Ný rúmgóð íbúð á besta stað í bænum – næg bílastæði í næstu götu Kristinn Karl Brynjarsson skrifar 6. maí 2014 12:53 Öll þurfum við að komast leiðar okkar í leik og starfi. Borgarbúar kjósa daglega um mismunandi samgöngumáta í borginni. Niðurstaðan er nær undantekningalaust sú sama, ca. 80% vilja ferðast með fjölskyldubílnum, ca. 5 % á tveggja hjóla farartæki (reiðhjól, vespur og vélhjól) ca. 7% vilja ganga og ca. 8% taka strætó.) Það væri vissulega óskandi að fleiri hefðu tök á því að minnka notkun fjölskyldubílsins og nota aðra samgöngumáta. Ég efast líka ekki um að margir myndu gera svo, í það minnsta einhverja daga, hefðu þeir tök á slíku. Það má alveg færa rök fyrir því að það sé bæði nauðsynlegt og gott að þétta byggð í borginni. Það stytti vegalengdir fólks til og frá vinnu og annarra daglegra anna. Slík þétting má þó ekki verða með þeim hætti að þrengt sé að búsetugæðum þeirra er búa við fyrirhugaða þéttingareiti. Einnig er það svo að þétting byggðar og aðrar skipulagsæfingar mega ekki torvelda aðgengi fólks að þjónustufyrirtækjum. Þéttingu byggðar má ekki nota sem þvingunartæki til þess að fækka fjölskyldubílum. Líkt og núverandi borgarstjórnarmeirihluti stefnir óhikað á. Velflestar fjölskyldur í borginni eiga að minnsta kosti einn bíl. Fólk gerir það ekki að gamni sínu að fjárfesta í bifreið, sem kostað getur allt frá nokkur hundruð þúsund krónum upp í nokkrar milljónir auk árlegs rekstrarkostnaðar sem hleypur á nokkrum hundruðum þúsunda, ef engin þörf er á bifreið. Jafnvel þó einhverjir geti stundað sitt hversdaglega amstur án fjölskyldubílsins þá kjósa flestir að eiga einn slíkan. Tómstundir æði margra, skíði, hestamennska og golf fara fram rétt utan borgarinnar eða í útjaðri hennar. Margir eiga eða hafa aðgang að sumarbústöðum í nokkurra klukkustunda fjarlægð frá borginni. Að því ógleymdu að geta t.d. á fögrum sumardegi, tekið góðan rúnt eitthvað út fyrir borgina og notið fegurðar þessa lands sem við byggjum. Af þeim sökum er fjölskyldubíllinn ómissandi þáttur í lífi flestra borgarbúa, þó svo að margir geti notað aðra samgöngumáta, til ýmissa erinda hluta úr ári. Að ætla sér með þvingunum eða valdboði að fækka bifreiðum í Reykjavík, jafngildir í rauninni yfirlýsingu um að ætla að fækka íbúum í borginni. Það er því alveg ljóst að þétting byggðar með það að markmiði, meðvitað eða ekki, að fækka bílastæðum á hverja íbúð, mun tapa flestum þeim hagræðingarkostum sem þéttingu byggðar ætti að fylgja. Hverju heimili, hvort sem það sé í nýbyggingu eða í eldra húsnæði, þarf því að fylgja að minnsta kosti eitt bílastæði. Að ætla sér með þvingunum eða valdboði að fækka bifreiðum í Reykjavík, jafngildir í rauninni yfirlýsingu um að ætla að fækka íbúum í borginni. Það er því nokkuð ljóst ef að fólk upplifir það, þegar það fer og skoðar nýjar fasteignir á verðandi þéttingarreitum, að það fái ekki bílastæði við eignina og þá jafnvel ekki nema í næstu götu, að ekki auki það áhuga þess á eigninni. Það fólk mun því að öllum líkindum flytja í eitthvert nágrannasveitarfélagið þar sem nægt framboð er af íbúðum með bílastæði. Hið sama mun svo gerast ef þrengt er að bílaumferð og bílastæðum fækkað í götum þar sem þjónustufyrirtæki reka starfsemi sína. Ef að fólk á eftitt með að finna bílastæði við þessi fyrirtæki þá hættir fólk að skipta við þau. Fyrirtækin munu því einnig flytja starfsemi sína í þau sveitarfélög alls staðar í kringum borgina, þar sem aðgengi viðskiptavina þeirra er tryggt með auðveldri aðkomu og nægum bílastæðum. Sjálfstæðisflokkurinn mun, komist hann til valda í borginni, sjá til þess að aðalskipulagið verði tekið upp með það fyrir augum að efla öll hverfi borgarinnar. Líka úthverfin. Klára þau hverfi sem byrjað hefur verið á, eins og Úlfarsárdal. Endurskoða flesta ef ekki alla þéttingarreiti í aðalskipulaginu með það fyrir augum, að búsetugæði þeirra sem nú þegar búa við þéttingarreitina skerðist ekki. Einnig þarf að hafa í huga að það umhverfi sem bíði þeirra er flytji í nýtt húsnæði á þéttingareitum sé aðlaðandi og vel fari um alla þá sem þar búa. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2016 Skoðun Mest lesið Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson Skoðun Forvarnateymi grunnskóla – góð hugmynd sem má ekki sofna Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Fimmta iðnbyltingin krefst svara – strax Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur þú skoðanir? Jóhannes Óli Sveinsson skrifar Skoðun Er hurð bara hurð? Sölvi Breiðfjörð skrifar Skoðun Reykjavíkurmódel á kvennaári Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Ekki er allt sem sýnist Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Sýndu þér umhyggju – Komdu í skimun Ágúst Ingi Ágústsson skrifar Skoðun Eru Bændasamtökin á móti valdeflingu bænda? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Er lægsta verðið alltaf hagstæðast? Karen Ósk Nielsen Björnsdóttir skrifar Skoðun Landbúnaðarrúnk Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Jesús who? Atli Þórðarson skrifar Skoðun Opið bréf til Miðflokksmanna Snorri Másson skrifar Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson skrifar Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Forvarnateymi grunnskóla – góð hugmynd sem má ekki sofna Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson skrifar Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson skrifar Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson skrifar Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason skrifar Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson skrifar Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Sótt að réttindum kvenna — núna Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson skrifar Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson skrifar Sjá meira
Öll þurfum við að komast leiðar okkar í leik og starfi. Borgarbúar kjósa daglega um mismunandi samgöngumáta í borginni. Niðurstaðan er nær undantekningalaust sú sama, ca. 80% vilja ferðast með fjölskyldubílnum, ca. 5 % á tveggja hjóla farartæki (reiðhjól, vespur og vélhjól) ca. 7% vilja ganga og ca. 8% taka strætó.) Það væri vissulega óskandi að fleiri hefðu tök á því að minnka notkun fjölskyldubílsins og nota aðra samgöngumáta. Ég efast líka ekki um að margir myndu gera svo, í það minnsta einhverja daga, hefðu þeir tök á slíku. Það má alveg færa rök fyrir því að það sé bæði nauðsynlegt og gott að þétta byggð í borginni. Það stytti vegalengdir fólks til og frá vinnu og annarra daglegra anna. Slík þétting má þó ekki verða með þeim hætti að þrengt sé að búsetugæðum þeirra er búa við fyrirhugaða þéttingareiti. Einnig er það svo að þétting byggðar og aðrar skipulagsæfingar mega ekki torvelda aðgengi fólks að þjónustufyrirtækjum. Þéttingu byggðar má ekki nota sem þvingunartæki til þess að fækka fjölskyldubílum. Líkt og núverandi borgarstjórnarmeirihluti stefnir óhikað á. Velflestar fjölskyldur í borginni eiga að minnsta kosti einn bíl. Fólk gerir það ekki að gamni sínu að fjárfesta í bifreið, sem kostað getur allt frá nokkur hundruð þúsund krónum upp í nokkrar milljónir auk árlegs rekstrarkostnaðar sem hleypur á nokkrum hundruðum þúsunda, ef engin þörf er á bifreið. Jafnvel þó einhverjir geti stundað sitt hversdaglega amstur án fjölskyldubílsins þá kjósa flestir að eiga einn slíkan. Tómstundir æði margra, skíði, hestamennska og golf fara fram rétt utan borgarinnar eða í útjaðri hennar. Margir eiga eða hafa aðgang að sumarbústöðum í nokkurra klukkustunda fjarlægð frá borginni. Að því ógleymdu að geta t.d. á fögrum sumardegi, tekið góðan rúnt eitthvað út fyrir borgina og notið fegurðar þessa lands sem við byggjum. Af þeim sökum er fjölskyldubíllinn ómissandi þáttur í lífi flestra borgarbúa, þó svo að margir geti notað aðra samgöngumáta, til ýmissa erinda hluta úr ári. Að ætla sér með þvingunum eða valdboði að fækka bifreiðum í Reykjavík, jafngildir í rauninni yfirlýsingu um að ætla að fækka íbúum í borginni. Það er því alveg ljóst að þétting byggðar með það að markmiði, meðvitað eða ekki, að fækka bílastæðum á hverja íbúð, mun tapa flestum þeim hagræðingarkostum sem þéttingu byggðar ætti að fylgja. Hverju heimili, hvort sem það sé í nýbyggingu eða í eldra húsnæði, þarf því að fylgja að minnsta kosti eitt bílastæði. Að ætla sér með þvingunum eða valdboði að fækka bifreiðum í Reykjavík, jafngildir í rauninni yfirlýsingu um að ætla að fækka íbúum í borginni. Það er því nokkuð ljóst ef að fólk upplifir það, þegar það fer og skoðar nýjar fasteignir á verðandi þéttingarreitum, að það fái ekki bílastæði við eignina og þá jafnvel ekki nema í næstu götu, að ekki auki það áhuga þess á eigninni. Það fólk mun því að öllum líkindum flytja í eitthvert nágrannasveitarfélagið þar sem nægt framboð er af íbúðum með bílastæði. Hið sama mun svo gerast ef þrengt er að bílaumferð og bílastæðum fækkað í götum þar sem þjónustufyrirtæki reka starfsemi sína. Ef að fólk á eftitt með að finna bílastæði við þessi fyrirtæki þá hættir fólk að skipta við þau. Fyrirtækin munu því einnig flytja starfsemi sína í þau sveitarfélög alls staðar í kringum borgina, þar sem aðgengi viðskiptavina þeirra er tryggt með auðveldri aðkomu og nægum bílastæðum. Sjálfstæðisflokkurinn mun, komist hann til valda í borginni, sjá til þess að aðalskipulagið verði tekið upp með það fyrir augum að efla öll hverfi borgarinnar. Líka úthverfin. Klára þau hverfi sem byrjað hefur verið á, eins og Úlfarsárdal. Endurskoða flesta ef ekki alla þéttingarreiti í aðalskipulaginu með það fyrir augum, að búsetugæði þeirra sem nú þegar búa við þéttingarreitina skerðist ekki. Einnig þarf að hafa í huga að það umhverfi sem bíði þeirra er flytji í nýtt húsnæði á þéttingareitum sé aðlaðandi og vel fari um alla þá sem þar búa.
Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir skrifar
Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar
Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar