Dinnertónlist sem átti ekki við Jónas Sen skrifar 19. október 2015 11:30 Jón Sigurðsson píanóleikari. Tónlist Jón Sigurðsson lék verk eftir Skrjabín í Norræna húsinu miðvikudaginn 14. október. Það var hálfpartinn undarlegt að fólk hafi ekki verið að gæða sér á veitingum í tónleikasalnum í Norræna húsinu á miðvikudagskvöldið. Þarna voru tónleikar og á dagskránni var eingöngu músík eftir rússneska tónskáldið Alexander Skrjabín (1872-1915). Megnið af verkum hans er þrungið ástríðum, í þeim eru átök, stundum ofsafengin. En Jón Sigurðsson, sem lék á píanó, bar þau yfirleitt ekki fram þannig. Hann spilaði Skrjabín eins og dinnertónlist. Vissulega voru á efnisskránni fínlegar tónsmíðar, stuttar og draumkenndar. En í slíku tilfelli þarf líka að móta laglínurnar og öll blæbrigðin. Túlkunin þarf að koma skáldskapnum til skila, sama hversu lágstemmdur hann er. Fjórar prelúdíur op. 22 í byrjun voru stefnulausar, og fyrir bragðið var eins og þær kæmu manni ekki við. Það var ekki heldur neinn léttleiki í dansinum, masúrkanum op. 25 nr. 5. Smáverk op. 31 og 32 voru pínlega flatneskjuleg. Svipaða sögu er að segja um aðrar stuttar tónsmíðar á efnisskránni. Jafnvel um Vers la flamme, Til móts við logann, sem endar á ærandi sprengingu. Sprengingin hjá Jóni var meira í ætt við litla knallettu. Tvær sónötur, nr. 2 og 5 voru sömuleiðis ekki ásættanlegar. Rólegir kaflar voru loðnir og litlausir. Kraftmeiri, hraðari hlutar voru morandi í hnökrum. Jón er þó ekki slæmur píanóleikari. Hann hefur tækni og ber sig vel við píanóið. Það sem helst virtist há honum á tónleikunum var taugaóstyrkur. Feilnótur voru óteljandi. Hann var sífellt að ruglast og fara út af, byrja upp á nýtt, o.s.frv. Enda lék hann allt utanað, sem ég held að hafi verið mistök. Að halda heila einleikstónleika og leika dagskrána utanbókar er þrekvirki. Það er aðeins á færi listamanns sem er rútíneraður í að koma fram, heldur hundrað tónleika á ári eða svo. Nei, Jón hefði átt að hafa nótnabók fyrir framan sig. Skrjabín átti betra skilið.Niðurstaða: Afar slæmir tónleikar sem einkenndust af feilnótum, minnisgloppum og ómótaðri túlkun. Menning Tónlistargagnrýni Mest lesið Þakka aðdáendum fyrir að hafa fjármagnað nýja húsið Lífið „Ég er búin að fæða þrjú börn en þetta er versta sem ég hef upplifað“ Lífið Ætlaði aldrei að enda í herskóla í Bandaríkjunum Lífið Verðmiðinn hækkar á höll Antons Lífið Margbraut á sér ökklann á Snæfellsjökli Lífið Segist hafa gert merka uppgötvun nú þegar hann „nálgast endalok lífs“ síns Lífið „Ye mátti þola versnandi andlega heilsu vegna gjörða þinna“ Lífið Batinn á vefjagigt kom úr óvæntri átt Lífið samstarf Með höfuðið rétt skrúfað á og gleyma aldrei hjálminum Lífið „Þetta er lúmskt skrímsli“ Lífið Fleiri fréttir Bryan Adams breytti Eldborg í grátkór íslenskra karla Þetta er ástæðan fyrir því að þú átt aldrei að bjóða óperusöngvara í matarboð Spegill, spegill, herm þú mér, hve léleg endurgerðin er Rislítil ástarsaga Sjá meira
Tónlist Jón Sigurðsson lék verk eftir Skrjabín í Norræna húsinu miðvikudaginn 14. október. Það var hálfpartinn undarlegt að fólk hafi ekki verið að gæða sér á veitingum í tónleikasalnum í Norræna húsinu á miðvikudagskvöldið. Þarna voru tónleikar og á dagskránni var eingöngu músík eftir rússneska tónskáldið Alexander Skrjabín (1872-1915). Megnið af verkum hans er þrungið ástríðum, í þeim eru átök, stundum ofsafengin. En Jón Sigurðsson, sem lék á píanó, bar þau yfirleitt ekki fram þannig. Hann spilaði Skrjabín eins og dinnertónlist. Vissulega voru á efnisskránni fínlegar tónsmíðar, stuttar og draumkenndar. En í slíku tilfelli þarf líka að móta laglínurnar og öll blæbrigðin. Túlkunin þarf að koma skáldskapnum til skila, sama hversu lágstemmdur hann er. Fjórar prelúdíur op. 22 í byrjun voru stefnulausar, og fyrir bragðið var eins og þær kæmu manni ekki við. Það var ekki heldur neinn léttleiki í dansinum, masúrkanum op. 25 nr. 5. Smáverk op. 31 og 32 voru pínlega flatneskjuleg. Svipaða sögu er að segja um aðrar stuttar tónsmíðar á efnisskránni. Jafnvel um Vers la flamme, Til móts við logann, sem endar á ærandi sprengingu. Sprengingin hjá Jóni var meira í ætt við litla knallettu. Tvær sónötur, nr. 2 og 5 voru sömuleiðis ekki ásættanlegar. Rólegir kaflar voru loðnir og litlausir. Kraftmeiri, hraðari hlutar voru morandi í hnökrum. Jón er þó ekki slæmur píanóleikari. Hann hefur tækni og ber sig vel við píanóið. Það sem helst virtist há honum á tónleikunum var taugaóstyrkur. Feilnótur voru óteljandi. Hann var sífellt að ruglast og fara út af, byrja upp á nýtt, o.s.frv. Enda lék hann allt utanað, sem ég held að hafi verið mistök. Að halda heila einleikstónleika og leika dagskrána utanbókar er þrekvirki. Það er aðeins á færi listamanns sem er rútíneraður í að koma fram, heldur hundrað tónleika á ári eða svo. Nei, Jón hefði átt að hafa nótnabók fyrir framan sig. Skrjabín átti betra skilið.Niðurstaða: Afar slæmir tónleikar sem einkenndust af feilnótum, minnisgloppum og ómótaðri túlkun.
Menning Tónlistargagnrýni Mest lesið Þakka aðdáendum fyrir að hafa fjármagnað nýja húsið Lífið „Ég er búin að fæða þrjú börn en þetta er versta sem ég hef upplifað“ Lífið Ætlaði aldrei að enda í herskóla í Bandaríkjunum Lífið Verðmiðinn hækkar á höll Antons Lífið Margbraut á sér ökklann á Snæfellsjökli Lífið Segist hafa gert merka uppgötvun nú þegar hann „nálgast endalok lífs“ síns Lífið „Ye mátti þola versnandi andlega heilsu vegna gjörða þinna“ Lífið Batinn á vefjagigt kom úr óvæntri átt Lífið samstarf Með höfuðið rétt skrúfað á og gleyma aldrei hjálminum Lífið „Þetta er lúmskt skrímsli“ Lífið Fleiri fréttir Bryan Adams breytti Eldborg í grátkór íslenskra karla Þetta er ástæðan fyrir því að þú átt aldrei að bjóða óperusöngvara í matarboð Spegill, spegill, herm þú mér, hve léleg endurgerðin er Rislítil ástarsaga Sjá meira