Gleðiefnið hækkun framfærslu í Reykjavík Ágúst Már Garðarsson skrifar 24. nóvember 2010 06:00 Það er kannski til merkis um að við séum að gera eitthvað rétt þegar enginn er ánægður, Sjálfstæðismönnum þykir vitleysa að hækka framfærsluna en kjósa samt ekki gegn henni eins og sannfæring þeirra virðist vera fyrir, það þykir mér undarlegt, hjásetan býður svo sem upp á þetta en er í þessu tilfelli bara leið til að forðast að taka erfiða ákvörðun og standa með eigin gildum. Gegn hagsmunum þeirra sem hafa minnst til framfærslu hér á landi. Vinstri grænir aftur á móti eru afar ósáttir við að við hækkum ekki meira, við athuguðum það og urðum að hverfa frá því í bili, en minnum á að kjörtímabilið er 4 ár svo það er enn tími. Mér þykir gagnrýni vina minna í minnihlutanum bæði máttlaus og rökþrota og bera keim af gamaldags vinnubrögðum. Fulltrúi Vinstri grænna talar um svik og notar stór orð um undirheimaveröld skilnaða og allskyns gífuryrði, þess ber þá að geta að afar fá hjón eru á framfærslu fyrir og hefur nú hagur þeirra sem eru giftir eða í sambúð heldur vænkast. Við erum ekki 6 mánuði að svíkja málefnasamning Besta flokksins og Samfylkingarinnar, við þurfum nú alveg heil fjögur ár í það. Skoðum það þegar upp verður staðið. Annað sem truflar mig verulega í þessu: af hverju dettur stjórnmálamönnum það í hug að ætla almenningi almenn óheilindi og leti? Af hverju gera stjórnmálamenn ráð fyrir því að þorri fólks fari að svindla, skilja og svíkja þessar greiðslur? Af hverju telja stjórnmálamenn það gefinn hlut að hvati til starfa hverfi ef bætur eða lágmarksframfærsla (með afar kúnstugum útreikningum) eru nálægt lægstu launum? Af hverju ætla menn Íslendingum leti og eigingirni að því marki að við förum öll að hafa áhyggjur af eigin velferð og hættum að vinna þegar bætur lagast? Væri ekki nær fyrir þá stjórnmálamenn sem hafa starfað í þessu öll þessi ár að líta á það að lægstu laun og bætur þeirra sem minnst hafa eru skammarlegar og ekki til að lifa mannsæmandi lífi af? Er það ekki þeirra arfleifð? Eru umtöluð svik ekki nær heimahögunum? Raðir fólks í hundraðatali í bið eftir mat eru dapurleg sjón og við í meirihlutanum viljum bregðast með þessari hækkun við neyð þeirra sem minnst hafa á milli handanna og eru á framfærslu borgarinnar, við lítum svo á að við séum að taka ábyrgð á okkar hluta í félagslegri aðstoð. Þó að við gerum okkur grein fyrir að meira þurfi til að koma. Ég og aðrir í millilaunaflokknum (þeir sem eru með þetta 250 til 400 þúsund á mánuði sem gerir upp stóran hluta fólks á þessu landi) sem samanstendur af okkur iðnaðarmönnunum og kvenhluta háskólamenntaðra megum ekki láta nota okkur til að halda þeim sem lægstir eru fyrir neðan okkur í einhverju óttakasti. Útreikningar þeir sem birst hafa upp á síðkastið í fjölmiðlum eru einhliða til að sýna fram á ýktustu tilfellin um framfærsluna og útreikninga hennar. Staðreyndin er sú að flestir eru á þessu tímabundið þó að dæmum hafi eitthvað fjölgað sem eru þarna inni lengur, fyrir þá viljum við gera aukin virknitilboð og hvatningu til að komast sem fyrst aftur út að vinna. Þessi dæmi sem ég segi frá hér að framan gera ekki ráð fyrir skerðingum vegna launa fyrr á árinu og skerðingu húsaleigubóta. Það er þó tilfellið hjá afar mörgum þó að það sé ekki algilt. Dæmi um einstæðar mæður og að taka meðlag inn í reikninginn sem bæði tekjuskerðingu og tekjur er svo mjög hæpið þykir mér. Flest lærum við og vinnum við eitthvað af ástríðu eða köllun vil ég vona, ég er matreiðslumaður af því að mér finnst það gaman og ég vil gefa fólki góðan mat, hvort að öryrki hafi sömu eða næstum sömu laun og ég (sem hann hefur) hefur engin áhrif á mitt vinnuframlag eða vilja til að vinna. Þannig eru íslendingar upp til hópa, vilja vinna og hafa markmið og stefnu með lífi sínu. Ég treysti því og þannig þekki ég mitt fólk, ekki sem svindlandi letingja sem óttast bara eigin hag. Þá eru jákvæð teikn á lofti þar sem fólki á fjárhagsaðstoð hefur eitthvað fækkað með haustinu og ég persónulega er bjartsýnn á framhaldið. Tel ég að bæði efnahagslífið og hið opinbera taki vel við sér á nýju ári þó að einhver dýfa verði í atvinnuleysi yfir veturinn … ég kýs að lifa í hinum besta heimi allra heima að hætti Birtíngs og trúa að allt fari á besta veg … þó að á köflum virðist allt erfitt og einskis nýtt … en ég og meirihlutinn í borginni erum engan að svíkja svo það sé á hreinu. Þökkum allan daginn og biðjum ekki um neitt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Skoðun Mest lesið Grafarvogur framtíðar verður til Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson Skoðun Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Sumargjöf Þórunn Sigurðardóttir Skoðun Ráðherra gengur fram án laga Svanur Guðmundsson Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Gagnsæi og inntak Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Fjögurra daga vinnuvika – nýr veruleiki? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ráðherra gengur fram án laga Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hagkvæmur kostur utan friðlands Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og inntak Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Sumargjöf Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hannað fyrir miklu stærri markaði Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Grafarvogur framtíðar verður til Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson skrifar Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson skrifar Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Stjórnarandstaðan er vannýtt auðlind Jón Daníelsson skrifar Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson skrifar Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun 5 ára vegferð að skóla framtíðarinnar – eða ekki! Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Það er kannski til merkis um að við séum að gera eitthvað rétt þegar enginn er ánægður, Sjálfstæðismönnum þykir vitleysa að hækka framfærsluna en kjósa samt ekki gegn henni eins og sannfæring þeirra virðist vera fyrir, það þykir mér undarlegt, hjásetan býður svo sem upp á þetta en er í þessu tilfelli bara leið til að forðast að taka erfiða ákvörðun og standa með eigin gildum. Gegn hagsmunum þeirra sem hafa minnst til framfærslu hér á landi. Vinstri grænir aftur á móti eru afar ósáttir við að við hækkum ekki meira, við athuguðum það og urðum að hverfa frá því í bili, en minnum á að kjörtímabilið er 4 ár svo það er enn tími. Mér þykir gagnrýni vina minna í minnihlutanum bæði máttlaus og rökþrota og bera keim af gamaldags vinnubrögðum. Fulltrúi Vinstri grænna talar um svik og notar stór orð um undirheimaveröld skilnaða og allskyns gífuryrði, þess ber þá að geta að afar fá hjón eru á framfærslu fyrir og hefur nú hagur þeirra sem eru giftir eða í sambúð heldur vænkast. Við erum ekki 6 mánuði að svíkja málefnasamning Besta flokksins og Samfylkingarinnar, við þurfum nú alveg heil fjögur ár í það. Skoðum það þegar upp verður staðið. Annað sem truflar mig verulega í þessu: af hverju dettur stjórnmálamönnum það í hug að ætla almenningi almenn óheilindi og leti? Af hverju gera stjórnmálamenn ráð fyrir því að þorri fólks fari að svindla, skilja og svíkja þessar greiðslur? Af hverju telja stjórnmálamenn það gefinn hlut að hvati til starfa hverfi ef bætur eða lágmarksframfærsla (með afar kúnstugum útreikningum) eru nálægt lægstu launum? Af hverju ætla menn Íslendingum leti og eigingirni að því marki að við förum öll að hafa áhyggjur af eigin velferð og hættum að vinna þegar bætur lagast? Væri ekki nær fyrir þá stjórnmálamenn sem hafa starfað í þessu öll þessi ár að líta á það að lægstu laun og bætur þeirra sem minnst hafa eru skammarlegar og ekki til að lifa mannsæmandi lífi af? Er það ekki þeirra arfleifð? Eru umtöluð svik ekki nær heimahögunum? Raðir fólks í hundraðatali í bið eftir mat eru dapurleg sjón og við í meirihlutanum viljum bregðast með þessari hækkun við neyð þeirra sem minnst hafa á milli handanna og eru á framfærslu borgarinnar, við lítum svo á að við séum að taka ábyrgð á okkar hluta í félagslegri aðstoð. Þó að við gerum okkur grein fyrir að meira þurfi til að koma. Ég og aðrir í millilaunaflokknum (þeir sem eru með þetta 250 til 400 þúsund á mánuði sem gerir upp stóran hluta fólks á þessu landi) sem samanstendur af okkur iðnaðarmönnunum og kvenhluta háskólamenntaðra megum ekki láta nota okkur til að halda þeim sem lægstir eru fyrir neðan okkur í einhverju óttakasti. Útreikningar þeir sem birst hafa upp á síðkastið í fjölmiðlum eru einhliða til að sýna fram á ýktustu tilfellin um framfærsluna og útreikninga hennar. Staðreyndin er sú að flestir eru á þessu tímabundið þó að dæmum hafi eitthvað fjölgað sem eru þarna inni lengur, fyrir þá viljum við gera aukin virknitilboð og hvatningu til að komast sem fyrst aftur út að vinna. Þessi dæmi sem ég segi frá hér að framan gera ekki ráð fyrir skerðingum vegna launa fyrr á árinu og skerðingu húsaleigubóta. Það er þó tilfellið hjá afar mörgum þó að það sé ekki algilt. Dæmi um einstæðar mæður og að taka meðlag inn í reikninginn sem bæði tekjuskerðingu og tekjur er svo mjög hæpið þykir mér. Flest lærum við og vinnum við eitthvað af ástríðu eða köllun vil ég vona, ég er matreiðslumaður af því að mér finnst það gaman og ég vil gefa fólki góðan mat, hvort að öryrki hafi sömu eða næstum sömu laun og ég (sem hann hefur) hefur engin áhrif á mitt vinnuframlag eða vilja til að vinna. Þannig eru íslendingar upp til hópa, vilja vinna og hafa markmið og stefnu með lífi sínu. Ég treysti því og þannig þekki ég mitt fólk, ekki sem svindlandi letingja sem óttast bara eigin hag. Þá eru jákvæð teikn á lofti þar sem fólki á fjárhagsaðstoð hefur eitthvað fækkað með haustinu og ég persónulega er bjartsýnn á framhaldið. Tel ég að bæði efnahagslífið og hið opinbera taki vel við sér á nýju ári þó að einhver dýfa verði í atvinnuleysi yfir veturinn … ég kýs að lifa í hinum besta heimi allra heima að hætti Birtíngs og trúa að allt fari á besta veg … þó að á köflum virðist allt erfitt og einskis nýtt … en ég og meirihlutinn í borginni erum engan að svíkja svo það sé á hreinu. Þökkum allan daginn og biðjum ekki um neitt.
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar
Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun