Stjórnsýsla fari að axla ábyrgð og sýna siðferði Vilhelm Jónsson skrifar 17. ágúst 2017 06:00 Engin breyting mun verða á lífskjörum þeirra sem minna mega sín fyrr en stjórnvöld temja sér hugafarsbreytingu og raunsæi. Litlu sem engu skipta pólitískar skoðanir þar sem of margir telja að aðhald og sparnaður skuli liggja annars staðar en í eigin gæluverkefnum og hugsjónum. Þúsundir hafa vart til hnífs og skeiðar eða geta búið við eðlilegar og mannsæmandi heimilisaðstæður og allt of margir eiga nánast hvergi samastað eða væntingar um betra líf vegna misskiptingar. Samfélagið lætur stjórnast af að byggja flísalagðar hallir og annað skrum og lætur sig engu varða samfélagslega ábyrgð. Milljörðum er mokað í sérhagsmunapot og gæluverkefni á sama tíma og heilbrigðiskerfið er í molum og öldruðum og fleirum er stíað í sundur vegna fjárskorts og húsnæðisvandræða. Nýgerður stjórnarsáttmáli var orðaður undir þeim formerkjum að hjálpa þeim efnaminni að eignast eða leigja íbúðir á viðráðanlegu verði, sem er gamalkunnugt stef og hjákátlegt. Á sama tíma á að fara í stærstu framkvæmd Íslandssögunnar og ráðast í byggingu á nýju þjóðarsjúkrahúsi sem er þensluhvetjandi og illa skipulagt. Stjórnvöld eru með innantóm loforð um að á næstu árum muni rísa ódýrari og minni íbúðir fyrir þá efnaminni án þess að mikið sé viðhaft til breytingar. Margt bendir til að verð á litlum íbúðum muni hækka enn frekar vegna mikillar eftirspurnar, þenslu og hversu neyðin er mikil, ekki er óvarlegt að ætla að 30 til 50 fermetra stúdíóíbúðir muni kosta yfir 35 milljónir. Meðan fasteignaverð ræðst af eftirspurn munu byggingarverktakar eðlilega ekki afsala sér þeim ábata, þó svo að búið sé að gefa væntingar um ódýrt húsnæði fyrir þá sem hafa minna milli handanna. Engu mun skipta þó svo að slegið hafi verið af ýmsum kröfum gagnvart byggingarreglugerðum til sparnaðar, markaðsvirðið mun verða ofan á. Síðustu 38 ár er búið að vera viðvarandi ójafnvægi á byggingamarkaðinum þar sem skuldir og fasteignaverð sveiflast upp og niður með tilheyrandi gjaldþrotum og eignaupptöku. Engan veginn getur talist eðlilegt að það sé nánast eins og rússnesk rúlletta fyrir þá efnaminni að kaupa sér húsnæði. Skuldugur almenningur var settur á guð og gaddinn til að bankar ásamt lána- og vogunarsjóðum gætu hámarkað arðsemi sína í boði stjórnvalda. Stjórnvöld þurfa að fara að átta sig á að þeim ber að vera ábyrg og skapa stöðugleika ásamt vitrænu vaxta- og viðskiptaumhverfi. Uppsafnaður vandi þeirra sem vantar húsnæði á viðráðanlegu verði verður ekki leystur öðruvísi en ríki, borg og sveitarfélög komi að með festu og skilmerkilegum hætti ásamt lífeyrissjóðum og verkalýðsfélögum. Það þarf að beita sértækum og beittum aðgerðum til að uppræta húsnæðisvanda, núverandi ástand mun aðeins ýta enn frekar undir öryrkjavæðingu og upplausn ásamt því að verða samfélaginu sífellt dýrara. Eðlilegast er að leita út fyrir landsteinana og fá byggingarverktaka og annað vinnuafl vegna þenslu til að reisa einföld og ódýr hús með verulegum kvöðum, t.d. tekjutengt sem félagslegt húsnæði og ekki framseljanlegt, til að fyrirbyggja brask. Það hlýtur að vera komið nóg af innantómu hjali og úrræðaleysi. Ef það er hægt að byggja húsnæði á landsbyggðinni með allt að helmingi minni kostnaði en á höfuðborgarsvæðinu, þá ætti að vera hægt að gera enn betur með framangreindum hætti. Einnig þarf að stöðva 15 til 20 milljóna lóða- og arkitektakostnað. Það er neyðarástand hjá þúsundum manna og kominn tími til að láta verkin tala með markvissum hætti. Stjórnvöld rangtúlka skuldir heimilanna sem eru síst minni núna væri horft framhjá fasteignaverði sem hefur skrúfast upp ótæpilega. Þúsundir eiga lítið sem ekkert í húsnæði sínu, ekki síst þeir sem hafa keypt á uppsprengdu verði í örvæntingu sinni og fjármagnað jafnvel útborgun með óhagstæðum lánum. Verulegar líkur eru á að margir gangi aftur í gegnum sömu holskefluna (2007) og missi húsnæðið þegar fer að hrikta í vegna óstöðugs gjaldmiðils og aðrar efnahagsþrengingar steðja að. Landsbanki Íslands er búinn að vera í fararbroddi sem eitt stærsta ræningjabæli landsins í boði stjórnvalda, tugþúsundir heimila hafa fengið að gjalda með eignaupptöku og öðrum hörmungum og væntanlega verður engin breyting þar á. Engu virðist skipta þótt bankinn sé orðinn ríkisbanki. Í flestum siðmenntuðum ríkjum leggja bankastofnanir sig fram um að vinna með viðskiptavinum sínum þegar erfiðleikar steðja að en því er þveröfugt farið í íslenskri bankasýslu. Ótíndir þjófar og önnur hryðjuverkaógn mun steðja að landsmönnum meðan óhindruð sjálftaka úr sameiginlegum fjárhirslum ríkissjóðs og ríkisbanka fær að viðgangast í boði veruleikafirrtra stjórnvalda. Stjórnmálaflokkum má helst líkja við glæpaklíkur og mafíur sem svífast einskis til að hygla sér og sínum á kostnað skattborgara. Alltof margir gera sér ekki grein fyrir hversu landið var djúpt sokkið í skuldafen þar sem óraunhæf uppbygging fékk og fær að viðgangast af óábyrgum stjórnvöldum og er síðan kölluð góðæri. Meðan stjórnvöld ríghalda í handónýta mynt munu þúsundir eiga eftir að missa heimili sín og lífshamingju vegna óstöðugrar krónu ásamt því að margir fara óvarlega. Þúsundir milljarða hafa verið afskrifaðar og ekki sjálfgefið að svo verði aftur, ferðamaðurinn mun tæplega láta ræna sig um aldur og ævi til að rétta af ríkissjóð. Stjórnvöld ættu að íhuga að verði haldið áfram á sömu braut verða bankarnir lítils virði og lítið þangað að sækja til að borga ríkishalla og rányrkju. Eigi að afstýra stórfelldum landflótta er helsta von Íslendinga að landsmenn vakni og fari að axla ábyrgð. Stjórnvöld verða að fara að gera sér grein fyrir hvaða glæp þau eru að fremja gagnvart þúsundum fjölskyldna sem eru í upplausn og allar vonir brostnar, til að hægt sé að skapa sér og sínum heimili. Allt of mörgum eru fyrirmunað að sjá misskiptingu og eigin græðgi, stjórnmálamenn eru þar í fararbroddi enda hugsjónir litlar nema þá helst þegar endurnýja skal umboð til að viðhalda nýjum kosningaloforðum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Skoðun Vilhelm Jónsson Mest lesið Er þetta alvöru? Bjarni Karlsson Skoðun Skilaboð hátíðarinnar Skúli S. Ólafsson Skoðun Opið bréf til valkyrjanna þriggja Björn Sævar Einarsson Skoðun „Forðastu múslímana,“ sögðu öfgahægrimenn mér Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Halldór 22.12.2024 Halldór Baldursson Halldór Gott knatthús veldur deilum Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun Nýr kafli í sögu ESB Michael Mann Skoðun Aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins Jón Frímann Jónsson Skoðun Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir Skoðun Gagnaver auka hagkvæmni í fjarskiptum Íslands við umheiminn Þorvarður Sveinsson Skoðun Skoðun Skoðun Skilaboð hátíðarinnar Skúli S. Ólafsson skrifar Skoðun Er þetta alvöru? Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Raforkunotkun gagnavera minnkað mikið Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Gott knatthús veldur deilum Stefán Már Gunnlaugsson skrifar Skoðun Göngum fyrir friði Guttormur Þorsteinsson skrifar Skoðun Skammtatölvur: Framtíð tölvunarfræði og bylting í útreikningum Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hamingjan sem leiðarljós menntakerfisins Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Gagnaver auka hagkvæmni í fjarskiptum Íslands við umheiminn Þorvarður Sveinsson skrifar Skoðun Aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun „Forðastu múslímana,“ sögðu öfgahægrimenn mér Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun 2027 væri hálfkák Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Hvað eru jólin fyrir þér? Hugrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Landið helga? Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Að sinna orkuþörf almennings Kristín Linda Árnadóttir skrifar Skoðun Tímamót Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Menntun fyrir Hans Vögg Þuríður Magnúsína Björnsdóttir skrifar Skoðun Þegar Samtök verslunar og þjónustu vita betur Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Dans verkalýðsleiðtoga í kringum gullkálfinn Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Jól í sól versus jóla í dimmu Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi samgöngusáttmála fyrir Vestfirði Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Unnar Hermannsson,Halldór Halldórsson skrifar Skoðun Opið bréf til valkyrjanna þriggja Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Kæri Grímur Grímsson – sakamaður gengur laus? Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Er janúar leiðinlegasti mánuður ársins? Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Svar við hótunum Eflingar Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Er aukin fræðsla um kólesteról og mettaða fitu virkilega upplýsingaóreiða? Sigurður Örn Ragnarsson skrifar Skoðun Manni verður kalt ef maður pissar í skóinn sinn Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Skautun eða tvíhyggja? Þóra Pétursdóttir skrifar Skoðun Egóið er í hégómanum Skúli S. Ólafsson skrifar Skoðun Dæmalaus málflutningur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Engin breyting mun verða á lífskjörum þeirra sem minna mega sín fyrr en stjórnvöld temja sér hugafarsbreytingu og raunsæi. Litlu sem engu skipta pólitískar skoðanir þar sem of margir telja að aðhald og sparnaður skuli liggja annars staðar en í eigin gæluverkefnum og hugsjónum. Þúsundir hafa vart til hnífs og skeiðar eða geta búið við eðlilegar og mannsæmandi heimilisaðstæður og allt of margir eiga nánast hvergi samastað eða væntingar um betra líf vegna misskiptingar. Samfélagið lætur stjórnast af að byggja flísalagðar hallir og annað skrum og lætur sig engu varða samfélagslega ábyrgð. Milljörðum er mokað í sérhagsmunapot og gæluverkefni á sama tíma og heilbrigðiskerfið er í molum og öldruðum og fleirum er stíað í sundur vegna fjárskorts og húsnæðisvandræða. Nýgerður stjórnarsáttmáli var orðaður undir þeim formerkjum að hjálpa þeim efnaminni að eignast eða leigja íbúðir á viðráðanlegu verði, sem er gamalkunnugt stef og hjákátlegt. Á sama tíma á að fara í stærstu framkvæmd Íslandssögunnar og ráðast í byggingu á nýju þjóðarsjúkrahúsi sem er þensluhvetjandi og illa skipulagt. Stjórnvöld eru með innantóm loforð um að á næstu árum muni rísa ódýrari og minni íbúðir fyrir þá efnaminni án þess að mikið sé viðhaft til breytingar. Margt bendir til að verð á litlum íbúðum muni hækka enn frekar vegna mikillar eftirspurnar, þenslu og hversu neyðin er mikil, ekki er óvarlegt að ætla að 30 til 50 fermetra stúdíóíbúðir muni kosta yfir 35 milljónir. Meðan fasteignaverð ræðst af eftirspurn munu byggingarverktakar eðlilega ekki afsala sér þeim ábata, þó svo að búið sé að gefa væntingar um ódýrt húsnæði fyrir þá sem hafa minna milli handanna. Engu mun skipta þó svo að slegið hafi verið af ýmsum kröfum gagnvart byggingarreglugerðum til sparnaðar, markaðsvirðið mun verða ofan á. Síðustu 38 ár er búið að vera viðvarandi ójafnvægi á byggingamarkaðinum þar sem skuldir og fasteignaverð sveiflast upp og niður með tilheyrandi gjaldþrotum og eignaupptöku. Engan veginn getur talist eðlilegt að það sé nánast eins og rússnesk rúlletta fyrir þá efnaminni að kaupa sér húsnæði. Skuldugur almenningur var settur á guð og gaddinn til að bankar ásamt lána- og vogunarsjóðum gætu hámarkað arðsemi sína í boði stjórnvalda. Stjórnvöld þurfa að fara að átta sig á að þeim ber að vera ábyrg og skapa stöðugleika ásamt vitrænu vaxta- og viðskiptaumhverfi. Uppsafnaður vandi þeirra sem vantar húsnæði á viðráðanlegu verði verður ekki leystur öðruvísi en ríki, borg og sveitarfélög komi að með festu og skilmerkilegum hætti ásamt lífeyrissjóðum og verkalýðsfélögum. Það þarf að beita sértækum og beittum aðgerðum til að uppræta húsnæðisvanda, núverandi ástand mun aðeins ýta enn frekar undir öryrkjavæðingu og upplausn ásamt því að verða samfélaginu sífellt dýrara. Eðlilegast er að leita út fyrir landsteinana og fá byggingarverktaka og annað vinnuafl vegna þenslu til að reisa einföld og ódýr hús með verulegum kvöðum, t.d. tekjutengt sem félagslegt húsnæði og ekki framseljanlegt, til að fyrirbyggja brask. Það hlýtur að vera komið nóg af innantómu hjali og úrræðaleysi. Ef það er hægt að byggja húsnæði á landsbyggðinni með allt að helmingi minni kostnaði en á höfuðborgarsvæðinu, þá ætti að vera hægt að gera enn betur með framangreindum hætti. Einnig þarf að stöðva 15 til 20 milljóna lóða- og arkitektakostnað. Það er neyðarástand hjá þúsundum manna og kominn tími til að láta verkin tala með markvissum hætti. Stjórnvöld rangtúlka skuldir heimilanna sem eru síst minni núna væri horft framhjá fasteignaverði sem hefur skrúfast upp ótæpilega. Þúsundir eiga lítið sem ekkert í húsnæði sínu, ekki síst þeir sem hafa keypt á uppsprengdu verði í örvæntingu sinni og fjármagnað jafnvel útborgun með óhagstæðum lánum. Verulegar líkur eru á að margir gangi aftur í gegnum sömu holskefluna (2007) og missi húsnæðið þegar fer að hrikta í vegna óstöðugs gjaldmiðils og aðrar efnahagsþrengingar steðja að. Landsbanki Íslands er búinn að vera í fararbroddi sem eitt stærsta ræningjabæli landsins í boði stjórnvalda, tugþúsundir heimila hafa fengið að gjalda með eignaupptöku og öðrum hörmungum og væntanlega verður engin breyting þar á. Engu virðist skipta þótt bankinn sé orðinn ríkisbanki. Í flestum siðmenntuðum ríkjum leggja bankastofnanir sig fram um að vinna með viðskiptavinum sínum þegar erfiðleikar steðja að en því er þveröfugt farið í íslenskri bankasýslu. Ótíndir þjófar og önnur hryðjuverkaógn mun steðja að landsmönnum meðan óhindruð sjálftaka úr sameiginlegum fjárhirslum ríkissjóðs og ríkisbanka fær að viðgangast í boði veruleikafirrtra stjórnvalda. Stjórnmálaflokkum má helst líkja við glæpaklíkur og mafíur sem svífast einskis til að hygla sér og sínum á kostnað skattborgara. Alltof margir gera sér ekki grein fyrir hversu landið var djúpt sokkið í skuldafen þar sem óraunhæf uppbygging fékk og fær að viðgangast af óábyrgum stjórnvöldum og er síðan kölluð góðæri. Meðan stjórnvöld ríghalda í handónýta mynt munu þúsundir eiga eftir að missa heimili sín og lífshamingju vegna óstöðugrar krónu ásamt því að margir fara óvarlega. Þúsundir milljarða hafa verið afskrifaðar og ekki sjálfgefið að svo verði aftur, ferðamaðurinn mun tæplega láta ræna sig um aldur og ævi til að rétta af ríkissjóð. Stjórnvöld ættu að íhuga að verði haldið áfram á sömu braut verða bankarnir lítils virði og lítið þangað að sækja til að borga ríkishalla og rányrkju. Eigi að afstýra stórfelldum landflótta er helsta von Íslendinga að landsmenn vakni og fari að axla ábyrgð. Stjórnvöld verða að fara að gera sér grein fyrir hvaða glæp þau eru að fremja gagnvart þúsundum fjölskyldna sem eru í upplausn og allar vonir brostnar, til að hægt sé að skapa sér og sínum heimili. Allt of mörgum eru fyrirmunað að sjá misskiptingu og eigin græðgi, stjórnmálamenn eru þar í fararbroddi enda hugsjónir litlar nema þá helst þegar endurnýja skal umboð til að viðhalda nýjum kosningaloforðum.
Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Mikilvægi samgöngusáttmála fyrir Vestfirði Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Unnar Hermannsson,Halldór Halldórsson skrifar
Skoðun Er aukin fræðsla um kólesteról og mettaða fitu virkilega upplýsingaóreiða? Sigurður Örn Ragnarsson skrifar
Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir Skoðun