Lífsgæðin á landsbyggðinni – best geymda leyndarmálið Jónína Brynjólfsdóttir skrifar 25. ágúst 2021 11:01 Ég er alin upp í Reykjavík. Ekki bara það, heldur bjó ég á Laugaveginum milli tvítugs og þrítugs, djammaði stíft og naut lífsins – enda lifum við jú bara einu sinni og ég ætlaði ekki að láta mér leiðast. Síðan gerðist það að rétt fyrir hrun að ég var að klára Háskólann á Bifröst og þá var hvergi vinnu að fá. Eftir mikla leit fann ég á endanum vinnu – eins langt frá Laugaveginum og hugsast getur. Ég fékk vinnu á Egilsstöðum. Vinum mínum og fjölskyldu fannst þetta nú alveg fín hugmynd en það voru samt flestir á því að ég myndi ekki endast lengi þarna lengst úti á landi, í litlu bæjarfélagi þar sem ekkert væri um að vera. Það er ekki sömu sögu að segja í dag, 13 árum seinna. Nú telja flestir að ég eigi hreinlega ekki afturkvæmt í bæinn. Ég skal segja ykkur hvers vegna það er. Við höfum það bara svo hrikalega gott. Hér búum við fjölskyldan í rúmgóðu húsnæði með garð og bílskúr, sem hefur verðgildi á við gluggalausa geymslu í Hafnarfirði. Afborganir eru þar af leiðandi minni, tekjur okkar fara því að meiri hluta í tómstundir, áhugamál, góðan og hollan mat, grill á pallinum og fjórhjól – enda vita það allir að enginn er maður með mönnum nema eiga eitthvað vélknúið dót á hjólum með stórum dekkjum til að þræða slóða upp næsta fjallgarð. Þau lífsgæði að vinnan er nokkur hundruð metra frá heimili okkar, að börnin hlaupa sjálf í íþróttahúsið og að við þekkjum og getum stólað á samfélagið okkar, eru einfaldlega ómetanleg. Okkar dýrmætasta eign er jú meiri tími og hann höfum við hér á landsbyggðinni. Við erum nær náttúrunni og við höfum meiri fjármuni til ráðstöfunar því við erum ekki eins skuldsett. Það er ekki svo að skilja að landsbyggðin hafi ekki galla, allt hefur kosti og galla, en þegar kostirnir vega miklu þyngra en gallarnir þá tekur maður þeim með æðruleysi. Árið 2019 hóf Byggðastofnun viðamikla rannsókn á búsetuáformum landsmanna. Tilgangur hennar var að fá greinargóðar upplýsingar um búsetuþróun á Íslandi, orsakir hennar og afleiðingar. Skýrsla með niðurstöðum úr þriðja áfanga verkefnisins hefur nú verið birt á vef Byggðastofnunar en þar kemur meðal annars fram að flestir íbúar stærri bæja utan höfuðborgarsvæðisins, sem hyggjast vera um kyrrt í sínu bæjarfélagi, segja að gott samfélag sé þáttur sem skiptir miklu máli fyrir áframhaldandi búsetu. Meirihluti svarenda segir jafnframt að kyrrð og ró, hreint loft, nálægð við vini eða fjölskyldu, lítil umferð og möguleikar til útivistar skipti einnig miklu máli. Ég er þess fullviss að margir eru sömu skoðunar enda er það ljóst af byggingaþörf á landsbyggðinni að færri komast að en vilja. Það er okkur sem þjóð gríðarlega mikilvægt að styrkja allar byggðir, hringinn í kringum landið. Það er mikilvægt að styrkja innviðina og það er mikilvægt að byggja meira íbúðarhúsnæði. Fyrir okkur sem búum á landsbyggðinni er líka mikilvægt að tala fallega um heimkynni okkar og njóta þess að búa þar. Nú fyrir kosningar hrúgast inn greinar og yfirlýsingar um hvað þarf og ætti að gera í hinum ýmsu málaflokkum. Framsókn hefur forskot í slíkum leikjum, við sýnum vilja í verki og gerum það sem við segjumst ætla að gera. Framsókn hefur hrint í framkvæmd mikilli uppbyggingu. Þar má nefna að víða um land er í fyrsta sinn í áraraðir verið að byggja nýtt húsnæði í gegnum verkefni sem Ásmundur Einar Daðason ýtti úr vör. Fyrir tilstilli Lilju Alfreðsdóttur er kominn vísir að háskólanámi í Fjarðabyggð. Vegaframkvæmdir á borð við lagningu bundins slitlags á Borgarfjarðarveg eru á lokastigi og enn meira í farvatninu fyrir þrotlausa vinnu margra undir forystu Sigurðar Inga Jóhannssonar. Þetta sýnir að Framsókn er flokkur landsbyggðarinnar og stendur við stóru orðin. En til að tryggja það að við fáum örugglega að sjá áframhaldandi uppbyggingu, á borð við göng undir Fjarðarheiði og nýjan veg um Öxi, þarf að setja x við B í komandi Alingiskosningum. Framtíðin ræðst á miðjunni því þar gerst hlutirnir. Við erum stolt af okkar verkum og treystum því að kjósendur séu á sama máli. Höfundur skipar 7. sæti á lista Framsóknar í Norðausturkjördæmi og er varasveitarstjórnarfulltrúi í Múlaþingi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Framsóknarflokkurinn Norðausturkjördæmi Byggðamál Alþingiskosningar 2021 Jónína Brynjólfsdóttir Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Skoðun Skoðun Það að þrá börn eða ekki Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tímanna tákn? Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson skrifar Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson skrifar Skoðun Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og traust á raforkumarkaði Einar S Einarsson skrifar Skoðun Ef þetta er rétt – hvað er þá rangt? Anna Berg Samúelsdóttir skrifar Skoðun Hvað er þetta MG? Júlíana Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sjúkraþyrlu sem allra fyrst, kerfi sem veitir lífsbjörg Gunnar Svanur Einarsson skrifar Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson skrifar Skoðun Bylting, bóla, bölvun - bull? Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Ákall Valdimar Júlíusson skrifar Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Jafnlaunabarnið og baðvatnið Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson skrifar Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Hinn óseðjandi Eiríkur Ólafsson skrifar Skoðun Þéttari byggð: Hver nýtur ábatans — og hver borgar brúsann? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz skrifar Skoðun Ef þið þurfið að segja upphátt að þið séuð ekki rasistar... Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Hugleiðingar og skoðanaskipti um rasisma og útlendingahatur Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun 56.000 krónur í vasa Kópavogsbúa Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun NordAN: Vegið að norrænni forvarnarstefnu Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Ég er alin upp í Reykjavík. Ekki bara það, heldur bjó ég á Laugaveginum milli tvítugs og þrítugs, djammaði stíft og naut lífsins – enda lifum við jú bara einu sinni og ég ætlaði ekki að láta mér leiðast. Síðan gerðist það að rétt fyrir hrun að ég var að klára Háskólann á Bifröst og þá var hvergi vinnu að fá. Eftir mikla leit fann ég á endanum vinnu – eins langt frá Laugaveginum og hugsast getur. Ég fékk vinnu á Egilsstöðum. Vinum mínum og fjölskyldu fannst þetta nú alveg fín hugmynd en það voru samt flestir á því að ég myndi ekki endast lengi þarna lengst úti á landi, í litlu bæjarfélagi þar sem ekkert væri um að vera. Það er ekki sömu sögu að segja í dag, 13 árum seinna. Nú telja flestir að ég eigi hreinlega ekki afturkvæmt í bæinn. Ég skal segja ykkur hvers vegna það er. Við höfum það bara svo hrikalega gott. Hér búum við fjölskyldan í rúmgóðu húsnæði með garð og bílskúr, sem hefur verðgildi á við gluggalausa geymslu í Hafnarfirði. Afborganir eru þar af leiðandi minni, tekjur okkar fara því að meiri hluta í tómstundir, áhugamál, góðan og hollan mat, grill á pallinum og fjórhjól – enda vita það allir að enginn er maður með mönnum nema eiga eitthvað vélknúið dót á hjólum með stórum dekkjum til að þræða slóða upp næsta fjallgarð. Þau lífsgæði að vinnan er nokkur hundruð metra frá heimili okkar, að börnin hlaupa sjálf í íþróttahúsið og að við þekkjum og getum stólað á samfélagið okkar, eru einfaldlega ómetanleg. Okkar dýrmætasta eign er jú meiri tími og hann höfum við hér á landsbyggðinni. Við erum nær náttúrunni og við höfum meiri fjármuni til ráðstöfunar því við erum ekki eins skuldsett. Það er ekki svo að skilja að landsbyggðin hafi ekki galla, allt hefur kosti og galla, en þegar kostirnir vega miklu þyngra en gallarnir þá tekur maður þeim með æðruleysi. Árið 2019 hóf Byggðastofnun viðamikla rannsókn á búsetuáformum landsmanna. Tilgangur hennar var að fá greinargóðar upplýsingar um búsetuþróun á Íslandi, orsakir hennar og afleiðingar. Skýrsla með niðurstöðum úr þriðja áfanga verkefnisins hefur nú verið birt á vef Byggðastofnunar en þar kemur meðal annars fram að flestir íbúar stærri bæja utan höfuðborgarsvæðisins, sem hyggjast vera um kyrrt í sínu bæjarfélagi, segja að gott samfélag sé þáttur sem skiptir miklu máli fyrir áframhaldandi búsetu. Meirihluti svarenda segir jafnframt að kyrrð og ró, hreint loft, nálægð við vini eða fjölskyldu, lítil umferð og möguleikar til útivistar skipti einnig miklu máli. Ég er þess fullviss að margir eru sömu skoðunar enda er það ljóst af byggingaþörf á landsbyggðinni að færri komast að en vilja. Það er okkur sem þjóð gríðarlega mikilvægt að styrkja allar byggðir, hringinn í kringum landið. Það er mikilvægt að styrkja innviðina og það er mikilvægt að byggja meira íbúðarhúsnæði. Fyrir okkur sem búum á landsbyggðinni er líka mikilvægt að tala fallega um heimkynni okkar og njóta þess að búa þar. Nú fyrir kosningar hrúgast inn greinar og yfirlýsingar um hvað þarf og ætti að gera í hinum ýmsu málaflokkum. Framsókn hefur forskot í slíkum leikjum, við sýnum vilja í verki og gerum það sem við segjumst ætla að gera. Framsókn hefur hrint í framkvæmd mikilli uppbyggingu. Þar má nefna að víða um land er í fyrsta sinn í áraraðir verið að byggja nýtt húsnæði í gegnum verkefni sem Ásmundur Einar Daðason ýtti úr vör. Fyrir tilstilli Lilju Alfreðsdóttur er kominn vísir að háskólanámi í Fjarðabyggð. Vegaframkvæmdir á borð við lagningu bundins slitlags á Borgarfjarðarveg eru á lokastigi og enn meira í farvatninu fyrir þrotlausa vinnu margra undir forystu Sigurðar Inga Jóhannssonar. Þetta sýnir að Framsókn er flokkur landsbyggðarinnar og stendur við stóru orðin. En til að tryggja það að við fáum örugglega að sjá áframhaldandi uppbyggingu, á borð við göng undir Fjarðarheiði og nýjan veg um Öxi, þarf að setja x við B í komandi Alingiskosningum. Framtíðin ræðst á miðjunni því þar gerst hlutirnir. Við erum stolt af okkar verkum og treystum því að kjósendur séu á sama máli. Höfundur skipar 7. sæti á lista Framsóknar í Norðausturkjördæmi og er varasveitarstjórnarfulltrúi í Múlaþingi.
Skoðun Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz skrifar
Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar