„Mennirnir drukku saman í stórum hópum. Það var mikill hávaði og við heyrðum í sírenuhljóðum nær allt kvöldið en sáum þrátt fyrir það mjög fáa lögreglumenn.“
Hún segist í samtali við Vísi hafa tekið eftir að það hafi alls ekki verið fjölskylduvæn stemning í miðborginni og nær engir að ganga um með börnin sín. „Þetta voru aðallega ölvaðir karlmenn sem skutu flugeldum í átt að fólki. Ég sá einnig menn skjóta flugeldum að dómkirkju borgarinnar.“
Versnaði þegar á leið kvöldið
Árásirnar, sem áttu sér fyrst og fremst stað fyrir utan aðallestarstöð Kölnarborgar, hafa þær vakið mikinn óhug í Þýskalandi og víðar. Lögregla segir að karlmenn af arabískum og norður-afrískum uppruna hafi þar áreitt konur kynferðislega og rænt. Þá segir að að minnsta kosti tveimur konum hafi verið nauðgað.
„Ég sá þessa dæmigerðu áfengishegðun eiga sér stað. Til að byrja með fannst mér þetta ekki svo óhugnanlegt þar sem maður er vanur svona hegðun í miðbæ Reykjavíkur. Klukkan var heldur ekki orðin svo margt þegar við vorum þarna á ferli, en ástandið versnaði svo þegar leið á kvöldið,“ segir Heiðrún.
Hún segir að þó að hátt í hundrað konur hafi tilkynnt um árásir til lögreglu þá trúi hún að árásirnar hafi í raun verið mun fleiri. „Stór hluti þeirra kvenna sem verða fyrir árás, koma kannski aldrei til með að tilkynna það eða leggja fram kæru.“

Heiðrún segist hafa rætt árásirnar við múslimska vinkonu sína og hún hafi sagt henni að samkvæmt menningu Tyrkja og annarra múslimaríkja sé gamlársdagur ekki opinber hátíðardagur og að það tíðkist ekki að konur fari út og skemmti sér.
„Ég bý sjálf í hverfi þar sem fólk af mörgum ólíkum þjóðernum búa og mér hefur aldrei fundist ég finna fyrir óöryggi. Þetta er ekki fólk sem ógnar mér í daglegu lífi, en þetta kvöld voru mennirnir of drukknir, með læti, skjótandi flugeldum á fólkið. Það virtust ekki vera neinar reglur.“
Hún segist ekki hafa séð marga lögreglumenn á ferli þetta kvöld, en að vanalega sjái hún til að mynda vopnaða lögreglumenn fyrir utan bakarí á hádegi á þriðjudegi. „Ég sá heldur ekki eina einustu konu við aðallestarstöðina þegar við komum þangað. Ég hugsaði því hvar þær væru, sem og vopnuðu lögreglumennirnir sem eiga að vera hérna. Það virtist ekki hafa verið nein stjórn á mannfjöldanum. Það voru þarna drukknir menn, syngjandi á erlendum tungumálum. Það var augljóst að þetta voru menn sem voru ekki Þjóðverjar.“
Gengu á glerbrotum allt kvöldið
Sjálf segist Heiðrún ekki hafa orðið fyrir miklu áreiti þetta kvöld. „Ég varð fyrir svokölluðu „cat-calling“ en við fórum frekar snemma heim. Ég hugsaði með mér að þetta myndi einungis versna. Við gengum á glerbrotum allt kvöldið og mér fannst óþægilegt að vera innan um fólk sem gæti allt eins tekið upp á að skjóta flugeldum á mann.“
Hún segist sjálf vera innan um Þjóðverja alla daga og að þetta mál hafi í raun ekki verið mikið rætt. „Lífið gekk bara sinn vanagang eftir áramótin en ég varð þó ekki hissa þegar ég las um árásirnar í fjölmiðlum. Þetta rataði samt þangað frekar seint. Fólk áttaði sig ekki á umfangi þessa fyrr en eftir einhverja daga. Mér fannst undarlegt að þetta hafi ekki ratað í fjölmiðla strax á nýársdag.“