Að vera sænskur jafnaðarmaður eða íslenskur Nanna Hermannsdóttir skrifar 30. maí 2021 12:01 Á dögunum birtist á Vísi grein Guðbrands Einarssonar, þingframbjóðanda Viðreisnar, um muninn á sænskum og íslenskum jafnaðarmönnum. Ég er í meistaranámi um norræn velferðarkerfi og því vakti titill greinarinnar áhuga minn. Ekki tók langan tíma að sjá að verið væri að tala fyrir aukinni einkavæðingu á velferðarþjónustu (1). Guðbrandur byggir grein sína eingöngu á eigin skoðunum og reynslu af því að búa í Svíþjóð fyrir nokkrum áratugum en kastar því fram sem staðreyndum. Af einhverri ástæðu virðumst við ekki gera þá kröfu til stjórnmálamanna að þeir vísi í heimildir. Nú var ég ekki fædd þegar Guðbrandur bjó í Svíþjóð en ég bý hins vegar þar núna. Svo skemmtilega vill einnig til að ég er í þessum skrifuðu orðum að vinna í meistararitgerð sem fjallar um einkavæðingu í heilbrigðiskerfinu á norðurlöndunum og er því ansi upplýst um hver raunveruleg staða er. Einkavæðingin í Svíþjóð Guðbrandur vill að við, Íslendingar, stígum skref í átt að aukinni markaðsvæðingu í velferðarþjónustu og virðist telja það eiga eitthvað skylt við stefnu sænskra jafnaðarmanna (s. Socialdemokraterna). Þetta er áhugavert í ljósi þess hvernig einkavæðingin í Svíþjóð kom til. Hér kemur smá sagnfræði. Jafnaðarstefnan ruddi sér rúms í Svíþjóð um aldamótin 1900 og byggist á jafnrétti, lýðræði og frelsi. Stefnan náði almennilega flugi í kjölfar kreppunnar miklu og við tók 44 ára valdatíð jafnaðarmanna. Með upprisu nýfrjálshyggjunar í kringum 1980 byrjaði að draga úr fylgi flokksins. Árið 1983 opnaði fyrsti einkarekni leikskólinn í Svíþjóð. Ári síðar voru samþykkt lög í sænska þinginu sem bönnuðu ríkisstuðning við leikskóla sem reknir eru í hagnaðarskyni (jafnaðarmenn í ríkisstjórn). Árið 1991 voru lögin frá 1984 afnumin og ári síðar voru ríkisstyrkir leyfðir til hagnaðardrifinna skóla óháð skólastigi (Moderaterna leiða ríkisstjórn hægri flokkanna) (2). Sama ár var fyrsta einkarekna heilsugæslan með opinberum stuðningi opnuð. Næsta skref var tekið með innleiðingu laga um „valfrelsi í heilbrigðisþjónustu“ á árunum 2009 og 2010 (Moderaterna leiða ríkisstjórn hægri flokkanna), sem hóf hina miklu innreið einkarekinna heilsugæsla í sænskt heilbrigðiskerfi. Stuttu síðar birtust vísbendingar um óþrifnað, slæma umönnun og rentusókn á elliheimilum samhliða háum arðgreiðslum (Carema skandallinn). Þetta hafði, og hefur enn, mikil áhrif á umræðuna um einkarekstur í sænska velferðarkerfinu. Breytingar í átt að aukinni einkavæðingu í Svíþjóð hafa því verið gerðar þegar sænskir jafnaðarmenn eru í stjórnarandstöðu. Viltu einfalt kerfi eða flókið? Guðbrandur talar um að í Svíþjóð hafi verið gott upplýsingaflæði um réttindi hans. Hann hafi fengið hinar ýmsu upplýsingar beint inn um lúguna og að sumt hafi jafnvel gerst sjálfkrafa (3). Hann fullyrðir að annað hafi verið uppi á teningnum á Íslandi á sama tíma (4). Um meint upplýsingaflæði vil ég segja eftirfarandi: það eina sem hefur borist inn um lúguna hjá mér eru bæklingar frá einkafyrirtækjum sem vilja fá mig í viðskipti. Heilsugæslur að berjast um viðskipti mín og tryggingafélög að reyna að sannfæra mig um að ég sé alveg að fara að deyja. Þetta er ótrúlega ógagnsætt kerfi og umrætt upplýsingaflæði er svo „gott“ að ég veit enn ekki almennilega hvernig og hvert ég fer til læknis (þrátt fyrir að hafa reynt). Heilbrigðisþjónusta hinna sænsku jafnaðarmanna Guðbrandur heldur því fram að „fyrirkomulag heilbrigðisþjónustu [vefjist] ekkert fyrir jafnaðarmönnum fyrirheitna landsins“ og að sænskir jafnaðarmenn treysti „markaðnum“ betur en íslenskir jafnaðarmenn. Hér er nú ansi frjálslega farið með staðreyndir. Raunin er sú að þetta er ansi umdeilt málefni í „fyrirheitna landinu“ en afstaða jafnaðarmanna er nokkuð skýr. Í stefnu flokksins kemur fram að þau vilji draga úr þeirri þróun sem hefur átt sér stað undanfarna áratugi og setja hertari reglur um reksturinn. Varla líður sá dagur að jafnaðarmenn í Svíþjóð skrifi ekki grein um „vinstjakt i välfärden“ (is. gróðaveiðar í velferðarþjónustu). Enn fremur vill aukinn meirihluti Svía auka takmarkanir á einkarekstri í velferðarþjónustu (heilbrigðisþjónustu, skólum og umönnun). Upplýst umræða Í stað þess að hjakka sífellt í sama farinu og skreyta umræður um einkavæðingu með orðræðu um valfrelsi og hagkvæmni er um að gera að ræða málefnið af alvöru. Sá einkarekstur sem þegar er til staðar á Íslandi er falinn í ógagnsæjum frumskógi sem lobbýistar sérgreinalækna hafa ræktað undanfarna áratugi. Svipað er uppi á teningnum í Svíþjóð. Þessi skortur á gagnsæi fyrirbyggir gagnrýna umræðu og raunverulega skoðun á þeirri hagkvæmni sem einkavæðingu heilbrigðisþjónustu er ætlað að stuðla að. Helstu áhrif fjölgunar einkarekinna heilsugæslustöðva í Svíþjóð síðastliðinn áratug eru því þau að skerða lýðræðislegt eftirlit með notkun skattfjár auk þess að skila eigendum þeirra talsverðum upphæðum í eigin vasa. Samtímis hefur heilsugæslum fjölgað langmest þar sem minnst þörf er á þeim (á þéttbýlum svæðum með háar meðaltekjur), svo ekki hafa jafnaðarsjónarmið riðið feitum hesti hjá eigendum þeirra. Því er um að gera að stíga upp og svara því til hvernig forðast má sama ósætti um arðgreiðslur, rekstrarform og gæðakröfur og upp hafa komið í Svíþjóð. (1) Hinn séríslenski greinarmunur sem gerður er á einkarekstri og einkavæðingu, í þeim tilgangi að láta einkarekstur líta betur út - því það sé sko ekki einkavæðing, er ekki til umræðu hér. Einkavæðing (e. privatization) er yfirheiti og skiptist í grófum dráttum í þrjá undirflokka: eignasölu (gjarnan kallað einkavæðing í íslenskri stjórnmálaumræðu), einkaframkvæmd og einkafjármögnun (sem eru bæði einhverskonar afbrigði af því sem kallast einkarekstur í íslenskri stjórnmálaumræðu).(2) Það er gaman að segja frá því að ekkert land í heiminum fylgdi fordæmi velferðarríkisins Svíþjóðar en Svíþjóð er eina landið í heiminum sem leyfir ríkisstyrki til hagnaðardrifinna skóla.(3) Guðbrandur virðist þó vera að tala um upplýsingaflæði frá hinu opinbera og ég skil því ekki hvernig það á að vera röksemdarfærsla fyrir aukinni einkavæðingu.(4) Ath. að ekki þarf heldur að sækja sérstaklega um t.d. barnabætur á Íslandi en Guðbrandi virðist finnast óþarfi að taka það fram í samanburðinum. Höfundur er hagfræðingur og meistaranemi í norrænum velferðarkerfum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Nanna Hermannsdóttir Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Viðskiptaþvinganir gegn Ísrael Steinunn Þóra Árnadóttir skrifar Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Sjá meira
Á dögunum birtist á Vísi grein Guðbrands Einarssonar, þingframbjóðanda Viðreisnar, um muninn á sænskum og íslenskum jafnaðarmönnum. Ég er í meistaranámi um norræn velferðarkerfi og því vakti titill greinarinnar áhuga minn. Ekki tók langan tíma að sjá að verið væri að tala fyrir aukinni einkavæðingu á velferðarþjónustu (1). Guðbrandur byggir grein sína eingöngu á eigin skoðunum og reynslu af því að búa í Svíþjóð fyrir nokkrum áratugum en kastar því fram sem staðreyndum. Af einhverri ástæðu virðumst við ekki gera þá kröfu til stjórnmálamanna að þeir vísi í heimildir. Nú var ég ekki fædd þegar Guðbrandur bjó í Svíþjóð en ég bý hins vegar þar núna. Svo skemmtilega vill einnig til að ég er í þessum skrifuðu orðum að vinna í meistararitgerð sem fjallar um einkavæðingu í heilbrigðiskerfinu á norðurlöndunum og er því ansi upplýst um hver raunveruleg staða er. Einkavæðingin í Svíþjóð Guðbrandur vill að við, Íslendingar, stígum skref í átt að aukinni markaðsvæðingu í velferðarþjónustu og virðist telja það eiga eitthvað skylt við stefnu sænskra jafnaðarmanna (s. Socialdemokraterna). Þetta er áhugavert í ljósi þess hvernig einkavæðingin í Svíþjóð kom til. Hér kemur smá sagnfræði. Jafnaðarstefnan ruddi sér rúms í Svíþjóð um aldamótin 1900 og byggist á jafnrétti, lýðræði og frelsi. Stefnan náði almennilega flugi í kjölfar kreppunnar miklu og við tók 44 ára valdatíð jafnaðarmanna. Með upprisu nýfrjálshyggjunar í kringum 1980 byrjaði að draga úr fylgi flokksins. Árið 1983 opnaði fyrsti einkarekni leikskólinn í Svíþjóð. Ári síðar voru samþykkt lög í sænska þinginu sem bönnuðu ríkisstuðning við leikskóla sem reknir eru í hagnaðarskyni (jafnaðarmenn í ríkisstjórn). Árið 1991 voru lögin frá 1984 afnumin og ári síðar voru ríkisstyrkir leyfðir til hagnaðardrifinna skóla óháð skólastigi (Moderaterna leiða ríkisstjórn hægri flokkanna) (2). Sama ár var fyrsta einkarekna heilsugæslan með opinberum stuðningi opnuð. Næsta skref var tekið með innleiðingu laga um „valfrelsi í heilbrigðisþjónustu“ á árunum 2009 og 2010 (Moderaterna leiða ríkisstjórn hægri flokkanna), sem hóf hina miklu innreið einkarekinna heilsugæsla í sænskt heilbrigðiskerfi. Stuttu síðar birtust vísbendingar um óþrifnað, slæma umönnun og rentusókn á elliheimilum samhliða háum arðgreiðslum (Carema skandallinn). Þetta hafði, og hefur enn, mikil áhrif á umræðuna um einkarekstur í sænska velferðarkerfinu. Breytingar í átt að aukinni einkavæðingu í Svíþjóð hafa því verið gerðar þegar sænskir jafnaðarmenn eru í stjórnarandstöðu. Viltu einfalt kerfi eða flókið? Guðbrandur talar um að í Svíþjóð hafi verið gott upplýsingaflæði um réttindi hans. Hann hafi fengið hinar ýmsu upplýsingar beint inn um lúguna og að sumt hafi jafnvel gerst sjálfkrafa (3). Hann fullyrðir að annað hafi verið uppi á teningnum á Íslandi á sama tíma (4). Um meint upplýsingaflæði vil ég segja eftirfarandi: það eina sem hefur borist inn um lúguna hjá mér eru bæklingar frá einkafyrirtækjum sem vilja fá mig í viðskipti. Heilsugæslur að berjast um viðskipti mín og tryggingafélög að reyna að sannfæra mig um að ég sé alveg að fara að deyja. Þetta er ótrúlega ógagnsætt kerfi og umrætt upplýsingaflæði er svo „gott“ að ég veit enn ekki almennilega hvernig og hvert ég fer til læknis (þrátt fyrir að hafa reynt). Heilbrigðisþjónusta hinna sænsku jafnaðarmanna Guðbrandur heldur því fram að „fyrirkomulag heilbrigðisþjónustu [vefjist] ekkert fyrir jafnaðarmönnum fyrirheitna landsins“ og að sænskir jafnaðarmenn treysti „markaðnum“ betur en íslenskir jafnaðarmenn. Hér er nú ansi frjálslega farið með staðreyndir. Raunin er sú að þetta er ansi umdeilt málefni í „fyrirheitna landinu“ en afstaða jafnaðarmanna er nokkuð skýr. Í stefnu flokksins kemur fram að þau vilji draga úr þeirri þróun sem hefur átt sér stað undanfarna áratugi og setja hertari reglur um reksturinn. Varla líður sá dagur að jafnaðarmenn í Svíþjóð skrifi ekki grein um „vinstjakt i välfärden“ (is. gróðaveiðar í velferðarþjónustu). Enn fremur vill aukinn meirihluti Svía auka takmarkanir á einkarekstri í velferðarþjónustu (heilbrigðisþjónustu, skólum og umönnun). Upplýst umræða Í stað þess að hjakka sífellt í sama farinu og skreyta umræður um einkavæðingu með orðræðu um valfrelsi og hagkvæmni er um að gera að ræða málefnið af alvöru. Sá einkarekstur sem þegar er til staðar á Íslandi er falinn í ógagnsæjum frumskógi sem lobbýistar sérgreinalækna hafa ræktað undanfarna áratugi. Svipað er uppi á teningnum í Svíþjóð. Þessi skortur á gagnsæi fyrirbyggir gagnrýna umræðu og raunverulega skoðun á þeirri hagkvæmni sem einkavæðingu heilbrigðisþjónustu er ætlað að stuðla að. Helstu áhrif fjölgunar einkarekinna heilsugæslustöðva í Svíþjóð síðastliðinn áratug eru því þau að skerða lýðræðislegt eftirlit með notkun skattfjár auk þess að skila eigendum þeirra talsverðum upphæðum í eigin vasa. Samtímis hefur heilsugæslum fjölgað langmest þar sem minnst þörf er á þeim (á þéttbýlum svæðum með háar meðaltekjur), svo ekki hafa jafnaðarsjónarmið riðið feitum hesti hjá eigendum þeirra. Því er um að gera að stíga upp og svara því til hvernig forðast má sama ósætti um arðgreiðslur, rekstrarform og gæðakröfur og upp hafa komið í Svíþjóð. (1) Hinn séríslenski greinarmunur sem gerður er á einkarekstri og einkavæðingu, í þeim tilgangi að láta einkarekstur líta betur út - því það sé sko ekki einkavæðing, er ekki til umræðu hér. Einkavæðing (e. privatization) er yfirheiti og skiptist í grófum dráttum í þrjá undirflokka: eignasölu (gjarnan kallað einkavæðing í íslenskri stjórnmálaumræðu), einkaframkvæmd og einkafjármögnun (sem eru bæði einhverskonar afbrigði af því sem kallast einkarekstur í íslenskri stjórnmálaumræðu).(2) Það er gaman að segja frá því að ekkert land í heiminum fylgdi fordæmi velferðarríkisins Svíþjóðar en Svíþjóð er eina landið í heiminum sem leyfir ríkisstyrki til hagnaðardrifinna skóla.(3) Guðbrandur virðist þó vera að tala um upplýsingaflæði frá hinu opinbera og ég skil því ekki hvernig það á að vera röksemdarfærsla fyrir aukinni einkavæðingu.(4) Ath. að ekki þarf heldur að sækja sérstaklega um t.d. barnabætur á Íslandi en Guðbrandi virðist finnast óþarfi að taka það fram í samanburðinum. Höfundur er hagfræðingur og meistaranemi í norrænum velferðarkerfum.
Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar
Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun