Ræða Guð­rúnar: Opnara forystukjör, orð­ljót verka­lýðs­hreyfing og látins fé­laga minnst

„Núna erum við stödd í krefjandi kafla í sögu Sjálfstæðisflokksins. Við erum með vindinn í fangið. Við höfum tapað trausti og við upplifum að flokkurinn hafi fjarlægst sig. Eins og einn fyrrum Sjálfstæðismaður vestur á fjörðum sagði við mig um daginn: ég yfirgaf aldrei Sjálfstæðisflokkinn, Sjálfstæðisflokkurinn yfirgaf mig.

En sögunni er ekki lokið, því við Sjálfstæðismenn gefumst aldrei upp. Og við lítum aldrei undan þótt sýnin sé ófrýnileg. Við getum sótt fylgi á ný við getum stækkað flokkinn og við getum komist í bílstjórasæti íslenskra stjórnmála á nýjan leik,“ sagði Guðrún í ræðu sinni sem má nálgast í heild sinni hér að neðan. 

Vill að forystan sé kjörin með opnari hætti

Guðrún kynnti þrjár breytingar á flokksstarfinu sem hún mun sem formaður setja í forgang til að bæta samstöðu innan flokksins og stækka hann. 

„Í fyrsta lagi mun ég færa valdið til flokksmanna. Ég vil efla flokksfélögin og færa verkefni og fjármagn út í kjördæmin,“ segir Guðrún. 

Þar haldi grasrót flokksins á lofti sjálfstæðishugsjóninni og vísi veginn í sinni heimabyggð. „Við megum aldrei gleyma því að flokksfélög Sjálfstæðisflokksins voru ekki stofnuð til að styðja við Valhöll. Valhöll er starfrækt til að styðja við flokksfélögin.“

Í öðru lagi vilji hún stuðla að því að forysta flokksins sé kjörin með opnari hætti. 

„Ég vil gefa öllum þeim flokksmönnum, sem sannarlega starfa og styðja flokkinn, færi á að velja sína forystu. Ég hef trú á því að sú breyting muni sameina okkur og styðja flokkinn.“

„Og í þriðja lagi vil ég gera Valhöll að gróðurhúsi nýrra og djarfra hugmynda. Ég heyri að Sjálfstæðismönnum þykir samstarf okkar í síðustu ríkisstjórn hafa litað nálgun okkar og hugarfar. Að við séum orðin of samdauna kerfinu. Ef það er einhver gryfja sem við megum aldrei, aldrei, falla í, þá er það að taka okkur meðvirka varnarstöðu með kerfinu.“

Orðljót verkalýðshreyfing

Guðrún segir eina lífsreynslu hafa haft mest áhrif á að hún byði sig fram til embættisins: þegar hún sat við kjarasamningsborðið í forystusveit Samtaka Atvinnulífsins. 

„Og á móti mér sat ný kynslóð verkalýðshreyfingarinnar með steyptan hnefa og orðbragð sem hafði ekki heyrst lengi í íslensku samfélagi. Þau sáu ekki lengur atvinnurekendur og launþega sem sömdu friðsamlega sín á milli, heldur auðvaldið og öreigana sem börðust á banaspjótum. Þessi lífssýn er eins fjarri mér og hugsast getur.

Ég vil fá fólk til liðs við aðra. Og uppbyggilegri sýn fyrir íslenskt samfélag. Við Sjálfstæðisfólk höfum þá bjargföstu trú að við Íslendingar séum öll í sama liðinu. Atvinnurekendur standi með launþegum. Að landsbyggðin og höfuðborgin standi saman og ungir og aldnir hjálpist að.“

Þá segist hún sjá fegurðina í því þegar atvinnurekendur og launþegar standi saman að því að byggja upp „eitt öflugasta lífeyrissjóðakerfi heims“. 

„Við sjáum fegurðina í eldri konu í Breiðholtinu sem býður fram aðstoð sína endurgjaldslaust til að gæta barna ungrar ekkju, Ingu Maríu vinkonu okkar, og okkar farna félaga Egils Þórs. Borgarfulltrúa sem lést fyrir aldur fram í desember og hans er sárt saknað á þessum fundi,“ sagði Guðrún klökk og uppskar standandi lófatak.