Krefjumst frelsis, réttlætis og friðar fyrir Palestínu Þórunn Ólafsdóttir skrifar 28. nóvember 2014 19:37 Án vonarinnar væri Palestína ekki lengur til, sagði palestínskur vinur minn við mig á dögunum og ég held að hann hafi rétt fyrir sér. 29. nóvember er alþjóðlegur dagur samstöðu með palestínsku þjóðinni og fyrir ári síðan samþykkti allsherjarþing Sameinuðu þjóðanna ályktun þess efnis að árið 2014 skyldi tileinkað málsstaðnum. Sjö ríki greiddu atkvæði gegn tillögunni; Bandaríkin, Ísrael, Kanada, Ástralía, Marshall eyjar, Palau og Míkrónesía. 56 ríki sátu hjá við atkvæðagreiðsluna. Ályktunin glæddi eflaust von í hjarta margra. Þó svo að palestínska þjóðin hafi verið rænd ýmsu frá því að hernám Ísraela hófst árið 1948, þá hefur mörgum þrátt fyrir allt tekist að halda í vonina um að komandi kynslóðir geti notið þess að draga andann í frjálsri Palestínu.Blóði drifið árÁr samstöðunnar er senn á enda og ef við lítum yfir farin veg má sjá blóði drifna slóð Ísraelshers um land allt. Á þriðja þúsund manns hafa verið myrtir af ísraelska hernum á þessu hörmungaári í landinu, þar af langflestir í fjöldamorðunum á Gaza í sumar. Á tímum samfélags- og netmiðla gat heimurinn fylgst með fjöldamorðunum í beinni. Í fimmtíu og einn dag rigndi sprengjum nánast viðstöðulaust yfir Gaza á meðan heimurinn horfði á. Kvöld eftir kvöld varaði Bogi Ágústsson viðkvæmar sálir við myndum af raunveruleikanum. Því er ekki að neita að myndirnar sem Bogi og varaði okkur svo samviskulega við hvert sumarkvöldið á fætur öðru hreyfðu við fólki og vöktu hörð viðbrögð. Já, heimurinn grét með Gaza og marseraði um stræti og torg í mótmælaskyni. Samstaðan var sýnileg og sterk, nánast áþreifanleg. Alveg þar til sprengjunum hætti að rigna. Þá tók þögnin við. Martröðinni var nefnilega langt því frá lokið daginn sem fréttastofan hætti að vara okkur við myndbirtingum af sundursprengdum líkömum í kvöldfréttatíma sjónvarpsins. Ísraelsher eirði engu. Sjúkrahús, skólar og heimili eru rústir einar og vetur konungur hefur nú hafið innreið sína í herkvína á Gaza. Á ári samstöðunnar með Palestínu heldur Ísraelsher 1,8 milljón manns föngnum á vígvellinum, þar sem fórnarlömb hans eru án húsaskjóls, matar og öryggis.Versnandi ástand í allri PalestínuÞótt ástandið sé allra verst á Gaza, þá finnst í raun enginn griðastaður í Palestínu. Á Vesturbakkanum vaxa landtökubyggðirnar dag frá degi, fólk verður daglega fyrir ofbeldi af hálfu ísraelska hersins og landtökufólks, heimili eru lögð í rúst, börn jafnt sem fullorðnir eru fangelsuð án dóms og laga og allri mótspyrnu gegn hernáminu er mætt af vopnuðum hermönnum. Ástandið í Austur-Jerúsalem fer versnandi dag frá degi, nýlega tilkynnti Ísraelsstjórn að byggja ætti þúsund nýjar íbúðir fyrir landtökufólk í palestínska hluta borgarinnar, og íbúum Vesturbakkans er meinaður aðgangur að Jerúsalem. Hér í Hebron er ég í hópi alþjóðlegra sjálfboðaliða sem sitja daglega vaktir við landamærastöðvar sem hundruð palestínsk börn neyðast til að ganga í gegnum á leið sinni til og frá skóla. Börnin eiga það til að kasta steinum að vopnuðum hermönnunum og slíku er nær undantekningalaust svarað af hörku. Flestir skóladagar hefjast því og enda á táragasregni, hljóðsprengjum og oft og tíðum gúmmíhúðuðum stálkúlum. Vera alþjóðlegra sjálfboðaliða á staðnum mun þó seint koma í veg fyrir að ísraelskir hermenn skjóti á palestínsk skólabörn. Okkar hlutverk er að skrásetja þessa daglegu atburði og vona að einhvern daginn muni þeir ná eyrum og augum alþjóðasamfélagsins. Sú bið er orðin löng og ár samstöðunnar virðist ekki ætla að breyta neinu þar um. Ég ætla ekki að reyna að lýsa tilfinningunni sem fylgir því að horfa upp á sex ára gömul skólabörn með alltof stóru Spiderman-skólatöskurnar sínar á bakinu hlaupandi á flótta undan táragasskýi. Ringulreiðina sem skapast þegar þessi litlu stýri reyna að forða sér undan illsku heimsins. Örvæntinguna sem fylgir því þegar herinn nær þeim og handtekur, því sex ára gamlir fætur duga oft skammt þegar á hælum þeirra er fullvaxinn, vopnaður hermaður með hefndarglampa í augum. Sýnum Palestínu samstöðu!Það er löngu kominn tími til að alþjóðasamfélagið taki málin í sínar hendur og bindi enda á þetta lengsta hernám okkar tíma. Ár samstöðunnar er ekki liðið og vonin er enn til staðar, en þrýstingurinn verður að koma alls staðar frá. Hættum að versla við Ísrael og setjum þrýsting á stjórnmálafólkið sem sum okkar kusu til þess að tala máli okkar allra. Sýnum ábyrgð, bregðumst við og neitum að lifa í heimi sem lætur hernámið í Palestínu viðgangast. Ef einstaklingar geta breytt heiminum, ímyndið ykkur þá hvað þrjúhundruð þúsund manns geta gert. Nei annars, látið vera að ímynda ykkur það, gerum það. Tileinkum ekki bara daginn í dag, heldur alla aðra daga frjálsri Palestínu. Palestínska þjóðin hefur sterka rödd og mætir hernámi Ísraels með mótspyrnu alla ársins daga. En það þjónar litlum tilgangi að hafa rödd ef áheyrendurnir eru ekki til staðar. Opnum eyrun, leggjum við hlustir og öskrum í kór með palestínskum systrum okkar og bræðrum. Mótmælum, þrýstum og teygjum okkur langt út fyrir þægindaramma vestrænna bjúrókrata og öskrum svo bara hærra ef með þarf. Krefjumst þess sem er réttur okkar allra. Krefjumst frelsis, réttlætis og friðar. Þórunn Ólafsdóttir, sjálfboðaliði á Vesturbakkanum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun Mest lesið Villtur lax eða villt græðgi – sveitin í skotlínu Jóhann Helgi Stefánsson Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun Hanna Katrín og Co, koma til bjargar Björn Ólafsson Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Góðir grannar Landsvirkjunar og við hin Kjartan Ágústsson Skoðun Vladímír Pútín: Hvað er að marka hann? Steinar Björgvinsson Skoðun Þegar innflutningurinn ræður ríkjum Anton Guðmundsson Skoðun Konur og menntun Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson skrifar Skoðun Þeir greiða sem njóta, eða hvað? Jóhannes Þór Skúlason,Pálmi Viðar Snorrason skrifar Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Góðir grannar Landsvirkjunar og við hin Kjartan Ágústsson skrifar Skoðun Hittumst á rauðum sokkum 1. maí Finnbjörn A. Hermannsson,Kolbrún Halldórsdóttir,Magnús Þór Jónsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi orkuspáa Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Þegar innflutningurinn ræður ríkjum Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Vladímír Pútín: Hvað er að marka hann? Steinar Björgvinsson skrifar Skoðun Örlög Úkraínu varða frið og öryggi á Íslandi Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Vegamál á tímum skattahækkana og vantrausts Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Konur og menntun Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris skrifar Skoðun Hanna Katrín og Co, koma til bjargar Björn Ólafsson skrifar Skoðun Villtur lax eða villt græðgi – sveitin í skotlínu Jóhann Helgi Stefánsson skrifar Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir skrifar Skoðun Leiðsögundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson skrifar Skoðun Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir skrifar Sjá meira
Án vonarinnar væri Palestína ekki lengur til, sagði palestínskur vinur minn við mig á dögunum og ég held að hann hafi rétt fyrir sér. 29. nóvember er alþjóðlegur dagur samstöðu með palestínsku þjóðinni og fyrir ári síðan samþykkti allsherjarþing Sameinuðu þjóðanna ályktun þess efnis að árið 2014 skyldi tileinkað málsstaðnum. Sjö ríki greiddu atkvæði gegn tillögunni; Bandaríkin, Ísrael, Kanada, Ástralía, Marshall eyjar, Palau og Míkrónesía. 56 ríki sátu hjá við atkvæðagreiðsluna. Ályktunin glæddi eflaust von í hjarta margra. Þó svo að palestínska þjóðin hafi verið rænd ýmsu frá því að hernám Ísraela hófst árið 1948, þá hefur mörgum þrátt fyrir allt tekist að halda í vonina um að komandi kynslóðir geti notið þess að draga andann í frjálsri Palestínu.Blóði drifið árÁr samstöðunnar er senn á enda og ef við lítum yfir farin veg má sjá blóði drifna slóð Ísraelshers um land allt. Á þriðja þúsund manns hafa verið myrtir af ísraelska hernum á þessu hörmungaári í landinu, þar af langflestir í fjöldamorðunum á Gaza í sumar. Á tímum samfélags- og netmiðla gat heimurinn fylgst með fjöldamorðunum í beinni. Í fimmtíu og einn dag rigndi sprengjum nánast viðstöðulaust yfir Gaza á meðan heimurinn horfði á. Kvöld eftir kvöld varaði Bogi Ágústsson viðkvæmar sálir við myndum af raunveruleikanum. Því er ekki að neita að myndirnar sem Bogi og varaði okkur svo samviskulega við hvert sumarkvöldið á fætur öðru hreyfðu við fólki og vöktu hörð viðbrögð. Já, heimurinn grét með Gaza og marseraði um stræti og torg í mótmælaskyni. Samstaðan var sýnileg og sterk, nánast áþreifanleg. Alveg þar til sprengjunum hætti að rigna. Þá tók þögnin við. Martröðinni var nefnilega langt því frá lokið daginn sem fréttastofan hætti að vara okkur við myndbirtingum af sundursprengdum líkömum í kvöldfréttatíma sjónvarpsins. Ísraelsher eirði engu. Sjúkrahús, skólar og heimili eru rústir einar og vetur konungur hefur nú hafið innreið sína í herkvína á Gaza. Á ári samstöðunnar með Palestínu heldur Ísraelsher 1,8 milljón manns föngnum á vígvellinum, þar sem fórnarlömb hans eru án húsaskjóls, matar og öryggis.Versnandi ástand í allri PalestínuÞótt ástandið sé allra verst á Gaza, þá finnst í raun enginn griðastaður í Palestínu. Á Vesturbakkanum vaxa landtökubyggðirnar dag frá degi, fólk verður daglega fyrir ofbeldi af hálfu ísraelska hersins og landtökufólks, heimili eru lögð í rúst, börn jafnt sem fullorðnir eru fangelsuð án dóms og laga og allri mótspyrnu gegn hernáminu er mætt af vopnuðum hermönnum. Ástandið í Austur-Jerúsalem fer versnandi dag frá degi, nýlega tilkynnti Ísraelsstjórn að byggja ætti þúsund nýjar íbúðir fyrir landtökufólk í palestínska hluta borgarinnar, og íbúum Vesturbakkans er meinaður aðgangur að Jerúsalem. Hér í Hebron er ég í hópi alþjóðlegra sjálfboðaliða sem sitja daglega vaktir við landamærastöðvar sem hundruð palestínsk börn neyðast til að ganga í gegnum á leið sinni til og frá skóla. Börnin eiga það til að kasta steinum að vopnuðum hermönnunum og slíku er nær undantekningalaust svarað af hörku. Flestir skóladagar hefjast því og enda á táragasregni, hljóðsprengjum og oft og tíðum gúmmíhúðuðum stálkúlum. Vera alþjóðlegra sjálfboðaliða á staðnum mun þó seint koma í veg fyrir að ísraelskir hermenn skjóti á palestínsk skólabörn. Okkar hlutverk er að skrásetja þessa daglegu atburði og vona að einhvern daginn muni þeir ná eyrum og augum alþjóðasamfélagsins. Sú bið er orðin löng og ár samstöðunnar virðist ekki ætla að breyta neinu þar um. Ég ætla ekki að reyna að lýsa tilfinningunni sem fylgir því að horfa upp á sex ára gömul skólabörn með alltof stóru Spiderman-skólatöskurnar sínar á bakinu hlaupandi á flótta undan táragasskýi. Ringulreiðina sem skapast þegar þessi litlu stýri reyna að forða sér undan illsku heimsins. Örvæntinguna sem fylgir því þegar herinn nær þeim og handtekur, því sex ára gamlir fætur duga oft skammt þegar á hælum þeirra er fullvaxinn, vopnaður hermaður með hefndarglampa í augum. Sýnum Palestínu samstöðu!Það er löngu kominn tími til að alþjóðasamfélagið taki málin í sínar hendur og bindi enda á þetta lengsta hernám okkar tíma. Ár samstöðunnar er ekki liðið og vonin er enn til staðar, en þrýstingurinn verður að koma alls staðar frá. Hættum að versla við Ísrael og setjum þrýsting á stjórnmálafólkið sem sum okkar kusu til þess að tala máli okkar allra. Sýnum ábyrgð, bregðumst við og neitum að lifa í heimi sem lætur hernámið í Palestínu viðgangast. Ef einstaklingar geta breytt heiminum, ímyndið ykkur þá hvað þrjúhundruð þúsund manns geta gert. Nei annars, látið vera að ímynda ykkur það, gerum það. Tileinkum ekki bara daginn í dag, heldur alla aðra daga frjálsri Palestínu. Palestínska þjóðin hefur sterka rödd og mætir hernámi Ísraels með mótspyrnu alla ársins daga. En það þjónar litlum tilgangi að hafa rödd ef áheyrendurnir eru ekki til staðar. Opnum eyrun, leggjum við hlustir og öskrum í kór með palestínskum systrum okkar og bræðrum. Mótmælum, þrýstum og teygjum okkur langt út fyrir þægindaramma vestrænna bjúrókrata og öskrum svo bara hærra ef með þarf. Krefjumst þess sem er réttur okkar allra. Krefjumst frelsis, réttlætis og friðar. Þórunn Ólafsdóttir, sjálfboðaliði á Vesturbakkanum.
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun
Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar
Skoðun Hittumst á rauðum sokkum 1. maí Finnbjörn A. Hermannsson,Kolbrún Halldórsdóttir,Magnús Þór Jónsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris skrifar
Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar
Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir skrifar
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun