„Við erum rétt að stíga upp úr jörðinni núna,“ segir Halldór um gang framkvæmda en áætluð verklok eru seinni hluta árs 2019. „Þetta er mjög spennandi verkefni. Það teymi arkitekta sem hefur unnið að þessu verkefni leit til vel heppnaðra borgarrýma í evrópskum borgum,“ segir hann.
Það er eðlilegt þegar nýjar byggingar og hverfi rísa að um þær séu skiptar skoðanir. Það sem helst hefur verið deilt á er að útsýni til sjávar úr miðbænum verður minna, stíll bygginga sé helst til látlaus og þær séu of háar.
Aðrir benda á að byggingarnar séu klassískar, þær muni stuðla að meira mannlífi við höfnina og skýla fyrir norðanáttinni. Í Austurhöfn rís 71 íbúð. Á jarðhæðum verða verslanir, veitingastaðir og kaffihús.
Eftir stórbrunann í Kvosinni árið 1915 voru settar strangar reglur um byggingu húsa. Byggingu timburhúsa var að miklu leyti hætt á svæðinu. Við tóku hús úr steinsteypu. Fyrstu stórhuga byggingarframkvæmdir á svæðinu voru við Austurstræti 16 ári eftir brunann þar sem lengi var starfrækt Reykjavíkurapótek. Húsið var tilbúið 1918. Fleiri byggingar fylgdu á eftir.

Nú eru margar háar byggingar á þessu svæði. Nýtur nægrar birtu?
„Sólin kemur yfir Hafnartorg á reitinn þannig að göturýmið er ekki sólríkt fremur en aðrar götur, til dæmis Austurstræti. Það sem hefur reynst meiri vandi er norðanáttin, vindurinn. Með byggingunum sem nú rísa verður meira skjól.“
Er hugsað fyrir grænum svæðum?
„Það verður grænt svæði fyrir íbúa á annarri hæð í íbúðakjarnanum. Þar mun njóta góðrar birtu. Það eru annars ekki mikil tækifæri fyrir gróðurrækt en við reynum að skýla inngarðinum.
Áherslan er á mannlífið á hafnarbakkanum og á Reykjatorgi sem verður blómlegt. Þar verða veitingastaðir sem hafa tækifæri til að setja út borð þegar veður leyfir, hafnarkanturinn getur orðið mjög skemmtilegt svæði að ganga um. Sérstaklega þegar það verður komin tenging á milli bygginga og eitthvert samhengi.“

Okkur fannst húsin há og völdum að taka eina hæð ofan af okkar húsum. Að undanskildum þakbar hótelsins nyrst á reitnum. Okkur fannst það betri lausn. Það þarf að gæta vel að jafnvæginu og menn þurfa að fara varlega í uppbyggingu í miðborginni. Ég get nefnt sem dæmi uppbyggingu við Lækjargötu og inn í gömlu Reykjavík og timburhúsabyggðina þar. Þar reynir virkilega á að menn, bæði á skipulagsstigi og framkvæmdastigi, sýni næmi og skilning fyrir sögu hverfisins.
Það er mikil umferð fólks að Hörpu tónlistarhúsi. Við þekkjum langa og þjáningarfulla sögu hússins en gleðjumst núna yfir gæðum þess sem tónlistarhúss. Hörpu hefur einnig tekist að verða það kennileiti sem hún átti að verða.
Menn geta fjargviðrast yfir kostnaði. Yfir ryðblettum og viðhaldi en í þessum stóra skilningi þá er þetta óskaplega vel heppnað mannvirki fyrir Reykjavík sem styður við tónlistarlíf borgarinnar. Það verður spennandi þegar ráðstefnuhótelið kemur sem átti að vera hluti af heildarverkinu og styðja við starfsemi Hörpu. Og það verður dýrmætt að sjá mannlífið kvikna, púslið klárast og þennan hluta borgarinnar virkjast.“