Ert þú að velja milli Samfylkingar og Viðreisnar? Sigurrós Elddís Huldudóttir skrifar 27. nóvember 2024 20:00 Val margra okkar stendur á milli þessara tveggja flokka, enda ekki skrítið að fólk vilji stjórn sem er samhentari en síðasta ríkisstjórn. Sjálfstæðismenn hræða kjósendur Viðreisnar með tali um vinstristjórn, en er Viðreisn velferðarsinnaður flokkur? Viðreisn varð til sem klofningsframboð úr Sjálfstæðisflokknum og hefur í þingstörfum á undanförnum árum talað fyrir því að skera niður samneyslu og lækka útgjöld ríkisins. Minna hefur þar farið fyrir hugmyndum um hvernig megi ná fram stórkostlegri lækkun á útgjöldum ríkisins án þess að gengið verði nærri þeirri grunnþjónustu sem mikill meirihluti allra ríkisútgjalda er varið til. Eitt helsta slagorð Viðreisnar er „hægri hagstjórn- vinstri velferð“. Í praxís hefur hægri hagstjórn aldrei þýtt annað en skattalækkanir á þá efnuðustu í nafni „frelsis“ eða „atvinnulífsins“. Hagstjórnarstefna hægrimanna hefur líka iðulega snúist um að ríkisfjármálum skuli ekki beitt til sveiflujöfnunar í hagkerfinu. Það síðasta sem við þurfum núna er slík hagstjórn. Í nýlegum hlaðvarpi sagði Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir, ein forystukona Viðreisnar að það væri ekki endilega hlutverk skattkerfisins að jafna kjör fólks. Ef slík viðhorf í skattamálum verða ofan á mun það þýða aukinn ójöfnuður og veikari tekjugrunnur ríkisins. Ef ekki er vilji til að afla tekna með stighækkandi sköttum á hæstu tekjur, þá er „vinstri velferð“ að norrænni fyrirmynd ómöguleg. Sterkt velferðarkerfi kostar nefnilega peninga. Viðreisn talar fyrir því að selja ríkiseigur og banka til að fjármagna óskýr loforð sín um bætta geðheilbrigðisþjónustu. Verandi fjölskyldumóðir hljómar þetta fyrir mér eins og ég ætli að selja húsgögnin og fötin mín til þess að eiga fyrir föstum mánaðarlegum útgjöldum. Það segir sig sjálft að húsið verður tómt á endanum. Hvernig ætlarðu að fjármagna heilbrigðiskerfið eða efla kosningaloforð um öflugri úrræði fyrir börn með því að selja ríkiseigur? Hvaða eignir verða seldar þegar búið er að selja Íslandsbankann og Landsbankann? Þetta er eins og að selja mjólkurkúna. Það gengur því ekki upp að fjármagna varanleg rekstrarútgjöld til heilbrigðismála með eignasölu. Það er hægri hagstjórn eins og hún gerist verst. Er nóg að tryggja börnum ódýrari sálfræðitíma líkt og Viðreisn boðar? Börn sem alast upp við fátækt eru 3-4 sinnum líklegri til að greinast með geðröskun en börn sem eiga foreldra í efstu tekjutíundunum. Það þýðir ekki að senda fátækt barn í sálfræðitíma í klukkutíma á viku og láta barnið svo fara heim þar sem það fær ekki að borða eða fær ekki að taka þátt í tómstundum með vinum sínum. Líðan okkar er oftast nær afsprengi aðstæðna sem við búum við, eða bjuggum við í æsku eða samfélagsins sem við búum í. Það sýna ótal rannsóknir, en Viðreisn fjallar um geðheilbrigði barna í tómarúmi eins og það hafi ekkert að gera með ójöfnuð og stéttarstöðu. Hægri efnahagsstjórn getur ekki tekið á slíkum vanda svo að það virki, það sýna rannsóknir. Vinstri velferð er vinstri því henni fylgir vinstri efnahagsstjórn. Ég sé þetta skýrt í mínum störfum á heilsugæslu þar sem ég vinn hér í Noregi, að þeir sem eru mest hjálparþurfi eru þeir sem búa við erfiðar félagslegar aðstæður eða gerðu það í æsku. Ábyrg efnahagsstjórn í anda jafnaðarmennsku eins og Kristrún Frostadóttir boðar er þar mikilvæg forvörn til að koma í veg fyrir að börn búi við erfiðar aðstæður sem bitnar á geðheilsu þeirra. Það er því ekkert til sem heiti jöfn tækifæri án jöfnuðar. Hægri hagstjórn þýðir nefnilega meiri ójöfnuður, því þeir ríkustu fá meira í eigin vasa, m.a. ríkiseignir sem Viðreisn vill selja. Aukinn ójöfnuður þýðir meiri þörf á velferðarþjónustu því þegar ójöfnuður eykst, eykst fátækt og fátækt fylgja oft félagsleg og heilsufarsleg vandamál. Við erum búin að sjá allt of mörg börn deyja á árinu, en slíkar hörmungar aukast gjarnan í samfélögum þar sem ójöfnuður er mikill því ofbeldi og áhættuhegðun er meiri í samfélögum þar sem ójöfnuður er mikill. Eftir að hafa hlustað á Kristrúnu Frostadóttur og annað forystufólk Samfylkingarinnar undanfarnar vikur þá er skýrt að flokkurinn hefur alla burði til þess að leiða breytingar í íslensku samfélagi. Þess vegna verður Samfylkingin að vinna þessar kosningar, taka við stjórnarmyndunarumboðinu og mynda sterka ríkisstjórn á Íslandi. Mér finnst flokkurinn eiga þessa kosningabaráttu. Það er hreinn unaður að hlusta á Kristrúnu í viðtölum, þvílíkur leiðtogi sem hún er fyrir jafnaðarmenn á Íslandi. Hún sýndi það í nýlegu viðtali á Heimildinni í vikunni, að hún skilur raunveruleika venjulegs fólks, um land allt. Hún er svo sannarlega búin að breyta flokknum í norrænan verkamannaflokk, það sé ég búandi í Noregi. Systurflokkur Samfylkingarinnar hér hefur lækkað skattbyrðina hjá minni fjölskyldu (par í millistétt með lítið barn) síðan flokkurinn tók við stjórnartaumunum fyrir þremur árum. Þá eru leikskólagjöld og annar kostnaður tengdur barnafjölskyldum líka búinn að lækka í þeirra stjórnartíð og stýrivextir náðu hámarki í 4,5%. Samfylkingin er líka með kanónur í hverju sæti. Verandi menntuð í heilsueflingu finnst mér geggjað að fá Ölmu Möller í forsvar fyrir flokkinn, það eru alltof fáir stjórnmálamenn á Íslandi sem hafa nægan skilning á því hvernig hægt er að bæta lýðheilsu. Ef einhver ætti að geta unnið að bættri geðheilsu landans, þá er það hún. Samfylkingin er bersýnilega eini flokkurinn sem er búinn að vinna heimavinnuna sína, eini flokkurinn sem getur sagt hvað hann ætlar að gera, af hverju hann ætlar að gera það og hvernig hann ætlar að fjármagna það. Það byggir hann á samtali sínu við fólkið í landinu. Það gerir flokkinn trúverðugan, velgengni hans má því skýra með þrotlausri vinnu forystunar, en ekki stemmingu. Jafnaðarmenn veigra sér heldur ekki við því að rökræða hvers vegna ekki sé nóg að fara betur með fé heldur þurfi líka að afla tekna með sanngjörnum hætti. Mér finnst fáir eiga roð í flokkinn með loforðum sínum um að gera allt fyrir alla án þess að geta sagt hvernig þeir ætla gera það. Samfylkingin á svo sannarlega skilið að uppskera vel í þessum kosningum, enda er Kristrún Frostadóttir búin að breyta íslenskum stjórnmálum til hins betra og hún á góða kosningu skilið fyrir það að gera stjórnmálin trúverðug á ný. Höfundur brennur fyrir lýðheilsu og velferð launafólks. Er með BA gráðu í sálfræði og meistaragráðu í heilsueflingu og heilsusálfræði og vinnur sem barna- og fjölskylduleiðbeinandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Samfylkingin Viðreisn Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Refsa fyrst, spyrja svo? Jakob Frímann Magnússon Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Val margra okkar stendur á milli þessara tveggja flokka, enda ekki skrítið að fólk vilji stjórn sem er samhentari en síðasta ríkisstjórn. Sjálfstæðismenn hræða kjósendur Viðreisnar með tali um vinstristjórn, en er Viðreisn velferðarsinnaður flokkur? Viðreisn varð til sem klofningsframboð úr Sjálfstæðisflokknum og hefur í þingstörfum á undanförnum árum talað fyrir því að skera niður samneyslu og lækka útgjöld ríkisins. Minna hefur þar farið fyrir hugmyndum um hvernig megi ná fram stórkostlegri lækkun á útgjöldum ríkisins án þess að gengið verði nærri þeirri grunnþjónustu sem mikill meirihluti allra ríkisútgjalda er varið til. Eitt helsta slagorð Viðreisnar er „hægri hagstjórn- vinstri velferð“. Í praxís hefur hægri hagstjórn aldrei þýtt annað en skattalækkanir á þá efnuðustu í nafni „frelsis“ eða „atvinnulífsins“. Hagstjórnarstefna hægrimanna hefur líka iðulega snúist um að ríkisfjármálum skuli ekki beitt til sveiflujöfnunar í hagkerfinu. Það síðasta sem við þurfum núna er slík hagstjórn. Í nýlegum hlaðvarpi sagði Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir, ein forystukona Viðreisnar að það væri ekki endilega hlutverk skattkerfisins að jafna kjör fólks. Ef slík viðhorf í skattamálum verða ofan á mun það þýða aukinn ójöfnuður og veikari tekjugrunnur ríkisins. Ef ekki er vilji til að afla tekna með stighækkandi sköttum á hæstu tekjur, þá er „vinstri velferð“ að norrænni fyrirmynd ómöguleg. Sterkt velferðarkerfi kostar nefnilega peninga. Viðreisn talar fyrir því að selja ríkiseigur og banka til að fjármagna óskýr loforð sín um bætta geðheilbrigðisþjónustu. Verandi fjölskyldumóðir hljómar þetta fyrir mér eins og ég ætli að selja húsgögnin og fötin mín til þess að eiga fyrir föstum mánaðarlegum útgjöldum. Það segir sig sjálft að húsið verður tómt á endanum. Hvernig ætlarðu að fjármagna heilbrigðiskerfið eða efla kosningaloforð um öflugri úrræði fyrir börn með því að selja ríkiseigur? Hvaða eignir verða seldar þegar búið er að selja Íslandsbankann og Landsbankann? Þetta er eins og að selja mjólkurkúna. Það gengur því ekki upp að fjármagna varanleg rekstrarútgjöld til heilbrigðismála með eignasölu. Það er hægri hagstjórn eins og hún gerist verst. Er nóg að tryggja börnum ódýrari sálfræðitíma líkt og Viðreisn boðar? Börn sem alast upp við fátækt eru 3-4 sinnum líklegri til að greinast með geðröskun en börn sem eiga foreldra í efstu tekjutíundunum. Það þýðir ekki að senda fátækt barn í sálfræðitíma í klukkutíma á viku og láta barnið svo fara heim þar sem það fær ekki að borða eða fær ekki að taka þátt í tómstundum með vinum sínum. Líðan okkar er oftast nær afsprengi aðstæðna sem við búum við, eða bjuggum við í æsku eða samfélagsins sem við búum í. Það sýna ótal rannsóknir, en Viðreisn fjallar um geðheilbrigði barna í tómarúmi eins og það hafi ekkert að gera með ójöfnuð og stéttarstöðu. Hægri efnahagsstjórn getur ekki tekið á slíkum vanda svo að það virki, það sýna rannsóknir. Vinstri velferð er vinstri því henni fylgir vinstri efnahagsstjórn. Ég sé þetta skýrt í mínum störfum á heilsugæslu þar sem ég vinn hér í Noregi, að þeir sem eru mest hjálparþurfi eru þeir sem búa við erfiðar félagslegar aðstæður eða gerðu það í æsku. Ábyrg efnahagsstjórn í anda jafnaðarmennsku eins og Kristrún Frostadóttir boðar er þar mikilvæg forvörn til að koma í veg fyrir að börn búi við erfiðar aðstæður sem bitnar á geðheilsu þeirra. Það er því ekkert til sem heiti jöfn tækifæri án jöfnuðar. Hægri hagstjórn þýðir nefnilega meiri ójöfnuður, því þeir ríkustu fá meira í eigin vasa, m.a. ríkiseignir sem Viðreisn vill selja. Aukinn ójöfnuður þýðir meiri þörf á velferðarþjónustu því þegar ójöfnuður eykst, eykst fátækt og fátækt fylgja oft félagsleg og heilsufarsleg vandamál. Við erum búin að sjá allt of mörg börn deyja á árinu, en slíkar hörmungar aukast gjarnan í samfélögum þar sem ójöfnuður er mikill því ofbeldi og áhættuhegðun er meiri í samfélögum þar sem ójöfnuður er mikill. Eftir að hafa hlustað á Kristrúnu Frostadóttur og annað forystufólk Samfylkingarinnar undanfarnar vikur þá er skýrt að flokkurinn hefur alla burði til þess að leiða breytingar í íslensku samfélagi. Þess vegna verður Samfylkingin að vinna þessar kosningar, taka við stjórnarmyndunarumboðinu og mynda sterka ríkisstjórn á Íslandi. Mér finnst flokkurinn eiga þessa kosningabaráttu. Það er hreinn unaður að hlusta á Kristrúnu í viðtölum, þvílíkur leiðtogi sem hún er fyrir jafnaðarmenn á Íslandi. Hún sýndi það í nýlegu viðtali á Heimildinni í vikunni, að hún skilur raunveruleika venjulegs fólks, um land allt. Hún er svo sannarlega búin að breyta flokknum í norrænan verkamannaflokk, það sé ég búandi í Noregi. Systurflokkur Samfylkingarinnar hér hefur lækkað skattbyrðina hjá minni fjölskyldu (par í millistétt með lítið barn) síðan flokkurinn tók við stjórnartaumunum fyrir þremur árum. Þá eru leikskólagjöld og annar kostnaður tengdur barnafjölskyldum líka búinn að lækka í þeirra stjórnartíð og stýrivextir náðu hámarki í 4,5%. Samfylkingin er líka með kanónur í hverju sæti. Verandi menntuð í heilsueflingu finnst mér geggjað að fá Ölmu Möller í forsvar fyrir flokkinn, það eru alltof fáir stjórnmálamenn á Íslandi sem hafa nægan skilning á því hvernig hægt er að bæta lýðheilsu. Ef einhver ætti að geta unnið að bættri geðheilsu landans, þá er það hún. Samfylkingin er bersýnilega eini flokkurinn sem er búinn að vinna heimavinnuna sína, eini flokkurinn sem getur sagt hvað hann ætlar að gera, af hverju hann ætlar að gera það og hvernig hann ætlar að fjármagna það. Það byggir hann á samtali sínu við fólkið í landinu. Það gerir flokkinn trúverðugan, velgengni hans má því skýra með þrotlausri vinnu forystunar, en ekki stemmingu. Jafnaðarmenn veigra sér heldur ekki við því að rökræða hvers vegna ekki sé nóg að fara betur með fé heldur þurfi líka að afla tekna með sanngjörnum hætti. Mér finnst fáir eiga roð í flokkinn með loforðum sínum um að gera allt fyrir alla án þess að geta sagt hvernig þeir ætla gera það. Samfylkingin á svo sannarlega skilið að uppskera vel í þessum kosningum, enda er Kristrún Frostadóttir búin að breyta íslenskum stjórnmálum til hins betra og hún á góða kosningu skilið fyrir það að gera stjórnmálin trúverðug á ný. Höfundur brennur fyrir lýðheilsu og velferð launafólks. Er með BA gráðu í sálfræði og meistaragráðu í heilsueflingu og heilsusálfræði og vinnur sem barna- og fjölskylduleiðbeinandi.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun