Fuglahræða á ferð og flugi Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 9. janúar 2012 16:00 Bíó. This Must Be the Place. Leikstjórn: Paolo Sorrentino. Leikarar: Sean Penn, Frances McDormand, Judd Hirsch, Harry Dean Stanton, David Byrne, Eve Hewson, Kerry Condon. Sean Penn leikur Cheyenne, nýbylgjurokkstjörnu sem hefur lagt hljóðnemann á hilluna og slæpist nú í höllinni sinni í Dublin. Við fylgjumst með ferðalagi hans sjóleiðis til Bandaríkjanna (hann er flughræddur) og leit hans að fyrrverandi nasistaforingja í felum. Á leið sinni hittir hann marga kynlega kvisti en þarf að horfast í augu við sjálfan sig um leið. Klassísk flétta og þá sérstaklega í vegamyndum sem þessari. Cheyenne er hálfgert bergmál af persónu sem eitt sinn var, en eiturlyfjaneyslafortíðarinnar hefur tekið sinn toll og stundum veit áhorfandinn ekki hvað er raunverulegt og hvað eru ofskynjanir. Penn er frábær leikari og tekst á endanum að láta mann gleyma kjánalega goth-fuglahræðugervinu sem hann er í. Auk þess að sjá um tónlistina í myndinni leikur söngvarinn David Byrne (úr hljómsveitinni Talking Heads) sjálfan sig og eru hann og Cheyenne gamlir vinir. Cheyenne öfundar Byrne sem hann álítur sannan listamann, öfugt við sjálfan sig, en hann segist vera fúskari hvers sérviska og lagasmíðar voru einungis í þágu vinsælda. Stundum finnst mér eins og Sorrentino (leikstjóri myndarinnar) reyni að villa um fyrir áhorfandanum. Innan um flottar og táknrænar senur leynast aðrar sem jaðra við tilgangslausan súrrealisma og verða þreytandi til lengdar. Á ég að gera greinarmun á hinni sönnu list og handahófskenndri tilgerð? Hvort þessar andstæður eigi að endurspegla persónuleika Cheyenne veit ég ekki, en það sem dregur This Must Be the Place helst niður í gæðum er lengd hennar. Ég get þó mælt með henni fyrir þá forvitnu og víðsýnu en myndin er full af frábærri tónlist, skemmtilega skrýtnum senum og kvikmyndatakan er upp á tíu. Niðurstaða: Ekki fyrir alla en áhugaverð og falleg mynd. Mest lesið Fyrrverandi eiginmaður Kelly Clarkson látinn Lífið „Magnað innra ferðalag“ að horfast í augu við saklausa barnið í sér Lífið Hvers vegna fær Innrásin frá Mars núll í einkunn? Lífið McConaughey glutraði niður tækifærinu í Titanic Lífið Fann lausn við verkjunum sem breytti öllu Lífið samstarf Þríbætti tíma kærastans í einni stærstu spyrnukeppni Evrópu Lífið Stjörnulífið: „Þessi ætlar að ríða þessa Verslunarmannahelgina“ Lífið Orðin vön ferðamönnum í garðinum og fagnar komu þeirra Lífið Eftir þrettán ára nám fékk Saga bílpróf Lífið Íhuga að skrifa bók um kaffihúsin á þúsund kílómetra hjólarúnti Lífið Fleiri fréttir Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Vók Ofurmenni slaufað Gamli er (ekki) alveg með'etta Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Sjá meira
Bíó. This Must Be the Place. Leikstjórn: Paolo Sorrentino. Leikarar: Sean Penn, Frances McDormand, Judd Hirsch, Harry Dean Stanton, David Byrne, Eve Hewson, Kerry Condon. Sean Penn leikur Cheyenne, nýbylgjurokkstjörnu sem hefur lagt hljóðnemann á hilluna og slæpist nú í höllinni sinni í Dublin. Við fylgjumst með ferðalagi hans sjóleiðis til Bandaríkjanna (hann er flughræddur) og leit hans að fyrrverandi nasistaforingja í felum. Á leið sinni hittir hann marga kynlega kvisti en þarf að horfast í augu við sjálfan sig um leið. Klassísk flétta og þá sérstaklega í vegamyndum sem þessari. Cheyenne er hálfgert bergmál af persónu sem eitt sinn var, en eiturlyfjaneyslafortíðarinnar hefur tekið sinn toll og stundum veit áhorfandinn ekki hvað er raunverulegt og hvað eru ofskynjanir. Penn er frábær leikari og tekst á endanum að láta mann gleyma kjánalega goth-fuglahræðugervinu sem hann er í. Auk þess að sjá um tónlistina í myndinni leikur söngvarinn David Byrne (úr hljómsveitinni Talking Heads) sjálfan sig og eru hann og Cheyenne gamlir vinir. Cheyenne öfundar Byrne sem hann álítur sannan listamann, öfugt við sjálfan sig, en hann segist vera fúskari hvers sérviska og lagasmíðar voru einungis í þágu vinsælda. Stundum finnst mér eins og Sorrentino (leikstjóri myndarinnar) reyni að villa um fyrir áhorfandanum. Innan um flottar og táknrænar senur leynast aðrar sem jaðra við tilgangslausan súrrealisma og verða þreytandi til lengdar. Á ég að gera greinarmun á hinni sönnu list og handahófskenndri tilgerð? Hvort þessar andstæður eigi að endurspegla persónuleika Cheyenne veit ég ekki, en það sem dregur This Must Be the Place helst niður í gæðum er lengd hennar. Ég get þó mælt með henni fyrir þá forvitnu og víðsýnu en myndin er full af frábærri tónlist, skemmtilega skrýtnum senum og kvikmyndatakan er upp á tíu. Niðurstaða: Ekki fyrir alla en áhugaverð og falleg mynd.
Mest lesið Fyrrverandi eiginmaður Kelly Clarkson látinn Lífið „Magnað innra ferðalag“ að horfast í augu við saklausa barnið í sér Lífið Hvers vegna fær Innrásin frá Mars núll í einkunn? Lífið McConaughey glutraði niður tækifærinu í Titanic Lífið Fann lausn við verkjunum sem breytti öllu Lífið samstarf Þríbætti tíma kærastans í einni stærstu spyrnukeppni Evrópu Lífið Stjörnulífið: „Þessi ætlar að ríða þessa Verslunarmannahelgina“ Lífið Orðin vön ferðamönnum í garðinum og fagnar komu þeirra Lífið Eftir þrettán ára nám fékk Saga bílpróf Lífið Íhuga að skrifa bók um kaffihúsin á þúsund kílómetra hjólarúnti Lífið Fleiri fréttir Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Vók Ofurmenni slaufað Gamli er (ekki) alveg með'etta Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Sjá meira