Kunnugleg sveitasælusál Björn Teitsson skrifar 1. desember 2015 08:30 Júníus Meyvant EP Record Records Það er eitthvað kunnuglegt við Júníus Meyvant, Eyjapeyja á þrítugsaldri sem hefur fengið talsverða spilun á ljósvakamiðlum á undanförnu ári. Því er að þakka frambærilegum slagara, „Color Decay“, sem hefur yljað Íslendingum um hjartarætur síðan kuldasumarið mikla 2014. Tónlist Júníusar myndi vafalaust flokkast til svokallaðrar „freak-folk,“ tónlistarstefnu sem má segja að sameini sálar-, þjóðlaga-og sveitatónlist í hippagallanum með dassi af töfrum í formi faglegra strengja-og blásturshljóðfæraútsetninga. Stefnan, sem ruddi sér rúms í Bandaríkjunum á 7. áratug síðustu aldar en líklega fullkomnuð í byrjun þess áttunda í Stóra-Bretlandi, hefur sprungið út með miklum hvelli á síðasta áratug. Í fyrstu læddist hún hægt með sveitum eins og Grizzly Bear eða Fleet Foxes en nú virðist ómögulegt að fara í svo mikið sem Bónus eða sjá stiklu úr væntanlegri kvikmynd án þess að undir hljómi tónlist úr þessum ranni. Það er líklega það sem er svo kunnuglegt. Á þessu ári kom út stuttskífan EP (fyndið) sem inniheldur fjögur lög en þar á meðal er áðurnefndur slagari. Platan hefst á laginu „Hailslide“, sem er í sálarlegri kantinum. Strengjaútsetningin í laginu er alveg á Curtis Mayfield-leveli og lúðrarnir negla algerlega „stækkun“ lagsins í virkilega hlýrri og skemmtilegri melódíu. Langbesta lagið af þeim fjórum. „Color Decay“ fylgir í kjölfarið en vinsældir þess eru auðskildar. Fínar raddanir, strengir rúmlega í lagi og meira að segja sing-along kafli. Síðari lögin tvö, „Glold Laces“ og „Signals“, eru í rólegri kantinum, vel unnin en blæbrigðaminni en upphafssmellirnir tveir. EP er, eins og áður segir, stuttskífa og því erfitt að dæma hana sem einhvers konar „listræna heild,“ en það verður líklega þróunin með flesta popptónlist héðan í frá. Í öllu falli er hér á ferðinni efnilegur tónlistarmaður. Júníus er ekki að finna upp hjólið enda engin þörf á því. Miðað við þessa byrjun hefur hann fundið fjölina sína, sem hann má gjarnan halda áfram að hefla og slípa til.Niðurstaða: Grípandi lög. Þægileg áhlustunar og laus við alla stæla. Virkilega frambærileg byrjun hjá efnilegum tónlistarmanni. Menning Tónlist Mest lesið Jólagjafir íslenskra vinnustaða Lífið Bestu, stærstu, slökustu og verstu myndir ársins 2024 Lífið Brúðkaup ársins 2024 Lífið Jólahaldið allt í rugl þegar frumsýning er annan í jólum Menning Lést eftir að hafa fallið úr bíl á ferð Lífið Besta jólagjöfin að sjá bata foreldranna Lífið Króli trúlofaður Lífið Landaði hlutverki í íslensku Hallmark-myndinni á hálftíma Bíó og sjónvarp „Í stórgróða“ að eyða jólunum á Tene Lífið Dagbók móður: „Það var eins og þeir sæju eitthvað sem ég sá ekki” Áskorun Fleiri fréttir Brostnar væntingar á Frostrósum Jólakötturinn hvæsti á tónleikagesti Bríet olli vonbrigðum Helgi Björns tryllti lýðinn á 40 ára afmæli Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Sjá meira
Júníus Meyvant EP Record Records Það er eitthvað kunnuglegt við Júníus Meyvant, Eyjapeyja á þrítugsaldri sem hefur fengið talsverða spilun á ljósvakamiðlum á undanförnu ári. Því er að þakka frambærilegum slagara, „Color Decay“, sem hefur yljað Íslendingum um hjartarætur síðan kuldasumarið mikla 2014. Tónlist Júníusar myndi vafalaust flokkast til svokallaðrar „freak-folk,“ tónlistarstefnu sem má segja að sameini sálar-, þjóðlaga-og sveitatónlist í hippagallanum með dassi af töfrum í formi faglegra strengja-og blásturshljóðfæraútsetninga. Stefnan, sem ruddi sér rúms í Bandaríkjunum á 7. áratug síðustu aldar en líklega fullkomnuð í byrjun þess áttunda í Stóra-Bretlandi, hefur sprungið út með miklum hvelli á síðasta áratug. Í fyrstu læddist hún hægt með sveitum eins og Grizzly Bear eða Fleet Foxes en nú virðist ómögulegt að fara í svo mikið sem Bónus eða sjá stiklu úr væntanlegri kvikmynd án þess að undir hljómi tónlist úr þessum ranni. Það er líklega það sem er svo kunnuglegt. Á þessu ári kom út stuttskífan EP (fyndið) sem inniheldur fjögur lög en þar á meðal er áðurnefndur slagari. Platan hefst á laginu „Hailslide“, sem er í sálarlegri kantinum. Strengjaútsetningin í laginu er alveg á Curtis Mayfield-leveli og lúðrarnir negla algerlega „stækkun“ lagsins í virkilega hlýrri og skemmtilegri melódíu. Langbesta lagið af þeim fjórum. „Color Decay“ fylgir í kjölfarið en vinsældir þess eru auðskildar. Fínar raddanir, strengir rúmlega í lagi og meira að segja sing-along kafli. Síðari lögin tvö, „Glold Laces“ og „Signals“, eru í rólegri kantinum, vel unnin en blæbrigðaminni en upphafssmellirnir tveir. EP er, eins og áður segir, stuttskífa og því erfitt að dæma hana sem einhvers konar „listræna heild,“ en það verður líklega þróunin með flesta popptónlist héðan í frá. Í öllu falli er hér á ferðinni efnilegur tónlistarmaður. Júníus er ekki að finna upp hjólið enda engin þörf á því. Miðað við þessa byrjun hefur hann fundið fjölina sína, sem hann má gjarnan halda áfram að hefla og slípa til.Niðurstaða: Grípandi lög. Þægileg áhlustunar og laus við alla stæla. Virkilega frambærileg byrjun hjá efnilegum tónlistarmanni.
Menning Tónlist Mest lesið Jólagjafir íslenskra vinnustaða Lífið Bestu, stærstu, slökustu og verstu myndir ársins 2024 Lífið Brúðkaup ársins 2024 Lífið Jólahaldið allt í rugl þegar frumsýning er annan í jólum Menning Lést eftir að hafa fallið úr bíl á ferð Lífið Besta jólagjöfin að sjá bata foreldranna Lífið Króli trúlofaður Lífið Landaði hlutverki í íslensku Hallmark-myndinni á hálftíma Bíó og sjónvarp „Í stórgróða“ að eyða jólunum á Tene Lífið Dagbók móður: „Það var eins og þeir sæju eitthvað sem ég sá ekki” Áskorun Fleiri fréttir Brostnar væntingar á Frostrósum Jólakötturinn hvæsti á tónleikagesti Bríet olli vonbrigðum Helgi Björns tryllti lýðinn á 40 ára afmæli Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Sjá meira