Óbarnvæn vegferð Arnar V. Arnarsson skrifar 4. mars 2022 16:31 Eftirfarandi sendi ég á Reykjavíkurborg rétt í þessu, þó með smávægilegum breytingum vegna verulegs ósættis yfir vanrækslu Reykjavíkurborgar á veghaldi og dagvistunarúrræðum barna og vegna hugsanlegra skemmda á ökutæki mínu eftir morguninn. Líkt og margir í Reykjavík eru ég og kærasta mín í miklum vandræðum með að samtvinna vinnu og að annast son okkar. Strákurinn okkar er 12 mánaða gamall og er nýkominn að hjá dagmóður. Sömu sögu geta ekki margir sagt enda hefur dagmæðrum á síðustu árum fækkað verulega, eða um nær 50% í Reykjavík vegna þess hversu illa Reykjavíkurborg hefur komið til móts við þá starfstétt og fer þeim enn fækkandi. Að sama skapi má þakka fyrir ef barnið manns kemst inn í leikskóla 18 mánaða, en slíkt heyrir til undantekninga samkvæmt því sem ég fæ heyrt frá fólkinu í kringum okkur, þrátt fyrir ítrekuð loforð um annað af hálfu borgarfulltrúa. Stendur þannig mikill hluti ungbarnaforeldra í stökustu vandræðum á um 6-12 mánaða tímabili, frá því að fæðingarorlofi lýkur og hættir að dekka launakostnað og þangað til barn kemst að hjá umönnunaraðila utan heimilis. Í þeirri viðleitni að reyna tryggja að sonur okkar kæmist að hjá dagmóður ýmist hringdi ég persónulega eða sendi sms á ALLAR dagmæður sem eru skráðar á höfuðborgarsvæðinu – rúmlega 100 talsins, og bað um pláss. Það var ekki eitt laust pláss að fá. Lukkulega var ein elskuleg eldri dagmóðir sem nýlega hóf störf aftur, sem tók okkur vel og bauðst til að taka við syni okkar ef pláss losnaði hjá henni, en hjá öðrum dagmæðrum vorum við heppin ef einungis voru um þrjátíu til fjörutíu á undan okkur á biðlista. Svo fór síðan að pláss losnaði hjá henni og komumst við þá að. Dagmóðirin sem tók við syni okkar, bókstaflega sú eina á höfuðborgarsvæðinu sem okkur bauðst (og lukkulega alveg einstaklega góð dagmóðir), býr í Árbænum. Sjálf búum við í Rauðalæk og vinnum bæði í göngufæri við heimilið. Byðist okkur leikskólapláss eða dagvistun í grennd við heimili okkar gætum við ferðast mestmegnis gangandi. Sú er þó ekki raunin heldur höfum við neyðst til að keyra upp í Árbæ tvisvar á dag, á háannartímum, til að koma syni okkar í dagvistun, þökk sé stórbrotnu utanumhaldi Reykjavíkurborgar og höfum þannig að sama skapi neyðst til að notfæra einkabílinn miklu meira en við myndum annars þurfa og vilja. Hjá sömu dagmóður eru tvö önnur börn, úr Garðabæ og vesturbænum. Ég velti því fyrir mér hversu mikið af akstri, sliti á vegum og mengun, sem og tíma fyrir foreldra mætti spara ef Reykjavíkurborg annaðist þau grundvallarhlutverk bæjarfélaga að tryggja skóla- og ungbarnamál og öryggi vega. Um veghaldið er nefninlega það að segja að í morgun er við ókum syninum til dagmóður sem er staðsett sem áður segir í Árbæ, festist ökutækið í götunni sem liggur að heimili dagmóðurinnar. Gatan er í raun lítið annað en gríðarinnar klakabúnt með miklum og djúpum holum. Ástand götunnar hefur farið síversnandi undanfarið, þar sem hefur snjóað og rignt til skiptis og holurnar í götunni stækkað svo mikið að í dag, þrátt fyrir mikla varkárni, fór svo að ökutækið okkar rann ofan í eina slíka holu, festist gjörsamlega og lokaði götunni af fyrir vikið. Gatan hefur samkvæmt íbúum á svæðinu verið algjörlega vanrækt af Reykjavíkurborg sem skýlir sig að sögn íbúanna bakvið það að hafa gert samning við einkaaðila um að annast tilteknar götur, þessa þar með talda. Allar þær ábendingar og ítrekanir hafi þó borgaryfirvöld látið sem vind um eyru þjóta. Hvort samningur Reykjavíkurborgar við þann aðila sé í hrópandi ósamræmi við nauðsynlegt viðhald vegarins eða hvort Reykjavíkurborg vanræki einfaldlega eftirlitsskyldur sínar sem veghaldari og verkkaupi og tryggi ekki að verktakinn sinni því sem greitt sé fyrir, veit ég þó ekki. Það sem ég veit er að íbúar á svæðinu hafa margítrekað haft samband við þjónustufulltrúa borgarinnar og tilkynnt um að ástand götunnar sé með öllu óásættanleg og að það hafi ekkert upp á sig haft. Jafnframt að sá skortur á viðbrögðum kann nú að hafa valdið okkur munatjóni. Ökutækið okkar festist svo verulega að það tók fjóra menn, sem lukkulega áttu leið hjá eftir að ég hafði sjálfur reynt í dágóðan tíma að grafa bílinn úr klakanum og höggva undan honum ísinn, tæplega klukkustund að leysa ökutækið úr holunni og koma því úr götunni. Þess skal getið að við reyndum að hringja strax í Reykjavíkurborg til að láta vita og óska aðstoðar og fengum þau fyrirmæli ein að senda þeim erindi. Það hef ég gert og hér hafið þið það. Það væri óskandi að erindi þetta yrði til einhverra viðbragða og bóta, en ég bind engar vonir við það. Höfundur er faðir, Reykvíkingur og lögmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavík Skoðun: Kosningar 2022 Mest lesið Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Farsæl framfaraskref á Sólheimum Sigurjón Örn Þórsson Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson Skoðun Mikilvægi aukinnar verndunar hafsvæða og leiðrétting Hrönn Egilsdóttir Skoðun Af Millet-úlpum og öldrunarmálum Þröstur V. Söring Skoðun Atvinnustefna er alvöru mál Jóhannes Þór Skúlason Skoðun Ert þú meðalmaðurinn? Jóhann Óskar Jóhannsson Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson Skoðun 1984 og Hunger Games á sama sviðinu Sigríður Svanborgardóttir Skoðun „Words are wind“ Ingólfur Hermannsson Skoðun Skoðun Skoðun Farsæl framfaraskref á Sólheimum Sigurjón Örn Þórsson skrifar Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson skrifar Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna er alvöru mál Jóhannes Þór Skúlason skrifar Skoðun 1984 og Hunger Games á sama sviðinu Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Mikilvægi aukinnar verndunar hafsvæða og leiðrétting Hrönn Egilsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til einföldunar regluverks Pétur Halldórsson skrifar Skoðun Af Millet-úlpum og öldrunarmálum Þröstur V. Söring skrifar Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson skrifar Skoðun Nú þarf bæði sleggju og vélsög Trausti Hjálmarsson,Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Nútímaviðskipti og lögin sem gleymdist að uppfæra Fróði Steingrímsson skrifar Skoðun Sjálfsvíg eru ekki óumflýjanleg Sigurþóra Bergsdóttir skrifar Skoðun „Words are wind“ Ingólfur Hermannsson skrifar Skoðun Ert þú meðalmaðurinn? Jóhann Óskar Jóhannsson skrifar Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Flumbrugangur í framhaldsskólum Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Miðbær Selfoss vekur ánægju Bragi Bjarnason skrifar Skoðun PCOS: Er ódýrara að halda heilsu eða meðhöndla veikindi? Elísa Ósk Línadóttir skrifar Skoðun Opinn og alþjóðlegur: Krísa erlendra nemenda við íslenska háskóla Melissa Anne Pfeffer skrifar Skoðun Be Kind - ekki kind Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir ,Perla Magnúsdóttir skrifar Skoðun Illa verndaðir Íslendingar Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Viðreisn afhjúpar sig endanlega Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heimalestur – gæðastund en ekki grátur og gnístan tanna Svava Þ. Hjaltalín skrifar Skoðun Frelsi til sölu Erling Kári Freysson skrifar Skoðun Vangaveltur um íslenskt barnaefni – Hvers vegna skiptir það máli að börn heyri sjálf sig? Tinna Björg Kristinsdóttir,Valdimar Gylfason skrifar Skoðun Móðir í Breiðholti hjólar 5.000 kílómetra Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Viðreisn lætur verkin tala Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Sterkara framhaldsskólakerfi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Hægfara endalok sjónvarps útsendinga fyrir móttöku á loftneti á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar Sjá meira
Eftirfarandi sendi ég á Reykjavíkurborg rétt í þessu, þó með smávægilegum breytingum vegna verulegs ósættis yfir vanrækslu Reykjavíkurborgar á veghaldi og dagvistunarúrræðum barna og vegna hugsanlegra skemmda á ökutæki mínu eftir morguninn. Líkt og margir í Reykjavík eru ég og kærasta mín í miklum vandræðum með að samtvinna vinnu og að annast son okkar. Strákurinn okkar er 12 mánaða gamall og er nýkominn að hjá dagmóður. Sömu sögu geta ekki margir sagt enda hefur dagmæðrum á síðustu árum fækkað verulega, eða um nær 50% í Reykjavík vegna þess hversu illa Reykjavíkurborg hefur komið til móts við þá starfstétt og fer þeim enn fækkandi. Að sama skapi má þakka fyrir ef barnið manns kemst inn í leikskóla 18 mánaða, en slíkt heyrir til undantekninga samkvæmt því sem ég fæ heyrt frá fólkinu í kringum okkur, þrátt fyrir ítrekuð loforð um annað af hálfu borgarfulltrúa. Stendur þannig mikill hluti ungbarnaforeldra í stökustu vandræðum á um 6-12 mánaða tímabili, frá því að fæðingarorlofi lýkur og hættir að dekka launakostnað og þangað til barn kemst að hjá umönnunaraðila utan heimilis. Í þeirri viðleitni að reyna tryggja að sonur okkar kæmist að hjá dagmóður ýmist hringdi ég persónulega eða sendi sms á ALLAR dagmæður sem eru skráðar á höfuðborgarsvæðinu – rúmlega 100 talsins, og bað um pláss. Það var ekki eitt laust pláss að fá. Lukkulega var ein elskuleg eldri dagmóðir sem nýlega hóf störf aftur, sem tók okkur vel og bauðst til að taka við syni okkar ef pláss losnaði hjá henni, en hjá öðrum dagmæðrum vorum við heppin ef einungis voru um þrjátíu til fjörutíu á undan okkur á biðlista. Svo fór síðan að pláss losnaði hjá henni og komumst við þá að. Dagmóðirin sem tók við syni okkar, bókstaflega sú eina á höfuðborgarsvæðinu sem okkur bauðst (og lukkulega alveg einstaklega góð dagmóðir), býr í Árbænum. Sjálf búum við í Rauðalæk og vinnum bæði í göngufæri við heimilið. Byðist okkur leikskólapláss eða dagvistun í grennd við heimili okkar gætum við ferðast mestmegnis gangandi. Sú er þó ekki raunin heldur höfum við neyðst til að keyra upp í Árbæ tvisvar á dag, á háannartímum, til að koma syni okkar í dagvistun, þökk sé stórbrotnu utanumhaldi Reykjavíkurborgar og höfum þannig að sama skapi neyðst til að notfæra einkabílinn miklu meira en við myndum annars þurfa og vilja. Hjá sömu dagmóður eru tvö önnur börn, úr Garðabæ og vesturbænum. Ég velti því fyrir mér hversu mikið af akstri, sliti á vegum og mengun, sem og tíma fyrir foreldra mætti spara ef Reykjavíkurborg annaðist þau grundvallarhlutverk bæjarfélaga að tryggja skóla- og ungbarnamál og öryggi vega. Um veghaldið er nefninlega það að segja að í morgun er við ókum syninum til dagmóður sem er staðsett sem áður segir í Árbæ, festist ökutækið í götunni sem liggur að heimili dagmóðurinnar. Gatan er í raun lítið annað en gríðarinnar klakabúnt með miklum og djúpum holum. Ástand götunnar hefur farið síversnandi undanfarið, þar sem hefur snjóað og rignt til skiptis og holurnar í götunni stækkað svo mikið að í dag, þrátt fyrir mikla varkárni, fór svo að ökutækið okkar rann ofan í eina slíka holu, festist gjörsamlega og lokaði götunni af fyrir vikið. Gatan hefur samkvæmt íbúum á svæðinu verið algjörlega vanrækt af Reykjavíkurborg sem skýlir sig að sögn íbúanna bakvið það að hafa gert samning við einkaaðila um að annast tilteknar götur, þessa þar með talda. Allar þær ábendingar og ítrekanir hafi þó borgaryfirvöld látið sem vind um eyru þjóta. Hvort samningur Reykjavíkurborgar við þann aðila sé í hrópandi ósamræmi við nauðsynlegt viðhald vegarins eða hvort Reykjavíkurborg vanræki einfaldlega eftirlitsskyldur sínar sem veghaldari og verkkaupi og tryggi ekki að verktakinn sinni því sem greitt sé fyrir, veit ég þó ekki. Það sem ég veit er að íbúar á svæðinu hafa margítrekað haft samband við þjónustufulltrúa borgarinnar og tilkynnt um að ástand götunnar sé með öllu óásættanleg og að það hafi ekkert upp á sig haft. Jafnframt að sá skortur á viðbrögðum kann nú að hafa valdið okkur munatjóni. Ökutækið okkar festist svo verulega að það tók fjóra menn, sem lukkulega áttu leið hjá eftir að ég hafði sjálfur reynt í dágóðan tíma að grafa bílinn úr klakanum og höggva undan honum ísinn, tæplega klukkustund að leysa ökutækið úr holunni og koma því úr götunni. Þess skal getið að við reyndum að hringja strax í Reykjavíkurborg til að láta vita og óska aðstoðar og fengum þau fyrirmæli ein að senda þeim erindi. Það hef ég gert og hér hafið þið það. Það væri óskandi að erindi þetta yrði til einhverra viðbragða og bóta, en ég bind engar vonir við það. Höfundur er faðir, Reykvíkingur og lögmaður.
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar
Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar
Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Opinn og alþjóðlegur: Krísa erlendra nemenda við íslenska háskóla Melissa Anne Pfeffer skrifar
Skoðun Vangaveltur um íslenskt barnaefni – Hvers vegna skiptir það máli að börn heyri sjálf sig? Tinna Björg Kristinsdóttir,Valdimar Gylfason skrifar
Skoðun Hægfara endalok sjónvarps útsendinga fyrir móttöku á loftneti á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun