Fjölfræðingur óskar eftir starfi Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar 16. nóvember 2024 11:17 Ef ekki næst sátt í kjaradeilu kennara. Sinnir í dag verkefnum sem skarast á við ýmis sérfræðistörf. Samband íslenskra sveitarfélaga stóð fyrir fundi, á Hilton Reykjavík Nordica þann 12. nóvember s.l., með fulltrúum þeirra flokka sem bjóða sig fram til alþingis í lok mánaðar. Yfirskrift fundarins var að rædd yrðu mál sem brenna á kjósendum og sveitarfélögum. Spurningum var varpað til fulltrúa flokkanna sem sátu fyrir svörum. Ég sat þennan fund og verð að segja að vonbrigði mín voru mikil. Þessi fundur sýndi mér svart á hvítu að menntamál virðast ekki vera ofarlega á forgangslistanum hjá Sambandi íslenskra sveitarfélaga og ekki heldur hjá kjósendum ef marka má yfirskrift fundarins. Stærsti útgjaldaliður sveitarfélaganna tengist menntamálum. Helmingur útgjalda fer í þann málaflokk en samt var hann ekki ræddur á þessum fundi. Á þeim 100 mínútum sem fundurinn stóð yfir þá var spurningum um MPA þjónustu og húsnæðismál varpað til fulltrúa flokkanna og þar á eftir átti að ræða samgöngumál en það gafst ekki tími til þess. Á fundinum átti að leitast við að fá fram afstöðu flokkanna til sveitarstjórnarmála og stöðu sveitarfélaganna í víðu samhengi. Þrátt fyrir það þá þótti ekki ástæða til að ræða menntamál. Af hverju voru menntamál ekki rædd á þessum fundi ? Á síðu Sambands íslenskra sveitarfélaga segir að gott samstarf ríkis og sveitarfélaga sé grundvallaratriði til að tryggja skilvirka þjónustu og framfarir fyrir samfélagið. Í ljósi þess sem þar stendur og stöðunnar í menntamálum í dag þá hefði ég haldið að þessi málaflokkur yrði ræddur. Það ríkir neyðarástand í menntamálum. Staðan sem upp er komin mun ekki hverfa af sjálfu sér. Hún hefur verið að gerjast allt of lengi. Miðað við það sem sveitarfélögin hafa sagt opinberlega þá gengur þeim illa að reka skólana og uppfylla þá þjónustu sem börn eiga rétt á samkvæmt lögum. Þurfa þá sveitarfélögin ekki að eiga samtal við ríkið um það ? Nóg er búið að gera af skýrslum og ástandið á ekki að koma neinum á óvart. En minna er um efndir. Stefnumótunin kemur frá ríkinu sem setur lögin og sveitarfélögin eiga að framkvæma það sem ríkir leggur til óháð því hvort þau hafi bolmagn til þess eða ekki. Á þennan hátt mismunum við börnum í landinu eftir búsetu. Sveitarfélögin eru alls konar og standa mis vel fjárhagslega. Börn sem búa í ríku sveitarfélagi fá því meiri þjónustu en þau sem búa í fátækari sveitarfélögum. Við stöndum frammi fyrir vanda í menntamálum sem þarf að bregðast við strax og hvorki ríki né sveitarfélög geta skorast undan ábyrgð. Vandinn sem þarf að horfast í augu við og verður ekki flúinn er að ná sátt um kjör kennara. Það þarf að byrja á því að standa við gefin loforð. Fyrr verður ekki hægt að ræða kjaramál. Kennarar eru löngu búnir að fá nóg. Þeir vilja ekki verkföll en verkföll eru eina vopnið sem þeir hafa til að ná til eyrna yfirvalda. Ef yfirvöld hefðu samið þannig við kennara á sínum tíma að þeir fengju menntun sína metna þá værum við ekki að glíma við þennan vanda. En í stað þess að takast á við vandann eins og þarf að gera þá eyðir Samband íslenskra sveitarfélaga púðri í að sverta kjarabaráttu kennara í augum almennings. Samband íslenskra sveitarfélaga segir að launahækkanir kennara hafi verið mun meiri en sérfræðinga á almennum markaði og nefna prósentur í því sambandi. Það sér það hver heilvita maður að samanburður í prósentum er galinn því að auðvitað er prósentuhækkunin hærri eftir því sem launin eru lægri. Svo talar Samband íslenskra sveitarfélaga mikið um verðgildi annarra kjara og réttinda kennara. Ef þessi önnur kjör sem sambandið talar um eru svona eftirsóknarverð og verðmæt. Af hverju í ósköpunum flykkjast þá ekki útskrifaðir kennarar inn í skólana að kenna ? Af hverju er þá þessi vandi ef kennarar hafa það svona gott eins og Samband íslenskra sveitarfélaga vill meina ? Ætlar Samband íslenskra sveitarfélaga virkilega að hunsa og úthúða kennurum til hlýðni ? Að reyna að fá samfélagið á móti þeim þannig að þeir bugist í sinni baráttu. Með því móti eru fleiri kennarar hraktir úr stéttinni og ástandið versnar. Og ég sem hélt að við værum að vinna saman að því að byggja upp öflugt og mannbætandi menntakerfi. Við kennarar höfum í gegnum árin hugsað í lausnum. Hvernig væri að yfirvöld færu að gera það sama og finndu lausn á kennaradeilunni í eitt skipti fyrir öll. Þá fyrst væri hægt að semja við kennara eins og aðrar háskólamenntaðar stéttir. Og þá fyrst myndi fólk hætta að segja „Þessir kennarar eru alltaf í verkfalli“. Höfundur er kennari í stjórn Kennarafélags Reykjavíkur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Rakel Linda Kristjánsdóttir Kennaraverkfall 2024 Mest lesið Ár vondra vinnubragða í Stúdentaráði HÍ Katla Ólafsdóttir,Mathias Bragi Ölvisson Skoðun Vindmyllufyrirtæki í áskrift hjá íslenskum almenningi Linda Jónsdóttir Skoðun Aulatal um að Evrópa sé veik og getulaus Ole Anton Bieltvedt Skoðun Hvers virði er vara ef hún er ekki seld? Jón Jósafat Björnsson Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Sjö mýtur um loftslagsbreytingar Kristinn Már Hilmarsson,Elva Rakel Jónsdóttir Skoðun Pírati pissar í skóinn sinn Helgi Áss Grétarsson Skoðun Metnaðarfull markmið og stórir sigrar Halla Helgadóttir Skoðun Myllan sem mala átti gull Andrés Kristjánsson Skoðun Mannúð og hugrekki - gegn stríðsglæpum og þjóðarmorði Ólafur Ingólfsson Skoðun Skoðun Skoðun „Evrópa er í hnignun“ – Er það samt? Lítum aðeins á söguna Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Vindmyllufyrirtæki í áskrift hjá íslenskum almenningi Linda Jónsdóttir skrifar Skoðun Metnaðarfull markmið og stórir sigrar Halla Helgadóttir skrifar Skoðun Hvers virði er vara ef hún er ekki seld? Jón Jósafat Björnsson skrifar Skoðun Aulatal um að Evrópa sé veik og getulaus Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ár vondra vinnubragða í Stúdentaráði HÍ Katla Ólafsdóttir,Mathias Bragi Ölvisson skrifar Skoðun Mannúð og hugrekki - gegn stríðsglæpum og þjóðarmorði Ólafur Ingólfsson skrifar Skoðun Framtíð menntunar – byggjum á trausti, ekki tortryggni Helga Kristín Kolbeins skrifar Skoðun Fé án hirðis Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson skrifar Skoðun Gæludýr geta dimmu í dagsljós breytt Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Myllan sem mala átti gull Andrés Kristjánsson skrifar Skoðun Sjö mýtur um loftslagsbreytingar Kristinn Már Hilmarsson,Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Pírati pissar í skóinn sinn Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Fáum presta aftur inn í skólana Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Rösk og reiðubúin fyrir landsbyggðina Hópur Röskvuliða skrifar Skoðun Icelandic Learning is a Gendered Health Issue Logan Lee Sigurðsson skrifar Skoðun Goðsögnin um UFS-sjóði sem róttækar „woke"- fjárfestingar Már Wolfgang Mixa skrifar Skoðun Framtíð Öskjuhlíðar Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Vanhæfur Sjálfstæðisflokkur Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Mælt fyrir miklum kjarabótum öryrkja og aldraðra Inga Sæland skrifar Skoðun Mannréttindabrot og stríðsglæpir Rússa í Úkraínu Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson skrifar Skoðun Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum skrifar Skoðun Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík: Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Getur Sturlunga snúið aftur? Leifur B. Dagfinnsson skrifar Skoðun Vaka stendur með Menntavísindasviði í verki Gunnar Ásgrímsson skrifar Skoðun Vorbókaleysingar Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Er þetta í alvöru umdeild skoðun fámenns hóps? Snorri Másson skrifar Skoðun Liðveisla fyrir öll Atli Már Haraldsson skrifar Sjá meira
Ef ekki næst sátt í kjaradeilu kennara. Sinnir í dag verkefnum sem skarast á við ýmis sérfræðistörf. Samband íslenskra sveitarfélaga stóð fyrir fundi, á Hilton Reykjavík Nordica þann 12. nóvember s.l., með fulltrúum þeirra flokka sem bjóða sig fram til alþingis í lok mánaðar. Yfirskrift fundarins var að rædd yrðu mál sem brenna á kjósendum og sveitarfélögum. Spurningum var varpað til fulltrúa flokkanna sem sátu fyrir svörum. Ég sat þennan fund og verð að segja að vonbrigði mín voru mikil. Þessi fundur sýndi mér svart á hvítu að menntamál virðast ekki vera ofarlega á forgangslistanum hjá Sambandi íslenskra sveitarfélaga og ekki heldur hjá kjósendum ef marka má yfirskrift fundarins. Stærsti útgjaldaliður sveitarfélaganna tengist menntamálum. Helmingur útgjalda fer í þann málaflokk en samt var hann ekki ræddur á þessum fundi. Á þeim 100 mínútum sem fundurinn stóð yfir þá var spurningum um MPA þjónustu og húsnæðismál varpað til fulltrúa flokkanna og þar á eftir átti að ræða samgöngumál en það gafst ekki tími til þess. Á fundinum átti að leitast við að fá fram afstöðu flokkanna til sveitarstjórnarmála og stöðu sveitarfélaganna í víðu samhengi. Þrátt fyrir það þá þótti ekki ástæða til að ræða menntamál. Af hverju voru menntamál ekki rædd á þessum fundi ? Á síðu Sambands íslenskra sveitarfélaga segir að gott samstarf ríkis og sveitarfélaga sé grundvallaratriði til að tryggja skilvirka þjónustu og framfarir fyrir samfélagið. Í ljósi þess sem þar stendur og stöðunnar í menntamálum í dag þá hefði ég haldið að þessi málaflokkur yrði ræddur. Það ríkir neyðarástand í menntamálum. Staðan sem upp er komin mun ekki hverfa af sjálfu sér. Hún hefur verið að gerjast allt of lengi. Miðað við það sem sveitarfélögin hafa sagt opinberlega þá gengur þeim illa að reka skólana og uppfylla þá þjónustu sem börn eiga rétt á samkvæmt lögum. Þurfa þá sveitarfélögin ekki að eiga samtal við ríkið um það ? Nóg er búið að gera af skýrslum og ástandið á ekki að koma neinum á óvart. En minna er um efndir. Stefnumótunin kemur frá ríkinu sem setur lögin og sveitarfélögin eiga að framkvæma það sem ríkir leggur til óháð því hvort þau hafi bolmagn til þess eða ekki. Á þennan hátt mismunum við börnum í landinu eftir búsetu. Sveitarfélögin eru alls konar og standa mis vel fjárhagslega. Börn sem búa í ríku sveitarfélagi fá því meiri þjónustu en þau sem búa í fátækari sveitarfélögum. Við stöndum frammi fyrir vanda í menntamálum sem þarf að bregðast við strax og hvorki ríki né sveitarfélög geta skorast undan ábyrgð. Vandinn sem þarf að horfast í augu við og verður ekki flúinn er að ná sátt um kjör kennara. Það þarf að byrja á því að standa við gefin loforð. Fyrr verður ekki hægt að ræða kjaramál. Kennarar eru löngu búnir að fá nóg. Þeir vilja ekki verkföll en verkföll eru eina vopnið sem þeir hafa til að ná til eyrna yfirvalda. Ef yfirvöld hefðu samið þannig við kennara á sínum tíma að þeir fengju menntun sína metna þá værum við ekki að glíma við þennan vanda. En í stað þess að takast á við vandann eins og þarf að gera þá eyðir Samband íslenskra sveitarfélaga púðri í að sverta kjarabaráttu kennara í augum almennings. Samband íslenskra sveitarfélaga segir að launahækkanir kennara hafi verið mun meiri en sérfræðinga á almennum markaði og nefna prósentur í því sambandi. Það sér það hver heilvita maður að samanburður í prósentum er galinn því að auðvitað er prósentuhækkunin hærri eftir því sem launin eru lægri. Svo talar Samband íslenskra sveitarfélaga mikið um verðgildi annarra kjara og réttinda kennara. Ef þessi önnur kjör sem sambandið talar um eru svona eftirsóknarverð og verðmæt. Af hverju í ósköpunum flykkjast þá ekki útskrifaðir kennarar inn í skólana að kenna ? Af hverju er þá þessi vandi ef kennarar hafa það svona gott eins og Samband íslenskra sveitarfélaga vill meina ? Ætlar Samband íslenskra sveitarfélaga virkilega að hunsa og úthúða kennurum til hlýðni ? Að reyna að fá samfélagið á móti þeim þannig að þeir bugist í sinni baráttu. Með því móti eru fleiri kennarar hraktir úr stéttinni og ástandið versnar. Og ég sem hélt að við værum að vinna saman að því að byggja upp öflugt og mannbætandi menntakerfi. Við kennarar höfum í gegnum árin hugsað í lausnum. Hvernig væri að yfirvöld færu að gera það sama og finndu lausn á kennaradeilunni í eitt skipti fyrir öll. Þá fyrst væri hægt að semja við kennara eins og aðrar háskólamenntaðar stéttir. Og þá fyrst myndi fólk hætta að segja „Þessir kennarar eru alltaf í verkfalli“. Höfundur er kennari í stjórn Kennarafélags Reykjavíkur.
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson skrifar
Skoðun Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum skrifar
Skoðun Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík: Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun