning þar sem allt er sprengt þar til allir eru fallnir. Það eru hryðjuverk sem hefur verið líkt við voðaverkin í Híroshima, Guernica, Dresden og My Lai. Powell var spurður um fjölda fallinna í loftárásunum – stundum sýna þessar herramenn sitt rétta andlit og hugsunarhátt: „It‘s really not a number I‘m terribly interested in.“ Við skulum styðja og styrkja baráttu fólks í Úkraínu, fullveldi landsins og sjálfsákvörðunarrétt og jafnframt krefjast þess að innrás Rússa linni og þeir komi sér út landinu. Mikilvægast er að alþýða fólks í Úkraínu, Rússlandi, Hvíta-Rússlandi nái aftur völdum. Við skulum styðja þetta fólk góðra verka en missa ekki sjónar á því hvert hlutverk NATO er – það er að gæta að hagsmunum ráðandi stétta með öllum tiltækum ráðum. Það hefur ekki breyst. Höfundur er áhugasamur um það sem gerst í heiminum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gylfi Páll Hersir Innrás Rússa í Úkraínu Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Sjá meira
Krafa dagsins hlýtur að vera sú, að stjórnvöld í Rússlandi kalli herlið sitt, skriðdreka og annan herbúnað, strax til baka úr Úkraínu og virði fullveldi landsins. Með byltingunni í Rússlandi 1917 var “fangelsi þjóðanna” frá tímum keisaradæmisins opnað upp á gátt og sjálfsákvörðunarréttur Úkraínu og annarra þjóða sem voru undir hæl keisaradæmisins viðurkenndur. Það var síðan sjálfstæð ákvörðun þessara þjóða hvort þær yrðu hluti af Sovétríkjunum eður ei. Þarna hlaut Úkraína sjálfstæði og sama er að segja um Eystrasaltslöndin. Úkraína var síðar innlimuð í Sovétríkin á Stalíns-tímanum ásamt mörgum ríkjum öðrum, og slapp úr því fangelsi þegar Sovétríkin liðuðust í sundur árið 1991. Markmið stjórnvalda í Moskvu nú er að ná Úkraínu aftur undir sitt áhrifasvæði sem og önnur landsvæði í Austur-Evrópu sem þau “misstu” með hruni Sovétríkjanna 1991. Jafnframt vilja þau hrinda útþenslu NATO sem Bandaríkin leiða í Austur-Evrópu. Þessi stríðsrekstur kemur til með að hafa skelfilegar og ófyrirsjáanlegar afleiðingar í för með sér fyrir vinnandi fólk í Úkraínu, Rússlandi, Hvíta-Rússlandi og víðar, og hefur raunar þegar haft það. Í ræðu réttlætti sinni Pútín innrásina með því að segja Úkraínu vera „gerviland“ sem tilheyrði Rússlandi. Hann kenndi Lenín, Rússnesku byltingunni og stuðningnum við réttinn til sjálfsákvörðunar um. Þá krefst Pútín þess að Bandaríkjastjórn ábyrgist að Úkraína gangi ekki í NATO og bandalagið dragi herlið sitt til baka til þess sem var 1997. Árið 2014 lýstu austurhéruð Úkraínu, Donetsk og Luhansk yfir sjálfstæði og klufu sig þannig frá Úkraínu, en þau hafa notið stuðnings og verið undir verndarvæng Rússlands. Þann 21. febrúar s.l. lýstu Pútín og rússneska þingið því yfir að þessi héruð væru sjálfstæð ríki og skipaði hersveitum landsins að halda þar inn í hlutverki “friðargæslusveita”. Þetta eru mestu hernaðaraðgerðir í Evrópu frá lokum seinni heimsstyrjaldar. Hinn 20. febrúar lýstu ríkisstjórnir Rússlands og Hvíta-Rússlands því yfir, að 30.000 manna herlið Rússa sem tók þátt í sameiginlegum heræfingum í Hvíta-Rússlandi, yrði um kyrrt við landamæri Úkraínu. Alexander Lukasjenkó, forseti Hvíta-Rússlands er náinn bandamaður Pútíns, einkum eftir að sá síðarnefndi aðstoðaði dyggilega við að brjóta á bak aftur fjöldamótmæli í kjölfar þess að sá fyrrnefndi stal kosningasigrinum 2020. Svetlana Tikanoskaya, leiðtogi andstöðunnar fór í útlegð en hafði í raun unnið kosningarnar. Yfirlýst stefna hennar er andsnúin veru rússneskra hersveita í Hvíta-Rússlandi og ófriðar gegn Úkraínu. Nú eru einnig tugþúsundir rússneskra hermanna á Krímskaga og tugir herskipa og landgöngupramma í Svartahafinu. Bandaríkin hafa tvöfaldað herskipaflota sinn í Miðjarðarhafi og siglt flugvélamóðurskipi þangað frá Kyrrahafi. Ráðamenn í Bandaríkjunum og Evrópu hafa sent ýmis hergögn til Úkraínu. Þeir eru hins vegar staðráðnir í að forðast að lenda í víðtækari átökum. Þess í stað hefur ýmsum viðskiptaþvingunum verið komið á. Þær munu bitna harðast á almenningi í Rússland en munu líka hafa mikil áhrif um alla Evrópu. Ríkisstjórnin í Þýskalandi er hætt þátttöku í Nord Stream 2, gasleiðslunni sem ætlað var að tvöfalda gasstreymi frá Rússlandi. Sú ákvörðun kemur til með að auka orkuskortinn landinu sem og annars staðar í Evrópu. Ríkisstjórn Þýskalands hefur notað tækifærið til að efla herinn og hefja beina hernaðarþátttöku. Hún vill þar með gera sig meira gildandi í heimsmálunum. Ráðastéttir Evrópu og Bandaríkjanna kæra sig kollóttar um sjálfstæði Úkraínu. Ekki fara hagsmunir þeirra allra saman, en þeim er umhugað um eigin hag á þessu svæði og að veikja Rússland í leiðinni. Alþýðufólk í Úkraínu er best til þess fært að verja sína eigin hagsmuni eins og gert var í Maidan byltingunni 2014 þegar hinn Moskvuholli Janúkovits var hrakinn frá völdum. Á tímum byltingarinnar í Rússlandi, fyrir fráfall Leníns, var tiltölulega stutt tímabil þar sem stjórnvöld hvöttu til sjálfstæðis Úkraínu og annarra kúgaðra þjóða, og eins að lögð væri aukin rækt við þeirra eigið tungumál og menningu. Þetta var sú Úkraína sem Lenín var “höfundur að og arkitekt” svo notuð séu orð Pútíns. Josef Stalín snerist gegn þessari stefnu af mikilli hörku. Einn þátturinn í gagnbyltingu gegn hugmyndum Lenín undir forystu Stalíns var viðsnúningur frá þessum stefnumiðum byltingarinnar. Meðal þess sem stalínistarnir gerðu í Úkraínu er Holodomor kannski þekktast. Fólk var beinlínis látið deyja úr hungri, neytt í samyrkjubú og kornuppskeran gerð upptæk. Þessar aðgerðir stjórnvalda í Moskvu leiddu til hungurdauða 3,9 milljóna alþýðufólks á árunum 1932–1933. Pútín tregar tímann sem var meðan keisaradæmið var og hét, hann horfir til væntinga rússnesku auðvaldstéttarinnar til að vaxa og dafna, endurnýja yfirráðin yfir kúguðum þjóðum sem eitt sinn voru formlegur hluti af Sovétríkjunum. Hann hefur sagt að það hafi verið “klikkun” 1991 þegar rússnesk stjórnvöld gáfu þessum lýðveldum leyfi til þess að fara út úr ríkjasambandinu án nokkurra skilmála eða skilyrða. Þjóðernismeinið sem Lenín og byltingarfélagarnir börðust gegn var stór-rússneski þjóðrembingurinn, þjóðernishyggju kúgaranna sem var allt umlykjandi í rússneska heimsveldinu, bæði á tímum keisaradæmisins og síðar á tímum Stalín og hans kumpána. Þrátt fyrir hörku stjórnvalda í Moskva í garð þeirra sem andæfa, er þar fólk sem mótmælir innrásinni – sannar hetjur. Þau héldu á mótmælaspjöldum: “Rússland, látið Úkraínu í friði!” Þau voru síðar handtekin. NATO hefur aldrei verið friðarbandalag eða varið fullveldi þjóða. Bandalagið var stofnað af nýlenduherrum í Afríku á borð við Portúgal (þar voru raunar fasistar við stjórn), Frökkum (sem kúguðu Alsír af grimmd), Bretum (sem drógu upp landamæri í Austurlöndum nær) og Belgum (þeir þóttu verstu fantarnir) svo dæmi séu tekin. Ég hef ekki tölu á þeim fjölda innrása sem Bandaríkjaher hefur staðið að t.d. í Mið-Ameríku svo ekki sé minnst á innrásarstríðin í Kóreu, Víetnam, Afganistan, Írak, Líbíu. Og nú stendur til að auka enn frekar hernaðaruppbyggingu hér á landi. Það er ágætt að minnast orða Colin Powell, yfirhershöfðingja Bandaríkjanna sem féllu á blaðamannfundi seint í mars árið 1991, mánuði eftir loftárásir Bandaríkjanna og bandamanna þeirra í Persaflóastríðinu sem nutu fulls stuðnings íslensku ríkisstjórnarinnar. Þar er talið að a.m.k. 150.000 manns hafi fallið – mestanpart vopnlaust fólk á flótta á þjóðveginum frá Kuwait til Basra; svonefnd teppalagning þar sem allt er sprengt þar til allir eru fallnir. Það eru hryðjuverk sem hefur verið líkt við voðaverkin í Híroshima, Guernica, Dresden og My Lai. Powell var spurður um fjölda fallinna í loftárásunum – stundum sýna þessar herramenn sitt rétta andlit og hugsunarhátt: „It‘s really not a number I‘m terribly interested in.“ Við skulum styðja og styrkja baráttu fólks í Úkraínu, fullveldi landsins og sjálfsákvörðunarrétt og jafnframt krefjast þess að innrás Rússa linni og þeir komi sér út landinu. Mikilvægast er að alþýða fólks í Úkraínu, Rússlandi, Hvíta-Rússlandi nái aftur völdum. Við skulum styðja þetta fólk góðra verka en missa ekki sjónar á því hvert hlutverk NATO er – það er að gæta að hagsmunum ráðandi stétta með öllum tiltækum ráðum. Það hefur ekki breyst. Höfundur er áhugasamur um það sem gerst í heiminum.
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun