Gjörningurinn að vinna að sýningunni sem heild og af tilfinningu er hvatinn að henni, að sögn Halldórs sem sjálfur kveðst hafa spurt sig í vinnuferlinu hvort sú hugmynd hefði nógu mikið gildi. „Kannski mun áhorfandinn spyrja sig eitthvað svipað líka. En ég ræð engu um það. Verkin eru eins og börnin manns, maður veit aldrei hvernig þeim verður tekið en vonar það besta.“
Sýningin Svona sirka svona er framhald sýningar sem Halldór var með í Gróttu í desember. Hún hét Útskýringar. „Þá var ég að útskýra það sem var á fletinum. Þessi sýning er í hina áttina, en ég er samt dálítið að útskýra það sem gerist þegar maður mætir í vinnu. Það er einmanalegt starf að vera myndlistarmaður, alltaf að leita að svörum þó þau séu ekki endilega við flóknum spurningum eins og um líf eftir dauðann.“

„Þó eru þetta myndverk, fyrst og fremst – samkrull af tungumálaheimspeki og persónulegum þáttum sem geta átt við hvern sem er. Þetta er sirka svona. Það er erfitt að útskýra eitthvað þegar maður vill ekki útskýra það.“