Puigdemont snýr aftur til að gera það ljóst að baráttan fyrir sjálfstæði Katalóníu heldur áfram Jordi Oriola Folch skrifar 12. ágúst 2024 11:01 Frá 1714 hefur Spánn litið á Katalóníu sem nýlendu, með ríkisfjármálarán upp á 22.000 milljónir evra árlega (10% af vergri landsframleiðslu Katalóníu!) og með kynþáttafordómum gegn Katalóníu. Og þetta hefur lifað til þessa dags og þess vegna þurfum við sjálfstæði Katalóníu. Við skipulögðum þjóðaratkvæðagreiðslu um sjálfsákvörðunarrétt árið 2017 og vegna kúgunarinnar í kjölfarið hefur Puigdemont forseti þurft að vera í útlegð í Belgíu í 7 ár. Á þessu ári, vegna þess að Pedro Sánchez forseti þurfti að fá atkvæði flokks Puigdemonts, Junts, voru lög um sakaruppgjöf samþykkt 11. júní sem ætluðu að binda enda á kúgun, meðal annars, á Puigdemont forseta. Af þessum sökum sagði Puigdemont, meðan á katalónsku kosningaferlinu stóð 12. maí, að hann myndi snúa aftur til Katalóníu til að taka þátt í fjárfestingu verðandi forseta Katalóníustjórnarinnar. Kúgunin hefur orðið til þess að einn af stærstu sjálfstæðisflokkunum, ERC, hefur stöðvað átökin og viljað friða landið, en það hefur leitt til þess að það hefur tapað mörgum atkvæðum virkustu og kröfuhörðustu stuðningsmanna sjálfstæðismanna. Annar sjálfstæðisflokkur, CUP, sem er ruglaður í þessari atburðarás, hefur einnig tapað allmörgum atkvæðum. Í síðustu kosningum fyrir ríkisstjórn Katalóníu hefur kúgun enn og aftur gert frambjóðandanum Puigdemont ómögulegt að halda kosningabaráttuna í Katalóníu, hann hefur þurft að framkvæma hana úr fjarlægð í gegnum netið og hann hefur ekki getað taka þátt í sjónvarpsumræðum líka. Á endanum hefur þetta óeðlilega samhengi haft áhrif á að sjálfstæðishreyfingin missti hreinan meirihluta sem hún hafði haft á síðustu tólf árum. PSC, flokkur gegn sjálfstæði úr eigin flokki Sánchez, forseta Spánar, kom í fyrsta sæti en þurfti atkvæði ERC til að ná hreinum meirihluta. Og ERC, til að forðast nýjar kosningar (þar sem það hefði fallið enn meira), hefur gefið atkvæði sín svo PSC geti stjórnað í Katalóníu í eins konar friðsældri nýlendu, í skiptum fyrir ímyndað fullveldi í ríkisfjármálum fyrir Katalóníu (loforð um að við vitum öll hvað verður ekki uppfyllt vegna þess að það myndi ganga gegn ríkisfjármálaráninu sem er grundvöllur sambands Spánar og Katalóníu). En spænsku dómararnir, í samfellu við misnotkunina sem þeir hafa áður ofsótt katalónska sjálfstæðismenn með, neita að beita sakaruppgjöfinni sem samþykkt var af spænska þinginu og sýna refsilaust fram á að þeir beiti réttlætinu óviðeigandi í pólitískum tilgangi. Þrátt fyrir allt þetta, nú þegar Puigdemont hefur verið kjörinn varamaður næst atkvæðamesta flokksins á katalónska þinginu, tilkynnti hann að, eins og hann hafði lofað, myndi hann snúa aftur til Barcelona á þingfestingardegi, 8. ágúst. Dómararnir gáfu fyrirmæli til katalónsku lögreglunnar sem, undir stjórn ERC og þurfti að fara að lögum samkvæmt, setti upp glæsilegt lögreglutæki til að koma í veg fyrir að Puigdemont kæmist inn á þingið. Síðan, fyrir mannfjöldann sem hafði komið til að taka á móti honum fyrir framan þinggarðinn, flutti Puigdemont forseti ræðu þar sem hann sagði mjög skýrt að dómararnir væru að brjóta lög, að átökin milli Katalóníu og Spánar væru ekki horfin og að Katalóníumenn haldi áfram að krefjast sjálfstæðis Katalóníu. Eftir ræðuna rann hann inn í mannfjöldann og slapp án þess að vera handtekinn. Lögreglan, ógnað af dómurum, kveikti á Operation Cage og stöðvaði umferð á öllum vegum í Katalóníu í sannkallaðri leit. Þessi aðgerð hafði aðeins verið notuð gegn íslömskum hryðjuverkamönnum sem réðust á Barcelona 17. ágúst 2017. Nú var það gert til að reyna að handtaka varamann, kjörinn af 700.000 Katalóníumönnum, sakaður um fjárdrátt. Ennfremur sviksamlega sakaður af sömu dómurum og vilja nú ekki beita lögum um sakaruppgjöf, samþykkt af spænska þinginu einmitt til að hætta að ofsækja hann fyrir dómstólum. Það væri óútskýranlegt ef það væri ekki að Puigdemont og katalónsku sjálfstæðismenn séu óvinir Spánar númer eitt. Puigdemont forseti hefur sloppið frá lögreglunni og er nú aftur í útlegð í Belgíu og hefur sýnt að dómararnir starfa með pólitískum markmiðum. En enginn gagnrýnir þá á Spáni, né ætlar nokkur að gera neitt. Það á eftir að koma í ljós hvort Junts muni draga stuðning frá spænsku ríkisstjórninni til baka og það verður óstöðugleika. Í bili hefur ögrandi framkoma Puigdemont forseta í Barcelona hjálpað allri heimspressunni að setja Katalóníuvandann aftur á forsíðurnar og gera það ljóst að átökin halda áfram og að engin pólitísk lausn verði fyrr en Katalónarnir sjálfir eru þeir geta ákveðið hvort Katalónía sé sjálfstætt eða ekki. Höfundur er frá Katalóníu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Spánn Sjálfstæðisbarátta Katalóníu Mest lesið Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson skrifar Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson skrifar Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Stjórnarandstaðan er vannýtt auðlind Jón Daníelsson skrifar Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson skrifar Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun 5 ára vegferð að skóla framtíðarinnar – eða ekki! Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Listin að verða fullkomlega ósammála sjálfri sér á mettíma Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Þingmenn auðvaldsins Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Arðgreiðslur í sjávarútvegi: Staðreyndir gegn fullyrðingum Elliði Vignisson skrifar Skoðun Verðugur bandamaður? Steinar Harðarson skrifar Skoðun Við þurfum nýja sýn á stjórnmál okkar - Mamdani-sýn Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Sjá meira
Frá 1714 hefur Spánn litið á Katalóníu sem nýlendu, með ríkisfjármálarán upp á 22.000 milljónir evra árlega (10% af vergri landsframleiðslu Katalóníu!) og með kynþáttafordómum gegn Katalóníu. Og þetta hefur lifað til þessa dags og þess vegna þurfum við sjálfstæði Katalóníu. Við skipulögðum þjóðaratkvæðagreiðslu um sjálfsákvörðunarrétt árið 2017 og vegna kúgunarinnar í kjölfarið hefur Puigdemont forseti þurft að vera í útlegð í Belgíu í 7 ár. Á þessu ári, vegna þess að Pedro Sánchez forseti þurfti að fá atkvæði flokks Puigdemonts, Junts, voru lög um sakaruppgjöf samþykkt 11. júní sem ætluðu að binda enda á kúgun, meðal annars, á Puigdemont forseta. Af þessum sökum sagði Puigdemont, meðan á katalónsku kosningaferlinu stóð 12. maí, að hann myndi snúa aftur til Katalóníu til að taka þátt í fjárfestingu verðandi forseta Katalóníustjórnarinnar. Kúgunin hefur orðið til þess að einn af stærstu sjálfstæðisflokkunum, ERC, hefur stöðvað átökin og viljað friða landið, en það hefur leitt til þess að það hefur tapað mörgum atkvæðum virkustu og kröfuhörðustu stuðningsmanna sjálfstæðismanna. Annar sjálfstæðisflokkur, CUP, sem er ruglaður í þessari atburðarás, hefur einnig tapað allmörgum atkvæðum. Í síðustu kosningum fyrir ríkisstjórn Katalóníu hefur kúgun enn og aftur gert frambjóðandanum Puigdemont ómögulegt að halda kosningabaráttuna í Katalóníu, hann hefur þurft að framkvæma hana úr fjarlægð í gegnum netið og hann hefur ekki getað taka þátt í sjónvarpsumræðum líka. Á endanum hefur þetta óeðlilega samhengi haft áhrif á að sjálfstæðishreyfingin missti hreinan meirihluta sem hún hafði haft á síðustu tólf árum. PSC, flokkur gegn sjálfstæði úr eigin flokki Sánchez, forseta Spánar, kom í fyrsta sæti en þurfti atkvæði ERC til að ná hreinum meirihluta. Og ERC, til að forðast nýjar kosningar (þar sem það hefði fallið enn meira), hefur gefið atkvæði sín svo PSC geti stjórnað í Katalóníu í eins konar friðsældri nýlendu, í skiptum fyrir ímyndað fullveldi í ríkisfjármálum fyrir Katalóníu (loforð um að við vitum öll hvað verður ekki uppfyllt vegna þess að það myndi ganga gegn ríkisfjármálaráninu sem er grundvöllur sambands Spánar og Katalóníu). En spænsku dómararnir, í samfellu við misnotkunina sem þeir hafa áður ofsótt katalónska sjálfstæðismenn með, neita að beita sakaruppgjöfinni sem samþykkt var af spænska þinginu og sýna refsilaust fram á að þeir beiti réttlætinu óviðeigandi í pólitískum tilgangi. Þrátt fyrir allt þetta, nú þegar Puigdemont hefur verið kjörinn varamaður næst atkvæðamesta flokksins á katalónska þinginu, tilkynnti hann að, eins og hann hafði lofað, myndi hann snúa aftur til Barcelona á þingfestingardegi, 8. ágúst. Dómararnir gáfu fyrirmæli til katalónsku lögreglunnar sem, undir stjórn ERC og þurfti að fara að lögum samkvæmt, setti upp glæsilegt lögreglutæki til að koma í veg fyrir að Puigdemont kæmist inn á þingið. Síðan, fyrir mannfjöldann sem hafði komið til að taka á móti honum fyrir framan þinggarðinn, flutti Puigdemont forseti ræðu þar sem hann sagði mjög skýrt að dómararnir væru að brjóta lög, að átökin milli Katalóníu og Spánar væru ekki horfin og að Katalóníumenn haldi áfram að krefjast sjálfstæðis Katalóníu. Eftir ræðuna rann hann inn í mannfjöldann og slapp án þess að vera handtekinn. Lögreglan, ógnað af dómurum, kveikti á Operation Cage og stöðvaði umferð á öllum vegum í Katalóníu í sannkallaðri leit. Þessi aðgerð hafði aðeins verið notuð gegn íslömskum hryðjuverkamönnum sem réðust á Barcelona 17. ágúst 2017. Nú var það gert til að reyna að handtaka varamann, kjörinn af 700.000 Katalóníumönnum, sakaður um fjárdrátt. Ennfremur sviksamlega sakaður af sömu dómurum og vilja nú ekki beita lögum um sakaruppgjöf, samþykkt af spænska þinginu einmitt til að hætta að ofsækja hann fyrir dómstólum. Það væri óútskýranlegt ef það væri ekki að Puigdemont og katalónsku sjálfstæðismenn séu óvinir Spánar númer eitt. Puigdemont forseti hefur sloppið frá lögreglunni og er nú aftur í útlegð í Belgíu og hefur sýnt að dómararnir starfa með pólitískum markmiðum. En enginn gagnrýnir þá á Spáni, né ætlar nokkur að gera neitt. Það á eftir að koma í ljós hvort Junts muni draga stuðning frá spænsku ríkisstjórninni til baka og það verður óstöðugleika. Í bili hefur ögrandi framkoma Puigdemont forseta í Barcelona hjálpað allri heimspressunni að setja Katalóníuvandann aftur á forsíðurnar og gera það ljóst að átökin halda áfram og að engin pólitísk lausn verði fyrr en Katalónarnir sjálfir eru þeir geta ákveðið hvort Katalónía sé sjálfstætt eða ekki. Höfundur er frá Katalóníu.
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar
Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun